Επιστροφή στην ζωή......μετά θάνατον (ανάσταση)

[tanipteros]

Να παρατηρησω κάτι που λες, γιατί μιλάς για επιλογή;;;
...
Έχεις πιει τίποτα;

Οι επιλογές δίνονται μετά θάνατον όπου το ον ορίζει την μοίρα του και εκδηλώνει τα βαθυτερα θέλω του για την αμέσως μετά κατάσταση του.

Και όχι δεν έχω πιει κάτι; Απλά έχω διαφορετική άποψη για τον Ιησού δεν τον θεωρώ θεάνθρωπο με τον τρόπο που οι Χριστιανοί γνωρίζουν, απλά ήταν ένας αφυπνισμένος της εποχής του ο οποίος είχε και αμαρτίες τις οποίες μετέφερε στους μαθητές του κτλ...

Ξαναδιάβασε τί σου γράφω παρακάτω. Προσεχτικά.

Η αποψη σου για τον Χριστό είναι τέτοια, επειδή δεν Τον γνωρισες ακόμα...

όταν ήμουν Χριστιανός ήξερα και γω όλες τις ρητορικές των θεολόγων.... οπότε τον γνώρισα μην ανησυχείς....απλά τώρα τον απομυθοποιώ

εσύ προφανώς ταυτίζεις την αγάπη που θες σαν ον με την αγάπη προς τον Θεό και σαν Θεό γνωρίζεις μόνο τον Ιησού.
εγώ όμως σε δύσκολες στιγμές μου γνώρισα αγάπη και από άλλα όντα Θεούς. Δεν υπάρχει εκεί έξω μόνο ένα ον που σε αγαπάει.

[Chainis]

[ΓΕΣΑΡ]

Δεν υπάρχει επιλογή, όπως την εννοείς.
Η πορεία του καθενός μετά τον θάνατο καθορίζεται κυρίως από την διαδρομή του σε αυτήν την ζωή. Υπάρχουν αναφορές σε μορφές που κερδίζουν την αθανασία μετά θάνατον αλλά είναι ιδιαίτερες εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας.
Ένα καλό παράδειγμα μπορούμε να πάρουμε από την αιγυπτιακή μυθολογία. Ο Ανούβις ζύγιζε τις καρδίες των νεκρών (μια διαδικασία απρόσωπη και αντικειμενική) και αναλόγως του αποτελέσματος οι ψυχές τους καταδικάζονταν αφανισμό (από την τερατώδη, δαιμονική μορφή της Αμμιτ) ή κέρδιζαν την αθανασία, έχοντας υπερνικήσει τον "δεύτερο θάνατο".
Η ψυχή αυτού που αποτυγχάνει στην κρίση της ζυγαριάς διαλύεται σταδιακά στο "τοτέμ" της φυλής, στο αιώνιο, άφθαρτο υπόστρωμα απο το οποίο ξεπήδησε και από το οποίο τώρα νέα ζωή θα ξεπηδήσει. Το απατηλό "εγώ" του σβήνει και αυτό και χάνεται για πάντα. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα αυτής της κατάστασης σε μυθολογίες και θρύλους.
Γενικά, λοιπον, τα μονοπάτια, μετά τον θάνατο, είναι δύο, το ηρωικό, Ηλιακό μονοπάτι της Αθανασίας που οδηγεί στην λαμπρή κατοικία των αθανάτων
και το χθόνιο μονοπάτι της αυτοδιάλυσης και της "επιστροφής"

[Νατάσα]

προσωπικά πιστεύω ότι πριν βρεθούμε ενσαρκωμένοι σε σώμα ανθρώπινο ήμασταν στο νοητό πεδίο ως πνεύματα.
επίσης πιστεύω ότι η ενσάρκωση είναι επιλογή που μας "ξεβολεύει" από το νοητό κόσμο ΟΜΩΣ για κάποιο λόγο που είναι σημαντικός για εμάς επιλέγουμε μια ενσάρκωση.

Μετά θάνατον επιλέγουμε το που θα επιστρέψουμε. Οι επιλογές μας είναι: σε νέο σώμα μέσω της διαδικασίας του έρωτα 2 όντων φυσική μετενσαρκωση και γέννεση, 2ον να μείνουμε ως αθάνατα πνεύματα στο νοητό πεδίο.

Ο λόγος που πολλοί επιστρέφουν σε νέα μετενσάρκωση είναι διότι η υλαία ζωή τους έλκει περισσότερο από το άγνωστο νοητό πεδίο. Ή πιο σωστά δεν έχουν ακούσει καν ότι μπορεί να γίνουν θεοί μετά θάνατον.

Αυτό που λες για το ότι πριν να ενσαρκωθουμε ήμασταν πνευματα το πιστευω και γω. Αλλά θεωρώ πτώση το ότι ήρθαμε στην υλική κατάσταση, ΚΑΤΙ δηλ δεν το καταφέραμε ως πνεύματα ή δεν το αντέξαμε και γι αυτό ηρθαμε εδω.
Δεν πιστεύω όμως ότι επιλέγουμε κάποιο άλλο σώμα για να ξαναρθουμε, πιστεύω ότι ξαναζουμε τα ίδια.
Άλλωστε, πιστευω στα παραλληλα συμπαντα όπως έγραψα κάπου αλλου, δηλ αυτήν την ώρα ζουμε πολλους χιλιάδες εαυτους και πολλά σενάρια ζωής, οποτε δεν έχει νοημα η μετενσαρκωση, καταλαβαίνεις τί σου λέω;

ναι καταλαβαίνω...

Αυτό που λες για το ότι πριν να ενσαρκωθουμε ήμασταν πνευματα το πιστευω και γω. Αλλά θεωρώ πτώση το ότι ήρθαμε στην υλική κατάσταση, ΚΑΤΙ δηλ δεν το καταφέραμε ως πνεύματα ή δεν το αντέξαμε και γι αυτό ηρθαμε εδω.

Βλέπεις την ζωή σαν τιμωρία; Αυτη ήταν να ξέρεις η επιλογή σου να νιώθεις ένοχη από προηγούμενη ζωή. Το κάνουν και άλλοι άνθρωποι αυτό διότι στην προηγούμενη ζωή τους δεν έμαθαν ότι υπάρχει συγχώρεση και όχι τιμωρία.

Από την άλλη εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου πριν την ενσάρκωση να είμαι κάπου που πετάω - αιωρούμαι ανάμεσα σε φωτεινές υπάρξεις που δεν θυμάμαι ποιοι ήταν και να έχω μια σφοδρή επιθυμία να αλλάξω μια κατάσταση στην Γη και να ακούω κάποιον να μου λέει "απέτυχες" και να κάνω μεταβολή και να ορμάω πίσω στην Γη. Το επόμενο που θυμάμαι είναι να είμαι πάνω από ένα μωρό σε κούνια και να βυθίζομαι αργά στο σώμα του.

Καταλαβαίνεις ότι πιστευουμε κάποια διαφορετικά και γι αυτό τα συμπεράσματα μας δεν είναι ίδια;
Θα επανέλθω πάντως στο θέμα αυτό με το τί κάναμε πριν την συλληψή μας μια άλλη φορά.

Αποκλείεται όμως να θυμάσαι που ησουν πριν ενσαρκωθείς! Θα ήσουν παντογνώστης τώρα.

[tanipteros]

οι απόψεις μου στηρίζονται σε ότι βιώνω και ζω, οχι στις μυθολογίες ή σε ιερά βιβλία. Μόνο η φιλοσοφία μου έμαθε οπτικές άλλων ανθρώπων σχετικά με την ψυχή και τον θάνατο και την ζωή.

[tanipteros]

Αυτό που λες για το ότι πριν να ενσαρκωθουμε ήμασταν πνευματα το πιστευω και γω. Αλλά θεωρώ πτώση το ότι ήρθαμε στην υλική κατάσταση, ΚΑΤΙ δηλ δεν το καταφέραμε ως πνεύματα ή δεν το αντέξαμε και γι αυτό ηρθαμε εδω.
Δεν πιστεύω όμως ότι επιλέγουμε κάποιο άλλο σώμα για να ξαναρθουμε, πιστεύω ότι ξαναζουμε τα ίδια.
Άλλωστε, πιστευω στα παραλληλα συμπαντα όπως έγραψα κάπου αλλου, δηλ αυτήν την ώρα ζουμε πολλους χιλιάδες εαυτους και πολλά σενάρια ζωής, οποτε δεν έχει νοημα η μετενσαρκωση, καταλαβαίνεις τί σου λέω;

ναι καταλαβαίνω...

Αυτό που λες για το ότι πριν να ενσαρκωθουμε ήμασταν πνευματα το πιστευω και γω. Αλλά θεωρώ πτώση το ότι ήρθαμε στην υλική κατάσταση, ΚΑΤΙ δηλ δεν το καταφέραμε ως πνεύματα ή δεν το αντέξαμε και γι αυτό ηρθαμε εδω.

Βλέπεις την ζωή σαν τιμωρία; Αυτη ήταν να ξέρεις η επιλογή σου να νιώθεις ένοχη από προηγούμενη ζωή. Το κάνουν και άλλοι άνθρωποι αυτό διότι στην προηγούμενη ζωή τους δεν έμαθαν ότι υπάρχει συγχώρεση και όχι τιμωρία.

Από την άλλη εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου πριν την ενσάρκωση να είμαι κάπου που πετάω - αιωρούμαι ανάμεσα σε φωτεινές υπάρξεις που δεν θυμάμαι ποιοι ήταν και να έχω μια σφοδρή επιθυμία να αλλάξω μια κατάσταση στην Γη και να ακούω κάποιον να μου λέει "απέτυχες" και να κάνω μεταβολή και να ορμάω πίσω στην Γη. Το επόμενο που θυμάμαι είναι να είμαι πάνω από ένα μωρό σε κούνια και να βυθίζομαι αργά στο σώμα του.

Καταλαβαίνεις ότι πιστευουμε κάποια διαφορετικά και γι αυτό τα συμπεράσματα μας δεν είναι ίδια;
Θα επανέλθω πάντως στο θέμα αυτό με το τί κάναμε πριν την συλληψή μας μια άλλη φορά.

Αποκλείεται όμως να θυμάσαι που ησουν πριν ενσαρκωθείς! Θα ήσουν παντογνώστης τώρα.

θυμάμαι όλη την πορεία μου από την προηγούμενη ζωή μου όταν ήμουν ετοιμοθάνατος γέρος σε ένα κρεβάτι με τους συγγενείς τριγύρω μου μέχρι και την μεταθάνατον ζωή και το τι έγινε όσο ήμουν ψυχή αθάνατη μέχρι και το πώς ενσαρκώθηκα σε αυτό το σώμα...
καμία σχέση με ιερές γραφές και μυθολογία.

[Νατάσα]

Οι επιλογές δίνονται μετά θάνατον όπου το ον ορίζει την μοίρα του και εκδηλώνει τα βαθυτερα θέλω του για την αμέσως μετά κατάσταση του.

Και όχι δεν έχω πιει κάτι; Απλά έχω διαφορετική άποψη για τον Ιησού δεν τον θεωρώ θεάνθρωπο με τον τρόπο που οι Χριστιανοί γνωρίζουν, απλά ήταν ένας αφυπνισμένος της εποχής του ο οποίος είχε και αμαρτίες τις οποίες μετέφερε στους μαθητές του κτλ...

Ξαναδιάβασε τί σου γράφω παρακάτω. Προσεχτικά.

Η αποψη σου για τον Χριστό είναι τέτοια, επειδή δεν Τον γνωρισες ακόμα...

όταν ήμουν Χριστιανός ήξερα και γω όλες τις ρητορικές των θεολόγων.... οπότε τον γνώρισα μην ανησυχείς....απλά τώρα τον απομυθοποιώ

εσύ προφανώς ταυτίζεις την αγάπη που θες σαν ον με την αγάπη προς τον Θεό και σαν Θεό γνωρίζεις μόνο τον Ιησού.
εγώ όμως σε δύσκολες στιγμές μου γνώρισα αγάπη και από άλλα όντα Θεούς. Δεν υπάρχει εκεί έξω μόνο ένα ον που σε αγαπάει.

Ακου κάτι, ΔΕΝ γίνεται να προσεγγίσουμε τον Θεό με το μυαλό μας!!!!!!!! Εκείνος μας αποκαλύπτεται και αυτό γίνεται μυστικά. Εγώ το έχω δηλώσει ότι Τον έχω γνωρίσει επειδή Εκείνος το θέλησε. Μιλώ απο δική μου εμπειρία και πολύ λιγότερο απο θεωρητική γνώση.
Όσοι λένε ότι Τον έχουν γνωρίσει μέσα μόνο απο θεωρητική γνώση λένε ψεματα και είναι μακριά νυχτωμένοι απο την πραγματικότητα.
Γι αυτό και σένα δεν μπορώ να σε πιστεψω. Ακόμα και αν διάβασες όλες τις θεολογίες ολου του κόσμου, αν δεν Τον γνωρισες μέσα στην ψυχή και την καρδιά σου, ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ.

Ο Θεός ο Τριαδικός είναι η ΠΗΓΗ της αγαπης. Εκείνος δίνει την αγαπη αυτή και σε άλλα όντα όπως λες αγαθά και αγια και μας την μεταδίδουν και αυτά.

[Νατάσα]

Δεν υπάρχει επιλογή, όπως την εννοείς.
Η πορεία του καθενός μετά τον θάνατο καθορίζεται κυρίως από την διαδρομή του σε αυτήν την ζωή. Υπάρχουν αναφορές σε μορφές που κερδίζουν την αθανασία μετά θάνατον αλλά είναι ιδιαίτερες εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας.
Ένα καλό παράδειγμα μπορούμε να πάρουμε από την αιγυπτιακή μυθολογία. Ο Ανούβις ζύγιζε τις καρδίες των νεκρών (μια διαδικασία απρόσωπη και αντικειμενική) και αναλόγως του αποτελέσματος οι ψυχές τους καταδικάζονταν αφανισμό (από την τερατώδη, δαιμονική μορφή της Αμμιτ) ή κέρδιζαν την αθανασία, έχοντας υπερνικήσει τον "δεύτερο θάνατο".
Η ψυχή αυτού που αποτυγχάνει στην κρίση της ζυγαριάς διαλύεται σταδιακά στο "τοτέμ" της φυλής, στο αιώνιο, άφθαρτο υπόστρωμα απο το οποίο ξεπήδησε και από το οποίο τώρα νέα ζωή θα ξεπηδήσει. Το απατηλό "εγώ" του σβήνει και αυτό και χάνεται για πάντα. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα αυτής της κατάστασης σε μυθολογίες και θρύλους.
Γενικά, λοιπον, τα μονοπάτια, μετά τον θάνατο, είναι δύο, το ηρωικό, Ηλιακό μονοπάτι της Αθανασίας που οδηγεί στην λαμπρή κατοικία των αθανάτων
και το χθόνιο μονοπάτι της αυτοδιάλυσης και της "επιστροφής"

ΓΕΣΑΡ, όταν λες ότι κερδίζουν την αθανασία τί εννοείς;;; ΌΛΟΙ ΜΑΣ εχουμε αθανατη ψυχή και κατά την πιστη μας άλλοι θα πανε κολαση για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα και άλλοι παράδεισο μέχρι να γυρίσουμε στην πρώτη μας ενεργειακή κατάσταση.

[tanipteros]

αλήθεια έχουμε αθάνατη ψυχή και θνητό σώμα άρα είμαστε εν δυναμει ημίθεοι. Και όταν πεθάνουμε είμαστε σκέτη αθάνατη ψυχή δλδ εν δυναμει Θεοί αθάνατοι.

Τι μας λείπει όμως και ΔΕΝ λέω είμαστε Ημίθεοι ή Θεοί? Η γνώση συμπεριφοράς ενός Θεού, αυτό μας λείπει!
Αν μάθουμε όμως να αγαπάμε τα άλλα όντα, να συγχωρούμε και να μην ζητάμε εκδίκιση πχ τότε έχουμε τις προυποθέσεις να μείνουμε στο νοητό πεδίο ως Θεοί μετά θάνατον. Και αρκεί να μην επιλέξουμε μια ακόμα μία θνητή ζωή. Μετά θάνατον είναι οι επιλογές της επόμενης ζωής μας.

[Νατάσα]

αλήθεια έχουμε αθάνατη ψυχή και θνητό σώμα άρα είμαστε εν δυναμει ημίθεοι. Και όταν πεθάνουμε είμαστε σκέτη αθάνατη ψυχή δλδ εν δυναμει Θεοί αθάνατοι.

Τι μας λείπει όμως και ΔΕΝ λέω είμαστε Ημίθεοι ή Θεοί? Η γνώση συμπεριφοράς ενός Θεού, αυτό μας λείπει!
Αν μάθουμε όμως να αγαπάμε τα άλλα όντα, να συγχωρούμε και να μην ζητάμε εκδίκιση πχ τότε έχουμε τις προυποθέσεις να μείνουμε στο νοητό πεδίο ως Θεοί μετά θάνατον. Και αρκεί να μην επιλέξουμε μια ακόμα μία θνητή ζωή. Μετά θάνατον είναι οι επιλογές της επόμενης ζωής μας.

ΔΕΝ αρκεί η γνώση αγαπητέ, αυτό σου λέω τόση ώρα, η τέλεια επιτευξη του σκοπου της ζωής και η αποφυγή της οδυνης και του πονου έρχεται ΜΟΝΟ με την ΘΕΩΣΗ, πιο απλά με την ΕΝΩΣΗ με τον Θεό! Έτσι μόνο γινόμαστε και μεις θεοί.

[bluerose]

Ξαναδιάβασε τί σου γράφω παρακάτω. Προσεχτικά.

Η αποψη σου για τον Χριστό είναι τέτοια, επειδή δεν Τον γνωρισες ακόμα...

όταν ήμουν Χριστιανός ήξερα και γω όλες τις ρητορικές των θεολόγων.... οπότε τον γνώρισα μην ανησυχείς....απλά τώρα τον απομυθοποιώ

εσύ προφανώς ταυτίζεις την αγάπη που θες σαν ον με την αγάπη προς τον Θεό και σαν Θεό γνωρίζεις μόνο τον Ιησού.
εγώ όμως σε δύσκολες στιγμές μου γνώρισα αγάπη και από άλλα όντα Θεούς. Δεν υπάρχει εκεί έξω μόνο ένα ον που σε αγαπάει.

Ακου κάτι, ΔΕΝ γίνεται να προσεγγίσουμε τον Θεό με το μυαλό μας!!!!!!!! Εκείνος μας αποκαλύπτεται και αυτό γίνεται μυστικά. Εγώ το έχω δηλώσει ότι Τον έχω γνωρίσει επειδή Εκείνος το θέλησε. Μιλώ απο δική μου εμπειρία και πολύ λιγότερο απο θεωρητική γνώση.
Όσοι λένε ότι Τον έχουν γνωρίσει μέσα μόνο απο θεωρητική γνώση λένε ψεματα και είναι μακριά νυχτωμένοι απο την πραγματικότητα.
Γι αυτό και σένα δεν μπορώ να σε πιστεψω. Ακόμα και αν διάβασες όλες τις θεολογίες ολου του κόσμου, αν δεν Τον γνωρισες μέσα στην ψυχή και την καρδιά σου, ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ.

Ο Θεός ο Τριαδικός είναι η ΠΗΓΗ της αγαπης. Εκείνος δίνει την αγαπη αυτή και σε άλλα όντα όπως λες αγαθά και αγια και μας την μεταδίδουν και αυτά.

Αυτό λέγεται ουράνια λογική κι όχι ορθολογική

[ΓΕΣΑΡ]

Δεν υπάρχει επιλογή, όπως την εννοείς.
Η πορεία του καθενός μετά τον θάνατο καθορίζεται κυρίως από την διαδρομή του σε αυτήν την ζωή. Υπάρχουν αναφορές σε μορφές που κερδίζουν την αθανασία μετά θάνατον αλλά είναι ιδιαίτερες εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας.
Ένα καλό παράδειγμα μπορούμε να πάρουμε από την αιγυπτιακή μυθολογία. Ο Ανούβις ζύγιζε τις καρδίες των νεκρών (μια διαδικασία απρόσωπη και αντικειμενική) και αναλόγως του αποτελέσματος οι ψυχές τους καταδικάζονταν αφανισμό (από την τερατώδη, δαιμονική μορφή της Αμμιτ) ή κέρδιζαν την αθανασία, έχοντας υπερνικήσει τον "δεύτερο θάνατο".
Η ψυχή αυτού που αποτυγχάνει στην κρίση της ζυγαριάς διαλύεται σταδιακά στο "τοτέμ" της φυλής, στο αιώνιο, άφθαρτο υπόστρωμα απο το οποίο ξεπήδησε και από το οποίο τώρα νέα ζωή θα ξεπηδήσει. Το απατηλό "εγώ" του σβήνει και αυτό και χάνεται για πάντα. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα αυτής της κατάστασης σε μυθολογίες και θρύλους.
Γενικά, λοιπον, τα μονοπάτια, μετά τον θάνατο, είναι δύο, το ηρωικό, Ηλιακό μονοπάτι της Αθανασίας που οδηγεί στην λαμπρή κατοικία των αθανάτων
και το χθόνιο μονοπάτι της αυτοδιάλυσης και της "επιστροφής"

ΓΕΣΑΡ, όταν λες ότι κερδίζουν την αθανασία τί εννοείς;;; ΌΛΟΙ ΜΑΣ εχουμε αθανατη ψυχή και κατά την πιστη μας άλλοι θα πανε κολαση για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα και άλλοι παράδεισο μέχρι να γυρίσουμε στην πρώτη μας ενεργειακή κατάσταση.

Δεν πιστεύω στην αθανασία κάθε ψυχής. Η αθανασία της κάθε ψυχής επιτυγχάνεται με την ένωση με το Θείο. Σκέψου του ως αυτό που λες παράδεισο
Βέβαια η "ουσία" της ψυχής προφανώς και είναι αθάνατη και αναλλοίωτη.
Ούτε θεωρώ πως υπάρχει επιστροφή από την κόλαση. Η κόλαση συμβολίζει ότι και ο Άδης στην Ελληνική μυθολογία (ή το Νιφλχειμ στην σκανδιναυικη). Το μέρος όπου το ατομικό, εφήμερο "Εγώ" και η σκία της ψυχής αυτοδιαλύονται. Η ουσία της ψυχής δεν χάνεται, επιστρέφει στην "πηγή" από όπου θα ξεπηδήσει νέα ζωή
Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου αντίληψη

[tanipteros]

αλήθεια έχουμε αθάνατη ψυχή και θνητό σώμα άρα είμαστε εν δυναμει ημίθεοι. Και όταν πεθάνουμε είμαστε σκέτη αθάνατη ψυχή δλδ εν δυναμει Θεοί αθάνατοι.

Τι μας λείπει όμως και ΔΕΝ λέω είμαστε Ημίθεοι ή Θεοί? Η γνώση συμπεριφοράς ενός Θεού, αυτό μας λείπει!
Αν μάθουμε όμως να αγαπάμε τα άλλα όντα, να συγχωρούμε και να μην ζητάμε εκδίκιση πχ τότε έχουμε τις προυποθέσεις να μείνουμε στο νοητό πεδίο ως Θεοί μετά θάνατον. Και αρκεί να μην επιλέξουμε μια ακόμα μία θνητή ζωή. Μετά θάνατον είναι οι επιλογές της επόμενης ζωής μας.

ΔΕΝ αρκεί η γνώση αγαπητέ, αυτό σου λέω τόση ώρα, η τέλεια επιτευξη του σκοπου της ζωής και η αποφυγή της οδυνης και του πονου έρχεται ΜΟΝΟ με την ΘΕΩΣΗ, πιο απλά με την ΕΝΩΣΗ με τον Θεό! Έτσι μόνο γινόμαστε και μεις θεοί.

Γιατί αποκλείεις άλλες ατραπούς; Οι Πυθαγόρειοι είχαν βρει 3 ατραπούς Θέωσης. Την λεγόμενη Τρίοδο.
1) Μέσω του έρωτα, 2) Μέσω της φιλοσοφίας περί Θεών, 3) Την τελεστική μέσω της Θεουργίας. Αυτά είμαι σίγουρος δεν τα γνωρίζεις.

Και ίσως υπάρχουν και άλλοι δρόμοι όπως η επιλογή παραμονής στο νοητό πεδίο μετά θάνατον και την ένθεη συμπεριφορά στο νοητό, πχ να λες μια προσευχή υπέρ όλων των όντων. Στο νοητό πεδίο ενώνεσαι με άλλα όντα τηλεπαθητικά.

Όταν βγήκα στο αστρικό είδα αυτό που λένε Νοητό Ήλιο. Είδα ένα τεράστιο ήλιο που ακτινοβολούσε φως και μικρά άλλα φωτάκια να ταξιδεύουν προς αυτόν τον νοητό ήλιο και να ενώνονται μαζί του. Αυτό οι αρχαίοι το μυθολογήσαν σαν τον Ερμή που κρατά το Κηρύκειο και οδηγεί τις ψυχές στον Άδη.
Οι Ινδοί επίσης το αναφέρουν ως το Άτμαν που ενώνονται όλες οι ψυχές.

Βλέπεις υπάρχουν και άλλες οπτικές για το ίδιο θέμα, τον Νοητό Ήλιο. Εγώ αυτό το είδα και δεν θα το ξεχάσω όσο ζω.

[ΓΕΣΑΡ]

Οι Ινδοί επίσης το αναφέρουν ως το Άτμαν που ενώνονται όλες οι ψυχές.

Το Μπράχμαν εννοείς μάλλον

[Juno]

Θα ήθελα να εκθέσω τις απόψεις μου για το θέμα της ανάστασης το οποίο είναι και θεμελιώδης ζήτημα ορισμένων θρησκειών.

Άραγε είναι σωστό κάποιος άνθρωπος να απαρνηθεί την μεταθάνατον ζωή (αν αποδεχτούμε ότι υπάρχει και ζωή μετά θάνατον) και να επιθυμήσει την υλαία θνητή ζωή ακόμη μια φορά;

ΝΑΙ!

Ξέρω και ένα ανέκδοτο, αλλά μπορεί να θυμώσεις και να αναφέρεις την ανάρτηση.