ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΑΙ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ
Την τρέχουσα περίοδο, λόγω της πανδημίας και του περιορισμού των μετακινήσεων, έχει αυξηθεί η θλίψη, το άγχος και, κατά συνέπεια, τα ψυχολογικά προβλήματα πολλών ανθρώπων.
Πολλοί δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στις αλλαγές του καθημερινού τρόπου ζωής· δυσκολεύονται να κάνουν υπομονή, απελπίζονται, επιδεινώνονται τα νεύρα τους. Αρνούνται την πραγματικότητα, για να αποφύγουν το άγχος καταστάσεων, που δεν μπορούν να ελέγξουν, καθώς και τον φόβο της αρρώστιας και του θανάτου.
Όπως είναι γνωστό σε όλους τους χριστιανούς, μετά την πτώση των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο η φθορά και ο θάνατος έχει εισέλθει στην Δημιουργία. Ο άνθρωπος καλείται να μοχθήσει για την επιβίωσή του, για να τραφεί και να αντιμετωπίσει τις διάφορες προκλήσεις για την υγεία του. Ανακαίνιση και αποκατάσταση του κόσμου αναμένουμε μετά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Οι λοιμοί είναι κάτι γνωστό για τον πιστό λαό, καθώς σε κάθε Θεία Λειτουργία παρακαλεί τον Θεό «υπέρ του διαφυλαχθήναι από λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός...».
Λοιμοί υπήρχαν πάντοτε κατά περιόδους, από την εποχή ακόμα της αρχαίας Αθήνας του Περικλή· ο τελευταίος δε λοιμός συνέβη πριν από έναν αιώνα περίπου («ισπανική γρίπη»). Οι λοιμοί τις περισσότερες φορές συνοδεύονταν από αρκετούς νεκρούς και προβλήματα στις κοινωνίες. Ο κόσμος ήταν εξοικειωμένος με το θάνατο· το προσδόκιμο της ζωής ήταν τα 40 έτη· πόλεμοι, πείνα και αρρώστιες θέριζαν. Όμως, οι άνθρωποι έλεγαν «Δόξα τω Θεώ» και «πρώτα ο Θεός».
Από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, με την κατακόρυφη άνοδο του βιοτικού επιπέδου, της γενικότερη ανέσεως και του διπλασιασμού του προσδόκιμου ζωής, ο άνθρωπος νόμισε πως είναι σχεδόν αθάνατος. Από την πολλή άνεση ξέχασε να δοξολογεί τον Θεό, καθώς θεώρησε πως δεν Τον χρειάζεται πλέον· λησμόνησε τι σημαίνει θάνατος, πόλεμος και κακουχίες.
Απομακρυσμένος από τον Θεό, ο άνθρωπος σηκώνει τα χέρια ψηλά στην πρώτη κακουχία, που θα συναντήσει, δεν έχει διάθεση για αγώνα, απελπίζεται, μελαγχολεί και συμπεριφέρεται καταστροφικά, μεγεθύνοντας το κάθε πρόβλημα, αντί να φροντίζει πώς να το αντιμετωπίσει.
Στο παρελθόν οι άνθρωποι δεν γνώριζαν για ποιο λόγο πέθαιναν από αρρώστιες, καθώς δεν γνώριζαν για την ύπαρξη των ιών και των μικροβίων. Οι θεραπείες είτε αργούσαν είτε ήταν ανύπαρκτες, αποδεκατίζοντας μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Το «μένουμε σπίτι» σήμαινε απομόνωση και παύση όλων των δραστηριοτήτων.
Αντιθέτως, στην σημερινή εποχή υπάρχει πολύ μεγαλύτερη γνώση, μέσα θεραπείας, αλλά και μέσα διευκόλυνσης αντιμετώπισης της όλης καταστάσεως.
Υπάρχει π.χ. αφθονία μασκών και αντισηπτικών. Πλήθος φαρμάκων και εμβολίων αναπτύσσεται σε χρόνο ρεκόρ. Οι νέες τεχνολογίες βοηθούν στην ταχύτερη ανάπτυξη και διανομή των θεραπευτικών μέσων.
Οι περισσότεροι έχουν κάποια συσκευή συνδεδεμένη στο διαδίκτυο· μπορούν από το σπίτι τους να επικοινωνούν με τους πάντες, να μαθαίνουν τα πάντα, να εκπαιδεύονται, αλλά και αρκετοί να εργάζονται από το σπίτι.
Πρώτη φορά η ανθρωπότητα έχει τόσα μέσα και τόση γνώση στη διάθεσή της!
Πρώτη φορά αναπτύσσονται τόσο γρήγορα εμβόλια χάρη στην ανάπτυξη τής τεχνολογίας και την συνεργασία πολλών επιστημόνων από όλη την γη!
Πρώτη φορά από το σπίτι μπορούμε να κάνουμε τόσο πολλά!
Επιπλέον, μπορούμε να βγούμε από το σπίτι για κάθε ανάγκη. Μπορούμε να βγούμε για άσκηση.
Σίγουρα υπάρχουν προβλήματα και στερήσεις. Όμως, σε σχέση με κάθε προηγούμενο λοιμό, ενώ έχουμε σχεδόν τα πάντα, θέλουμε παραπάνω· θέλουμε να μην στερηθούμε τίποτα, τις συνήθειές μας και τις διασκεδάσεις μας, ενώ διανύουμε μια περίοδο που μοιάζει με πόλεμο.
Αντί να κάνουμε λίγη υπομονή, αντί να δοξολογούμε τον Θεό, αγχωνόμαστε, γκρινιάζουμε, δεν τηρούμε τα απαραίτητα μέτρα, με αποτέλεσμα να αυξάνουν τα κρούσματα και να χειροτερεύει η κατάσταση. Αντί να φοράμε μάσκα, την πετάμε. Αντί να ευχαριστούμε τον Θεό για την γρήγορη ανάπτυξη εμβολίων, βρίζουμε, κατηγορούμε και προκαταβολικά αρνούμαστε να εμβολιαστούμε.
Αργότερα, εάν ο θάνατος έρθει μέσα στην ίδια μας την οικογένεια, θα κατηγορούμε άραγε τον Θεό «γιατί επιτρέπει να συμβεί τόσο κακό στον κόσμο»; Όταν μάλιστα οι σύγχρονες επιδημίες οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην αλόγιστη εκμετάλλευση του περιβάλλοντος, ενώ ο Θεός μας εμπιστεύτηκε τον κόσμο για να είμαστε καλοί οικονόμοι; Όταν ακόμη η τρέχουσα επιδημία εξαπλώνεται, λόγω της δικής μας υπερηφάνειας και απερισκεψίας; Όσο αντιδρούμε στην πραγματικότητα, τόσο αυτή γίνεται πιο ζοφερή εις βάρος μας.
Αντί να χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο για να μορφωθούμε και να επικοινωνήσουμε εν αγάπη, υποστηρίζοντας ψυχολογικά ο ένας τον άλλο, το χρησιμοποιούμε για να αυξήσουμε την ναρκισσιστική μας φιλαυτία, την αργολογία, την κατάκριση. Αντί να το χρησιμοποιήσουμε για αγάπη και γνώση, κάνουμε κακή χρήση, για να μεταδώσουμε το σκοτάδι και το μίσος.
Αν ανασταινόταν κάποιος άνθρωπος από το παρελθόν και έβλεπε πώς αντιμετωπίζουμε την κατάσταση, παρά την πληθώρα των μέσων, θα σάστιζε μαζί μας και θα απορούσε πώς είναι δυνατόν να είμαστε τόσο αχάριστοι!
Ας δοξολογήσουμε, λοιπόν, όλοι μας τον Θεό για όλα τα εφόδια που μας δίνει και ας σταματήσουμε να δημιουργούμε προβλήματα γύρω μας με την γκρίνια μας και τον ατομικισμό μας!
Ας κάνουμε υπομονή, ας προσπαθήσουμε όλοι για λίγο καιρό ακόμα, μέχρι να περάσει αυτή η δοκιμασία. Η υπομονή μας σε κρίσιμες στιγμές αποκαλύπτει το πόσο εμπιστευόμαστε τον Θεό! Ας αποδείξουμε πως έχουμε φιλότιμο και νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπο!
Η δοξολογία στον Θεό ενισχύει τον αγώνα μας, μας προσφέρει κουράγιο και καθαρίζει το μυαλό μας, ώστε να βρούμε γρηγορότερα λύση στα διάφορα προβλήματά μας.
Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!
+ αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. του Εσφιγμένου
* Φωτογραφία από την προηγούμενη πανδημία στις αρχές του 20ου αιώνα
).
