ΕΙΝΑΙ ΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ;

[tanipteros]

Εγώ δεν θα έλεγα τον Χριστιανισμό ΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΗ θρησκεία αλλά ότι πάει κόντρα στην φύση της ζωής.
Και αυτό γιατί ονειρεύεται να ζωντανέψει τους νεκρούς ως ζόμπι με άφθαρτο σώμα και αυτό το ονομάζει νέα ζωή.... ενώ αυτό πάει κόντρα στην φύση της ζωής και του θανάτου...
Άραγε όσο πιο φανταστικά στοιχεία έχει τόσο πιο θελκτική και εξοτική γίνεται η θρησκεία στα μάτια αυτών που δεν έχουν Ελληνική παιδεία?

[jey_pap]

ΘΡΗΣΚΕΊΑ - ΦΟΒΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

1. Τα ένστικτα (εφόσον υφίστανται τα αποτελέσματα της μεταπτωτικής ζωής) , δεν ελέγχονται (ως ένα βαθμό) από τη λογική και τη φυσική θέληση. γιατί είναι η έμφυτη φυσική παρόρμηση που υποκινεί τις αντιδράσεις των ζώντων οργανισμών για τη διατήρησή τους στη ζωή και τη διαιώνιση του είδους, χωρίς (κατά κανόνα) , τη μεσολάβηση λογικών διεργασιών. Η ενστικτώδης ορμή αυτοσυντήρησης της ύπαρξης βιώνεται φυσιολογικά και ως "φόβος θανάτου", με όρους απαλλαγής από θλίψεις, οδύνες, φθορά. Ο θάνατος απωθείται ως ενδεχόμενο από την ατομική συνείδηση, ενώ παράλληλα ο άνθρωπος επιχειρεί έμπρακτα να τον αναχαιτήσει - φροντίζει για την υγεία του, προσέχει τη διατροφή του, εξασφαλίζει συνθήκες αποτρεπτικές των ασθενειών, ή ατυχημάτων, η δε υπαρκτική μοναδικότητα κάθε ανθρώπινης ύπαρξης θεωρεί άλογο ή παράλογο (ή μήπως και υπέρλογο;) να αφανίζεται, να εκμηδενίζεται (ή/και να μεταμορφώνεται; ). Η λογική της βεβαιότητας αυτής όπως γεννά τον "φόβο θανάτου"., έτσι γεννά και το φαινόμενο της θρησκείας. Στόχος και λειτουργική λογική της θρησκείας είναι η απαλλαγή του αισθήματος απώλειας της ύπαρξης (σωτηρία) που κατανοείται σαν αέναη παράταση της ατομικής ύπαρξης με όρους απαλλαγής από θλίψεις, οδύνες και φθορές.

Σε κριτική, από Χ. Γιανναρά στο έργο του Nietzsche "θέληση για δύναμη"

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Έβλεπαν στον χριστιανισμό τα στοιχεία της θρησκείας σαν κλειδί για την είσοδο τους στην ευζωΐα, στον πολιτισμό

..οτι κανουν δηλαδη και σημερα οι λαοι της Αφρικης και Ασιας οταν "γινονται" Χριστιανοι ..

[jey_pap]

...
Ο Nietzsche πιστοποιεί το εμφανισθέν φαινόμενο της θρησκειοποίηση του Χριστιανισμού, που μέχρι τότε ούτε είχε εμφανιστεί ποτέ ούτε επαναλήφθηκε στη Δύση: βλέπε W. z. M, §195 "O Χριστιανισμός κατέληξε κάτι ως θεμελιωδώς διαφορετικό από αυτό που θέλησε και πραγμάτωσε ο ιδρυτής του." Ο μετά σχηματισμός του σε " θρησκεία" προέκυψε από την ανάγκη να προσαρμοστεί στο επίπεδο τόσο νοητικής καλλιέργειας, όσο και αναγκών της θρησκευτικής λαϊκής μάζας - -" να μεταφραστεί στη γλώσσα των διαδεδομένων χθονίων θρησκειών" (

[Rakomelofronas]

Η νιτσεϊκή κριτική στον χριστιανισμό είναι ότι μηδενίζει τη σημασία αυτής της ζωής: ούτε η ατομική θέληση ούτε η οικογένεια ούτε η κοινότητα ούτε η πατρίδα ούτε η ειρήνη ούτε το δίκαιο ούτε καν η περίφημη έννοια της ισχύος δεν έχουν κάποια αξία από μόνα τους παρά μόνο ο,τι προστάζει η Εκκλησία και θέλει ο Θεός, με έμφαση στο πρώτο.

Η ορθόδοξη έκφανση του χριστιανισμού σίγουρα δεν είναι μηδενιστική υπό αυτή την έννοια γιατί, μεταξύ άλλων, τονίζει ότι τα "καλά έργα" είναι εξίσου αναγκαία με την "πίστη" για τη σωτηρία της ψυχής, επομένως δίνει κίνητρο στο άτομο να μην είναι εντελώς αμέτοχο ή αδιάφορο ως προς τα εγκόσμια.

[O I]

Ο Προτεσταντισμός έχει τόση σχέση με τον Χριστιανισμό όσο το στερεό ληγμένο γάλα με την παρμεζάνα

Kάπως έτσι. Το μόνο που τους κάνει Χριστιανούς είναι το ότι βαφτίζονται στο Όνομα της Αγίας Τριάδας. Αλλιώς είναι μια σκοτεινή και μαζοχιστική όσο και σαδιστική ηθικολογική τάση.

Δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχουν αυτές οι απαντήσεις με το ερώτημα του αρχικού σχόλιου του νήματος!


Λίγη βοήθεια σε μένα που αδυνατώ σε τέτοιους συσχετισμούς. πλιζζζζ

Με την ησυχία σας
Είναι αργά άλλωστε

»

[jey_pap]

...
Δεν μπορούσε (ο Nietzsche) να έχει σαφή επίγνωση της διαφοράς ανάμεσα στον ανταγωνισμό μεταξύ κοινωνίας της ύπαρξης, που συνιστά την Εκκλησία, από τη μια, και του άτομοκεντρικού γεγονότος της θρησκευτικότητας από την άλλη. Όμως η οξυδέρκειά του εντόπιζε την διαφορετικότητα, έστω και ιστορικά μη ορατής. Την διέκρινε μάλλον στον εκχυδαϊσμό του χριστιανισμού από μέρους των μαζών, που σχηματιζόταν στην Ευρώπη, από βαρβαρικά φύλα και φυλές της "μεγάλης μετανάστευσης" (από 4ο έως και 6ο μ. Χ. αιώνα) - εκχυδαϊσμό όχι άσχετο με την κραυγαλέα πρωτόγονου τύπου θρησκευτικότητα. Σ' αυτόν τον εκχυδαϊσμό αποδίδει ο Nietzsche την εναντίωση της χριστιανιζούσης Ευρώπης στην κλασσική Ελλάδα (das Christentum nimmt den Kampf auf gegen das Klassische Ideal.)
Δίνει εύστοχα τον ορισμό του εκχυδαϊσμού: "Είναι στην πραγματικότητα, η εκφυλιστική προσαρμοστικότητα (του χριστιανικού πρωτύπου) στις ενστικτώδεις ανάγκες (Bedürfnisse) και στο επίπεδο δυνατότηταςκατανόησης (Verständnis-Niveau) από τις θρησκεύουσες" μάζες" (der damaligen religiösen masse,).
Ονοματίζει" μάζες" ως: " εκείνες που πίστευαν στην Ισιδα, στο Μίθρα, στον Διόνυσο, στη Μεγάλη Μητέρα (θεά της γονιμότητας)". Και τί ζητούσαν τα βαρβαρικά φύλα από τις πρωτογονικού τύπου θρησκείες τους; Ζητούσαν ελπίδα για ένα κάποιο "επέκεινα" ήτοι διάσωση της ύπαρξης μετά θάνατον. Την αιματηρή φαντασμαγορία θυσιαστικού χαρακτήρα (" μυστικιστικό" ). Την έμπρακτη" λύτρωση" δι' "ανταλλαγής" . Τον ασκητικό τακτικισμό, την άρνηση εγκοσμίων (με πόσο επισφαλείς μεθόδους;; ) , τις εξαγνιστικές δεισιδαιμονίζοντος χαρακτήρα τελετές, όπως .
....
Από το προαναφερθέν μελέτημα. επί της συγγραφής "θέληση για δύναμη"