Χ ρ η σ μ ο λ ό γ ι ο (για ένα ανώτερο βίο)

[bluerose]

Πολλές φορές επιτρέπει ο Θεός να μας πικράνουν και να μας αδικήσουν χωρίς να φταίμε, προκειμένου να ξεχρεώσουμε κάποια ''βερεσέδια'' που οφείλαμε από παλιά. Είναι οικονομία Θεού, που βρίσκονται ορισμένοι άνθρωποι και μας πικραίνουν.
Άμα ο άνθρωπος σκέφτονταν έτσι, δεν θα ερχόταν ποτέ σε ρήξη με κανέναν. Θα έλεγε μάλιστα: ''Σε ευχαριστώ Θεέ μου, που μου έστειλες αυτόν τον άνθρωπο, να με βάλει μυαλό!''. Οι περισσότεροι όμως από εμάς, αθωώνουμε τον εαυτόν μας, χωρίς να βλέπουμε, ότι πρέπει να τιμωρηθούμε...
Γι' αυτό εάν παθαίνουμε μια ζημιά ή μια αδικία να παραδεχόμαστε, ότι πληρώνουμε βερεσέδια παλαιότερα ή είναι μια ευκαιρία για αγιασμό.
Μια μέρα συνάντησα στο δρόμο έναν κρεοπώλη γείτονά μου, ο οποίος είχε ένα δικαστήριο αγρονομικό και με είπε:
- κ. Παναγόπουλε, σήμερα πάω άδικα στο δικαστήριο.
- Θα μου επιτρέψεις, να σε παρηγορήσω και του είπα την εξής ιστορία:
''Κάποτε ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος πήγαινε στην Αλεξάνδρεια, όμως νύχτωσε και δεν πρόλαβε να μπει στην πόλη. Αναγκάστηκε έτσι να διανυκτερεύσει, λίγο έξω από την πόλη, σε ένα ποιμενοστάσιο ενός βοσκού, ο οποίος ήταν γνωστός του.
Το βράδυ όμως, ήρθαν κλέφτες και έκλεψαν τα πρόβατα του βοσκού και το πρωί όταν ήρθε η αστυνομία κατηγόρησαν τον Άγιο, ότι πήγε εκεί, με σκοπό να απασχολήσει το βοσκό και να βρουν έτσι την ευκαιρία οι κλέφτες να επιτελέσουν το έργο τους. Έτσι φυλακίστηκε ο Όσιος, παρόλο που δεν έκανε τίποτα. Στο κελί που τον βάλανε, υπήρχαν άλλοι 2 συγκρατούμενοι. Αυτοί ρώτησαν τον Όσιο, τί έκανε και τον έφεραν εδώ.
- Τίποτα δεν έκανα τέκνα μου, απάντησε αυτός. Είμαι αθώος!
- Δεν μπορεί, επέμεναν αυτοί. Κάτι θα έχεις κάνει. Δηλαδή ο Θεός είναι άδικος, ώστε επέτρεψε να σε βάλουν φυλακή, χωρίς να έχεις κάνει το παραμικρό; Και ακόμα φοράς το ράσο και δεν το έχεις πετάξει, με όλα αυτά που σου συμβαίνουν;
Ο Όσιος δεν τους απάντησε πάνω σε αυτό, αλλά τους ρώτησε, για ποιό λόγο ήταν και αυτοί φυλακισμένοι.
- Και οι 2 μας, καταδικαστήκαμε για φόνο, χωρίς να τον έχουμε διαπράξει, απάντησαν. Είμαστε και εμείς άδικα εδώ μέσα, όπως και εσύ! Πού είναι ο Θεός, που είναι η δικαιοσύνη Του; Δεν υπάρχει γέροντα ο Θεός. Και εμείς πιστεύαμε, αλλά μετά από όλα αυτά, δεν πιστεύουμε πιά...
Ο Όσιος Εφραίμ σοκαρίστηκε και σιώπησε και το βράδυ, όταν οι 2 συγκρατούμενοι του αποκοιμήθηκαν, άρχισε να προσεύχεται και να παρακαλεί το Χριστό, να του αποκαλύψει τί ακριβώς συμβαίνει...
Εκεί που προσευχότανε, του παρουσιάζεται άγγελος Κυρίου και του λέει:
- Άκουσε να μάθεις, ότι ο Θεός δεν είναι άδικος, αλλά δίκαιος. Δεν είστε άδικα εδώ μέσα και μη σκανδαλίζεσαι. Ο ένας κρατούμενος και τον έδειξε με το χέρι του, είχε πάει με τον φίλο του στο ποτάμι, για να κόψουν ξύλα και ο άλλος γλίστρησε και έπεσε στο ποτάμι. Και τον φώναξε να τον βοηθήσει, αλλά αυτός αδιαφόρησε, φοβούμενος μήπως πέσει και αυτός στο ποτάμι. Ο φίλος του τελικά πνίγηκε... Χρεώθηκε λοιπόν τον θάνατο αυτόν και αυτό πληρώνει. Ο άλλος συγκρατούμενος σου, είχε κάποτε κάποιες διαφορές με έναν προύχοντα του χωριού του. Δυνατός άνθρωπος ο προύχοντας και διότι δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα μαζί του, αφού δεν ήταν το χεριού του, του συκοφάντησε το κορίτσι του ως ανήθικο. Το κορίτσι εκείνο με τις κατηγορίες εκείνες, δεν μπόρεσε να παντρευτεί... Αυτή η πράξη του συγκρατούμενό σου, θεωρείται από το Θεό φόνος ηθικός και πληρώνει τώρα αυτήν την πράξη του. Εσύ πάλι όταν ήσουν μικρός 10 ετών, εκεί που έπαιζες, έλυσες μια μοσχάρα μιας χήρας και έφυγε η μοσχάρα και ακόμα η χήρα την κλαίει... Αυτή τη μοσχάρα της χηρούλας πληρώνεις τώρα! Τους αναστεναγμούς αυτής της χήρας πληρώνεις τώρα...
- Μα εγώ μοιράσα όλα όσα είχα και τα έδωσα στους φτωχούς και χρωστάω την μοσχάρα, ρώτησε ο Όσιος.
- Εκείνα τα έδωσες ελεημοσύνη, τα χάρισες, ενώ η αμαρτία σου είναι χρέος, δεν σβήνει και την πληρώνεις με την φυλάκισή σου.
Αυτά είπε ο άγγελος και έγινε άφαντος. Κόκκαλο ο Άγιος Εφραίμ. Όταν ξημέρωσε, είπε στους συγκρατούνενούς του.
- Δίκαια παιδιά μου είμαστε εδώ μέσα. Εσύ και εσύ έκανες αυτό και αυτό και εγώ έκανα αυτό. Οπότε δικαίως είμαστε εδώ μέσα. Ας γονατίσουμε λοιπόν και ας προσευχηθούμε, για να κάνει έλεος ο Θεός.
Πράγματι προσευχηθήκανε και το αποτέλεσμα ήταν, μετά από 3 μέρες να έρθει και για τους 3 αθωωτική απάντηση και ελευθερώθηκαν.
Ακούγοντας ο κρεοπώλης την ιστορία αυτή, μου είπε:
- Ωχ! Αν ισχύσει αυτό και σε μένα και πληρωσω όλα τα άλλα, κάηκα! Κάνε την προσευχή σου κ. Παναγόπουλε, ώστε να δικαστώ μόνο για το σημερινό...
Καταλάβατε; Εμείς δεν βλέπουμε εκείνες τις αδικίες, που κάναμε άλλοτε. Εκείνα τα γλυτώσαμε και τα καταφέραμε και κοιτάζουμε το σήμερα και λέμε: ''έχω δίκαιο''. Ναι έχεις δίκαιο, αλλά κάποτε άλλοτε είχες άδικο και πληρώνεις εκείνα. Είναι δίκαιος ο Θεός και σε βοηθάει να πληρώσεις λογαριασμούς από εδώ, για να μη βρεθείς χρεωμένος εκεί.
Μακάριοι όσοι ξεχρεώσουν εδώ και δεν θα βρεθούν με εντάλματα συλλήψεως εκεί, στον άλλο κόσμο...

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)

[bluerose]

SpoilerShow

Ποια είναι η Δικαιοσύνη που μας ζητά ο Θεός;

«Ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν Δικαιοσύνην Αὐτοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. 6:33).

Χρόνια ολόκληρα δεν μπορούσα να αντιληφθώ τι ακριβώς σημαίνει να ζητώ τη Δικαιοσύνη του Θεού.

Τι είναι η Δικαιοσύνη με ανθρώπινα κριτήρια;
Τι εννοούμε όλοι όταν ζητάμε Δικαιοσύνη;
Ζητάμε Δικαιοσύνη από τον Θεό, από τους γονείς μας, τα αδέλφια μας, τη γυναίκα μας, τα παιδιά μας, τους φίλους μας;

Τι σημαίνει ανθρωπίνως ζητώ Δικαιοσύνη;

Σημαίνει ζητώ αποκατάσταση της βλάβης και της ζημιάς που πάθαμε από τους άλλους!

Ζητάμε να μας αποδοθεί ή να αποδοθεί γενικά ό,τι χρειάζεται για να γίνει η αποκατάσταση της βλάβης σε μας ή σε άλλους από άλλους, για να γίνει η πλήρης επαναφορά των πραγμάτων στην κατάσταση που ήταν τα πράγματα πριν προξενηθεί η ζημιά.

Νοιώθουμε πάντα ότι οι άλλοι μας βλάπτουν και ζητάμε να αποκαταστήσουν την ζημιά.

Ζητάμε να Μετανοήσουν για το κακό που μας έκαναν και να μας ζητήσουν συγνώμη.

Ζητάμε να μας επιστρέψουν την οφειλόμενη Αγάπη, το οφειλόμενο δικαίωμα, το οφειλόμενο χρήμα!

Αυτό εννοούμε αποκατάσταση ζημιάς και όταν δεν γίνεται γεμίζουμε παράπονα.

Αυτό δεν εκφράζεται στον στίχο:

«Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας, γιατί τ’ άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας»;

Ζητάμε ή μάλλον θεωρούμε καθήκον και αγώνα μας να ζητάμε το δίκιο μας!

Αυτό σημαίνει ανθρωπίνως ζητώ Δικαιοσύνη!

Ο Χριστός δεν αρνείται ότι πράγματι ζούμε το άδικο από την κούνια μας, δηλαδή από τις πρώτες σχέσεις μας με τους γονείς και τους συγγενείς μας.

Αυτή η αίσθηση της αδικίας μας γεμίζει όλους από παράπονα και ζητάμε να αποκατασταθεί σε μας η Δικαιοσύνη.

Αυτό άραγε μας ζητά και ο Χριστός, όταν λέει να ζητάμε τη Δικαιοσύνη Του;

Ποια είναι η Δικαιοσύνη του Θεού;
Είναι η αποκατάσταση πρώτα της ζημίας και της βλάβης που εμείς προξενούμε στους άλλους και ύστερα ο Ίδιος θα αποκαθιστά τη ζημιά που οι άλλοι προξενούν σε μας.
Πώς γίνεται αυτό;
Με τη Μετάνοια!
Μας έφταιξε ο άλλος, έτσι νιώθουμε! Απαιτούμε αποκατάσταση, είναι καθήκον μας, έτσι νιώθουμε. Φίλους θεωρούμε όσους αναγνωρίζουν το δίκιο μας, έτσι νιώθουμε! Όποιους μας υποστηρίζουν στον αγώνα μας να βρούμε το δίκιο μας, αυτούς αγαπάμε!
Μας έβλαψαν, φωνάζει αυτή η αίσθηση Δικαιοσύνης!

Μια μικρή φωνούλα μέσα μας αμυδρά όμως προσπαθεί να μας ξυπνήσει από τον ύπνο του νομιζόμενου δικαίου:

Εμείς βλάψαμε κανέναν;
Εμείς βλάψαμε αυτόν που μας έβλαψε ή αν όχι αυτόν, άλλον με ίδιο ή παρόμοιο τρόπο, αν όχι τώρα, κάποτε σε άλλο χρόνο ή με άλλη μορφή βλάβης;
Η απάντηση που θα δώσουμε σε αυτή την ερώτηση θα αποκαλύψει εάν πράγματι ζητάμε Δικαιοσύνη!
Εάν αντιληφθούμε ότι βλάψαμε και βλάπτουμε τότε αρχίζει η Μετάνοια!

Βλέπει ο Χριστός αυτή τη διάθεσή μας και παρακαλεί τον Πατέρα Του να μας στέλνει το Πνεύμα το Άγιο, που μας αποκαλύπτει μέσα στο Φως του Θεού την αμαρτωλότητά μας!

Αυτή η Αποκάλυψη της Αμαρτωλότητας από τον Θεό στον Άνθρωπο που παραδέχεται ότι βλάπτει τους άλλους και τον εαυτό του από την παράβαση των Εντολών του Θεού, είναι το Μυστήριο της Μετανοίας!

Μας λέει ακριβώς και τον τρόπο που αποκαθίσταται η Δικαιοσύνη που μας προτρέπει να ζητάμε:

«Υποκριτή, εσύ που ζητάς δικαιοσύνη, δες πρώτα το δικό σου σφάλμα πόσο μεγάλο σαν δοκάρι είναι και μετά θα μπορέσεις να βγάλεις αληθινά το σφάλμα του αδελφού σου, που τότε θα σου φαίνεται καρφάκι!»

Η Δικαιοσύνη που μας ζητά ο Θεός, η Δικαιοσύνη του Θεού είναι πρώτα να αποκαθιστούμε μέσα μας τη ζημιά που κάνουμε στον άλλον και μετά θα βλέπουμε πόσο μικρή είναι η ζημιά που μας έκανε ο άλλος!

Μέσα στο Μυστήριο της Μετανοίας η όραση της βλάβης που εμείς προξενούμε προηγείται και η αποκατάστασή της είναι η Δικαιοσύνη που μας εντέλλεται να ζητάμε ο Θεός, δηλαδή να Του ζητούμε να μας δίνει Μετάνοια!

Η Δικαιοσύνη που μας ζητά ο Θεός, είναι να βρίσκουμε συνεχώς το άδικο που εμείς προξενούμε και να ζητάμε συγχώρεση πρώτα από τον Θεό και μετά από τους Ανθρώπους, πρώτα Μυστικά στην Προσευχή, μετά από τους άλλους και τέλος στην Εξομολόγηση και στη Θεία Κοινωνία!

Τότε, όχι μόνο θα αποκατασταθεί και η ζημιά που παθαίνουμε από τους άλλους, αλλά θα μας δίνονται από τον ίδιο τον Θεό όλα όσα έχουμε ανάγκη, Αγάπη, Ειρήνη, Χαρά, αλλά και βιοτικά αγαθά!

«Ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν Δικαιοσύνην Αὐτοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν!» (Ματθ. 6:33)
https://www.pothosmetanoias.gr/

SpoilerShow

[bluerose]

ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, 18 ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ εἰς ὑμᾶς. 19 τὸ Πνεῦμα μὴ σβέννυτε, 20 προφητείας μὴ ἐξουθενεῖτε. 21 πάντα δὲ δοκιμάζετε, τὸ καλὸν κατέχετε· 22 ἀπὸ παντὸς εἴδους πονηροῦ ἀπέχεσθε.

[bluerose]

Αν, λοιπόν, αδελφέ, αγαπάς να εισακουσθής πιο εύκολα από τον Θεό και να λάβης εκείνο που του ζητάς, αγωνίζου όσο μπορείς σ αυτή τη νοερά προσευχή, παρακαλώντας τον Θεό με όλο σου τον νού και την καρδιά για να σε ελεήση και να σου δώση εκείνα που είναι απαραίτητα και σε συμφέρουν για τη σωτηρία σου



Γνώριζε ακόμη ότι, επειδή και το έλεος του Θεού, είναι καθολικό Όνομα και περιέχει όλες τις χάρες (86), που ζητάμε και εμείς από τον Θεό, και ο Θεός μας τις δίνει, γι αυτό για κάθε υπόθεσι και χάρι που ζητάς από τον Θεό, μπορείς να χρησιμοποιής την προρρηθείσα σύντομη αυτήν προσευχή, το «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με».

[jey_pap]

...αλήθειες - ψεύδη - "ψεύδη" (κατά συνθήκην)
δίχως να ψεύδεσαι, μη λες αδιάκριτα όλες τις αλήθειες. Δεν υπάρχει πράγμα που ν' απαιτεί περισσότερη περίσκεψη από κάποιες αλήθειες(!), γιατί θα ' πρεπε να σου ματώνουν την καρδιά τόσο όταν τις λες, όσο κι όταν τις ακούς. Τόσο κόστος έχει κι απαιτείται όταν τις λες, όσο έχει για να ξέρεις και να τις αποσιωπήσεις. Με μία μόνο άκαιρα ειπωμένη αλήθεια, ή με μια καρικατούρα της, χάνεται όλο το κύρος της ακεραιότητάς της. Ο πλανημένος περνιέται γι' ανόητος και ο πλάνος για αφελής ή/και δόλιος, πράγμα χειρότερο. Δε μπορούν να ειπωθούν όλες οι αλήθειες απερίσκεπτα ή άκαιρα, γιατί κάποιες μπορεί να αφορούν άλλους, και κάποιες ...εσένα.
Baltasar Gracian' s quotes

[bluerose]

Δεν χρειάζεται ούτε υπερβολική αυστηρότητα ούτε μεγάλη επιείκεια. Άστοχες και αδιάκριτες παρεμβάσεις έκαναν ανθρώπους να πικραθούν και να απογοητευθούν για πάντα. Στα θέματα προσεγγίσεως των άλλων δεν ωφελούν πείσματα, ρηχότητες και προχειρότητες. Η διάκριση προέρχεται από γνώση, εμπειρία, πνευματική καλλιέργεια και ωριμότητα. Είναι αποτέλεσμα αυτοελέγχου, αυτοκριτικής, μελέτης και θείου φωτισμού. Η διάκριση παρηγορεί και αναπαύει ψυχές. Η αδιακρισία πληγώνει, κουράζει και ταλαιπωρεί. Έχουν ευθύνη οι καθοδηγοί. Μη δημιουργούν νέα προβλήματα με επιπόλαιες κατευθύνσεις.


Μωυσης Αγιορείτης

[bluerose]

Ἕνας πῆγε μία φορὰ στὸν Πνευματικὸ καὶ τοῦ εἶπε μία ἁμαρτία του καὶ τοῦ τὴν εἶπε ὅπως τὴν ἔκανε. Μετὰ ἀπὸ ἕνα διάστημα ξαναπῆγε καὶ εἶπε τὴν ἴδια ἁμαρτία. “Ἔπεσα” τοῦ λέει τοῦ Πνευματικοῦ.  Τοῦ λέει ὁ Πνευματικὸς “σήκω”.
Μετὰ ἀπὸ ἕνα διάστημα ξαναπῆγε καὶ τοῦ λέει “ξανὰ ἔπεσα” τοῦ Πνευματικοῦ. “Ξανασήκω” τοῦ λέει ὁ Πνευματικὸς καὶ τὄκανε πολλὲς φορὲς καὶ τὸν ρώτησε ὁ ἐξομολογούμενος: “Ὡς πότε θὰ μοῦ λὲς σήκω;”
Καὶ τοῦ λέει ὁ Πνευματικός: “ὥσπου νὰ πάψεις νὰ μοῦ λὲς ἔπεσα. Ἂν πᾶς ἀπὸ ἐδῶ ὡς ἐκεῖ καὶ στὸ δρόμο βρεῖς μία πέτρα καὶ πέσεις, θὰ κάτσεις ἐκεῖ”;
-Ὄχι, λέει, θὰ σηκωθῶ.
-Ἂν πάλι πᾶς παρακάτω καὶ βρεῖς μία πέτρα καὶ πέσεις τί θὰ κάνεις; θὰ κάτσεις πάλι ἐκεῖ;
-Ὄχι θὰ σηκωθῶ τοῦ λέει.
-Ἔτσι θὰ κάνεις, τοῦ λέει, ο Πνευματικός, μέχρι ποὺ νὰ μάθεις νὰ περπατᾷς...  

 

Ι. Ν. Αγίας Κυριακής

[jey_pap]

Συναντά κανείς ανθρώπους έτοιμους να προκαλέσουν "στραβοπατήματα" κοσμιότητας, ατομικά ή ξένα, έτοιμα να οδηγήσουν στην ανοησία, κι έτοιμους να "σπάσουν" κακήν - κακώς. Δεν τους αρκούν δεκάδες σκοτούρες κάθε μέρα, Καθώς η διάθεσή τους πηγαίνει... ανάτριχα, διαπληκτίζονται με τους πάντες και για τα πάντα, από δοκιμάζοντας το καθετί. Εκείνοι πάλι από την άλλη που τίποτε δεν κάνουν καλά κακολογόντας καθετί, προκαλούν σύγχυση μεγάλη.
Υπάρχουν πολλά... τέρατα στην εκτεταμένη "χώρα" της Ιταμότητας...
Μπαλτασαρ Γκρασιάν

[jey_pap]

... Yπάρχουν χαρακτήρες αντιπαράθεσης, που ενεργούν καλύτερα μέσα στις εναντιότητες. Πρόκειται συνήθως για "τέρατα" που πετυχαίνουν τα πάντα αυτοσχεδιάζοντας και γκρεμίζουν τα πάντα σχεδιάζοντας. Αν δεν τα καταφέρουν με την πρώτη τότε δεν θα τα καταφέρουν ό,τι κι αν κάνουν στη συνέχεια. Επικρατούν οι ταχείς, γιατί επιδεικνύουν θαυμαστή ικανότητα, ήτοι, στις ιδέες λεπτότητα, στις πράξεις φρονιμάδα.
Πιο σίγουρος είναι ο σύννους. Φυλάγεται απέναντι σε γρήγορες αντιπαραθέσεις. Ό,τι διεξάγεται γρήγορα, γρήγορα και ξεγίνεται. Σε ό, τι όμως στόχος του είναι να κρατήσει μια αιωνιότητα, άλλη μια (αιωνιότητα) θα πάρει για να προβληθεί. Ό,τι είναι άξιο πολύ, κοστίζει και πολύ. (Εξ άλλου) Ακόμη και το πολυτιμότερο μέταλλο, είναι πιο αργό στο λιώσιμο και το πιο βαρύ.
...

Από το ίδιο βιβλίο

[jey_pap]

...
Aυθόρμητα πηγαίνει η μέλισσα στη γλύκα για τροφή (μέλι), κι η οχιά στην πικράδα για να πλουτήσει το φαρμάκι της. Ομοίως και με τα γούστα. άλλοι ελκύονται από τα ευγενέστερα , κι άλλοι από δυσεπίφορα.
Δεν υπάρχει πράγμα που να μην κρύβει κάτι το ωφέλιμο, πολύ περισσότερο δε, αν πρόκειται για βιβλία, κυρίως γι΄ αυτά που έγιναν με κόπους σκέψεων.
Είναι λοιπόν τόσο διεστραμμένος ο χαρακτήρας μερικών, που ανάμεσα σε μύριες τελειότητες θ΄αδράξουν το μοναδικό ελάττωμα που τυχόν βρεθεί, κι αυτό θα το κατακρίνουν, και σ΄ αυτό θα σταθούν, δοχεία περιττωμάτων της επιθυμίας και εννοιών από τρίτους, φορτωμένα κατάστιχα (;) ελαττωμάτων, πράγματα που είναι μάλλον τιμωρία της πικρής τους σκέψης, παρά εξάσκηση της διανοίας τους. Πικρή ζωή περνούν γιατί διαρκώς τρέφονται με πίκρες και "βόσκουν" σε ατέλειες. Ευτυχέστεροι δε (είναι) οι άλλοι για το γούστο τους, που ανάμεσα σε πλήθος ελαττωμάτων, θ¨αδράξουν αυθόρμητα μια μοναδική τελειότητα που, τυχαία, τους έπεσε στο μάτι.
...
Από το ίδιο σύγγραμμα.