lonelyrider έγραψε: ↑14 Ιαν 2023, 15:47
taxalata xalasa η ανθρώπινη γνώση οπως σε όλες τις επιστήμες, ετσι και στη Θεολογία είναι περιορισμένη και ποτέ δεν φτάνουμε στο απόλυτο, δηλαδή να γνωρίζουμε τα πάντα. Έτσι ενώ ο Θεός δημιουργεί έναν αγαθό αρχαγγελο αυτός εκπιπτει της αγαθοτητας και γίνεται πονηρός εξ ιδιας προαιρεσεως. Το πως έγινε αυτό μέσα στο ειναι του Εωσφόρου ειναι αδύνατο να το ανακαλύψουμε και να δωσουμε εξήγηση. Είναι ενα μυστήριο. Το θεωρούμε μόνο ως δεδομενο οτι έπεσε μεσα απο τις γραφες.
Επισης η εννοια της υπερηφανειας στην θεολογια ειναι αρνητική. Έχει την εννοια της επαρσης και τη ς αλαζονειας.
Δεν εχει την εννοια της τιμης και αξιοπρέπειας οπως για παραδειγμα λεει καποιος "ειμαι περηφανος που ειμαι Έλληνας". Αυτο δεν ειναι αλαζονεία.
Σαν αξία ομως μπρος στον Θεο όλοι οι άνθρωποι ειναι ίσοι. Οταν λοιπον βγαίνει ενας απο μας και λεει ειμαι ανωτερος απο τον τάδε γιατι εγω π. χ. ειμαι γιατρός κι αυτός ρακοσυλλεκτης τελειωμένος, αυτό ειναι διαβολικο και κακως νοουμενως υπερήφανο.
Εδω διαφωνούμε μοναχικε καβαλαρη.
Διό,τι δεν μιλαμε για την δυνατοτητα να γνωριζουμε τα παντα, αλλα να γνωριζουμε τα βασικα.
Αν δεχτουμε ως παντελειο σοφο τον Θεο, τοτε πρεπει να δεχτουμε πως δεν εχει κανει λαθος ουτε με τον αρχαγγελο που θεωρεις οτι ετυχε πτωσης εκ της αγαθοτητας. Τελειος και λανθανων δεν συνυπαρχουν. Ημιτελης και λανθανων συνυπαρχουν.
Δεν θα ηταν καθολου τελειο και σοφο να δημιουργησει το συναισθημα ή τις προϋποθεσεις που δημιουργουν το συναισθημα της υπερφανειας στον αρχαγγελο.
Οπως επισης δεν θα ηταν καθολου τελειο και σοφο να δημιουργηθουμε με την ιδια ατελεια, αφου ειμαστε «κατ εικονα και καθ ομοιωση» διο,τι αυτη η ατελεια θαπρεπε να υπαρχει και εικονα και στην ομοιωση, δηλαδη στο πρωτοτυπο / προτυπο, δηλαδη στον ιδιο τον παντελειο σοφο Θεό. Παντελειος και Ατελης δεν φαινεται να τεμνοναι παρα μονο στο παν που περιλαμβανει και την ατελεια. Αλλα δεν τεμνονται στο Τελειος. Τελειος και Ατελης είναι αντιθετα και δεν μπορει να συνυπαρχουν ταυτοχρονα.
Το μυστηριο που λες ο,τι υπαρχει, δεν είναι καθολου μυστηριο.
Αν το δουμε ιστορικα και ορθολογικα αντι για «ορθοδογματικα» τοτε θα διαπιστωσουμε πως οι γραφες ειναι ανθρωποφτιαχτες.
Ειναι, δηλαδη, μια ιστορια για την αποποίηση ευθυνων (και φορτωμα αυτων σε φανταστικα οντα) που σκαρφίστηκε ο ανθρωπινος νους για τις δικες του πραξεις ή απραξιες.
Στην συγκεκριμενη θρησκεια (μεσα στην οποια μεγαλωσαμε ανευ προσωπικης επιλογης) υπαρχει μια ιστορικη προγονικη συνεχεια αλλοφωνων ανθρωπων που την δημιουργησαν. Δεν το συνεχιζω πιο περα διο,τι θα πρεπει να δούμε ιστορικα την πορεια αυτων των ανθρωπων για να διαπιστωσουμε το πως και γιατι δημιουργησαν αυτην την θρησκεια, στις ριζες της και ποιοι ησαν οι λογοι που το εκαναν.
Εχω εκφρασει καποιες σκεψεις σε αλλα νηματα. Παρε για παραδειγμα την αρχη της διαδοσης αυτης της θρησκειας. Τις 10 εντολες. Σε τι ειδους ανθρωπους αναφερονται και για τι ειδος ανθρωπων φτιαχτηκαν και διαδωθηκαν; Και το σταματω εδω.
Επισης στα βασικα ειναι πως οι λεξεις εχουν μια σημασια.
Η υπερφανεια ειναι αρνητικη ακομα και οταν λες πως εισαι υπερηφανος ως Ελληνας ή που εισαι Ελληνας. Ειναι αλαζονικο.
Οπως ειναι αλαζονικο να λες «ειμαι Υπερηφανος που ειμαι Χριστιανος ή Μουσουλμανος ή ό,ποια άλλη θρησκεία θες».
Οπως ειναι αλαζονικο αυτο που ειπες περι διαχωρισμου των ανθρωπων σε κατηγοριες ανωτερων και κατωτερων οντων. (Γιατρος vs ρακοσυλλεκτης).
Και θα σε δωσω ενα ωραιο παραδειγμα περι της υποτιθεμενης υπερφανειας του να εισαι Ελληνας.
Τι σε κανει Υπερηφανο; Αν δεις την ελληνικη ιστορια θα επρεπε να εισαι το ακριβως αντιθετο, διοτι απο το ζενιθ εχεις πεσει στο ναδιρ. Εισαι υπερηφανος γι αυτό;
Υπερηφανος θα μπορουσε να ειναι μονο καποιος που εχει εξελιχθει σε κατι καλυτερο απο αυτο που ηταν οι προγονοι του και υπερ-φαινεται αυτων.
Εσυ σαν Ελληνας του 21ου αιωνα εισαι κυριολεκτικα Υποφανος των προγονων σου... Διο,τι υπο-φαινεσαι αυτων.
Τοσο απλο ειναι.... και ειναι και ωραιο θεμα να το κανουμε ξεχωριστο νημα για τους υπολοιπους Ελληνες που ειναι υπερηφανοι, οχι με σκοπο να τους γειωσουμε, αλλα με τον αντιθετο σκοπο.
που νιώθει κάποιος όταν έχει επιτελέσει ένα αξιόλογο έργο, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την αυτοεπιβεβαίωσή του
Δεν θεωρώ πως διαθέτω φωτεινό μυαλό... Ένας απλός άνθρωπος είμαι που έμαθε εκ πείρας να αποδέχεται τα λάθη του για να μπορεί να τα διορθώνει στον βάθμο που μπορεί, δίχως να ψάχνει να τα φορτώσει σε θεούς, δαίμονες ή άλλους ανθρώπους. 
