Αρίστος έγραψε: ↑19 Μαρ 2025, 05:06
Aν θεωρεις το συμπαν ατελες και χωρις ταξη προτεινε ενα καλυτερο και λειτουργικοτερο.
Ειδικα στη Γη που θεωρεις οτι εχει ατελειες ο κυκλος της εμφανιστηκαν ολες οι ιδανικες τιμες για να υπαρξει ζωη, εξελιξη και εν τελει αναπτυγμενη συνειδηση.
.
Τί ἠλίθια προτροπή, ἐγὼ νὰ προτείνω σύμπαντα! Λὲς καὶ τὸ μυαλό μας εἶναι ἕνα ἐργαστήριο παρασκευῆς ἀληθινῶν κόσμων.
Αὐτὸ ποὺ σοῦ λέω ἐδῶ καὶ ὥρα, εἶναι ὅτι οἱ ἀνθρώπινες ἰδέες εὐταξίας, ἁρμονίας καὶ τελειότητας εἶναι ἀνεπαρκεῖς γιὰ νὰ προτείνουν τὴν περιγραφὴ τοῦ σύμπαντος.
Ἀλλὰ ἐπιμένεις νὰ θεωρεῖς ὅτι σὰν τὶς δικές σου, οἱ ἀρχαῖοι ἄνθρωποι εἶχαν τέτοιες ἰδέες γιὰ τὸ σύμπαν. Οὔτε κἄν.
Μετροῦσαν ὅσο περισσότερο ἦταν ἱκανοί, ἀκριβῶς γιὰ νὰ μὴν τοὺς διαφύγει καμία ἀπόκλιση ἀπὸ τὴν ἐμφάνιση τῶν ἐποχῶν.
Τὸ ἡλιακὸ σύστημα εἶναι τὸ ἀπομεινάρι ἑνὸς ἀρχικοῦ νεφελώματος χάους καὶ βίαιων συγκρούσεων ἀνάμεσα σὲ συσσωματώσεις σκόνης.
Κι ὅσοι προσπάθησαν νὰ τὸ βάλουν στὰ ἐξιδανικευμένα καλούπια τους, ὅπως ὁ Κέπλερ ποὺ προσπαθοῦσε μὲ τὰ πλατωνικὰ στερεά, γνώρισαν τὴν ἀποτυχία.
Ἐν τέλει ἀρνεῖσαι αὐτὸ ποὺ ὅλοι παρατηροῦν, ὅτι οἱ ἰδανικὲς τιμὲς τῆς Γῆς γιὰ ζωή, ἐξέλιξη καὶ ἀναπτυγμένη συνείδηση, ἀποτελοῦν ἐξαίρεση καὶ ὄχι κανόνα στὸ σύμπαν.
Διαπιστώνουμε ὅτι πρῶτες ὗλες καὶ ἐνέργεια γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς ζωῆς εἶναι ἄφθονα διάσπαρτες στὸν χωρόχρονο, ἀλλὰ ἐλάχιστες ἐπιφάνειες ἐπιτρέπουν τὸ ξεδίπλωμα καὶ τὴν ποικιλία της.
Στὸ ἡλιακὸ σύστημα, οἱ πλανῆτες Ἄρης καὶ Ἀφροδίτη θὰ μποροῦσαν νὰ φιλοξενοῦν ζωὴ παράλληλα μὲ τὴ Γῆ, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ἂν ξεκίνησε ἐκεῖ ζωή, τὸ νῆμα της διακόπηκε.
Ἂς μὴν ἐπεκταθοῦμε στὸ πόσο εὔθραυστη εἶναι ἡ ἀνθρωπότητα ἀπέναντι στὴν κλίμακα τοῦ σύμπαντος.
Αρίστος έγραψε: ↑19 Μαρ 2025, 05:31
Οι αρχαιοι παντως ευρισκαν ενα σωρο νοηματα στην περιφορα του ηλιου στον ζωδιακο.
Δηλαδη αυτη η ολισθηση που συνεπαγεται η μεταπτωση των ισημεριων γινοταν αφορμη για ενα μεγαλειωδες και πολυσημαντο στους αρχαιους ταξιδι του ηλιου στο ζωδιακο. Για μας μπορει να σημαινει ανακριβεια αυτη η ολισθηση, γι' αυτους σημαινε κουρδισμα σε μια πολυ σοφοτερη ακριβεια που συνεπαγοταν το Μεγαλο η πλατωνικο Ετος.
Καὶ ὅταν κοιτᾶς ξαπλωμένος ψηλὰ στὰ συννεφάκια, ἀναγνωρίζεις πρόσωπα, ζῶα, πράγματα στὸ σχῆμα τους.
Ἴσως σὲ στιγμὲς ὀνειροπόλησης καὶ ἀνεμελιᾶς νὰ βγάζεις νόημα στὶς ἰδιαιτερότητες τῆς κίνησης τῆς Γῆς, ποὺ μόνο ἕνας κύκλος ἐναλλαγῆς τεσσάρων ἐποχῶν δὲν εἶναι.
Ἀντίθετα ἡ ἐμφάνιση τῶν μεγάλων κύκλων προειδοποιοῦσε τοὺς ἀρχαίους, ὅπως ἀποτυπώνουν στοὺς μύθους τους, ὅτι δὲν ὑπάρχει κανονικότητα.
Ἀλλὰ ὅτι κάποια γένη ἀνθρώπων θὰ προσαρμοστοῦν σὲ μιὰ ἄλλη περίοδο μὲ διαφορετικὲς συνθήκες καὶ δυσκολίες ἐπιβίωσης.