Υπάρχει Θεός;

[taxalata xalasa]

εγώ για παράδειγμα που είμαι τηλεπαθητικός και ακούω φωνές... έχω ακούσει μέχρι τώρα ΜΟΝΟ ανθρώπους που άλλοι το παραδεχόντουσαν ότι είναι άνθρωποι και άλλοι ενώ ήταν άνθρωποι και το είχα επιβεβαιώσει το παίζαν Θεοί, Εξωγήινοι, Δρακονιανοί, Ερπετόμορφοι...

Σε έναν διάλογο κάποιος μάλιστα τηλεπαθητικός με αποκάλεσαι Ερπετόμορφο γιατί έλεγε έτσι με έβλεπε.. είχε και οπτικές παραισθήσεις το άλλο μέρος επικοινωνίας.... οπότε καταλαβαίνεις τι συμβαίνει... τα πνευματικά βιώματα επισκιάζονται από προσωπικές ιδέες και ο νους τις οπτικοποιεί πολλές φορές... και έτσι ενώ μπορεί να ακούς φωνές και να κάνεις διάλογο μπορεί να βλέπεις ερπετά, δράκους, και εξωγήινους έως και ΑΓΙΕΣ ΤΡΙΑΔΕΣ διότι ΑΥΤΟ πιστεύεις και με αυτές τις ιδέες ζεις.

Τα είπες όλα...

με ψιλοσίβα να δεις τι βλεψ......ιπταμενη μακαροναδα με σαλτσα και τυρι και ο Λοξίας να την τρώει αιωρούμενος στο σουπερπέραμα....

Αν κατασταλάξστε για το αν υπάρχει ή όχι, να ειδοποίησετε..... μην ψάχνουμε συνέχεια να δούμε τι γράφετε....

[tanipteros]

Πλην όμως ότι οι "βιωματικές εμπειρίες/βιώματα" είναι κάτι το απόλυτα προσωπικό και δεν μπορούν ούτε να μεταφερθούν σε κάποιον τρίτο αλλά ούτε και να τεκμηριωθούν αντικειμενικά.
Οπότε; Οπότε μηδέν εις το πηλίκον, διότι "εις μάρτυς, ουδείς μάρτυς".
Χωρίς να θέλω ούτε να το διακωμωδήσω ούτε να το απαξιώσω ή να προσβάλλω, "τηλεπαθητικούς διαλόγους", φωνές που σου μιλούν στο κεφάλι, υπνωτικό λήθαργο με αλλόκοτα όνειρα, βιώνουν και αρκετοί άνθρωποι που υποφέρουν από κάποιο ψυχικό νόσημα, όπως η σχιζοφρένεια.
Και το λέω, όχι μόνον επειδή είναι καταγραμμένο στην επιστημονική βιβλιογραφία, αλλά και επειδή έχω ιδίαν πείρα, καθώς πολύ στενός συγγενής μου πάσχει.

Τα πνευματικά βιώματα αν δεν σου δημιουργούν κάποια ανικανότητα νοητική ή σωματική δεν είναι ασθενεια.
Αν έχεις πνευματικά φαινόμενα και εμπειρίες αλλά σε σοκάρουν και σου προκαλούν ανικανότητα ΤΟΤΕ μόνο είναι ασθένεια.
πχ. Ένας που ακούει φωνές και κάνει διάλογο μαζί τους αν σοκάρεται από αυτό το βίωμα τότε είναι σχιζοφρενής.... αν δεν σοκάρεται και λειτουργεί παράλληλα όλες του τις δραστηριότητες φυσιολογικά τότε λέμε είναι τηλεπαθητικός.

Οι αρχαίοι Έλληνες όταν κάποιος εμφάνιζε πνευματικά φαινόμενα το περιγράφαν σαν έρωτα του Δία με θνητό/θνητή. Αν είχε παρενέργειες και σοκ το περιγράφαν σαν την ζήλεια της Θεάς Ήρας...

Όπως βλέπεις σπάνια ο πνευματικός άνθρωπος να μην είναι σχιζοφρενής...
πχ ο Παϊσιος αν διαβάσεις τι βιώματα είχε είναι καρα-σχιζοφρενής όμως δεν σοκάρονταν και τα άντεχε για αυτό όλοι μιλάνε για χαρισματικό άνθρωπο και όχι για τρελό.

Η θρησκεία λοιπόν βασίζεται σε θεολογία-θεωρία και σε πνευματικά βιώματα τρελών ή μη. Αυτή είναι η αλήθεια δυστυχώς ή ευτυχώς.

Σπάνια βλέπεις άνθρωπο ιδιοφυΐα που να μην είναι λίγο ή πολύ τρελός.
Οι μεγαλύτεροι μαθηματικοί και φυσικοί είχαν κόψει πέρα.
Τι ακριβώς σημαίνει αυτό ως προς τη δυνατότητα να απογειώνουν τις θεωρίες;

Ας μην ξεχνάμε ότι τρελός είναι για το μέσο άνθρωπο, κάθε άνθρωπος που αποκλίνει από το μέσο. Δηλαδή την μετριότητα.

τρελός ή ψυχικά ασθενής είναι αυτός που μαζί με τα συμπτώματα της τρέλας είναι ανίκανος για κοινωνική ζωή και να συντηρεί τον εαυτό του συν ψυχοσωματικές ασθένειες ... η τρέλα συνδυάζεται με ανικανότητα αν δεν υπάρχει ανικανότητα τότε δεν είναι τρελός αλλά χαρισματικός άνθρωπος

[stavmanr]

Αναρωτιεμαι ποια η γνωμη σου για τα μαθηματικα, δεν ειναι αυτοσυνεπη, καθολικη και αντικειμενικη λογικη;

Όχι.
Είναι ένα πρωτογενές αξιωματικό σύστημα κανόνων που παράγει ένα δευτερεύον συνεπές προς τους ορισμούς σύστημα κανόνων.
Ανάλογα με τους ορισμούς που θα δίνεις, θα παράγεις κι ένα ολόκληρο μαθηματικό κλάδο.
Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι μιγαδικοί αριθμοί.
Στα μαθηματικά μας, κάθε φορά που καταλήγαμε σε αρνητική υπόρριζο ποσότητα, το αποκαλούσαμε "αδύνατο" καθώς δεν υπήρχε στο φυσικό σύστημα αρίθμησης τέτοιος αριθμός (που υψωμένος στο τετράγωνο να μας δίνει αρνητικό αποτέλεσμα).
Ξαφνικά, κάποιος λέει "ας θεωρήσουμε ότι υπάρχει αριθμός του οποίου το τετράγωνο να μας δίνει αρνητικό αριθμό".
Και εγένετο το μιγαδικό σύστημα, που έχει πλέον εφαρμογή ακόμα και στην σύγχρονη αστροφυσική.

Τα μαθηματικα ειναι μια ανθρωπινη κατασκευη η οποια ομως εξηγει τον κοσμο αρκετα καλα. Μπορει να ξεκινουν με αξιωματα και παραδοχες, αλλα το παραδοξο ειναι οτι εφαρμοζονται πολυ καλα στον πραγματικο κοσμο. Η μαθηματικη λογικη πχ της ρευστομηχανικης ειναι χρησιμη σε ολους τους μηχανικους που θα εγκιβωτησουν ενα ποταμι με εφαρμογη σε ολα τα ποταμια του πλανητη. Μπορουν να " προβλεψουν" εποχιακες μεταβολες τους και να επιλεξουν την καταλληλη διαμετρο αγωγου ειτε ειναι στο Τιμπουκτου, ειτε στην Αλασκα και ενδεχομενως παντου στο συμπαν. Επισης η θεωρια της σχετικοτητας, καθαρα θεωρητικη στην αρχη, αποδεικνυεται απο γεγονοτα της πραγματικοτητας μεχρι σημερα για τον μακροκοσμο της υλης.

Νομίζω ότι βλέπεις τα μαθηματικά σε πολύ βασικό επίπεδο, Πωλ.
Τα μαθηματικά είναι απλά ένα σύνολο ορισμών και κανόνων. Μπορείς στην ουσία να ορίσεις οτιδήποτε, όπως θέλεις εσύ και να παράξεις τους δικούς σου κανόνες. Πάλι μαθηματικά έχεις.

Τα μαθηματικά είναι πολύ μεγαλύτερα από την εφαρμογή τους στις φυσικές επιστήμες. Το μεγαλύτερο μέρος τους είναι σχεδόν ...μεταφυσικό.
Πχ. πριν την εισαγωγή της Τοπολογίας, αν μιλούσες για Τοπολογία θα σε έκαιγαν στην κεντρική πλατεία. Και μόνο η πρότασή σου ότι "η επιφάνεια μίας σφαίρας είναι επίπεδη" θα έφτανε για να βρεθείς στο πάτο ενός πηγαδιού.

Και κάπου εδώ μπορούμε να δούμε και το πρόβλημα της οπτικής στις επιστήμες.
Κάποτε ο άνθρωπος υποστήριζε ότι η Γη είναι επίπεδη. Δηλαδή η Γη που ο ίδιος πατούσε ήταν επίπεδη.
Σήμερα ο άνθρωπος υποστηρίζει ότι η επιφάνεια της Γης είναι επίπεδη. Η Τοπολογική προσέγγιση της επιφάνειας της σφαίρας αφορά επίπεδα.

Κάποτε ο άνθρωπος υποστήριζε ότι η Γη είναι το κέντρο του σύμπαντος.
Σήμερα ο άνθρωπος υποστηρίζει ότι δεν υφίσταται κέντρο του σύμπαντος. Όπου κι αν βρεθείς στο σύμπαν θα διαπιστώσεις ότι εκείνο επεκτείνεται εξίσου μακριά από εσένα. ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ. Ο παρατηρητής. Όπου κι αν βρεθείς, το σύμπαν παραδόξως σε αγκαλιάζει.

Είναι ίδια η οπτική του σύγχρονου ανθρώπου με τον παλαιότερο; Σαφώς και όχι. Όμως, το αποτέλεσμα παραμένει ουσιαστικώς αμετάβλητο. Αυτό που άλλαξε είναι ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεται το αποτέλεσμα. Το ταξίδι, δηλαδή.

[Menios_mikroulis]

Νομίζω ότι βλέπεις τα μαθηματικά σε πολύ βασικό επίπεδο, Πωλ.
Τα μαθηματικά είναι απλά ένα σύνολο ορισμών και κανόνων. Μπορείς στην ουσία να ορίσεις οτιδήποτε, όπως θέλεις εσύ και να παράξεις τους δικούς σου κανόνες. Πάλι μαθηματικά έχεις.

Τα μαθηματικά είναι πολύ μεγαλύτερα από την εφαρμογή τους στις φυσικές επιστήμες. Το μεγαλύτερο μέρος τους είναι σχεδόν ...μεταφυσικό.
Πχ. πριν την εισαγωγή της Τοπολογίας, αν μιλούσες για Τοπολογία θα σε έκαιγαν στην κεντρική πλατεία. Και μόνο η πρότασή σου ότι "η επιφάνεια μίας σφαίρας είναι επίπεδη" θα έφτανε για να βρεθείς στο πάτο ενός πηγαδιού.

Και κάπου εδώ μπορούμε να δούμε και το πρόβλημα της οπτικής στις επιστήμες.
Κάποτε ο άνθρωπος υποστήριζε ότι η Γη είναι επίπεδη. Δηλαδή η Γη που ο ίδιος πατούσε ήταν επίπεδη.
Σήμερα ο άνθρωπος υποστηρίζει ότι η επιφάνεια της Γης είναι επίπεδη. Η Τοπολογική προσέγγιση της επιφάνειας της σφαίρας αφορά επίπεδα.

Κάποτε ο άνθρωπος υποστήριζε ότι η Γη είναι το κέντρο του σύμπαντος.
Σήμερα ο άνθρωπος υποστηρίζει ότι δεν υφίσταται κέντρο του σύμπαντος. Όπου κι αν βρεθείς στο σύμπαν θα διαπιστώσεις ότι εκείνο επεκτείνεται εξίσου μακριά από εσένα. ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ. Ο παρατηρητής. Όπου κι αν βρεθείς, το σύμπαν παραδόξως σε αγκαλιάζει.

Είναι ίδια η οπτική του σύγχρονου ανθρώπου με τον παλαιότερο; Σαφώς και όχι. Όμως, το αποτέλεσμα παραμένει ουσιαστικώς αμετάβλητο. Αυτό που άλλαξε είναι ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεται το αποτέλεσμα. Το ταξίδι, δηλαδή.

αυτά διαβάζω και σε καμαρώνω σαν γύφτικο σκεπάρνι

[stavmanr]

Τα πνευματικά βιώματα αν δεν σου δημιουργούν κάποια ανικανότητα νοητική ή σωματική δεν είναι ασθενεια.
Αν έχεις πνευματικά φαινόμενα και εμπειρίες αλλά σε σοκάρουν και σου προκαλούν ανικανότητα ΤΟΤΕ μόνο είναι ασθένεια.
πχ. Ένας που ακούει φωνές και κάνει διάλογο μαζί τους αν σοκάρεται από αυτό το βίωμα τότε είναι σχιζοφρενής.... αν δεν σοκάρεται και λειτουργεί παράλληλα όλες του τις δραστηριότητες φυσιολογικά τότε λέμε είναι τηλεπαθητικός.

Οι αρχαίοι Έλληνες όταν κάποιος εμφάνιζε πνευματικά φαινόμενα το περιγράφαν σαν έρωτα του Δία με θνητό/θνητή. Αν είχε παρενέργειες και σοκ το περιγράφαν σαν την ζήλεια της Θεάς Ήρας...

Όπως βλέπεις σπάνια ο πνευματικός άνθρωπος να μην είναι σχιζοφρενής...
πχ ο Παϊσιος αν διαβάσεις τι βιώματα είχε είναι καρα-σχιζοφρενής όμως δεν σοκάρονταν και τα άντεχε για αυτό όλοι μιλάνε για χαρισματικό άνθρωπο και όχι για τρελό.

Η θρησκεία λοιπόν βασίζεται σε θεολογία-θεωρία και σε πνευματικά βιώματα τρελών ή μη. Αυτή είναι η αλήθεια δυστυχώς ή ευτυχώς.

Σπάνια βλέπεις άνθρωπο ιδιοφυΐα που να μην είναι λίγο ή πολύ τρελός.
Οι μεγαλύτεροι μαθηματικοί και φυσικοί είχαν κόψει πέρα.
Τι ακριβώς σημαίνει αυτό ως προς τη δυνατότητα να απογειώνουν τις θεωρίες;

Ας μην ξεχνάμε ότι τρελός είναι για το μέσο άνθρωπο, κάθε άνθρωπος που αποκλίνει από το μέσο. Δηλαδή την μετριότητα.

τρελός ή ψυχικά ασθενής είναι αυτός που μαζί με τα συμπτώματα της τρέλας είναι ανίκανος για κοινωνική ζωή και να συντηρεί τον εαυτό του συν ψυχοσωματικές ασθένειες ... η τρέλα συνδυάζεται με ανικανότητα αν δεν υπάρχει ανικανότητα τότε δεν είναι τρελός αλλά χαρισματικός άνθρωπος

Πολύ απλοϊκή προσέγγιση.
Έτυχε να γνωρίσω άνθρωπο που έπαιζε τα μαθηματικά στα δάχτυλα. Συνηθίζαμε στη φοιτητική ζωή να αστειευόμαστε δίνοντάς του ως πρόβλημα πολλαπλασιασμό 9ψήφιων αριθμών πχ. 9.242.534 x 1.532.782.

Τον άνθρωπο αυτό πήγαινε η μητέρα του στη σχολή. Σαν παιδάκι του δημοτικού. Δεν ήξερε να δέσει τα κορδόνια του. Δεν μπορούσε να συμμετέχει σε οτιδήποτε δεν ανάγονταν σε αυστηρούς μαθηματικούς κανόνες.
Ο άνθρωπος αυτός ήταν πιθανότατα απόλυτα εξαρτημένο ως προς την επιβίωσή του από τρίτο.
Δεν ήταν τρελός.
Όμως μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις τρελό.

Σήμερα, ο ορισμός της τρέλας αφορά κυρίως το κομμάτι που αφορά την επικινδυνότητα του ατόμου με ταυτόχρονη εμφάνιση αποκλίνουσας σκέψης. Αυτό που ενδιαφέρει την ψυχιατρική δεν είναι η αποκλίνουσα σκέψη και συμπεριφορά καθαυτές, αλλά η επικινδυνότητα του ατόμου.

[tanipteros]

Σπάνια βλέπεις άνθρωπο ιδιοφυΐα που να μην είναι λίγο ή πολύ τρελός.
Οι μεγαλύτεροι μαθηματικοί και φυσικοί είχαν κόψει πέρα.
Τι ακριβώς σημαίνει αυτό ως προς τη δυνατότητα να απογειώνουν τις θεωρίες;

Ας μην ξεχνάμε ότι τρελός είναι για το μέσο άνθρωπο, κάθε άνθρωπος που αποκλίνει από το μέσο. Δηλαδή την μετριότητα.

τρελός ή ψυχικά ασθενής είναι αυτός που μαζί με τα συμπτώματα της τρέλας είναι ανίκανος για κοινωνική ζωή και να συντηρεί τον εαυτό του συν ψυχοσωματικές ασθένειες ... η τρέλα συνδυάζεται με ανικανότητα αν δεν υπάρχει ανικανότητα τότε δεν είναι τρελός αλλά χαρισματικός άνθρωπος

Πολύ απλοϊκή προσέγγιση.
Έτυχε να γνωρίσω άνθρωπο που έπαιζε τα μαθηματικά στα δάχτυλα. Συνηθίζαμε στη φοιτητική ζωή να αστειευόμαστε δίνοντάς του ως πρόβλημα πολλαπλασιασμό 9ψήφιων αριθμών πχ. 9.242.534 x 1.532.782.

Τον άνθρωπο αυτό πήγαινε η μητέρα του στη σχολή. Σαν παιδάκι του δημοτικού. Δεν ήξερε να δέσει τα κορδόνια του. Δεν μπορούσε να συμμετέχει σε οτιδήποτε δεν ανάγονταν σε αυστηρούς μαθηματικούς κανόνες.
Ο άνθρωπος αυτός ήταν πιθανότατα απόλυτα εξαρτημένο ως προς την επιβίωσή του από τρίτο.
Δεν ήταν τρελός.
Όμως μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις τρελό.

Σήμερα, ο ορισμός της τρέλας αφορά κυρίως το κομμάτι που αφορά την επικινδυνότητα του ατόμου με ταυτόχρονη εμφάνιση αποκλίνουσας σκέψης. Αυτό που ενδιαφέρει την ψυχιατρική δεν είναι η αποκλίνουσα σκέψη και συμπεριφορά καθαυτές, αλλά η επικινδυνότητα του ατόμου.

στην ιατρική δεν κρίνονται οι σκέψεις ως αποκλίνουσες δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα.
εξετάζονται αν κάποιος είναι λειτουργικός αν μπορεί αυτόνομα να φάει και να μην πνίγεται με την τροφή του πχ επειδή δεν την αισθάνεται ή έχει παραίσθηση της γεύσης, ή αν μπορεί να περάσει απέναντι ένα δρόμο και δεν έχει παραισθήσεις με οράματα και το δρόμο τον βλέπει γκρεμό, εξετάζεται αν έχει παραισθήσεις της όσφρησης και μυρίζει απαίσιες μυρωδιές που τον κάνουν και αναγουλιάζει ενώ δεν υπάρχει τίποτα... αν ακούει φωνές που τον καταδιώκουν κτλ... αυτά είναι ασθένεια και όχι αν το παιδί δεν μπορεί να δέσει τα κορδόνια...

Αν δεν έχει κάποιος ανικανότητα σε οποιοδήποτε τομέα και έχει σκέψη επιθετική ή φοβική ή βλέπει οράματα ή ακούει φωνές κτλ τότε δεν είναι τρελός απλά έτσι είναι ο χαρακτήρας του και όλα αυτά αλλάζουν με την εκπαίδευση του χαρακτήρα και αποδοχή των χαρισμάτων του αν είναι ενορατικός ή τηλεπαθητικός κτλ.

η ασθένεια ΠΑΝΤΑ συνδυάζεται με ανικανότητα.

[tanipteros]

το μπούλινγκ έχει επιθετικότητα αλλά δεν είναι ψυχικά άρρωστος ο θύτης ενώ στην μανιοκατάθλιψη όταν τον άλλο τον πιάνει μανία πάλι έχει επιθετικότητα αλλά και ανικανότητα να διακρίνει το άτομο συναισθηματικές καταστάσεις για αυτό τον λέμε τρελό...

αν φοβάσαι ένα ζώο πχ το φίδι είναι απλά μια φοβία δεν είσαι τρελός αν παθαίνεις όμως σοκ από τον φόβο τότε είσαι ασθενής ψυχικά...

για αυτό σου λέω ότι η τρέλα έχει μέσα την ασθένεια και τον παράγοντα ανικανότητα πάντα....
στις επιτροπές αναπηρίας αν δεις την ανικανότητα εξετάζουν σε επίπεδο σκέψης και βίου.. πχ αν μπορείς να φας να κάνεις μπάνιο μόνο σου να ντυθείς να περπατήσεις κτλ..

[tanipteros]

το βαρύ οπλοστάσιο κάθε θρησκείας είναι οι τρελοί

[Λοξίας]

Εν πάσει περιπτώσει...τρελοί ξετρελοί, διάνοιες, σούπερ-διάνοιες, τρελές ιδιοφυίες, μαθηματικά ξεμαθηματικά...η ουσία παραμένει.

Υπάρχουν εκατοντάδες θρησκείες και πολύ περισσότεροι θεοί...
Κάθε θρησκεία, ισχυρίζεται πως αυτή είναι η μόνη σωστή, κατέχει την απόλυτη αλήθεια και πως ο δικός της θεός είναι ο αληθινός θεός.
Καμία θρησκεία όμως, δεν έχει μπορέσει να αποδείξει, αντικειμενικά και παγκόσμια αποδεκτά, την αληθότητα των ισχυρισμών της (αν το είχε κάνει, θα είχε σβήσει όλες τις άλλες).

Όπερ έδει δείξαι...
...ή δείξε μου τον θεό σου, να σου πω ποιος είσαι...

Δείξ' τε και αποδείξ' τε...
...σοφιστείες, μεταφυσικά κορόμηλα και υπερφυσικές ψησταριές με μύστες-ψήστες, δεν είναι αποδείξεις αλλά παραμύθια για να' χαμε να λέγαμε.

[stavmanr]

Εν πάσει περιπτώσει...τρελοί ξετρελοί, διάνοιες, σούπερ-διάνοιες, τρελές ιδιοφυίες, μαθηματικά ξεμαθηματικά...η ουσία παραμένει.

Υπάρχουν εκατοντάδες θρησκείες και πολύ περισσότεροι θεοί...
Κάθε θρησκεία, ισχυρίζεται πως αυτή είναι η μόνη σωστή, κατέχει την απόλυτη αλήθεια και πως ο δικός της θεός είναι ο αληθινός θεός.
Καμία θρησκεία όμως, δεν έχει μπορέσει να αποδείξει, αντικειμενικά και παγκόσμια αποδεκτά, την αληθότητα των ισχυρισμών της (αν το είχε κάνει, θα είχε σβήσει όλες τις άλλες).

Όπερ έδει δείξαι...
...ή δείξε μου τον θεό σου, να σου πω ποιος είσαι...

Δείξ' τε και αποδείξ' τε...
...σοφιστείες, μεταφυσικά κορόμηλα και υπερφυσικές ψησταριές με μύστες-ψήστες, δεν είναι αποδείξεις αλλά παραμύθια για να' χαμε να λέγαμε.

Δεν υπάρχει μία και μοναδική αλήθεια από την άποψη της αντικειμενικής πραγματικότητας (κοινής αντίληψης).
Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος κι ως ελεύθερος δεν μπορεί να δεσμευτεί σε καμία κοινή αντίληψη.
Εδώ δεν συζητάμε τι είναι αποδείξιμο, τί είναι επαληθεύσιμο, και τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις.
Εδώ μιλάμε για την ουσία της αλήθειας. Γι' αυτό που αποτελεί την αλήθεια πίσω και πάνω από έναν κόσμο προφάνειας.

[Green Dragon]

Τάμα το 'χετε βρε;



Νομίζω την βρίσκετε και οι δύο πάντως, σαν τα ζευγάρια που τσακώνονται συνέχεια αλλά δεν χωρίζουν γιατί τελικά αυτό τους τρέφει συναισθηματικά.

[Λοξίας]

Εν πάσει περιπτώσει...τρελοί ξετρελοί, διάνοιες, σούπερ-διάνοιες, τρελές ιδιοφυίες, μαθηματικά ξεμαθηματικά...η ουσία παραμένει.

Υπάρχουν εκατοντάδες θρησκείες και πολύ περισσότεροι θεοί...
Κάθε θρησκεία, ισχυρίζεται πως αυτή είναι η μόνη σωστή, κατέχει την απόλυτη αλήθεια και πως ο δικός της θεός είναι ο αληθινός θεός.
Καμία θρησκεία όμως, δεν έχει μπορέσει να αποδείξει, αντικειμενικά και παγκόσμια αποδεκτά, την αληθότητα των ισχυρισμών της (αν το είχε κάνει, θα είχε σβήσει όλες τις άλλες).

Όπερ έδει δείξαι...
...ή δείξε μου τον θεό σου, να σου πω ποιος είσαι...

Δείξ' τε και αποδείξ' τε...
...σοφιστείες, μεταφυσικά κορόμηλα και υπερφυσικές ψησταριές με μύστες-ψήστες, δεν είναι αποδείξεις αλλά παραμύθια για να' χαμε να λέγαμε.

Δεν υπάρχει μία και μοναδική αλήθεια από την άποψη της αντικειμενικής πραγματικότητας (κοινής αντίληψης).
Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος κι ως ελεύθερος δεν μπορεί να δεσμευτεί σε καμία κοινή αντίληψη.
Εδώ δεν συζητάμε τι είναι αποδείξιμο, τί είναι επαληθεύσιμο, και τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις.
Εδώ μιλάμε για την ουσία της αλήθειας. Γι' αυτό που αποτελεί την αλήθεια πίσω και πάνω από έναν κόσμο προφάνειας.

Και το είπα...σοφιστείες δεν αγοράζω...
Ακόμα και το υπογραμμισμένο, σοφιστεία είναι που προσπαθεί τα κβαντικά φαινόμενα του μικρόκοσμου να μας τα παρουσιάσει στον μακρόκοσμο.
Τι 'πες τώρα! δεν υπάρχει μία αλήθεια στην αντικειμενική πραγματικότητα της κοινής αντίληψης; Ναι ε;
Καλά...για άντε πήδα από την ταράτσα του πύργου των Αθηνών να δούμε τι θα συμβεί.
Στον μικρόκοσμο, ίσως να μην γνωρίζαμε την θέση σου. Αλλά στον μακρόκοσμο, αυτή είναι απολύτως προσδιορισμένη και υποκείμενη σε κοινή αντίληψη και κοινή πραγματικότητα. Είσαι στο έδαφος και έχεις γίνει μια κόκκινη σάλτσα ανακατεμένη με κόκαλα θρύψαλα.
Και θα δούμε πόσοι θα σε αντιληφθούν ως μια ψόφια σάλτσα και πόσοι ως ζωντανό.
Αυτοί που θα σε αντιληφθούν ζωντανό, μάλλον θα είναι αυτοί που, ως ελεύθεροι, δεν δεσμεύονται σε καμία κοινή αντίληψη...

Αν δεν συζητάς για το τι είναι αποδείξιμο και τι επαληθεύσιμο, να μην μας λες πως ο θεός σου είναι. Διότι ΔΕΝ είναι.

Ξεμαλακίσου...

[Λοξίας]

Τάμα το 'χετε βρε;



Νομίζω την βρίσκετε και οι δύο πάντως, σαν τα ζευγάρια που τσακώνονται συνέχεια αλλά δεν χωρίζουν γιατί τελικά αυτό τους τρέφει συναισθηματικά.

Κάτι ύποπτο παίζει...

[axilmar]

το αίτιο του χρόνου δλδ αυτό που τον δημιουργεί είναι και πριν και μετά και το λέμε Θεό.
ο Θεός λοιπόν είναι εκτός χρόνου δλδ είναι άχρονος και αιώνιος χωρίς αρχή και τέλος και χωρίς πριν και μετά διότι δεν υφίσταται χρόνος.
μόνο που όταν περιγράφουμε μια άχρονη διάσταση αναγκαστικά λέμε πριν και μετά για να συνενοούμαστε κανονικά δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγραφεί εκτός χρόνου και "πριν" την δημιουργία.

Ο Πλάτων θέλοντας να περιγράψει αυτό το άχρονο του Ενός λέει ότι η Δημιουργία έγινε "εξαίφνης" και τότε άρχισε να μετράει ο χρόνος.

ο θεος δεν υπηρχε πριν την δημιουργια του συμπαντος;

Τι θα πει "πριν τη δημιουργία του σύμπαντος";
Ο χρόνος ξεκίνησε με το σύμπαν.

για να φτιαξει το συμπαν ο θεος θα επρεπε να υπαρχει ο θεος πριν το συμπαν, σωστα;

[axilmar]

το αίτιο του χρόνου δλδ αυτό που τον δημιουργεί είναι και πριν και μετά και το λέμε Θεό.
ο Θεός λοιπόν είναι εκτός χρόνου δλδ είναι άχρονος και αιώνιος χωρίς αρχή και τέλος και χωρίς πριν και μετά διότι δεν υφίσταται χρόνος.
μόνο που όταν περιγράφουμε μια άχρονη διάσταση αναγκαστικά λέμε πριν και μετά για να συνενοούμαστε κανονικά δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγραφεί εκτός χρόνου και "πριν" την δημιουργία.

Ο Πλάτων θέλοντας να περιγράψει αυτό το άχρονο του Ενός λέει ότι η Δημιουργία έγινε "εξαίφνης" και τότε άρχισε να μετράει ο χρόνος.

ο θεος δεν υπηρχε πριν την δημιουργια του συμπαντος;

μπορεί να μην υπάρχει καν αίτιο-Ον = Θεός.

οποτε τι; δεν σε πιανω, εσυ εισαι υπερ της υπαρξης του θεου ή κατα;