Μακράν μεγαλύτερη βλακεία από την αντίστοιχη χριστιανική (τουλάχιστον) των νηστήσιμων. Είναι να τρελαίνεσαι με τις παράλογες απαγορεύσεις που επιβάλλει στους πιστούς.
Αφενός, παρ' ημίν (στους Χριστιανούς Ορθόδοξους κατά το Σύνταγμα), το να φας κάτι "αρτύσιμο" κατά τη διάρκεια της νηστείας, δεν θεωρείται τόσο μεγάλη αμαρτία όσο στους φίλτατους Εβραίους. Δεν κατεβαίνει αυτοπροσώπως κάποιος άγγελος να σου πάρει την ψυχή αν ξεχαστείς και φας ένα ψίχουλο παστουρμά κατά λάθος.
Αφετέρου, οι λεπτομέρειες του τι είναι "κοσέρ" και τι δεν είναι, είναι σκέτη παράνοια. Επιτρέπεται το τάδε, αλλά αν προέρχεται από το δείνα ζώο απαγορεύεται. Αν έχει αίμα εδώ αλλά όχι εκεί, αν το ζώο είχε ενωμένα τα δάχτυλα ή όχι, αν το ψάρι έχει και λέπια και πτερύγια ή όχι, αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν, αν αν αν... Νισάφι βρε!
Είναι τόσο δύσκολο να αντιληφθούν οι αγαπητοί Εβραίοι ότι όλες αυτές οι λεπτομερείς και αυστηρότατες απαγορεύσεις έχουν καθαρά υγειονομική και όχι θεολογική προέλευση;
Ότι δεν θα πας στην κόλαση (έχουν κόλαση οι Εβραίοι;) αν φας ένα λουκάνικο ή ένα μύδι;
Εντάξει, στο μακρινό παρελθόν, όταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι πληθυσμοί ήταν αγράμματοι, κάποιοι που το παίζαν προφήτες κλπ θεώρησαν χρήσιμο να το παίξουν και διατροφολόγοι και να εκδώσουν κανόνες διατροφής βασισμένους σε κάποιες (είτε σωστές είτε λανθασμένες) παρατηρήσεις. Καλώς. Και καλώς που περιτύλιξαν αυτούς τους κανόνες με θρησκευτικό ένδυμα, ώστε να τους καταστήσουν υποχρεωτικούς στους αγράμματους πιστούς.
Όπως όταν λες σαν απαράβατη εντολή σε ένα παιδί "μη βάζεις το δάχτυλο στην πρίζα", "μη περνάς το δρόμο χωρίς να κοιτάξεις", "μη πίνεις άζαξ", για να μη χρειαστεί να του εξηγήσεις τις αρχές του ηλεκτρισμού ή της χημείας.
Αλλά κανένας, μεγαλώνοντας, δεν θεώρησε (εξ όσων γνωρίζω) ότι, αν περάσει το στενάκι χωρίς να κοιτάξει, θα καταλήξει να βράζει αιωνίως στα καζάνια του Ξαποδώ!
Γιατί οι Εβραίοι, που είναι τόσο ευφυής λαός, έχουν τέτοιο κόλλημα μ' αυτές τις ηλιθιότητες;
