Το θαύμα της πυριτιδαποθήκης: ο άγιος κατατροπώνει τους ασεβείς παπικούς

[Σενέκας]

Το θαύμα αυτό του Αγίου Σπυρίδωνα έγινε το 1718 μ.Χ., όταν οι Λατίνοι θέλησαν να τοποθετήσουν δικό τους ιερό θυσιαστήριο (αλτάριο) στον Ναό του στην Κέρκυρα.

Ο αρχιναύαρχος του Ενετικού στόλου και διοικητής της νήσου Κερκύρας, Ανδρέας Πιζάνης, θέλοντας κατά ένα τρόπο πιο φανερό και πιο θεαματικό να εκδηλώσει την ευγνωμοσύνη του στον άγιο για τη σωτηρία, αποφάσισε να στήσει στον ναό ένα θυσιαστήριο ακόμη. Ένα θυσιαστήριο για να γίνεται επάνω σ’ αυτό το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας κατά το Λατινικό δόγμα. Το θυσιαστήριο, αλτάριο κατά τους Λατίνους, θα κτιζόταν δίπλα στην Αγία Τράπεζα των Ορθοδόξων κι εκεί θα γινόταν από Λατίνο ιερέα η θεία Λειτουργία. Στή σκέψη του αυτή πολύ ενισχύθηκε ο Ενετός διοικητής και από ένα θεολόγο Λατίνο σύμβουλο του, κάποιο Φραγκίσκο Φραγγιπάνη.

Ο τελευταίος θεώρησε την ευκαιρία μοναδική για να τοποθετήσει στο ναό του αγίου αλτάριο, δηλαδή αγία Τράπεζα φράγκικη και να τελείται μέσα στον ορθόδοξο ναό του αγίου η θεία Λειτουργία με άζυμα, κατά το δικό τους το δόγμα. Μετά τη γνωμοδότηση, που πήρε από τον σύμβουλο του ο διοικητής Ανδρέας Πιζάνης, κάλεσε τους ιερείς του Ναού και τους ανακοίνωσε τον σκοπό του και ζήτησε κατά κάποιο τρόπο από αυτούς και τη συγκατάθεση τους. Εκείνοι, όπως ήτο φυσικό, αρνήθηκαν κι υπέδειξαν, πως αυτό θα ήταν μια καινοτομία ασύγγνωστη και επιζήμια και γι’ αυτό δεν έπρεπε να γίνει. Στην άρνηση των ιερέων να συγκατατεθούν στην τοποθέτηση του αλταρίου, ο διοικητής τους απείλησε κι αποφάσισε να προχωρήσει στην εκτέλεση του σχεδίου του χωρίς την άδεια τους. Οι ιερείς στην επιμονή του κατέφυγαν με δάκρυα στον άγιο τους και ζήτησαν με θερμή προσευχή, τη βοήθεια και την προστασία του.

Ο διοικητής με το δικαίωμα που του έδινε η εξουσία, προσπάθησε ανεμπόδιστα να προχωρήσει στην εκτέλεση της παράνομης επιθυμίας του. Αλλά και ο άγιος, για να προλάβει μια τέτοια απαράδεκτη πράξη, παρουσιάστηκε δύο κατά συνέχεια νύκτες στον ύπνο του με το ένδυμα ορθόδοξου μονάχου και του συνέστησε να παραιτηθεί από την απόφαση του, διαφορετικά θα το μετάνοιωνε πολύ πικρά. Τρομαγμένος ο διοικητής κάλεσε τον σύμβουλο του και του φανέρωσε και τις δύο φορές την απειλή του αγίου. Ο θεολόγος σύμβουλος γέλασε και τις δύο φορές κι υπέδειξε πώς δεν έπρεπε αυτός ένας μορφωμένος άρχοντας να βασισθεί στα όνειρα, που είναι έργο, όπως του είπε, του διαβόλου και που σκοπό έχουν να παρεμποδίσουν και να ματαιώσουν ένα καλό και θεάρεστο έργο.

Τα λόγια του συμβούλου διασκέδασαν τον φόβο του διοικητού, ο οποίος μάλιστα την επομένη ήμερα 11 Νοεμβρίου 1718 μ.Χ. ακολουθούμενος από τη συνοδεία του πρωί-πρωί ξεκίνησε για την εκκλησία του αγίου για να προσκυνήσει τάχατες το λείψανο και να ανάψει το καντήλι του. Ουσιαστικά όμως πήγε εκεί για να καταμετρήσει το μέρος που θα κτιζόταν το αλτάριο και να καθορίσει και τις διαστάσεις του, μήκος, πλάτος και ύψος.

Εκεί στον ναό για μια ακόμη φορά αγωνίστηκαν οι ιερείς με κάθε τρόπο, να τον αποτρέψουν από του να εκτελέσει το σχέδιο του. Άδικα, όμως. Ο άρχοντας, όχι μόνο δεν μεταπείσθηκε, αλλά και με σκληρό και βάναυσο τρόπο τους απείλησε πώς, αν του ξαναμιλούσαν γι’ αυτό το θέμα, θα τους έστελλε φυλακή στη Βενετία.

Έφυγε ο διοικητής με τη συνοδεία του, με την απόφαση την επομένη το πρωί, δηλαδή στις 12 του Νοέμβρη, οι άνθρωποι του να ερχόντουσαν να. αρχίσουν το έργο. Οι ιερείς κι ένας αριθμός πιστών έμειναν εκεί, συνεχίζοντας με δάκρυα τις παρακλήσεις τους μπροστά στην ανοικτή λάρνακα, που περιείχε το σεπτό λείψανο.

Πέρασε η μέρα. Νύχτωσε. Κοντά στα μεσάνυχτα, όπως μας διηγείται ο υπέροχος χρονικογράφος Αθανάσιος ο Πάριος, στο βιβλίο του «Ουρανού Κρίσις», βροντές και κεραυνοί συνταράζουν την πόλη. Ο σκοπός, που βρισκόταν στην είσοδο του φρουρίου κοντά στην πυριτιδαποθήκη βλέπει κάποιο μοναχό να προχωρεί μ’ ένα δαυλό αναμμένο στο χέρι και να μπαίνει στο Φρούριο. Πρόφτασε και του φώναξε: «Ποιός είσαι; Πού πάς»; Μια φωνή του απήντησε. «Είμαι ο Σπυρίδων».

Την ίδια ώρα τρείς φλόγες βγήκαν από το καμπαναριό της εκκλησίας ενώ ένα χέρι άρπαξε τον σκοπό και τον πέταξε στην άλλη μεριά του κάστρου. Ο σκοπός έπεσε όρθιος χωρίς να πάθει τίποτα. Ταυτόχρονα μια δυνατή, εκκωφαντική έκρηξη ακούστηκε. Και το φρούριο τινάχτηκε στον αέρα με όλα τα γύρω σπίτια. Η καταστροφή υπήρξε τρομερή. Χίλια περίπου πρόσωπα σκοτώθηκαν. Ο διοικητής Ανδρέας Πιζάνης βρέθηκε νεκρός με τον τράχηλο ανάμεσα σε δύο δοκάρια. Και ο θεολόγος σύμβουλος του, νεκρός έξω από το τειχόκαστρο μέσα σε ένα χαντάκι, στο οποίο έτρεχαν τα ακάθαρτα νερά των αποχωρητηρίων της πόλεως. Το ασημένιο πολύφωτο κανδήλι, που έκανε δώρο ο άρχοντας στην εκκλησία του αγίου, κατέπεσε με αποτέλεσμα να καταστραφεί η βάση του. Το κανδήλι κρεμάστηκε πάλι στο ίδιο μέρος, όπου βρέθηκε πεσμένο. Έτσι με αλάλητη φωνή μαρτυρεί ως σήμερα τη συμφορά, που έγινε. Και στη Βενετία, εκεί μακρυά στη Βενετία, την ίδια στιγμή έπεσε κεραυνός στο μέγαρο του Ανδρέα Πιζάνη, τρύπησε τον τοίχο κι έκαψε το πορτραίτο του άρχοντα. Την εικόνα του. Μόνο την εικόνα του.

Η τιμωρία παραδειγματική. Και το δίδαγμα από το περιστατικό μοναδικό. Η Ορθοδοξία δεν μπορεί να συγχέεται με τον παπισμό. Η Ορθοδοξία είναι φως, αλήθεια, ζωή. Ο παπισμός σκοτάδι, αίρεση, πλάνη.

Την άλλη μέρα, μετά από αυτά που συνέβησαν, ο Λατίνος επίσκοπος διέταξε να σηκώσουν τα υλικά, που μετέφεραν από μπροστά στην εκκλησία και να ματαιώσουν το έργο που σκέφθηκαν να εκτελέσουν. Την ίδια μέρα ο λαός της Κέρκυρας, μαζεμένος στον ιερό ναό του αγίου ψάλλει με αγαλλίαση και χαρά στον ακοίμητο προστάτη της νήσου:

«Ως των Ορθοδόξων υπέρμαχον, και των κακοδόξων αντίπαλον, Παμμακάριστε Σπυρίδων, ευφημούμεν oι πιστοί και υμνούμέν σε, και δυσωπούμέν σε, φυλάττειν τον λαόν και την πάλιν σου, πάσης κακοδοξίας και επιδρομής βαρβάρων απρόσβλητον».

Ἀπολυτίκιον (Ήχος α’)
Της Συνόδου της πρώτης, ώσπερ πάλαι υπέρμαχος, ούτω νυν υψών ανεφάνης την εκκλησίαν Χριστού και γαρ μακράν του Ναού σου εξωθείς, και άρδην εν πυρί κατέστρεψας, και εις το άσβεστον απέπεμψας σαφώς, Λατίνων γόνους, ως στρεβλούντας την θεολογίαν σου δόξα τω σε βραβεύσαντι ημίν δόξα τω σε δοξάσαντι δόξα το διά σου υψώσαντι ημάς Σπυρίδων μέγιστε.

https://kimintenia.wordpress.com/2020/11/13/0044/

[Ζενίθεδρος]

Μεγάλη η χάρη του!

[Σενέκας]

Μεγάλη η χάρη του!

σκληρός αλλά κύριος ο Άγιος. Τον προειδοποίησε

[Dwarven Blacksmith]

Έτσι, κανένας γιόκας δε λέει στο Άγιο Πνεύμα τι θα κάνει και που θα πάει. Εντολές μόνο από το Σκάι Ντάντυ.

[Σενέκας]

11 Νοέμβρη 1718: «…έπεσεν αστραποπελέκι στο μουνιτζηό στο παλεό κάστρο …» Τη νύχτα 10 προς 11 Νοέμβρη 1718 (έ.π.) δυνατή θύελλα επικρατούσε στην Κέρκυρα. Ραγδαία βροχή πλημμύρισε τα πάντα ενώ τα αστραπόβροντα κατατρόμαζαν όσους ξύπναγαν. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα κεραυνός χτύπησε τη μπαρουταποθήκη της Καμπάνας στην Ακρόπολη. Οι φλόγες μεταδόθηκαν και στις δύο διπλανές μπαρουταποθήκες που περιείχαν κάπου 3000 βαρέλια μπαρούτη. Οι βροντές και ο κρότος της έκρηξης ακούστηκαν μέχρι την απέναντι Ήπειρο. Όσοι έπλεαν κοντά απομακρύνονταν από τη γη όπου φαινόταν να ρέει πύρινος ποταμός. Το έδαφος σείστηκε, έπεσαν τα οικοδομήματα γύρω από την Ακρόπολη, γκρεμίστηκαν τα οικήματα των κάτω τειχών. Βροχή από πέτρες και αναμμένα αντικείμενα έπεσαν στην πόλη σκοτώνοντας κόσμο, ενώ πανύψηλα κτίρια σχίστηκαν και έπεσαν. Σωρός από ερείπια τα ψηλά τείχη του Παλιού Φρουρίου, ενώ ο βράχος της Ακρόπολης σχίστηκε. Το ανάκτορο του Προνοητή ανατινάχτηκε θάβοντας στα ερείπιά του το Γενικό Προνοητή Ανδρέα Πιζάνη, την οικογένειά του και άλλα 60 άτομα. Οι φλόγες έκαψαν καταλύματα, σταθμούς, στρατώνες, αποθήκες και δέντρα. Πολλοί βρίσκονταν πεθαμένοι ή τραυματισμένοι κάτω από τα ερείπια, ενώ άλλοι είχαν εκσφενδονιστεί στη θάλασσα και παράδερναν στα κύματα. Μεγάλη ήταν η ζημιά στην πόλη και βαρύτατη στο Μαντράκι όπου οι πέτρες πέφτοντας σκότωσαν ή πλήγωσαν πολλούς ναύτες. Τέτοια ήταν η εκτόνωση από την έκρηξη, ώστε τα νερά της θάλασσας δημιούργησαν δίνη και παράσυραν στο βυθό αύτανδρες τέσσερις γαλιότες και μια γαλέρα. Τα υπόλοιπα σκάφη έπαθαν πολλές ζημιές από τη δίνη και από τις πέτρες που έπεσαν με δύναμη.

Να πως περιγράφεται το γεγονός σε χειρόγραφο της εποχής:

"..., την ημέραν ξημερώνοντας του αγίου μηνά, έπεσεν αστραποπελέκι στο μουνιτζηό στο παλεό κάστρο, και επέσανε λογιάζο δύο και εκάηκε το κάστρο και όλα τα σπήτια και εξεθεμελιόθηκε το κενεραλάτο όλο και εσκοτόθηκε ο καπετάν γκενεράλης πιζάνης, άλοι πολότατοι, και όλη η Τζητανδέλα ανακατογυρίστηκε, και όλα τα σπίτια του Κάστρου, άλλα επέσανε και άλα εκατακρεμηστίκανε, και επίγε και φωτιά στον άγιο Σπυρίδωνα και μόνον έκαψε το κανδύλι, οπού εχάρισε ο πιζάνης γκενεράλης, και ήτον θαύμα μέγα, και ο θεός και ο μέγας σπυρίδων να μη μας δώση άλη πέδευσιν". Η έκρηξη προκάλεσε συνολικά γύρω στους χίλιους θανάτους και τραυματισμό πεντακοσίων ατόμων. Στο αρχείο της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Κερκύρας σώζεται μέχρι σήμερα το βιβλίο πράξεων όπου είναι καταχωρημένα τα ονόματα των νεκρών (οι πηγές διαφέρουν και δίνουν αριθμό νεκρών από 900 ως 2000). Η χρηματική ζημία του δημοσίου και των ιδιωτών υπήρξε ανυπολόγιστη, ενώ τα οχυρωματικά έργα που επρόκειτο να εκτελεστούν με πρόταση του Σούλεμπουργκ μετά την πολιορκία του 1716 καθυστέρησαν για πολύ καιρό (σημειώνεται ότι τον Ιούλη εκείνης της χρονιάς είχε λήξει ο τελευταίος Βενετοτουρκικός πόλεμος με τη συνθήκη του Πασάροβιτς και στην Κέρκυρα βρίσκονταν πολυάριθμες στρατιωτικές και ναυτικές δυνάμεις). Οι σύνδικοι της Κοινότητας όρισαν να χορηγηθούν τροφές και καταφύγια στους άστεγους και τους τραυματίες, ενώ η Ενετική Γερουσία έδωσε αμέσως συντάξεις και χορηγίες στους πληγέντες. Στις ληξιαρχικές πράξεις των εκκλησιών των ημερών εκείνων υπάρχουν αρκετές που αφορούν θανάτους από την έκρηξη, όπως:

1718 Νοεμβρίου 28

Απότυχε της παρούσης ζωής ο πέτρος δε μουτηλήν ο οποίος ελαβώθη με μίαν πέτραν όταν εκάη η μονετζιόν του κάστρου ήτον κατακοιτάμενος από τότε έως τώρα οπού είναι ημέραις δεκαεπτά τον ιάτρευε ο σορ τζαμπατίστας τζελέντες εδιορθώθη ως χριστιανός. Δανιήλ Ιερεύς ο τζανκαρώλ ο της αγίας Τριάδος 1718 Νοεμβρίου 11 εις τας έξι ήμιση ώρας της νυκτός εξημερώνοντας Τρίτη γινομένη η φθορά εις τόσαις ψυχαίς χριστιανών μέσα εις το κάστρο το παλαιόν απέτυχε της παρούσης ζωής η ρόζα θ: του ποτέ κάπο μαρκολύμου πλακομένη εις το σπήτι της αδελφής της, ενταφιάζετε δε στην μονήν του εσταυρωμένου, ήτον χρονών 18 1718 Νοεμβρίου 11 εσκοτόθι από μία πέτρα ο διμίτρις σιρουγιότις ο ποδότας του κατέργου του καπελέτου ίτον χρονόν ιντζέρκα εξίντα ενταφιάζετε εις τιν άνοθεν μονίν (Παναγία των Ξένων). νεόφυτος ιερομόναχος σαμοϊλις εφιμέριος Η κηδεία του Γενικού Προνοητή Πιζάνη έγινε έξι μέρες αργότερα, ήταν επισημότατη αλλά δεν παραβρέθηκε ο ορθόδοξος κλήρος. Μέχρι σήμερα σώζεται στην Καθολική Μητρόπολη των Αγίων Ιακώβου και Χριστοφόρου η επιτύμβια πλάκα που αναφέρει λατινικά ότι "ανέβηκε στον ουρανό όπως ο Ηλίας μέσα στις φλόγες, σε ηλικία 57 χρόνων στις 4 των Ειδών του Νοεμβρίου". Η τεράστια αυτή καταστροφή συνδέθηκε με θαυματουργή επέμβαση του Αγίου Σπυρίδωνος που θέλησε να τιμωρήσει τον Πιζάνη για την επιθυμία του να κατασκευάσει καθολικό αλτάρι στην εκκλησία Του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ και ΠΗΓΕΣ: 1. Κ.Χ.Μ. Κυριάκης, Οδηγός της νήσου Κέρκυρας κ.τ.λ., Αθήνα, 1902 2. S.G.V. De Biasi, Alcuni documenti intorno l΄ accidentale catastrofe avvenuta nel΄ isola di Corfu nell΄ anno 1718, Corfu, 1878 3. Ιστορικό Αρχείο Κέρκυρας, Ληξιαρχικές Πράξεις Εκκλησιών, Τόμος 157/2 - Εκκλησία Εσταυρωμένου, Τόμος 117/1 - Υ.Θ. Φανερωμένη των ξένων, Τόμος 150 - Αγία Τριάδα. 4. Α. Αγοροπούλου- Μπιρμπίλη, Η αρχιτεκτονική της πόλεως Κερκύρας κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας, Αθήνα, 1977 5. Ν. Βούλγαρης, Αληθής Έκθεσις κ.τ.λ., Βενετία, 1880 6. Σ. Μ. Θεοτόκης, Ενετοκρατία, Κέρκυρα 1914 7. Ν. Κάππος Αρχιμανδρίτης, Επιστολιμαία απάντηση, Κέρκυρα, 1878 8. Σ. Παπαγεωργίου, Ιστορία της εκκλησίας της Κέρκυρας, Κέρκυρα, 1920 9. Α.Χ. Τσίτσας, "Η θεομηνία της 10/21 Νοεμβρίου στην Κέρκυρα", Ανάτυπο από το Δελτίον της Ιονίου Ακαδημίας, Τόμος Β΄, Κέρκυρα, 1986.

http://www.corfuland.gr/el/istorika-ker ... astro.html

[Σενέκας]

[Σενέκας]

ΑΙΝΕΙΑΝ06 Πως εξηγείς ότι ο άγιος αρνήθηκε την προσφορά; Ως άγιος δεν έπρεπε να δεχτεί την ΠΡΟΣΦΟΡΑ του Πιζάνη για την ΥΛΙΚΗ υπηρεσία που του προσέφερε ο άγιος, σώζοντας το νησί;

[Yochanan]

ΑΙΝΕΙΑΝ06 Πως εξηγείς ότι ο άγιος αρνήθηκε την προσφορά; Ως άγιος δεν έπρεπε να δεχτεί την ΠΡΟΣΦΟΡΑ του Πιζάνη για την ΥΛΙΚΗ υπηρεσία που του προσέφερε ο άγιος, σώζοντας το νησί;

Iσχύει. Ήταν προς το ΣΥΜΦΕΡΟΝ του να την δεχτεί.

[Ζενίθεδρος]

Οι Παπικοί είναι αιρετικοί, για αυτο δεν δέχτηκε να τοποθετηθεί και αλταριο μεσα στο ναό, οπως ειχαν κανει στην Αγία Σοφία οι Ενωτικοι, λίγο πριν τα πάρει όλα ο διαολος.

[Μαυροβασίλης]

ΑΙΝΕΙΑΝ06 Πως εξηγείς ότι ο άγιος αρνήθηκε την προσφορά; Ως άγιος δεν έπρεπε να δεχτεί την ΠΡΟΣΦΟΡΑ του Πιζάνη για την ΥΛΙΚΗ υπηρεσία που του προσέφερε ο άγιος, σώζοντας το νησί;

Iσχύει. Ήταν προς το ΣΥΜΦΕΡΟΝ του να την δεχτεί.

κι αν όχι από ΥΛΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ τουλάχιστον ως αναγνώριση της ΙΣΧΥΟΣ του αγίου

[Dwarven Blacksmith]

Ο άχρηστος ο Χριστόφιας δεν κατέφερε να σκαρφιστεί καμια τέτοια ιστορία.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

ΑΙΝΕΙΑΝ06 Πως εξηγείς ότι ο άγιος αρνήθηκε την προσφορά; Ως άγιος δεν έπρεπε να δεχτεί την ΠΡΟΣΦΟΡΑ του Πιζάνη για την ΥΛΙΚΗ υπηρεσία που του προσέφερε ο άγιος, σώζοντας το νησί;

Αγιος ηταν ως θρησκευομενος
Αυτο σημαινει οτι θεωρουσε οτι το υλικο συμφερον του ειναι
ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ

...μετα τον θανατο του για μια ...αιωνιοτητα !!

Και η μετα θανατον ζωη ειναι καθαρα ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ζητημα ...

[George_V]

Ο άχρηστος ο Χριστόφιας δεν κατέφερε να σκαρφιστεί καμια τέτοια ιστορία.

Κοιτα ο Πιζάνι οντως εγινε ρουκέτα απο κεραυνο που επεσε στην πυριτιδαποθηκη του Καστρου. Οτι εμεινε απο αυτον το βρηκαν κανα χιλιομετρο παρακατω.

Απλα βαλαμε και τον αγιο μεσα.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

ΑΙΝΕΙΑΝ06 Πως εξηγείς ότι ο άγιος αρνήθηκε την προσφορά; Ως άγιος δεν έπρεπε να δεχτεί την ΠΡΟΣΦΟΡΑ του Πιζάνη για την ΥΛΙΚΗ υπηρεσία που του προσέφερε ο άγιος, σώζοντας το νησί;

Iσχύει. Ήταν προς το ΣΥΜΦΕΡΟΝ του να την δεχτεί.

κι αν όχι από ΥΛΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ τουλάχιστον ως αναγνώριση της ΙΣΧΥΟΣ του αγίου

Το να μην καιγομαι στις φλογες της κολασεως για μια ..αιωνιοτητα αμα πεθανω , αυτο δεν εχει σχεση με τα προσωπικα μου υλικα η μη συμφεροντα ;

[πατησιωτης]