Κατόπιν αιτήσεως Γαλής: Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΛΙΛΙΘ
Δημοσιεύτηκε: 27 Οκτ 2024, 20:34
Η περίπτωση της Λίλιθ είναι η καταλληλότερη για να αποδειχτεί ότι η Συλλογική μνήμη αποτελεί ιστορία και ότι μπορεί να στηρίζεται σε ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν δεκάδες χιλιάδες χρόνια πρίν.
Στην λογοτεχνία η Λίλιθ εμφανίζεται περί το 2.000 π.χ.ε. σε ένα σουμερικό κείμενο με τίτλο
“Gilgamesh, Enkidu, and the Netherworld” (γνωστό επίσης ως Gilgamesh and the halub tree, or the Huluppu-tree)
Η θεά Ινάνα ήθελε να φτιάξει έναν θρόνο και ένα κρεβάτι από το ξύλο ενός δέντρου, αλλά στις ρίζες του ζούσε ένα φίδι, στα κλαδιά του ένα πουλί και στον κορμό του η Λίλιθ. Κάλεσε, λοιπόν, τον Γιλγαμές ο οποίος τα έδιωξε και τα τρία.
Η μετάφραση του Jeremy Black:
The Anzud bird living in its branches took up its young and went into the mountains. The phantom maid living in its trunk left (?) her dwelling and sought refuge in the wilderness.
Στην Βίβλο η Λίλιθ αναφέρεται μια φορά, η οποία είναι σχετική με την παραπάνω.
Ο συγγραφέας το δεύτερου κεφαλαίου της Γένεσης γνώριζε ότι υπήρχε μια Μάνα της ανθρωπότητας πριν από την Εύα.
Προσέξτε την λέξη που μεταφράζεται ως now, this time, ή ακόμα και at last, στην φράση του Αδάμ «This is now bone of my bones and flesh of my flesh» που φέρεται να είπε μόλις είδε την Εύα για πρώτη φορά.
Προφανώς, ο συγγραφέας είχε την βεβαιότητα ότι ο Αδάμ είχε ήδη γνωρίσει κάποια γυναίκα.
Το να μεταφραστεί όμως η λέξη הַפַּ֗עַם (νυν) «τώρα» ως «επιτέλους» θα υπονοεί ότι ο Θεός δημιούργησε και παρουσίασε στον Αδάμ μια γυναίκα περισσότερες από μια φορές, αυτό όμως δεν συμφωνεί με εκείνο που οι αρχαίοι Ισραηλίτες είχαν στο μυαλό τους.
Στο Ταλμούδ βρίσκουμε απόδειξη του ότι η Λίλιθ θεωρούνταν ως η γυναίκα που προϋπήρχε της Εύας.
Η Εύα αφήνει τα μαλλιά της να μεγαλώσουν όπως τα μαλλιά της Λίλιθ.
Οι ραβίνοι, συγγραφείς του Ταλμούδ, έχουν γράψει ότι ανοησία τους κατέβαινε. Επειδή όμως οι ανοησίες τους προδίδουν προκατάληψη που κληρονόμησαν από την συλλογική μνήμη, καταλήγουν χρήσιμες.
Η γνήσια αρχική Μάνα της ανθρωπότητας (ουσιαστικά μόνο της λευκής φυλής) η οποία δεν θεωρείται ανθρώπινο όν, είναι η γυναίκα της οποίας το DNA υπάρχει στο γονιδίωμα των μοντέρνων λευκών: η γυναίκα Νεάντερταλ!
Ο λόγος που παπάδες, θεολόγοι, και ακαδημαϊκοί, δεν θέλουν να μαθευτεί η ταυτότητα της Λίλιθ, είναι γιατί θα πρέπει να αναφέρουν και ποιος ήταν ο… Αδάμ που γκάστρωσε την Νεάντεραλ Λίλιθ. Ποιοι ήταν δηλαδή οι θεοί Ελοχίμ τους οποίους αναφέρει η Βίβλος ως γεννήτορες της ανθρωπότητας.
Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;
Για τους ανθρώπους της αρχαίας Εγγύς Ανατολής η Λίλιθ ήταν μια γυναίκα που παρόλο το ότι θεωρούνταν ως μητέρα της ανθρωπότητας, η ίδια δεν ήταν ακριβώς ανθρώπινο ον.Η Συλλογική μνήμη είναι το απόσταγμα των ιστορικών γεγονότων μιας κοινωνίας - ομάδας - συλλογικότητας, που διαμορφώνει και διαμορφώνεται από τα άτομα που τη συγκροτούν. Τα γεγονότα θα ακολουθούν την κοινωνία και θα την επηρεάζουν, έμμεσα ή άμεσα, ενώ αυτή με τη σειρά της επηρεάζει τα μέλη της και το ανάστροφο.
Στην λογοτεχνία η Λίλιθ εμφανίζεται περί το 2.000 π.χ.ε. σε ένα σουμερικό κείμενο με τίτλο
“Gilgamesh, Enkidu, and the Netherworld” (γνωστό επίσης ως Gilgamesh and the halub tree, or the Huluppu-tree)
Η θεά Ινάνα ήθελε να φτιάξει έναν θρόνο και ένα κρεβάτι από το ξύλο ενός δέντρου, αλλά στις ρίζες του ζούσε ένα φίδι, στα κλαδιά του ένα πουλί και στον κορμό του η Λίλιθ. Κάλεσε, λοιπόν, τον Γιλγαμές ο οποίος τα έδιωξε και τα τρία.
Η μετάφραση του Jeremy Black:
The Anzud bird living in its branches took up its young and went into the mountains. The phantom maid living in its trunk left (?) her dwelling and sought refuge in the wilderness.
Στην Βίβλο η Λίλιθ αναφέρεται μια φορά, η οποία είναι σχετική με την παραπάνω.
Ο συγγραφέας το δεύτερου κεφαλαίου της Γένεσης γνώριζε ότι υπήρχε μια Μάνα της ανθρωπότητας πριν από την Εύα.
Προσέξτε την λέξη που μεταφράζεται ως now, this time, ή ακόμα και at last, στην φράση του Αδάμ «This is now bone of my bones and flesh of my flesh» που φέρεται να είπε μόλις είδε την Εύα για πρώτη φορά.
Προφανώς, ο συγγραφέας είχε την βεβαιότητα ότι ο Αδάμ είχε ήδη γνωρίσει κάποια γυναίκα.
Το να μεταφραστεί όμως η λέξη הַפַּ֗עַם (νυν) «τώρα» ως «επιτέλους» θα υπονοεί ότι ο Θεός δημιούργησε και παρουσίασε στον Αδάμ μια γυναίκα περισσότερες από μια φορές, αυτό όμως δεν συμφωνεί με εκείνο που οι αρχαίοι Ισραηλίτες είχαν στο μυαλό τους.
Στο Ταλμούδ βρίσκουμε απόδειξη του ότι η Λίλιθ θεωρούνταν ως η γυναίκα που προϋπήρχε της Εύας.
Η Εύα αφήνει τα μαλλιά της να μεγαλώσουν όπως τα μαλλιά της Λίλιθ.
Οι ραβίνοι, συγγραφείς του Ταλμούδ, έχουν γράψει ότι ανοησία τους κατέβαινε. Επειδή όμως οι ανοησίες τους προδίδουν προκατάληψη που κληρονόμησαν από την συλλογική μνήμη, καταλήγουν χρήσιμες.
Η γνήσια αρχική Μάνα της ανθρωπότητας (ουσιαστικά μόνο της λευκής φυλής) η οποία δεν θεωρείται ανθρώπινο όν, είναι η γυναίκα της οποίας το DNA υπάρχει στο γονιδίωμα των μοντέρνων λευκών: η γυναίκα Νεάντερταλ!
Ο λόγος που παπάδες, θεολόγοι, και ακαδημαϊκοί, δεν θέλουν να μαθευτεί η ταυτότητα της Λίλιθ, είναι γιατί θα πρέπει να αναφέρουν και ποιος ήταν ο… Αδάμ που γκάστρωσε την Νεάντεραλ Λίλιθ. Ποιοι ήταν δηλαδή οι θεοί Ελοχίμ τους οποίους αναφέρει η Βίβλος ως γεννήτορες της ανθρωπότητας.
Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;
