Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Την εν λόγω κορασίδα -- ας την αποκαλούμε "Μαλένα" από δω και πέρα -- τη γνώρισα στην πρώτη λυκείου. Συνομήλική μου, αλλά σε άλλο τμήμα. Όλα τα αγόρια της πρώτης λυκείου πέφταν ξερά στο πέρασμά της. Δεν ξέρω αν ήταν λόγω του ότι ντυνόταν κάπως πιο προκλητικά από τα άλλα κορίτσια ή ήταν όντως τόσο γόησσα. Πάντως ήταν όμορφη. Τότε δεν είχαν γίνει ακόμα τόσο της μόδας τα τατουάζ και τα σκουλαρίκια -- που σήμερα όλα τα κορίτσια γεμίζουν με τέτοια και ακόμα και οι ωραιότερες καταντάνε σαν ανάποδα γαμώτο -- οπότε η "Μαλένα," παρά την επαναστατική της συμπεροφορά, δεν ένοιωσε ποτέ την ανάγκη να βάλει αυτές τις μαλακίες πάνω της, κι έτσι διατήρησε την ομορφιά της.
Φυσικά, ως κοπέλα που ντυνόταν προκλητικά, δε θα μπορούσε να γλυτώσει από τα κλασικά προσβλητικά σχόλια των εφήβων αγοριών περί της ηθικής της. Κοινώς, είχε τη φήμη της πουτάνας. Δεν ξέρω αν ήταν όντως πουτάνα. Όπως θα δούμε παρακάτω, ήταν δύσκολο να αποκωδικοποιήσω τη συμπεριφορά της.
Όπως και να'χει, εγώ, λόγω του ότι μου αρέσαν κάποια άλλα κορίτσια εκείνο τον καιρό, στην αρχή δεν της έδωσα σημασία. Εξάλλου ήμουν απασχολημένος και με την "προεκλογική" μου εκστρατεία -- πρωτάκι πράγμα και ήθελα να μπω στο δεκαπενταμελές, τρομάρα μου.
Φυσικά δε βρήκα ούτε την ψήφο μου, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα σας πω άλλη φορά. Τώρα μένουμε στη "Μαλένα."Κάποια στιγμή, όταν πλησίασα τη "Μαλένα" και τις φίλες της για να ζητήσω την ψήφο τους -- γύριζα στο προαύλιο στα διαλλείμματα σαν περιοδεύων θίασος και ζητούσα ψήφους
-- αυτή μου έδειξε κάποια συμπάθεια. Δε θυμάμαι πως ακριβώς μου την έδειξε. Πάντως λίγο μετά, κάποια παιδιά μου είπαν ότι της άρεσα. Εγώ τότε άρχισα στο μυαλό μου να φλερτάρω με την ιδέα να επιδιώξω κάτι μαζί της, αφού με τα άλλα κορίτσια που μου αρέσαν δύσκολα θα γινόταν κάτι, οπότε γιατί να μην πήγαινα στην ομορφούλα που είχα, σύμφωνα με τα σημάδια, σίγουρη;Και φτάνουμε σε ένα βράδυ που συνάντησα τυχαία στο δρόμο ένα αγόρι απ'το τμήμα της "Μαλένας." Ας τον πούμε "Παύλο." Το λοιπόν, ο "Παύλος" κι εγώ αρχίσαμε να συζητάμε για τις επερχόμενες εκλογές για την ανάδειξη του δεκαπενταμελούς. Κάποια στιγμή, σκάει μύτη η "Μαλένα." Φαίνεται πως είχαν κανονίσει να συναντηθούν, γιατί χαιρετηθήκαν με ένα φιλί στο στόμα, πράγμα που φυσικά με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι δυο τους ήταν ζευγάρι και ότι είχα καταλάβει λάθος ότι της άρεσα. Εν πάση περιπτώσει, συνεχίσαμε, τώρα και με τη συμμετοχή της "Μαλένας," τη συζήτηση για τις εκλογές.
Κάθισα στο παρακείμενο παγκάκι ενώ τους ανέπτυσσα το "πολιτικό" μου πρόγραμμα για να κερδίσω την ψήφο τους. Σύντομα κάθισε δίπλα μου η "Μαλένα," κι ενώ είχε χώρο, κόλλησε πάνω μου, τριβόταν, και με κοιτούσε με νόημα. Όλα αυτά μπροστά στα μάτια του -- ακόμα όρθιου -- "Παύλου." Εγώ είχα μείνει μαλάκας. Και δεν ήταν η παραπάνω συμπεριφορά της το μόνο περίεργο στην όλη φάση. Ήταν και ότι ο "Παύλος" δε φαινόταν να έχει πρόβλημα -- μη σας πω ότι το διασκέδαζε.
Μετά δε θυμάμαι πως άλλαξε η συζήτηση -- έχουν περάσει και 24 χρόνια -- και σε κάποια φάση ο "Παύλος" με ρώτησε αν θέλω να συνουσιαστώ με τη "Μαλένα," και πριν προλάβω ν'απαντήσω, αυτή μου έκανε, "Αχ, ναι, σε παρακαλώ."
Δεν ξέρω αν με δουλεύαν ή αν ήταν όντως τόσο προχωρημένοι στα 15 τους. Εγώ πάντως, άμαθος και ψυχαναγκαστικός, φρίκαρα από όλα αυτά, κι έτσι ποτέ δεν έκανα κίνηση με τη "Μαλένα." Ούτε και η ίδια μου είπε ποτέ ανοιχτά ότι της άρεσα.
Εσείς πως τα εξηγείτε όλα αυτά; Τι πιστεύετε πως είχε στο μυαλό του αυτό το κορίτσι;
