Athina__P έγραψε: ↑11 Νοέμ 2018, 10:45Έσβησα την τρίτη πρόταση γιατί δεν έβγαζε νόημα. Πρωί πρωί πάλι είχα μια κουβέντα με κάποιον που ήταν του δεβαριέσαι αλλά για πράγματα που έγιναν σωστά δεν είχε συμμετοχή... Αυτό το δεβαριέσαι μπορεί να φταίει για στραβά εν μέρει. Γιατί τα επέτρεψε με την αδιαφορία του να συμβαίνουν. Για τον δεβαριέσαι είναι ορισμένα πράγματα που δεν αλλάζουν (απαντούσα στον Αλεκχίν) αλλά για έναν άλλο άνθρωπο μπορούν να αλλάξουν. Είναι θέμα οπτικής. Ο δεβαριέσαι ζει μέσα σε κάτι που είναι εν μέρει άσχημο, δεν ασχολείται με το να το αλλάξει, αλλά πιστεύω ότι δεν μπορείς να ζεις κάτι άσχημο και να σου πηγαίνουν όλα καλά, δεν γίνεται. Το πού ζεις σε επηρεάζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Παράδειγμα. Ο Πειραιάς πέρυσι το καλοκαίρι. Ήταν ένας μεγάλος σκουπιδότοπος στο λιμάνι. Πάρα πολλοί άνθρωποι για να φτάσει η κατάσταση εκεί ήταν μη αρμόδιο, ανίκανοι, αδιάφοροι, αλλά μερικοί από αυτούς πήγαιναν στη δουλειά τους κάθε μέρα σε έναν σκουπιδότοπο! Το είχαν δεχτεί! Στο μυαλό τους ζούσαν κάπου αλλού, δεν μπορούσαν να το αλλάξουν; Χρειάζεται μια συλλογική αδιαφορία για να είναι δυνατό να συμβεί αυτό. Και όμως, κατά βάση είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι που έχουμε φτιάξει άλλες περιοχές στη χώρα που άλλοι δίνουν περιουσίες για να τις χαρούν λίγες μέρες το καλοκαίρι.
το εχεις καταλαβει οτι επιβεβαιωνεις με τον καλυτερο τροπο τον τιτλο του θεματος;;οχι;;
το ξερω
ετσι ειναι οι γυναικες
Για τα οποία άλλοι ήταν δεν βαριέσαι. Βέβαια πρέπει να βρεις λόγο χρόνο και τους κατάλληλους δρόμους για να αλλάξουν πράγματα προς το καλύτερο. Το να κάνει κάποιος κάτι μεταφράζεται σε κόστος ανθρώπινων πόρων και είναι εντυπωσιακά μικρό αν το σκεφτείς, το λέω επειδή έχω ασχοληθεί. Νομίζεις ότι είναι μεγάλο όταν γίνει εκτός ελέγχου.
Και για τους άντρες ισχύει το ίδιο πάνω κάτω. Συγχωρούν περισσότερα πράγματα αν είναι χορτάτοι...