Δημιουργία σχέσεων - ένα κοινωνικό παράδοξο

[wooded glade]

Είναι ένας στην οδό Σταδίου και περνάει μία μπούλα και πάει αυτός και λέει "ψιτ μπούλα, να σου πω".
Λέει αυτή "αχ σας παρακαλώ κύριε" - τα γνωστά.
Αλλά εν πάσει περιπτώσει το ειδύλλιο πλέκεται και γίνονται τα πεντάδυμα του Καναδά.
Είκοσι χρόνια μετά σε ένα κοινωνικό get together τους ρωτάνε πως γνωριστήκανε κάποιοι.
Φυσικά και δεν θα πουν στην οδό Σταδίου αυτοί.
Θα πουν ή Μπιαρίτζ ή Μαρίενμπαντ όπως καταλαβαίνετε. Οh cherie, c' etait l' ete de mill neuf cent soissant disneuf, n' est pas ? θα πει αυτή.

Αν όμως η ίδια γνωριμία είχε γίνει στη Μύκονο, ή ακόμα και σε ένα οποιοδήποτε κοινό εξοχικό μέρος, Σέριφος, Καμένα Βούρλα, Καλαμπάκα, Γραμματικό Καρδίτσας, δεν θα υπήρχε το ίδιο σνομπάρισμα. Θα λέγανε Γραμματικό Καρδίτσας, ενώ όμως είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα με οδό Σταδίου.

Γιατί το κάνουμε αυτό ;

[Σέλευκας]

Οι μεγάλες στιγμές πρέπει να έχουν το κατάλληλο φόντο π.χ. ήμουν για ράφτινγκ στα Ζαγοροχώρια και εκεί που έβλεπα μια καρέτα καρέτα ακούγοντας Θανάση Παπακωνσταντίνου κάτω από τους Φοίνικες μου έπεσε ο σολωμός και μου έδωσε τον δικό της.