Πριν καιρό, άνοιξα ένα νήμα με τίτλο "Με Καπότα ή Χωρίς"; Σήμερα θα σας πω την ιστορία της δικής μου οπτικής γωνίας επί του θέματος. Το ερώτημα ποια από τις δύο εκδοχές είναι καλύτερη το έχω σχεδόν από τότε που άρχισα να έχω καύλες με γυναίκες. Και αυτό το ερώτημα μου έχει γεννήσει κατά καιρούς άλλα υπαρξιακά/φιλοσοφικά ερωτήματα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Που λέτε, στις αρχές και στα μέσα της εφηβείας μου, υπέθετα ότι η καλύτερη εκδοχή είναι η ακάποτη. Όχι μόνο επειδή (όπως υπέθετα) είναι καλύτερη η αίσθηση, αλλά επειδή έχει κάτι ερεθιστικό η σκέψη ότι ένα υγρό κομμάτι σου γίνεται στη συνέχεια κομμάτι της εκάστοτε γυναίκας. Ως εκ τούτου, σε όλες μου τις ερωτικές φαντασιώσεις εκείνα τα χρόνια, το φανταζόμουν ακάποτο. Είναι θαύμα που καμία από τις κατά φαντασία ερωμένες μου δεν γκαστρώθηκε ποτέ.
Κάποια στιγμή όμως, κάπου στη δευτέρα λυκείου ίσως, συνειδητοποίησα ότι και η καπότα μπορεί να έχει τη χάρη της. Θέλω να πω, αυτή η αίσθηση της απαγορευμένης ζώνης, της περιοχής στην οποία δεν επιτρέπεται να ακουμπήσουν τα γεννητικά οργανα, μπορεί να είναι ερεθιστική. Αλλά και η θέα του χρησιμοποιημένου προφυλακτικού μετά την πράξη, να βλέπεις όλο αυτό το σπέρμα που έχει μαζευτεί και στη συνέχεια να κοιτάς την εκάστοτε γυναίκα και να σκέφτεσαι ότι όλη αυτή την ποσότητα την παρήγαγες για χάρη της.
Έτσι, από τότε, άρχισα να φαντασιώνομαι και συνουσία με καπότα. Οι φαντασιώσεις μου μοιράζονταν μεταξύ του ακάποτου και της καπότας, ανάλογα με την πλοκή της εκάστοτε φαντασίωσης.
Το μεγάλο μου πρόβλημα ωστόσο ήταν οι ταινίες με ερωτικές σκηνές. Κάθε φορά που βλέπω μια ερωτική σκηνή, αναρρωτιέμαι, χρησιμοποιούν καπότα ή όχι; Πριν βιαστείτε να πείτε καμιά εξυπνάδα, ξέρω ότι δεν το κάνουν στ'αλήθεια στις ερωτικές σκηνές -- με εξαίρεση φυσικά τις τσόντες. Αλλά και πάλι, θέλω να ξέρω αν μέσα στο σύμπαν της ιστορίας, μέσα στο μυαλό του συγγραφέα, υποτίθεται ότι χρησιμοποιούν προφυλακτικό. Για να ξέρω τι ακριβώς θα φαντασιώνομαι όταν τον παίζω με την εκάστοτε ερωτική σκηνή.
Όσον αφορά το παραπάνω πρόβλημα, στην αρχή τα πράγματα ήταν απλά. Στις αρχές και τα μέσα της εφηβείας μου, υπέθετα, με την αθωότητα που μου είχε μείνει από την παιδική μου ηλικία, ότι σε όλες τις ερωτικές σκηνές το κάνουν ακάποτα εκτός αν δηλωθεί το αντίθετο.
Ώσπου ένα καλοκαιρινό βράδυ, λίγες μέρες πριν αρχίσω τη δευτέρα λυκείου, έτυχε να δω μια επανάληψη του Κόκκινου Κύκλου. Συγκεκριμένα, ήταν το επεισόδιο Επίγειος Θεός. Σε εκείνο το επεισόδιο λοιπόν, μετά από πολλές σκηνές και πολύ γαμήσι, η πρωταγωνίστρια ζήτησε από τον πρωταγωνιστή να κάνουν παιδί, και εκείνος αρνήθηκε και την πέταξε έξω απ'το σπίτι του. Αυτό με έκανε να καταλάβω ότι προφανώς χρησιμοποιούσαν προφυλακτικό ως τότε (μάλιστα, αυτή η διαπίστωση μου γέννησε και κάποιες άλλες απορίες σχετικά με την πλοκή εκείνου του επεισοδίου, αλλά αυτές θα τις αναλύσω στο μέλλον σε άλλο νήμα), που σημαίνει ότι στις ερωτικές σκηνές μπορεί να χρησιμοποιούν προφυλακτικό ακόμα και χωρίς να δηλώνεται στο κείμενο.
Για να επανέλθουμε λοιπόν στο προηγούμενο ερώτημά μου, στις ερωτικές σκηνές όπου είναι ασαφές αν χρησιμοποιούν προφυλακτικό, πως θα καταλαβαίνω αν χρησιμοποιούν; Πως θα ξέρω τι να φαντασιωθώ;
Κάποια στιγμή, κάπου στο 2012-2013, προσπάθησα να λύσω αυτό το πρόβλημα με τον εξής τρόπο. Γράφτηκα σε ένα ξενόγλωσσο φόρουμ με κεντρικό θέμα τον κινηματογράφο (δε θυμάμαι το όνομά εκείνου του φόρουμ). Μόλις λοιπόν ολοκληρώθηκε η εγγραφή, η πρώτη μου δουλειά ήταν να ανοίξω ένα νήμα στο οποίο καλούσα όλα τα μέλη του φόρουμ να αναλύουμε μαζί τις ασαφείς ερωτικές σκηνές των ταινιών, μία προς μία, και να αποφαινόμαστε μαζί αν χρησιμοποιούν καπότα ή όχι. Ένα μέλος απάντησε, "Please ban this orgasm addict.", που σημαίνει, "Παρακαλώ διώξτε αυτόν τον εθισμένο στους οργασμούς." Και πραγματικά, λίγα λεπτά μετά, μου δώσαν μόνιμο ban, λιγότερο από μία ώρα μετά την εγγραφή μου. Πρέπει να γραφτώ στο Γκίνες για το γρηγορότερο αποκλεισμό στην ιστορία του διαδικτύου.
Έτσι είμαι ακόμα στο σκοτάδι όσον αφορά τις ερωτικές σκηνές.
Απ'την άλλη, ίσως και αυτή η ασάφεια, αυτό το μυστήριο, να έχει τη χάρη του, να προσθέτει κάτι στην καύλα της μυθοπλασίας. Εγώ βέβαια, στο λογοτεχνικό αριστούργημα που συγγράφω αυτόν τον καιρό, το καθιστώ σαφές πότε χρησιμοποιούν καπότα στις ερωτικές σκηνές και πότε όχι. Ίσως όμως στο επόμενο βιβλίο μου στις ερωτικές σκηνές να το αφήσω αυτό το ερώτημα να αιωρείται όπως κάνουν οι περισσότεροι σκηνοθέτες.
Πέρα από τις ταινίες, και στην αληθινή ζωή έχω αναρρωτηθεί παρόμοια πράγματα. Μια φορά, τέλη του 2007, την παραμονή της ημέρας του AIDS, σε μια βραδυνή εκπομπή, ρωτήσαν κάποιες διάσημες καλεσμένες (δε θα πω ποιες, για ευνόητους λόγους), με αφορμή την εν λόγω ημέρα, αν ήταν ποτέ απρόσεκτες, και απαντήσαν και οι τρεις τους ότι πάντα παίρναν προφυλάξεις. Έτσι, άθελά τους αυτές οι διάσημες μου δώσαν "δουλειά" για το σπίτι, αφού ήξερα και τις τρεις τους πως να τις φαντασιωθώ από κει και πέρα.
Την επόμενη μέρα, σκέφτηκα με τη νεανική μου παρορμητικότητα, "Γιατί να μην εκμεταλλευτώ τη σημερινή μέρα για να πάρω κι άλλη δουλειά για το σπίτι; Αφού είναι θεμιτό οι δημοσιογράφοι με αφορμή τη μέρα του AIDS να κάνουν τέτοιες ερωτήσεις, λογικά είναι θεμιτό με αφορμή την ίδια μέρα κι εγώ να κάνω τέτοιες ερωτήσεις σε άγνωστες στο δρόμο." Και πραγματικά το έκανα! Άρχισα να πλησιάζω άγνωστες και να τις ρωτάω αν το είχαν κάνει ποτέ χωρίς προφυλακτικό. Όλες επιταχύναν το βήμα τους και απομακρύνονταν χωρίς να μου απαντήσουν. Εκείνη η μέρα με έκανε να καταλάβω ότι είχα ακόμα πολλά να μάθω για τον κόσμο.
BONUS: Συμπτωματικά, λίγο πριν τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν, σε μια χριστουγεννιάτικη μουσικοχορευτική παράσταση στο τοπικό δημοτικό θέατρο της περιοχής μου, παρευρέθηκε ως παρουσιάστρια μια από τις τρεις διάσημες που ήταν καλεσμένες σε εκείνη την εκπομπή το 2007. Όταν μετά την παράσταση κατέβηκε απ'τη σκηνή και άρχισε να χαιρετάει τον κόσμο που ήθελε να της μιλήσει, σκέφτηκα για μια στιγμή, αφού δεν είχε πολύ κόσμο και μπορούσα εύκολα να την πλησιάσω, να πάω κι εγώ και να τη ρωτήσω, "Δε μου λες. Θυμάσαι εκείνη την εκπομπή το 2007 κτλ, κτλ; Θα ήθελα να σε ρωτήσω από περιέργεια, ισχύει ακόμα ότι πάντα παίρνεις προφυλάξεις;"
Χωρίς πλάκα, το σκέφτηκα πολύ σοβαρά να το κάνω. Αλλά μετά σκέφτηκα ότι αν το έκανα μπορεί να με πετάγαν έξω απ το θέατρο και να μου απαγορεύαν την είσοδο δια παντός, και θα ήταν κρίμα να χάσω εφ όρου ζωής την δυνατότητα να βλέπω δωρεάν παραστάσεις. Έτσι δεν της είπα τίποτα.
