Αρχαιολογικές ανακαλύψεις-έρευνες

[Ίακχος]

Ευρήματα στις αρχαίες Ρυπες στην Αχαΐα πόλη που επικοισε τον Κροτωνα

[The Rebel]

Σάββατο 07 Δεκεμβρίου 2024
Ανακαλύφθηκε αρχαία τοιχογραφία με επιγραφές που αναφέρονται στον Αχιλλέα και την Δηιδάμεια της Σκύρου – Το εντυπωσιακό αγαλματίδιο με τη μυστηριώδη θεά.


Θραύσματα με την επιγραφή μυθολογικών μορφών, μεταξύ των οποίων και ο Αχιλλέας. Φωτογραφία: ean-Jacques Bigot / INRAP.

Η αστική οργάνωση του Durocortorum, της Γαλατό – Ρωμαϊκής πόλης η οποία σήμερα είναι η πόλη Ρενς στη βόρεια Γαλλία, ακολουθεί πιστά τις αρχές της Ρωμαϊκής πολεοδομίας.

Η πόλη χωρίστηκε σε τετράγωνα που περικλείονταν από δρόμους διατεταγμένους σε ορθογώνιο πλέγμα που συνέκλινε στην αγορά, το νευραλγικό κέντρο της πολιτικής και θρησκευτικής ζωής. Ωστόσο, οι περιοχές που απέχουν από τον πυρήνα της πόλης, έχουν αφήσει λιγότερα αρχαιολογικά ευρήματα.

Σε μία από τις περιφερειακές αυτές τοποθεσίες, στα δυτικά της πόλης, σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από την αγορά, σε έναν βαλτότοπο κοντά στον ποταμό Vesle, ανακαλύφθηκε μία ρωμαϊκή οικία (domus), χτισμένη τον 2ο αιώνα μ.Χ. Η οικία ξεχωρίζει λόγω της επιβλητικής της πρόσοψης, με δύο στιβαρούς πυλώνες που κυριαρχούν στην όψη του δρόμου.


Η επιβλητική είσοδος της ρωμαϊκής εισόδου. Φωτογραφία: Jean-Jacques Bigot / INRAP.

Αγαλμάτια και τμήματα μεγαλογραφίας.
Στα στρώματα της κατεδάφισης του χώρου, η οποία πιθανώς να προκλήθηκε από φωτιά, ανακαλύφθηκαν μικρά, χάλκινα αγάλματα, μαζί με θραύσματα από τοιχογραφία. Η τοιχογραφία αποτελούσε τμήμα μιας μεγαλογραφίας, μίας εικονικής αναπαράστασης ανθρώπινων μορφών σε αληθινές διαστάσεις.

Δύο θραύσματα της τοιχογραφίας, είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτα, επειδή φέρουν επιγραφές που αναφέρονται στον Αχιλλέα και τη Δηιδάμεια, παραπέμποντας στο μυθολογικό επεισόδιο που Αχιλλέα που αναζήτησε καταφύγιο στη Σκύρο, πριν από τον Τρωϊκό Πόλεμο.

Η συγκεκριμένη σκηνή, ήταν δημοφιλής στον Ρωμαϊκό κόσμο και η παρουσία του στη Ρενς, υπογραμμίζει πώς οι ελίτ αυτής της Γαλατό – Ρωμαϊκής επαρχίας, υιοθέτησαν και ερμήνευσαν εκ νέου πολιτιστικά στοιχεία από την μητρόπολη.

Μέχρι σήμερα, μόνο τέσσερις αναπαραστάσεις της σκηνής αυτής ήταν γνωστές σ’ όλον τον ρωμαϊκό κόσμο, οι οποίες έχουν ανακαλυφθεί στην Ακυληία, την Πομπηία, τη Ρώμη και τώρα, στη Ρενς.


Θραύσματα με ζωγραφικές λεπτομέρειες. Φωτογραφία:Jean-Jacques Bigot / INRAP.

Τι περιλάμβανε η ρωμαϊκή κατοικία.
Στην ρωμαϊκή οικία (domus), ανακαλύφθηκαν διάφορα αντικείμενα, μεταξύ των οποίων, τρία καλοδουλεμένα χάλκινα αγαλματίδια: Ένα απεικόνιζε τον Άρη, ένα άλλο έναν ταύρο και ένα τρίτο, μία θεά, ο συμβολισμός της οποίας παραμένει αινιγματικός. Η μορφή του Άρη, με ύψος 18 εκ., αναπαριστά λεπτομέρειες που τονίζουν την υψηλής ποιότητα δεξιοσύνη του δημιουργού της.

Τα μάτια του, τονίζονται με ασημένιες ενθέσεις και η ασπίδα του απεικονίζει ανάγλυφο τον λύκο του Καπιτώλιου με τον Ρώμο και τον Ρωμύλο, τα θεμελιώδη σύμβολα της Ρώμης.


Τα αγαλμάτια καθαρίστηκαν και μπήκαν σε σειρά από τον Renaud Bernadet: Joël Peyrou / INRAP.

Μοναδικές λεπτομέρειες.
Μετά από ενδελεχή καθαρισμό, ανακαλύφθηκε ότι, η πανοπλία ήταν διακοσμημένη με το κεφάλι της Μέδουσας. Το αγαλματίδιο αυτό, στέκεται σε μια κυκλική βάση, διακοσμημένη με λουλουδένια μοτίβα, σε ασήμι και χαλκό.

Από την άλλη, ο ταύρος, έχει πλάτος 16.7 εκ. και ύψος 11.6 ε κ. Η ματιά του είναι ολοζώντανη, έχει μάτια με ασημένιο περίγραμμα, ενώ η ορθογώνια βάση του, το σταθεροποιεί και αναδεικνύει τη δεξιοσύνη του γλύπτη.

Τέλος, η θηλυκή αναπαράσταση, με ύψος 30. 7 εκ. συνδυάζει συμβολικά και υφολογικά στοιχεία που εγείρουν ερωτήματα. Αρχικά, θεωρήθηκε ότι είναι η αναπαράσταση μιας θεάς, η περικεφαλαία της οποίας είναι διακοσμημένη με μία σφίγγα, ένα πρόσωπο και ένα οδοντωτό στέμμα, μπορεί να υποδηλώνουν την αλληγορία μίας πόλης.

Επιπλέον, σημάδια που υπάρχουν στο πίσω μέρος του αγαλματιδίου, μαρτυρούν ότι παλαιότερα, ίσως υπήρχαν φτερά. Το πιο περίεργο χαρακτηριστικό είναι ένα κοντάρι του Ηρακλή, περιτυλιγμένο από ένα ερπετό και τοποθετημένο πάνω στο δέρας του Λέοντα της Νεμέας, συνδυάζοντας μυθολογικές αναφορές σε μια μοναδική σύνθεση.

Η ποιότητα των αγαλματιδίων και το επίπεδο της τέχνης των τοιχογραφιών, μαρτυρούν ότι το σπίτι ανήκε σε κάποια πλούσια οικογένεια που είχε επηρεαστεί έντονα από τον ρωμαϊκό πολιτισμό. Ωστόσο, η περιφερειακή τοποθεσία της οικείας, εγείρει ερωτήματα σχετικά με την κοινωνική κατάσταση των κατοίκων της, καθώς και για τη σχέση τους με το πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο της πόλης.

Ήταν δευτερεύουσα κατοικία κάποιας ισχυρής οικογένειας, ή κάποιας τοπικής ελίτ που επέλεξε να ζήσει σε ένα ήρεμο περιβάλλον;
https://www.enikos.gr/timeout/anakalyft ... a/2276367/

[Ίακχος]

Βρέθηκε συνταγή για μπύρα από ρύζι 10000 ετών στην Κίνα
https://www.independent.co.uk/news/scie ... 61693.html

[jimdenin]

https://www.earth.com/news/fossil-disco ... ot-africa/

[fonfon]

Τούρκοι αρχαιολόγοι: Εντοπίσαμε το σημείο που έγινε η μάχη του Γρανικού του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Για να προσδιορίσει τη διαδρομή που ακολούθησε ο Μέγας Αλέξανδρος για να φτάσει στο πεδίο της μάχης, η ομάδα των επιστημόνων μελέτησε προσεκτικά αρχαίες πηγές


Η μάχη του Γρανικού (1665), πίνακας του Charles Le Brun, που απεικονίζει τον Μέγα Αλέξανδρο στο κέντρο της μάχης του ιππικού / φωτ.: Wikipedia


Το πεδίο όπου το 334 π.Χ. ο στρατός του Μεγάλου Αλεξάνδρου πολέμησε με συγκεντρωμένη στρατιωτική δύναμη της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών (των Περσών) γύρω από τη Ζέλεια της Φρυγίας στον Ελλήσποντο, παρά τον Γρανικό ποταμό, μια από τις σημαντικότερες μάχες Μακεδόνα στρατηλάτη, ανακαλύφθηκε μετά από 20 χρόνια δουλειάς, δηλώνουν με σιγουριά Τούρκοι αρχαιολόγοι.

Αναφερόμενος στη μάχη και την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο επιστημονικός σύμβουλος του έργου, ο οποίος είναι μέλος της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Onsekiz Mart (ÇOMÜ), στα Δαρδανέλλια (Τσανάκαλε), δρ Ρεϊχάν Κιορπέ, είπε σε συνάντηση που διοργανώθηκε από τη Διεύθυνση Πολιτισμού και Τουρισμού της επαρχίας Τσανάκκαλε: «Εντοπίσαμε την περιοχή του αρχαίου οικισμού, τη διαδρομή που αναζητείται για περίπου 150 χρόνια».

Για να προσδιορίσει τη διαδρομή που ακολούθησε ο Μέγας Αλέξανδρος για να φτάσει στο πεδίο της μάχης, η ομάδα των επιστημόνων μελέτησε προσεκτικά αρχαίες πηγές. «Από αυτή τη διαδρομή, μάθαμε ποια διαδρομή έφτασε ο Αλέξανδρος στη μάχη του Γρανικού. Κατά την έρευνά μας στην περιοχή, διαβάζοντας και ερμηνεύοντας πολύ προσεκτικά τις αρχαίες πηγές, διαπιστώσαμε λίγο πολύ ακριβώς πού έγινε η μάχη, ανάμεσα σε ποια χωριά έγινε και πού ακριβώς στην πεδιάδα.


Φωτογραφία από τα σημεία που ανακαλύφθηκαν και φέρονται να αποδυκνύουν το σημείο της Μάχης του Γρανικού / φωτ.: İHA

Με την παρουσίαση που κάναμε εδώ, προσδιορίσαμε τόσο τον πόλεμο εδώ, τα ευρήματά μας στο πεδίο της μάχης, και το πιο σημαντικό, προσδιορίσαμε τις διαδρομές που επισκέφτηκε ο Αλέξανδρος κατά την εκστρατεία του από τα Δαρδανέλια ως την Πηγαία (σημερινή Μπίγκα) ως πολιτιστική διαδρομή», είπε.

«Ξεκινήσαμε να μελετάμε τη Μάχη του Γρανικού πριν από περίπου 20 χρόνια. Τα τελευταία τρία χρόνια επικεντρωθήκαμε στον εντοπισμό του ακριβούς πεδίου της μάχης και φέτος καταγράψαμε σημαντικά ευρήματα. Το πιο σημαντικό ήταν η αναγνώριση των διαδρομών που ακολούθησε ο Αλέξανδρος για να φτάσει στην τοποθεσία της μάχης και των σημείων όπου στρατοπέδευσε κατά τη διαδρομή», πρόσθεσε ο καθηγητής.


Άποψη του Γρανικού ποταμού / φωτ.: İHA

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο Μέγας Αλέξανδρος «ξεκίνησε την εκστρατεία του από την πεδιάδα του χωριού Οζμπέκ, κινήθηκε ανατολικά στη Λάμψακο, διέσχισε τα βουνά και κατέβηκε στην πεδιάδα της Πηγαίας για να φτάσει στον ποταμό Γρανικό».
https://www.lifo.gr/now/entertainment/t ... oy-megaloy

[The Rebel]

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2024
Ανακαλύφθηκαν εκατοντάδες αρχαία νομίσματα στην «πόλη των φοινίκων» – Τι αποκαλύπτουν 2 ελληνικές λέξεις που είναι χαραγμένες πάνω τους.


H τοποθεσία όπου ανακαλύφθηκαν τα νομίσματα (Dr. Shai Bar/Zinman Institute of Archaeology at the University of Haifa)

Σε αυτό που χαρακτήρισαν ως “αρχαιολογικό θαύμα Χανουκά”, μια ομάδα του Πανεπιστημίου του Χάιφα ανακάλυψε την Παρασκευή έναν σπάνιο θησαυρό περίπου 160 νομισμάτων, που χρονολογούνται από την εποχή των Ασμοναίων, κατά τη διάρκεια μιας ανασκαφής στην Κοιλάδα του Ιορδάνη.

Σύμφωνα με το πανεπιστήμιο, τα νομίσματα ανακαλύφθηκαν σε ένα μέρος που πιστεύεται ότι ήταν ένας οδικός σταθμός, σε έναν κεντρικό δρόμο κατά μήκος του Wadi Tirzah που ανέβαινε στο Φρούριο Αλεξάνδρειο, γνωστό και ως Σαρβάτα, βόρεια της Ιεριχούς, στη σημερινή Δυτική Όχθη.

Τα νομίσματα ήταν ηλικίας 2.100 ετών.
Τα νομίσματα χρονολογήθηκαν από ειδικούς από την βασιλεία του «Βασιλιά Αλέξανδρου Ιανναίου, του οποίου το εβραϊκό όνομα ήταν Ιωνάθαν… Βασίλευσε από το 104-76 π.Χ. Ήταν γιος του Ιωάννη Υρκανού, [και] εγγονός του Σίμωνα του Ασμοναίου (αδελφού του Ιούδα Μακκαβαίου)», αναφέρεται στην ανακοίνωση, σημειώνοντας ότι το Φρούριο Αλεξάνδρειο, κοντά στο σημείο όπου ανακαλύφθηκαν τα νομίσματα, κατασκευάστηκε από τον Ιανναίο.

Ο Ιούδας Μακκαβαίος ήταν ο διάσημος ηγέτης της Επανάσταση των Μακκαβαίων εναντίον της Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών και της ελληνιστικής επιρροής στη ζωή των Εβραίων, η οποία ξέσπασε το 167 π.Χ., και τελικά οδήγησε στην καθιέρωση της εορτής της Χανουκά, που αυτή τη στιγμή γιορτάζεται από τις εβραϊκές κοινότητες σε όλο τον κόσμο.


(Dr. Shai Bar/Zinman Institute of Archaeology at the University of Haifa)

«Οι φοιτητές και οι εθελοντές ανασκαφείς ενθουσιάστηκαν πολύ που βρήκαν έναν τέτοιο θησαυρό Ασμοναίων, ειδικά κατά τη διάρκεια της εορτής της Χανουκά», δήλωσαν οι ερευνητές.

Τα τυχερά σοκολατάκια που… οδήγησαν στην ανακάλυψη.
Ο Δρ. Γιοάβ Φάρι, μέλος της ερευνητικής ομάδας και ειδικός στα αρχαία νομίσματα, είχε φτάσει την Παρασκευή στο χώρο της ανασκαφής με ένα πακέτο “Hannukah Gelt”, τα σοκολατάκια καλυμμένα με χρυσό φύλλο που αποτελούν ένα χαρακτηριστικό της εορτής, εξήγησε ο Δρ. Σαϊ Μπαρ του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας Zinman του Πανεπιστημίου του Χάιφα.

Ο Φάρι τα μοίρασε στο προσωπικό και είπε: «Αυτό είναι για να βρούμε μερικά νομίσματα σήμερα», και τέσσερις ή πέντε ώρες αργότερα, βρέθηκαν τα νομίσματα», δήλωσε ο Μπαρ την Κυριακή, μιλώντας στην εφημερίδα The Times of Israel.

Ο Μπαρ, ο Φάρι και ένας τρίτος ειδικός, ο Δρ. Μιχαήλ Όσμπαντ, όλοι συνδεδεμένοι με το Πανεπιστήμιο της Χάιφα, είναι οι επικεφαλής αρχαιολόγοι της ανασκαφής. Ήταν σαφές από την πρώτη στιγμή ότι τα νομίσματα ήταν ένα ξεχωριστό εύρημα και τα περισσότερα από τα νομίσματα ήταν παρόμοιου τύπου, δήλωσε ο Μπαρ.

Ήταν κρυμμένα σε έναν τοίχο.
Είναι πιθανό ότι τα νομίσματα ήταν κρυμμένα μέσα ή πίσω από έναν τοίχο, τυλιγμένα σε έναν σάκο από δέρμα ή άλλο οργανικό υλικό που αργότερα διαλύθηκε, είπε.

Στη μία πλευρά, τα νομίσματα έχουν «ένα οκτάκτινο αστέρι που περιβάλλεται από την επιγραφή: «Βασιλιάς Αλέξανδρος Έτος 25» στα Αραμαϊκά, και στην πίσω πλευρά εμφανίζεται μια άγκυρα που περιβάλλεται από τις ελληνικές λέξεις «[νόμισμα] του Βασιλιά Αλεξάνδρου», ανέφερε ο Φάρι στην ανακοίνωση.

Από τις μεγαλύτερες συλλογές νομισμάτων.
Αυτό το στυλ νομίσματος χρονολογείται από το 80/79 π.Χ. και είναι εξαιρετικά σπάνιο, δήλωσαν οι ερευνητές, οι οποίοι πρόσθεσαν ότι ο θησαυρός είναι επίσης μία από τις μεγαλύτερες συλλογές αρχαίων νομισμάτων που έχουν ανακαλυφθεί ποτέ στους Αγίους Τόπους.

Σύμφωνα με τον Μπαρ, εκτός από τη συλλογή των 160 νομισμάτων, ανακαλύφθηκαν και άλλα νομίσματα της περιόδου των Ασμοναίων κατά τη διάρκεια της ανασκαφής, με αποτέλεσμα ο συνολικός αριθμός των νομισμάτων που βρέθηκαν στον χώρο να ανέρχονται σε πάνω από 200.

Τα νομίσματα θα καθαριστούν τώρα, θα φωτογραφηθούν, θα αρχειοθετηθούν και θα εξεταστούν.

Η τοποθεσία της ανασκαφής.
Η τοποθεσία αρχικά θεωρήθηκε ότι ανήκε στην ρωμαϊκή περίοδο, μέρος της αυτοκρατορικής υποδομής μεταξύ του Βηθ Σαάν και της Ιεριχούς, αλλά αποδεικνύεται ότι το συγκρότημα ήταν από μια προγενέστερη περίοδο, είπε. Ο χώρος περιλαμβάνει ένα μίκβε (τελετουργικό λουτρό), μια δεξαμενή για την αποθήκευση νερού και άλλα κτίρια. Είναι πιθανό ότι το δωμάτιο όπου ανακαλύφθηκαν τα νομίσματα χρησιμοποιήθηκε ως κουζίνα ή για την προετοιμασία φαγητού, δήλωσε ο Μπαρ.

«Είναι σημαντικό γιατί αυτός ο χώρος ήταν ενεργός για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Από τη στιγμή που έχουμε αυτά τα νομίσματα, που χρονολογούνται από την εποχή του Αλεξάνδρου Ιανναίου, με όλα τα άλλα ευρήματα εκεί… μας δίνεται μια πολύ ακριβής χρονοκάψουλα, κάτι που δεν συμβαίνει πάντα στην αρχαιολογία», δήλωσε ο Μπαρ.

Το Φρούριο Αλεξάνδρειο, αναφέρθηκε από τον Ιώσηπο και αναστηλώθηκε από τον Ηρώδη, ο οποίος το χρησιμοποίησε ως φυλακή. Το φρούριο, που δεσπόζει στην Κοιλάδα του Ιορδάνη, ισοπεδώθηκε κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της Εβραϊκής Εξέγερσης εναντίον της Ρώμης (66-74 μ.Χ.). «Είναι πραγματικά μια σπάνια στιγμή» να ανακαλύψεις τόσα πολλά σημαντικά νομίσματα, δήλωσε ο Μπαρ.

*Εβραϊκή γιορτή, σε ανάμνηση της επανάκτησης του Ναού του Σολομώντος, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Μακκαβαίων εναντίον του ελληνιστικού βασιλείου των Σελευκιδών τον 2ο π.Χ. αιώνα.
https://www.enikos.gr/timeout/ekatontad ... a/2289293/

[Ίακχος]

The world's largest intact mosaic, found under Turkey's Antakya Museum Hotel, showcases Antioch's rich history.

https://nam25k.icestech.info/16545/?fbc ... Ul8s6g9tKg

[Λίνο Βεντούρα]

Εν αναμονή της αποτίμησης των αρχαιολόγων βρίσκεται το εργοτάξιο για την ανέγερση ξενοδοχείου στη γωνία των οδών Εθν. Αμύνης και Τσιμισκή στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, όπου κατά την εξέλιξη των εκσκαφών βρέθηκαν αρχαία κτίσματα.

[Ίακχος]

Λύθηκε το μυστήριο θησαυρού των Βίκινγκς με την αποκωδικοποίηση Ρουνικης γραφής
https://www.independent.co.uk/news/scie ... 94119.html

[Ίακχος]

Με την πτώση της σταθμηςτης θάλασσας στην Τουρκία αναδύθηκε αρχαίο λιμάνι στο Αδραμυτιο
https://www.facebook.com/10003299422378 ... tubTmJd8l/

[Ίακχος]

Βρέθηκε ο ταφος του Φαραώ Τουθμωση Β στην Αίγυπτο
https://filoitexnisfilosofias.com/%cf%8 ... %84%ce%b7/

[fonfon]

Ακρωτήρι: Μια κοσμοπολίτικη, προϊστορική πόλη στην Σαντορίνη
Οι θηραϊκές τοιχογραφίες που ανακαλύφθηκαν στον προϊστορικό οικισμό του Ακρωτηρίου στη Σαντορίνη αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς θησαυρούς του Αιγαίου. Τι μαρτυρούν για την κοινωνία, τον πολιτισμό, την καθημερινή ζωή στην περιοχή; Η Αγιάτη Μπενάρδου συνομιλεί με τον Ανδρέα Βλαχόπουλο.

Η προϊστορική πόλη στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά αρχαιολογικά ευρήματα του Αιγαίου. Θαμμένη κάτω από την ηφαιστειακή στάχτη μετά από μια καταστροφική έκρηξη γύρω στο 1600 π.Χ., διατηρήθηκε εξαιρετικά, προσφέροντάς μας μια μοναδική ματιά στην καθημερινή ζωή ενός προηγμένου, κοσμοπολίτικου οικισμού. Πολύχρωμες τοιχογραφίες και πολυόροφα κτίσματα μαρτυρούν έναν πολιτισμό που βρισκόταν σε άνθηση, πριν η φύση τον καλύψει.


Ο Ανδρέας Γ. Βλαχόπουλος, καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, γεννήθηκε στην Πάτρα το 1965 και σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου ειδικεύτηκε στην Προϊστορική Αρχαιολογία. Έλαβε το διδακτορικό του το 1995 και τιμήθηκε με το Michael Ventris Memorial Award for Mycenaean Studies (1997). Υπήρξε υπότροφος σε πανεπιστήμια όπως το La Sapienza, το Princeton και το NYU, ενώ έχει εργαστεί στην Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή, στο Υπουργείο Πολιτισμού, στο Υπουργείο Αιγαίου και σε ανασκαφές στη Θήρα, τη Νάξο και την Πυλία. Από το 2011 διευθύνει την Αρχαιολογική Έρευνα Πεδίου στο Βαθύ Αστυπάλαιας και από το 2024 το πρόγραμμα στο Κόκκινο Βουνό Θήρας. Η έρευνα και οι δημοσιεύσεις του αφορούν τη Μυκηναϊκή Νάξο, το Μετανακτορικό Αιγαίο, τις Θηραϊκές τοιχογραφίες και τη Μυκηναϊκή Πυλία. Είναι τακτικός εταίρος της Αρχαιολογικής και της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας και αντεπιστέλλον μέλος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου.

Λεζάντα φωτογραφίας: Γυναικεία μορφή. Ακρωτήρι, Ξεστή 3, Δωμάτιο 3b.
Πηγή: Χρήστος Ντούμας, Οι Τοιχογραφίες της Θήρας. Εκδόσεις Ίδρυμα Θήρας.
https://www.lifo.gr/podcasts/istoria-mi ... -santorini

[fonfon]

Στην αρχαιότερη χρονολογημένη πέτρα του κόσμου υπάρχουν μυστηριώδη χειρόγραφα μηνύματα, λένε οι ερευνητές
Οι επιστήμονες προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τη γραφή των ρούνων, που θεωρείται η πρώτη γερμανική γραφή κατά τους πρώτους αιώνες μ.Χ.


Φωτ.: George Alexis Pantos/Kristel Zilmer

Η αρχαιότερη χρονολογημένη πέτρα του κόσμου, μια ανακάλυψη-ορόσημο που αποκαλύφθηκε το 2023, είναι μόνο ένα κομμάτι μιας μεγαλύτερης σχεδόν 2.000 ετών πλάκας, σύμφωνα με νέα έρευνα. Τώρα, επιστήμονες στη Νορβηγία εργάζονται για να συναρμολογήσουν εκ νέου το αρχαίο παζλ, μια διαδικασία που αρχίζει να ρίχνει φως στο ποιος χάραξε τη μυστηριώδη γραφή των ρούνων και τι σημαίνουν οι λέξεις.

Σύμφωνα με το Μουσείο Πολιτιστικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Όσλο, οι ρούνοι αποτέλεσαν τα δομικά στοιχεία της πρώτης γερμανικής γραφής κατά τους πρώτους αιώνες μ.Χ. και παρέμειναν σε χρήση στη Σκανδιναβία μέχρι τα τέλη του Μεσαίωνα. Πιστεύεται ότι οι Γερμανοί εμπνεύστηκαν από το ρωμαϊκό αλφάβητο για να δημιουργήσουν τους χαρακτήρες, σύμφωνα με το μουσείο, αλλά η ακριβής προέλευση των ρούνων και ο τρόπος χρήσης τους παρέμεινε σκοτεινός.

Πολυάριθμες πέτρες σκαλισμένες με ρούνους που βρέθηκαν σε όλη τη Σκανδιναβία φέρουν συναρπαστικά μηνύματα, όπως ένα για μια ισχυρή βασίλισσα των Βίκινγκς ή μια προειδοποίηση για την ψυχρή κλιματική αλλαγή που βασίζεται σε γεγονότα του παρελθόντος. Όμως πολλές από αυτές τις πέτρες είναι από την εποχή των Βίκινγκς, περίπου από το 800 έως το 1050 μ.Χ., και υπάρχουν ελάχιστα παραδείγματα πρώιμων ρούνων.

Οι αρχαιολόγοι που ανακάλυψαν αρχικά την αρχαιότερη γνωστή πέτρα με ρούνους το 2021, ενώ ερευνούσαν έναν αρχαίο τάφο στην ανατολική Νορβηγία, βρήκαν το μεγάλο κομμάτι καλυμμένο με ίχνη ρούνων. Καθώς όμως οι εργασίες πεδίου συνεχίστηκαν, οι ερευνητές ανακάλυψαν πρόσθετα θραύσματα ψαμμίτη, ορισμένα από τα οποία έφεραν παρόμοιες χειρόγραφες επιγραφές, σε άλλους κοντινούς τάφους.


Φωτ.: George Alexis Pantos/Kristel Zilmer

Τα σπασμένα κομμάτια έμοιαζαν να ταιριάζουν μεταξύ τους, με κάποια από τα γραφόμενα της μιας πέτρας να συνεχίζονται σε μια άλλη, και οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι όλα τα θραύσματα αποτελούσαν κάποτε μέρος μιας ενιαίας πέτρας. Η ερευνητική ομάδα δημοσίευσε τα νέα ευρήματα στο τεύχος 3 Φεβρουαρίου του περιοδικού Antiquity.

Φαίνεται ότι η πέτρα κατακερματίστηκε σκόπιμα, με βάση τον τρόπο που ήταν σπασμένη, και τα επιμέρους κομμάτια τοποθετήθηκαν σε διαφορετικές ταφές που έγιναν αργότερα. Με την πάροδο του χρόνου, οι πέτρες με ρούνους χρησιμοποιήθηκαν ως μνημεία ή για να σηματοδοτήσουν γεγονότα. Η χρήση αυτής της συγκεκριμένης πέτρας με ρούνους άλλαξε τελετουργικά με την πάροδο του χρόνου, σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα.

Τα κομμάτια της πέτρας - συμπεριλαμβανομένης της αρχικής ανακάλυψης του 2021 - κατέληξαν θαμμένα μαζί με τα αποτεφρωμένα ανθρώπινα λείψανα, γεγονός που επέτρεψε στους ερευνητές να επιβεβαιώσουν ότι τα θραύσματα της πέτρας με τους ρούνους είναι τα παλαιότερα που έχουν καταγραφεί ποτέ. Η ραδιοχρονολόγηση έδειξε ότι τα θραύσματα χρονολογούνται μεταξύ 50 π.Χ. και 275 μ.Χ.

«Εξαιτίας της σπανιότητας των ρουνικών λίθων που βρέθηκαν σε σαφώς χρονολογούμενα αρχαιολογικά πλαίσια, είχαμε ελάχιστα συγκεκριμένα στοιχεία σχετικά με την πρώιμη χρήση της ρουνογραφίας στην πέτρα και την ηλικία των πρώτων ρουνικών λίθων», δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης δρ Κρίστελ Ζίλμερ, καθηγήτρια Ρουνολογίας στο Μουσείο Πολιτιστικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Όσλο. «Τα ενεπίγραφα θραύσματα αποτελούν μια τέτοια σπάνια εξαίρεση και επιπλέον, διαθέτουν ένα αξιοσημείωτο μείγμα πολλαπλών επιγραφών και άλλων σημάνσεων - σε αντίθεση με οτιδήποτε άλλο έχει παρατηρηθεί προηγουμένως σε πέτρες με ρούνους» σημείωσε.

Αλλά τα θραύσματα θέτουν και νέα μυστήρια, συμπεριλαμβανομένων των αινιγμάτων που περιέχονται στα αινιγματικά ρονικά σημάδια, τα οποία είναι δύσκολο να μεταφραστούν, καθώς και εκπληκτικών ενδείξεων για την ταυτότητα των ίδιων των χαράκων. Και τα ευρήματα μπορεί να βοηθήσουν τους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα πώς οι ρουνικοί λίθοι επαναχρησιμοποιούνταν με την πάροδο του χρόνου.

Οι επιστήμονες προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τη μυστηριώδη γραφή των ρούνων
Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει χειρόγραφες επιγραφές σε διάφορα αντικείμενα, όπως μια οστέινη χτένα και ένα σιδερένιο μαχαίρι, καθώς και πέτρες με ρούνα, οι οποίες είχαν διάφορες χρήσεις. Σε κάθε περίπτωση, η μετάφραση των ρούνων είναι δύσκολη επειδή οι γερμανικές γλώσσες που αντιπροσώπευαν διαφοροποιούνταν με την πάροδο του χρόνου.

«Οι πέτρες με ρούνους είχαν πιθανότατα τόσο τελετουργικές όσο και πρακτικές προθέσεις» δήλωσε η Ζίλμερ. «Το πεδίο του τάφου και η αρχική (ενιαία) υπερυψωμένη πέτρα υποδηλώνουν μια μνημειακή και αφιερωματική πρόθεση, ενώ η μεταγενέστερη χρήση σε ξεχωριστή ταφή φωτίζει μεταγενέστερες πραγματιστικές και συμβολικές εκφράσεις» εξήγησε.

Η ερευνητική ομάδα άρχισε αρχικά να ερευνά το ταφικό πεδίο Svingerud - πηγή πολλαπλών αρχαιολογικών ευρημάτων στο παρελθόν- στο δήμο Hole της Νορβηγίας, 40 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Όσλο, στο πλαίσιο «σωστικών ανασκαφών» που πραγματοποιήθηκαν πριν από την κατασκευή ενός νέου αυτοκινητόδρομου και σιδηροδρόμου, δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης δρ Steinar Solheim, αναπληρωτής καθηγητής αρχαιολογίας στο Μουσείο Πολιτιστικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Όσλο.

Οι επιγραφές στις πέτρες που ανακτήθηκαν από την τοποθεσία Hole είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, επειδή φαίνεται να αντανακλούν πολλαπλές πράξεις γραφής, «παρουσιάζοντας ένα συναρπαστικό μείγμα από σκόπιμη, κατανοητή γραφή, απόπειρες γραφής και μοτίβα που μοιάζουν με γραφή ή διακοσμητικά μοτίβα», δήλωσε η Ζίλμερ. Τα άγνωστα σημάδια μπορεί να αντιπροσωπεύουν πρώιμες παραλλαγές των ρούνων, αλλά είναι δύσκολο για τους ερευνητές να πουν πότε έγιναν οι διαφορετικές επιγραφές.

Μια ακολουθία στην πέτρα Svingerud, που τώρα είναι γνωστή ως πέτρα Hole 2, ξεχωρίζει ιδιαίτερα: η μοναδική λέξη ή όνομα Idiberug. Οι ερευνητές δεν μπορούν να εντοπίσουν μια ακριβή σημασία, οπότε πιστεύουν ότι ήταν το όνομα ενός προσώπου, ίσως μιας γυναίκας. Η σαφέστερη επιγραφή βρίσκεται στην πέτρα Hole 3 και φαίνεται να είναι η υπογραφή του γραφέα των ρούνων. «Το κείμενο αρχίζει με τη λέξη "εγώ", ακολουθεί το όνομα του επιγραφέα, μετά ένα ρήμα που υποδηλώνει τη δραστηριότητα ("έγραψε") και τέλος η λέξη "ρούνα", η οποία αναφέρεται στην επιγραφή στο σύνολό της» σημείωσε η Ζίλμερ.

«Το όνομα του χαράκτη των ρουνών είναι δύσκολο να εντοπιστεί λόγω των αχνών, αμφίσημα διαμορφωμένων ρουνών και των διαβρωμένων επιφανειών. Έχουμε προτείνει μερικές πιθανές αναγνώσεις. Το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό είναι η κατάληξη σε -u, η οποία υποδηλώνει ότι αυτό θα μπορούσε να είναι το όνομα μιας γυναίκας. Αν είναι έτσι, αυτό θα ήταν η παλαιότερη γνωστή καταγραφή μιας γυναίκας που έγραφε ρούνους» πρόσθεσε.

Με πληροφορίες από CNN
https://www.lifo.gr/now/tech-science/st ... heirografa

[Λίνο Βεντούρα]

Στην αρχαιότερη χρονολογημένη πέτρα του κόσμου υπάρχουν μυστηριώδη χειρόγραφα μηνύματα, λένε οι ερευνητές
Οι επιστήμονες προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τη γραφή των ρούνων, που θεωρείται η πρώτη γερμανική γραφή κατά τους πρώτους αιώνες μ.Χ.


Φωτ.: George Alexis Pantos/Kristel Zilmer

Η αρχαιότερη χρονολογημένη πέτρα του κόσμου, μια ανακάλυψη-ορόσημο που αποκαλύφθηκε το 2023, είναι μόνο ένα κομμάτι μιας μεγαλύτερης σχεδόν 2.000 ετών πλάκας, σύμφωνα με νέα έρευνα. Τώρα, επιστήμονες στη Νορβηγία εργάζονται για να συναρμολογήσουν εκ νέου το αρχαίο παζλ, μια διαδικασία που αρχίζει να ρίχνει φως στο ποιος χάραξε τη μυστηριώδη γραφή των ρούνων και τι σημαίνουν οι λέξεις.

Σύμφωνα με το Μουσείο Πολιτιστικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Όσλο, οι ρούνοι αποτέλεσαν τα δομικά στοιχεία της πρώτης γερμανικής γραφής κατά τους πρώτους αιώνες μ.Χ. και παρέμειναν σε χρήση στη Σκανδιναβία μέχρι τα τέλη του Μεσαίωνα. Πιστεύεται ότι οι Γερμανοί εμπνεύστηκαν από το ρωμαϊκό αλφάβητο για να δημιουργήσουν τους χαρακτήρες, σύμφωνα με το μουσείο, αλλά η ακριβής προέλευση των ρούνων και ο τρόπος χρήσης τους παρέμεινε σκοτεινός.

Πολυάριθμες πέτρες σκαλισμένες με ρούνους που βρέθηκαν σε όλη τη Σκανδιναβία φέρουν συναρπαστικά μηνύματα, όπως ένα για μια ισχυρή βασίλισσα των Βίκινγκς ή μια προειδοποίηση για την ψυχρή κλιματική αλλαγή που βασίζεται σε γεγονότα του παρελθόντος. Όμως πολλές από αυτές τις πέτρες είναι από την εποχή των Βίκινγκς, περίπου από το 800 έως το 1050 μ.Χ., και υπάρχουν ελάχιστα παραδείγματα πρώιμων ρούνων.

Οι αρχαιολόγοι που ανακάλυψαν αρχικά την αρχαιότερη γνωστή πέτρα με ρούνους το 2021, ενώ ερευνούσαν έναν αρχαίο τάφο στην ανατολική Νορβηγία, βρήκαν το μεγάλο κομμάτι καλυμμένο με ίχνη ρούνων. Καθώς όμως οι εργασίες πεδίου συνεχίστηκαν, οι ερευνητές ανακάλυψαν πρόσθετα θραύσματα ψαμμίτη, ορισμένα από τα οποία έφεραν παρόμοιες χειρόγραφες επιγραφές, σε άλλους κοντινούς τάφους.


Φωτ.: George Alexis Pantos/Kristel Zilmer

Τα σπασμένα κομμάτια έμοιαζαν να ταιριάζουν μεταξύ τους, με κάποια από τα γραφόμενα της μιας πέτρας να συνεχίζονται σε μια άλλη, και οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι όλα τα θραύσματα αποτελούσαν κάποτε μέρος μιας ενιαίας πέτρας. Η ερευνητική ομάδα δημοσίευσε τα νέα ευρήματα στο τεύχος 3 Φεβρουαρίου του περιοδικού Antiquity.

Φαίνεται ότι η πέτρα κατακερματίστηκε σκόπιμα, με βάση τον τρόπο που ήταν σπασμένη, και τα επιμέρους κομμάτια τοποθετήθηκαν σε διαφορετικές ταφές που έγιναν αργότερα. Με την πάροδο του χρόνου, οι πέτρες με ρούνους χρησιμοποιήθηκαν ως μνημεία ή για να σηματοδοτήσουν γεγονότα. Η χρήση αυτής της συγκεκριμένης πέτρας με ρούνους άλλαξε τελετουργικά με την πάροδο του χρόνου, σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα.

Τα κομμάτια της πέτρας - συμπεριλαμβανομένης της αρχικής ανακάλυψης του 2021 - κατέληξαν θαμμένα μαζί με τα αποτεφρωμένα ανθρώπινα λείψανα, γεγονός που επέτρεψε στους ερευνητές να επιβεβαιώσουν ότι τα θραύσματα της πέτρας με τους ρούνους είναι τα παλαιότερα που έχουν καταγραφεί ποτέ. Η ραδιοχρονολόγηση έδειξε ότι τα θραύσματα χρονολογούνται μεταξύ 50 π.Χ. και 275 μ.Χ.

«Εξαιτίας της σπανιότητας των ρουνικών λίθων που βρέθηκαν σε σαφώς χρονολογούμενα αρχαιολογικά πλαίσια, είχαμε ελάχιστα συγκεκριμένα στοιχεία σχετικά με την πρώιμη χρήση της ρουνογραφίας στην πέτρα και την ηλικία των πρώτων ρουνικών λίθων», δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης δρ Κρίστελ Ζίλμερ, καθηγήτρια Ρουνολογίας στο Μουσείο Πολιτιστικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Όσλο. «Τα ενεπίγραφα θραύσματα αποτελούν μια τέτοια σπάνια εξαίρεση και επιπλέον, διαθέτουν ένα αξιοσημείωτο μείγμα πολλαπλών επιγραφών και άλλων σημάνσεων - σε αντίθεση με οτιδήποτε άλλο έχει παρατηρηθεί προηγουμένως σε πέτρες με ρούνους» σημείωσε.

Αλλά τα θραύσματα θέτουν και νέα μυστήρια, συμπεριλαμβανομένων των αινιγμάτων που περιέχονται στα αινιγματικά ρονικά σημάδια, τα οποία είναι δύσκολο να μεταφραστούν, καθώς και εκπληκτικών ενδείξεων για την ταυτότητα των ίδιων των χαράκων. Και τα ευρήματα μπορεί να βοηθήσουν τους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα πώς οι ρουνικοί λίθοι επαναχρησιμοποιούνταν με την πάροδο του χρόνου.

Οι επιστήμονες προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τη μυστηριώδη γραφή των ρούνων
Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει χειρόγραφες επιγραφές σε διάφορα αντικείμενα, όπως μια οστέινη χτένα και ένα σιδερένιο μαχαίρι, καθώς και πέτρες με ρούνα, οι οποίες είχαν διάφορες χρήσεις. Σε κάθε περίπτωση, η μετάφραση των ρούνων είναι δύσκολη επειδή οι γερμανικές γλώσσες που αντιπροσώπευαν διαφοροποιούνταν με την πάροδο του χρόνου.

«Οι πέτρες με ρούνους είχαν πιθανότατα τόσο τελετουργικές όσο και πρακτικές προθέσεις» δήλωσε η Ζίλμερ. «Το πεδίο του τάφου και η αρχική (ενιαία) υπερυψωμένη πέτρα υποδηλώνουν μια μνημειακή και αφιερωματική πρόθεση, ενώ η μεταγενέστερη χρήση σε ξεχωριστή ταφή φωτίζει μεταγενέστερες πραγματιστικές και συμβολικές εκφράσεις» εξήγησε.

Η ερευνητική ομάδα άρχισε αρχικά να ερευνά το ταφικό πεδίο Svingerud - πηγή πολλαπλών αρχαιολογικών ευρημάτων στο παρελθόν- στο δήμο Hole της Νορβηγίας, 40 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Όσλο, στο πλαίσιο «σωστικών ανασκαφών» που πραγματοποιήθηκαν πριν από την κατασκευή ενός νέου αυτοκινητόδρομου και σιδηροδρόμου, δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης δρ Steinar Solheim, αναπληρωτής καθηγητής αρχαιολογίας στο Μουσείο Πολιτιστικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Όσλο.

Οι επιγραφές στις πέτρες που ανακτήθηκαν από την τοποθεσία Hole είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, επειδή φαίνεται να αντανακλούν πολλαπλές πράξεις γραφής, «παρουσιάζοντας ένα συναρπαστικό μείγμα από σκόπιμη, κατανοητή γραφή, απόπειρες γραφής και μοτίβα που μοιάζουν με γραφή ή διακοσμητικά μοτίβα», δήλωσε η Ζίλμερ. Τα άγνωστα σημάδια μπορεί να αντιπροσωπεύουν πρώιμες παραλλαγές των ρούνων, αλλά είναι δύσκολο για τους ερευνητές να πουν πότε έγιναν οι διαφορετικές επιγραφές.

Μια ακολουθία στην πέτρα Svingerud, που τώρα είναι γνωστή ως πέτρα Hole 2, ξεχωρίζει ιδιαίτερα: η μοναδική λέξη ή όνομα Idiberug. Οι ερευνητές δεν μπορούν να εντοπίσουν μια ακριβή σημασία, οπότε πιστεύουν ότι ήταν το όνομα ενός προσώπου, ίσως μιας γυναίκας. Η σαφέστερη επιγραφή βρίσκεται στην πέτρα Hole 3 και φαίνεται να είναι η υπογραφή του γραφέα των ρούνων. «Το κείμενο αρχίζει με τη λέξη "εγώ", ακολουθεί το όνομα του επιγραφέα, μετά ένα ρήμα που υποδηλώνει τη δραστηριότητα ("έγραψε") και τέλος η λέξη "ρούνα", η οποία αναφέρεται στην επιγραφή στο σύνολό της» σημείωσε η Ζίλμερ.

«Το όνομα του χαράκτη των ρουνών είναι δύσκολο να εντοπιστεί λόγω των αχνών, αμφίσημα διαμορφωμένων ρουνών και των διαβρωμένων επιφανειών. Έχουμε προτείνει μερικές πιθανές αναγνώσεις. Το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό είναι η κατάληξη σε -u, η οποία υποδηλώνει ότι αυτό θα μπορούσε να είναι το όνομα μιας γυναίκας. Αν είναι έτσι, αυτό θα ήταν η παλαιότερη γνωστή καταγραφή μιας γυναίκας που έγραφε ρούνους» πρόσθεσε.

Με πληροφορίες από CNN
https://www.lifo.gr/now/tech-science/st ... heirografa

με αυτό το άρθρο ντράπηκε ακόμη και η αυτόματη μετάφραση η ίδια, αλλά ο καθυστερημένος χιψτεράς που είχε βάρδια στο λίφο δεν πτοήθηκε και το δημοσίευσε.

[fonfon]

Μεγαλογραφία της Πομπηίας αποκαλύπτει την πομπή του Διονύσου
Ενα εξαιρετικό ιστορικό ντοκουμέντο, μια μεγάλη τοιχογραφία του 1ου αιώνα π.Χ. που ρίχνει φως στα διονυσιακά μυστήρια κατά τη ρωμαϊκή αρχαιότητα, ήρθε στο φως χάρη στη σκαπάνη των Ιταλών αρχαιολόγων

Ενα εξαιρετικό ιστορικό ντοκουμέντο, μια μεγάλη τοιχογραφία του 1ου αιώνα π.Χ. που ρίχνει φως στα διονυσιακά μυστήρια κατά τη ρωμαϊκή αρχαιότητα, ήρθε στο φως χάρη στη σκαπάνη των Ιταλών αρχαιολόγων. Η επανέναρξη των ανασκαφών στη λεγόμενη Περιφέρεια IX της Πομπηίας –μία από τις εννέα συνοικίες στις οποίες υποδιαιρείται ο αρχαιολογικός χώρος– αποκάλυψε μια ζωφόρο σχεδόν φυσικού μεγέθους, γνωστή ως «μεγαλογραφία» σε μια ευρύχωρη αίθουσα δεξιώσεων. Η μεγαλογραφία διατρέχει τις τρεις πλευρές του δωματίου, ενώ η τέταρτη πλευρά του οδηγεί στον κήπο.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Πομπηίας, η ζωφόρος απεικονίζει την πομπή του Διονύσου: Βάκχες και βακχίδες απεικονίζονται ως χορευτές, αλλά και ως άγριοι κυνηγοί με σφαγμένα ζώα στους ώμους τους ή κρατώντας ένα σπαθί και τα σπλάχνα ενός ζώου, νεαροί Σάτυροι της μυθολογίας παίζουν αυλούς, ενώ άλλοι κάνουν σπονδές με κρασί σε ακροβατικές στάσεις. Στο κέντρο της σύνθεσης υπάρχει μια γυναίκα με έναν γέροντα Σειληνό που κρατάει μια δάδα, μια θνητή γυναίκα που, εν μέσω του νυχτερινού τελετουργικού, φαίνεται ότι πρόκειται να μυηθεί στα μυστήρια του Διονύσου. Ας θυμίσουμε ότι ο θεός Διόνυσος ήταν αρχικά ένας χθόνιος θεός του κυνηγιού και της αγροτικής ζωής, ένας θεός της φύσης και της βλάστησης, που εξασφάλιζε καλές σοδειές. Με το πέρασμα του χρόνου και ειδικά κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, η μυστικιστική λατρεία του Ορφέα συνδέθηκε με αυτή του Διονύσου, οι δύο μύθοι συγχωνεύθηκαν και ο Διόνυσος έγινε ο θεός μυσταγωγός προς την αθανασία και την αναγέννηση.


Τμήμα της μεγάλης τοιχογραφίας που αποκαλύφθηκε από τους ανασκαφείς της Πομπηίας, μια ζωφόρος που απεικονίζει πομπή μυστών –όλοι πάνω σε βάθρα– του Διονύσου.

Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια της εξαιρετικά διατηρημένης ζωφόρου που ήρθε στο φως αποτελεί το γεγονός ότι όλες οι μορφές της απεικονίζονται σε βάθρα, σαν να ήταν αγάλματα, ενώ, ταυτόχρονα, οι κινήσεις, η χροιά του δέρματος και τα ρούχα των εικονιζομένων κάνουν την ακολουθία του Διονύσου να φαίνεται γεμάτη ζωή. Οι αρχαιολόγοι έχουν ονομάσει την κατοικία με τη ζωφόρο Casa del Tiaso (Οίκος του Θιάσου), μια αναφορά στη διονυσιακή πομπή, τον θίασο, από όπου αντλεί την καταγωγή του το αρχαιοελληνικό δράμα. Κατά την αρχαιότητα, υπήρχαν αρκετές λατρείες στις οποίες είχαν πρόσβαση μόνον οι μυημένοι. Αυτήν ακριβώς την τελετουργία μύησης εκτελούν οι ακόλουθοι του θεού στη ζωφόρο της Casa del Tiaso.

Το μοναδικό στο είδος του εύρημα έρχεται για να συμπληρώσει τις γνώσεις μας για το τελετουργικό των βακχικών τελετών έναν αιώνα μετά την ανακάλυψη στην Πομπηία της τοιχογραφίας στη Βίλα των Μυστηρίων. Η διονυσιακή σκηνή στον Οίκο του Θιάσου θα παρουσιάζεται στο κοινό στο πλαίσιο των ξεναγήσεων στους χώρους των ανασκαφών.

«Αυτές οι τοιχογραφίες έχουν μια σημαντική θρησκευτική σημασία, αν και σχεδιάστηκαν για να διακοσμήσουν αίθουσες για γιορτές και εκδηλώσεις», εξηγεί ο διευθυντής του Αρχαιολογικού Πάρκου της Πομπηίας, Γκάμπριελ Ζαχτρίγκελ, σε δηλώσεις του, προσθέτοντας ακόμη ότι «μπορούμε να διακρίνουμε τα σημάδια μιας θρησκευτικής κρίσης που επηρέαζε τον αρχαίο κόσμο».
https://www.kathimerini.gr/culture/5634 ... -dionysoy/