Α : ΑΘΕΟΙ : η Ποιότητα κ η Πίστη τους ......

[ΓΑΛΗ]

Εννοώ, ότι πολλές φορές η προσέγγιση του θείου (με θετική ή αρνητική ματιά) δεν αφορούν στην προσέγγιση με το θεό αλλά την τάση απομάκρυνσης/διαφοροποίησης από τον μέσο άνθρωπο. Η άποψη για την ύπαρξη ή ανυπαρξία του θεού χρησιμοποιείται απλώς ως όχημα/κωδικός επικοινωνίας μιας αδελφότητας εκλεκτών. Το αν αυτό γίνεται συνειδητά ή ασυνείδητα, είναι άλλο θέμα.

Κατάλαβα τι λες γαλή, αλλά μήπως στη πραγματικότητα αυτό γίνεται με όλα θέματα που προσεγγίζονται από τον άνθρωπο και όχι ειδικά και μόνο με την διερεύνηση (θετικά ή αρνητικά) του θείου ?

Ναι, πιστεύω ότι αυτό ακριβώς γίνεται. Αυτός ο κόσμος φαίνεται μικρός ή μέγας ανάλογα με την προσέγγιση. Αλλά είναι αυτό που είναι. Και αν ρωτήσει κάποιος "τί είναι;" ο άλλος θα πει μικρός ή μέγας (ή κάτι σχετικό) ενώ έχει καταλάβει την ερώτηση.

Προσωπικώς πιστεύω, ότι η απάντηση όπως και το θείο, όπως και να το αντιλαμβάνεται ο καθένας, παίζουν στο χώρο του άρρητου.

[omg kai 3 lol]

αυτο συμβαινει οταν προσπαθεις ειτε εισαι επιστημονας ειτε "θεολογος" να εξηγησεις ολοκληρη την πλαση και το μυστηριο της υπαρξης με τα στενα πλαισια της ανθρωπινης λογικης,

το συμπαν ποτε δεν θα υποταχθει στην ανθρωπινη λογικη η οποια προσπαθει να το προσεγγισει μονο στη φυσικη του διασταση με τις ψευδεις αισθησεις του, ποτε δεν θα μπορεσει να αφομοιωθει και να κατανοηθει στην ολοτητα του απο τον ανθρωπινο εγκεφαλο, το αντιθετο θα πρεπει να γινει, αυτο δηλαδη που ουσιαστικα ισχυει: ο ανθρωπινος νους αποτελει κομματι της ολοτητας του και ως τετοιο να αντιμετωπιστει εκ των εσω

η λογικη πλευρα του νου ειναι χρησιμη μονο για να χειριζεται τα υλικα πραγματα της ζωης, αναλογιστειτε να ξυπνουσατε καθε πρωι και να σκεφτοσασταν:
τωρα θα παω τουαλετα να πλυθω να πλυνω τα δοντια να παρω πρωινο μετα να ντυθω να παω στη δουλεια να φαω να γυρισω σπιτι να φαω να κοιμηθω rinse repeat επι 50-60 χρονια
αυτη ειναι η απολυτη λογικη σκεψη,

η παραλογη ειναι να ξυπνησεις και να δεις την ανατολη του ηλιου, να μυρισεις ενα λουλουδι στον κηπο, να ονειρευτεις ενα παιδικο χαμογελο

οταν λοιπον εφαρμοζουμε την απολυτη λογικη στη ζωη μας αυτοματως γινεται ανουσια,


η προσεγγιση λοιπον του επεκεινα δεν γινεται με εργαλειο τη λογικη σκεψη ουτε με την πιστη του πεζοδρομιου απο πλανοδιους μικροπωλητες... και οπως ολα τα πραγματα θελει και τη δεδομενη προσοχη και αφοσιωση

[Nandros]

αυτο συμβαινει οταν προσπαθεις ειτε εισαι επιστημονας ειτε "θεολογος" να εξηγησεις ολοκληρη την πλαση και το μυστηριο της υπαρξης με τα στενα πλαισια της ανθρωπινης λογικης,

το συμπαν ποτε δεν θα υποταχθει στην ανθρωπινη λογικη η οποια προσπαθει να το προσεγγισει μονο στη φυσικη του διασταση με τις ψευδεις αισθησεις του, ποτε δεν θα μπορεσει να αφομοιωθει και να κατανοηθει στην ολοτητα του απο τον ανθρωπινο εγκεφαλο, το αντιθετο θα πρεπει να γινει, αυτο δηλαδη που ουσιαστικα ισχυει: ο ανθρωπινος νους αποτελει κομματι της ολοτητας του και ως τετοιο να αντιμετωπιστει εκ των εσω

η λογικη πλευρα του νου ειναι χρησιμη μονο για να χειριζεται τα υλικα πραγματα της ζωης, αναλογιστειτε να ξυπνουσατε καθε πρωι και να σκεφτοσασταν:
τωρα θα παω τουαλετα να πλυθω να πλυνω τα δοντια να παρω πρωινο μετα να ντυθω να παω στη δουλεια να φαω να γυρισω σπιτι να φαω να κοιμηθω rinse repeat επι 50-60 χρονια
αυτη ειναι η απολυτη λογικη σκεψη,

η παραλογη ειναι να ξυπνησεις και να δεις την ανατολη του ηλιου, να μυρισεις ενα λουλουδι στον κηπο, να ονειρευτεις ενα παιδικο χαμογελο

οταν λοιπον εφαρμοζουμε την απολυτη λογικη στη ζωη μας αυτοματως γινεται ανουσια,

η προσεγγιση λοιπον του επεκεινα δεν γινεται με εργαλειο τη λογικη σκεψη ουτε με την πιστη του πεζοδρομιου απο πλανοδιους μικροπωλητες... και οπως ολα τα πραγματα θελει και τη δεδομενη προσοχη και αφοσιωση

Υπάρχει επέκεινα ή είναι η εγωιστική αντίδραση του ανθρώπου, που αδυνατεί να αποδεχτεί ότι εδώ τελειώνουν όλα, και φτιάχνει θρησκείες για να παρηγορηθεί;
.

[omg kai 3 lol]

αυτο συμβαινει οταν προσπαθεις ειτε εισαι επιστημονας ειτε "θεολογος" να εξηγησεις ολοκληρη την πλαση και το μυστηριο της υπαρξης με τα στενα πλαισια της ανθρωπινης λογικης,

το συμπαν ποτε δεν θα υποταχθει στην ανθρωπινη λογικη η οποια προσπαθει να το προσεγγισει μονο στη φυσικη του διασταση με τις ψευδεις αισθησεις του, ποτε δεν θα μπορεσει να αφομοιωθει και να κατανοηθει στην ολοτητα του απο τον ανθρωπινο εγκεφαλο, το αντιθετο θα πρεπει να γινει, αυτο δηλαδη που ουσιαστικα ισχυει: ο ανθρωπινος νους αποτελει κομματι της ολοτητας του και ως τετοιο να αντιμετωπιστει εκ των εσω

η λογικη πλευρα του νου ειναι χρησιμη μονο για να χειριζεται τα υλικα πραγματα της ζωης, αναλογιστειτε να ξυπνουσατε καθε πρωι και να σκεφτοσασταν:
τωρα θα παω τουαλετα να πλυθω να πλυνω τα δοντια να παρω πρωινο μετα να ντυθω να παω στη δουλεια να φαω να γυρισω σπιτι να φαω να κοιμηθω rinse repeat επι 50-60 χρονια
αυτη ειναι η απολυτη λογικη σκεψη,

η παραλογη ειναι να ξυπνησεις και να δεις την ανατολη του ηλιου, να μυρισεις ενα λουλουδι στον κηπο, να ονειρευτεις ενα παιδικο χαμογελο

οταν λοιπον εφαρμοζουμε την απολυτη λογικη στη ζωη μας αυτοματως γινεται ανουσια,

η προσεγγιση λοιπον του επεκεινα δεν γινεται με εργαλειο τη λογικη σκεψη ουτε με την πιστη του πεζοδρομιου απο πλανοδιους μικροπωλητες... και οπως ολα τα πραγματα θελει και τη δεδομενη προσοχη και αφοσιωση

Υπάρχει επέκεινα ή είναι η εγωιστική αντίδραση του ανθρώπου, που αδυνατεί να αποδεχτεί ότι εδώ τελειώνουν όλα, και φτιάχνει θρησκείες για να παρηγορηθεί;
.

το επεκεινα δεν αφορα απαραιτητα την αναζητηση καποιου θεου με ανθρωπινη φορεσια αλλα περισσοτερο την κατανοηση και τον προορισμο της δημιουργιας και της υπαρξης του κοσμου

[Nandros]

αυτο συμβαινει οταν προσπαθεις ειτε εισαι επιστημονας ειτε "θεολογος" να εξηγησεις ολοκληρη την πλαση και το μυστηριο της υπαρξης με τα στενα πλαισια της ανθρωπινης λογικης,

το συμπαν ποτε δεν θα υποταχθει στην ανθρωπινη λογικη η οποια προσπαθει να το προσεγγισει μονο στη φυσικη του διασταση με τις ψευδεις αισθησεις του, ποτε δεν θα μπορεσει να αφομοιωθει και να κατανοηθει στην ολοτητα του απο τον ανθρωπινο εγκεφαλο, το αντιθετο θα πρεπει να γινει, αυτο δηλαδη που ουσιαστικα ισχυει: ο ανθρωπινος νους αποτελει κομματι της ολοτητας του και ως τετοιο να αντιμετωπιστει εκ των εσω

η λογικη πλευρα του νου ειναι χρησιμη μονο για να χειριζεται τα υλικα πραγματα της ζωης, αναλογιστειτε να ξυπνουσατε καθε πρωι και να σκεφτοσασταν:
τωρα θα παω τουαλετα να πλυθω να πλυνω τα δοντια να παρω πρωινο μετα να ντυθω να παω στη δουλεια να φαω να γυρισω σπιτι να φαω να κοιμηθω rinse repeat επι 50-60 χρονια
αυτη ειναι η απολυτη λογικη σκεψη,

η παραλογη ειναι να ξυπνησεις και να δεις την ανατολη του ηλιου, να μυρισεις ενα λουλουδι στον κηπο, να ονειρευτεις ενα παιδικο χαμογελο

οταν λοιπον εφαρμοζουμε την απολυτη λογικη στη ζωη μας αυτοματως γινεται ανουσια,

η προσεγγιση λοιπον του επεκεινα δεν γινεται με εργαλειο τη λογικη σκεψη ουτε με την πιστη του πεζοδρομιου απο πλανοδιους μικροπωλητες... και οπως ολα τα πραγματα θελει και τη δεδομενη προσοχη και αφοσιωση

Υπάρχει επέκεινα ή είναι η εγωιστική αντίδραση του ανθρώπου, που αδυνατεί να αποδεχτεί ότι εδώ τελειώνουν όλα, και φτιάχνει θρησκείες για να παρηγορηθεί;

το επεκεινα δεν αφορα απαραιτητα την αναζητηση καποιου θεου με ανθρωπινη φορεσια αλλα περισσοτερο την κατανοηση και τον προορισμο της δημιουργιας και της υπαρξης του κοσμου

Τις σχετικές ερωτήσεις τις πρωτοέκανε ο Άνθρωπος, από τότε που κατάλαβε την οντότητα του. Μιλάμε για προϊστορικές εποχές.
Μέχρι τώρα και για το μέλλον δεν προβλέπεται να πάρει απαντήσεις.
Και αφού δεν παίρνει εφευρίσκει τις δικές του, φαντασιώνοντας θεό/θεούς δημιουργούς. Αναπάντητες ερωτήσεις+θεός πάνε πακέτο.
.

[Ιωάννης Ειρηναίος]

Τις σχετικές ερωτήσεις τις πρωτοέκανε ο Άνθρωπος, από τότε που κατάλαβε την οντότητα του. Μιλάμε για προϊστορικές εποχές.
Μέχρι τώρα και για το μέλλον δεν προβλέπεται να πάρει απαντήσεις.
Και αφού δεν παίρνει εφευρίσκει τις δικές του, φαντασιώνοντας θεό/θεούς δημιουργούς. Αναπάντητες ερωτήσεις+θεός πάνε πακέτο.
.

Πολύ σωστός, απλός και ουσιαστικός.

[νύχτα]

Εννοώ, ότι πολλές φορές η προσέγγιση του θείου (με θετική ή αρνητική ματιά) δεν αφορούν στην προσέγγιση με το θεό αλλά την τάση απομάκρυνσης/διαφοροποίησης από τον μέσο άνθρωπο. Η άποψη για την ύπαρξη ή ανυπαρξία του θεού χρησιμοποιείται απλώς ως όχημα/κωδικός επικοινωνίας μιας αδελφότητας εκλεκτών. Το αν αυτό γίνεται συνειδητά ή ασυνείδητα, είναι άλλο θέμα.

πολύ ενδιαφέρον

[Ασέβαστος]

'
Κάποτε στο Γυμνάσιο (3τάξιο τότε) την ώρα των θρησκευτικών, αναρωτήθηκα με παιδική αφέλεια: Γιατί ο Ηρακλής, κλπ ήρωες είναι Μυθολογία, ενώ πχ ο Σαμψών είναι Ιστορικό πρόσωπο, όπως τότε μας μάθαιναν;
Ουδείς θεολόγος ή δάσκαλος/α είχε κάνει νύξη ποτέ για μύθους των Εβραίων (ποιος θα τολμούσε άλλωστε!)
Την απορία την κράτησα φυσικά για τον εαυτό μου!

Ερώτηση από έναν άθεο προς άλλους αθέους:
Θυμάστε πότε μπήκε ο σπόρος της αμφιβολίας/αθεΐας μέσα σας;
.

εκ γενετης.

δεν θυμαμαι ποτε να ειχα παρει στα σοβαρα τον αηβασιλη, και παντα κοιταζα με μισο ματι οσους που ελεγαν για υπερφυσικα οντα, στο σχολειο η και στο σπιτι.παντα ομως αντιδρουσα με απλη αδιαφορια, πολυ σπανια υπηρξα μαχητικος απεναντι στις σαχλαμαρες.

[Ασέβαστος]

Ιτς οκ λορντ.

Το ουσιώδες θέμα με όλες αυτές τις κατηγορίες (αθεος, ενθεος, αθρησκος, ενθρησκος, αγνωστικιστής κλπ) είναι πως δεν επικεντρώνονται στην διαχωριστική ουσία. Η ουσία ΔΕΝ είναι το αν υπάρχει θεός ή όχι, αυτό από μόνο του είναι αδιάφορο για τους ανθρώπους ένθεους ή άθεους !

Η ουσία βρίσκεται στο αν υπάρχει αλληλεπίδραση (αν δηλ. ασχολείται) η όποια συμπαντική οντότητα, με τους ανθρώπους ! Η πίστη ή μη σε αυτήν την αλληλεπίδραση είναι στη πραγματικότητα το διαχωριστικό όριο και όχι η πίστη ή μη, στην ύπαρξη θεού.

Ένας αγνωστικιστής π.χ. που θεωρεί πως μπορεί να υπάρχει θεός, αλλά ωστόσο πως αν υπάρχει δεν αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους, είναι απολύτως ισοδύναμος με έναν άθεο που πιστεύει πως δεν υπάρχει θεός, πολύ απλά γιατί και οι δύο αποκλείουν εκείνη την αλληλεπίδραση.

Το ταυτοτικό γνώρισμα του θρήσκου ΔΕΝ είναι η ύπαρξη θεού (και γιαυτό είναι λάθος ο προσδιορισμός του άθεου με βάση αυτό), το ταυτοτικό γνώρισμα του θρήσκου είναι η πίστη στην ύπαρξη αλληλεπίδρασης κατά όπως ορίζει η χ θρησκεία.

Το ένα λεπτό σημείο λοιπόν είναι πως η πίστη στην αλληλεπίδραση, είναι αυτή που διαχωρίζει τον πιστό από τον άπιστο και όχι η πίστη στο αν υπάρχει θεός ή όχι.

Το δεύτερο λεπτό σημείο είναι η ταύτιση του ανθρώπινου λόγου που θα πει "αλληλεπίδρασα με τον θεό" με τον ίδιο τον θεό ! Έτσι κάποιος ο οποίος π.χ. απορρίπτει τον χριστιανισμό δεν θα ληφθεί ως κάποιος ο οποίος απλά απορρίπτει όλους αυτούς τους ανθρώπινους λόγους που ομιλούν και γράφουν για τον χριστό, αλλά θα ληφθεί ως κάποιος που απορρίπτει απευθείας τον χριστό σα να τον έβλεπε μπροστά του και να τον ράπιζε. Σιωπηλά και ύπουλα δηλ. η κεκαλυμμενη πίστη στην αλληλεπίδραση με τον θεό, προαπαιτεί την πίστη στον πολύ ανθρώπινο λόγο που την μαρτυρεί.

Διαχρονικά τα ιερατεία των θρησκειών κρύφτηκαν πίσω από αυτά τα δυο λεπτά σημεία για να μπορούν να οπαδοποιούν τις μάζες και να τις φανατίζουν.

[ΓΑΛΗ]

Ιτς οκ λορντ.

Το ουσιώδες θέμα με όλες αυτές τις κατηγορίες (αθεος, ενθεος, αθρησκος, ενθρησκος, αγνωστικιστής κλπ) είναι πως δεν επικεντρώνονται στην διαχωριστική ουσία. Η ουσία ΔΕΝ είναι το αν υπάρχει θεός ή όχι, αυτό από μόνο του είναι αδιάφορο για τους ανθρώπους ένθεους ή άθεους !

Η ουσία βρίσκεται στο αν υπάρχει αλληλεπίδραση (αν δηλ. ασχολείται) η όποια συμπαντική οντότητα, με τους ανθρώπους ! Η πίστη ή μη σε αυτήν την αλληλεπίδραση είναι στη πραγματικότητα το διαχωριστικό όριο και όχι η πίστη ή μη, στην ύπαρξη θεού.

Ένας αγνωστικιστής π.χ. που θεωρεί πως μπορεί να υπάρχει θεός, αλλά ωστόσο πως αν υπάρχει δεν αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους, είναι απολύτως ισοδύναμος με έναν άθεο που πιστεύει πως δεν υπάρχει θεός, πολύ απλά γιατί και οι δύο αποκλείουν εκείνη την αλληλεπίδραση.

Το ταυτοτικό γνώρισμα του θρήσκου ΔΕΝ είναι η ύπαρξη θεού (και γιαυτό είναι λάθος ο προσδιορισμός του άθεου με βάση αυτό), το ταυτοτικό γνώρισμα του θρήσκου είναι η πίστη στην ύπαρξη αλληλεπίδρασης κατά όπως ορίζει η χ θρησκεία.

Το ένα λεπτό σημείο λοιπόν είναι πως η πίστη στην αλληλεπίδραση, είναι αυτή που διαχωρίζει τον πιστό από τον άπιστο και όχι η πίστη στο αν υπάρχει θεός ή όχι.

Το δεύτερο λεπτό σημείο είναι η ταύτιση του ανθρώπινου λόγου που θα πει "αλληλεπίδρασα με τον θεό" με τον ίδιο τον θεό ! Έτσι κάποιος ο οποίος π.χ. απορρίπτει τον χριστιανισμό δεν θα ληφθεί ως κάποιος ο οποίος απλά απορρίπτει όλους αυτούς τους ανθρώπινους λόγους που ομιλούν και γράφουν για τον χριστό, αλλά θα ληφθεί ως κάποιος που απορρίπτει απευθείας τον χριστό σα να τον έβλεπε μπροστά του και να τον ράπιζε. Σιωπηλά και ύπουλα δηλ. η κεκαλυμμενη πίστη στην αλληλεπίδραση με τον θεό, προαπαιτεί την πίστη στον πολύ ανθρώπινο λόγο που την μαρτυρεί.

Διαχρονικά τα ιερατεία των θρησκειών κρύφτηκαν πίσω από αυτά τα δυο λεπτά σημεία για να μπορούν να οπαδοποιούν τις μάζες και να τις φανατίζουν.

Όντως ο nik σκοτώνει σε αυτό το ποστ.

Ζωγραφίζει ευκρινώς το πως οι... ευφυείς προσεγγίσεις των άπιστων του γλυκού νερού, δημιουργούν στρατιές ολογραμμάτων του ανύπαρκτου -κατά την άποψη τους- εχθρού.

Δηλαδή αντί να διαλύσουν τον μύθο, τον σχηματοποιούν.

Όπως οι ηλίθιοι που δεν έχουν καταλάβει ακόμη αν καίνε το πανί ή το σύμβολο.

[nik_killthemall]

θενξ παίδες

Γαλή αυτό που λές είναι το ένα υπο-σημείο που υποδεικνύω, δηλ. ότι πράγματι οι σύγχρονοι άθεοι εστιάζουν όχι απλα σε λάθος αλλά σε παντελώς ΑΣΧΕΤΟ - ΑΔΙΑΦΟΡΟ σημείο, και αυτό γιατί η ύπαρξη θεού από μόνη της δεν ενδιαφέρει ούτε καν τους ένθεους, και αντί να διαλύσουν τον μύθο, τον σχηματοποιούν, όπως ακριβώς λες και κυρίως, τον διαιωνίζουν και αυτοί. Εδώ δυστηχώς για μένα εμπεριέχεται σφάλμα συνειδητότητας των άθεων.

Το δεύτερο υπο-σημείο που συμπληρώνω τώρα, είναι πως πρέπει να παραδεχτούμε πως ιστορικά αυτή η εστίαση των άθεων σε αυτό το άσχετο σημείο της ύπαρξης ή μη, που δεν τους εξυπηρετεί, ΔΕΝ πρωτοέγινε από τους ίδιους τους "άθεους" αλλά τους αποδόθηκε καθαρά προπαγανδιστικά από τους πιστούς ! Και δυστηχώς οι σύγχρονοι άθεοι δέχονται άκριτα την αιώνια προπαγάνδα των πιστών ως αλήθεια και αυτοπροσδιορίζονται ως άθεοι, όπως δηλ. ακριβώς τους καταχωρεί η προπαγάνδα των πιστών.
Το πρώτο ιστορικό παράδειγμα προς τούτο μας το δίνει ο Επίκουρος ο οποίος ξεκάθαρα δήλωνε πως θεοί υπάρχουν αλλά κατηγορηματικά δήλωνε πως οι θεοί ΔΕΝ ασχολούνται (δεν χαίρονται, δεν οργίζονται, δεν ενεργούν) με και προς τους ανθρώπους. Και πρώτα το Ιουδαϊκό και εν συνεχεία το Χριστιανικό ιερατείο καταχώρησε επι αιώνες τον Επίκουρο ως ΑΘΕΟ ! Μάλιστα στις Ιουδαικές γραφές η λέξη άθεος αντιστοιχεί στην λέξη Απίκορσιμ
Εν ολίγοις, ο αθεος είναι προπαγάνδα οπαδισμού του πιστού, και το δυστύχημα είναι πως ο "άθεος" σήμερα την αποδέχεται.

Και το τρίτο υπό-σημείο που υποδεικνύω είναι αυτή η σιωπηλή ταύτιση ανθρωπινου λόγου που μαρτυρεί τον θεό, με τον ίδιο τον θεό. Η πίστη στον θεό των θρησκειών προαπαιτεί την πίστη στον ανθρώπινο λόγο που προηγείται και ομιλεί για τον θεό και αντίστροφα η απόρριψη μιας θρησκείας ΔΕΝ λαμβάνεται ως απόρριψη των ανθρώπινων λόγων της θρησκείας που ομιλούν για τον θεό, αλλά ως απόρριψη του ίδιου του θεού. Θεος = ανθρώπινος λόγος, εν ολίγοις ...

Το πρώτο από αυτά είναι μλκια των ατζαμών άθεων οι οποίοι είναι λίγο ψάρακες ακόμα, τα άλλα δύο είναι κατά τη γνώμη μου είναι το απαύγασμα της θρησκευτικής προπαγάνδας με περγαμηνές και σπουδές σε αυτήν, αιώνων.

[ΓΑΛΗ]

Το δεύτερο υπο-σημείο που συμπληρώνω τώρα, είναι πως πρέπει να παραδεχτούμε πως ιστορικά αυτή η εστίαση των άθεων σε αυτό το άσχετο σημείο της ύπαρξης ή μη, που δεν τους εξυπηρετεί, ΔΕΝ πρωτοέγινε από τους ίδιους τους "άθεους" αλλά τους αποδόθηκε καθαρά προπαγανδιστικά από τους πιστούς ! Και δυστηχώς οι σύγχρονοι άθεοι δέχονται άκριτα την αιώνια προπαγάνδα των πιστών ως αλήθεια και αυτοπροσδιορίζονται ως άθεοι, όπως δηλ. ακριβώς τους καταχωρεί η προπαγάνδα των πιστών.
Το πρώτο ιστορικό παράδειγμα προς τούτο μας το δίνει ο Επίκουρος ο οποίος ξεκάθαρα δήλωνε πως θεοί υπάρχουν αλλά κατηγορηματικά δήλωνε πως οι θεοί ΔΕΝ ασχολούνται (δεν χαίρονται, δεν οργίζονται, δεν ενεργούν) με και προς τους ανθρώπους. Και πρώτα το Ιουδαϊκό και εν συνεχεία το Χριστιανικό ιερατείο καταχώρησε επι αιώνες τον Επίκουρο ως ΑΘΕΟ ! Μάλιστα στις Ιουδαικές γραφές η λέξη άθεος αντιστοιχεί στην λέξη Απίκορσιμ
Εν ολίγοις, ο αθεος είναι προπαγάνδα οπαδισμού του πιστού, και το δυστύχημα είναι πως ο "άθεος" σήμερα την αποδέχεται.

Υπάρχουν και κάποιοι που θεωρούν τον Επίκουρο ως οπαδό της ηδονιστικής θεωρίας "όσα φάμε, όσα πιούμε κι όσα αρπάξει η ιδιαιτερότητα μας". Κάποιοι από αυτούς δηλώνουν ένθεοι. Αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία.

Αναφορικά δε με το "Λάθε βιώσας", γίνεται πανηγύρι.

Τέλος πάντων. Δεν θα αφαιρούσα ούτε θα πρόσθετα ένα κόμμα σε ό,τι έγραψες. Απλώς θα συμπληρώσω 2 στοιχεία, που παρακαλώ να εκληφθούν ως καθαρά προσωπική άποψη.

1. Για μένα το θέμα της "αθεϊας" υποδηλώνει πολιτική και όχι θρησκευτική θέση. Σαφώς και το απολιτικό στοιχείο (με τη θετική έννοια) παίζει περιφερειακά αλλά οι κύριοι εκφραστές του χρησιμοποιούν την προκρούστεια κλίνη της πολιτικής ιδεολογίας για να καθορίσουν το μεταφυσικό στοιχείο που είναι απαραίτητο και το μεταφυσικό στοιχείο που θα κόψουν. Με άλλα λόγια το ωφελιμιστικόν ή μη του δογματισμού.

2. Πόσο κυνισμό αντέχει ένας άθεος; Και κατά πόσον ο κυνισμός που εύχεται ή προτείνει ο χ πολιτικός καθοδηγητής συνάδει με το ευχολόγιο της γης της επαγγελίας ή τον παράδεισο που υπόσχεται βάσει της πεποίθησης ότι ο άνθρωπος είναι "καλός" εκ γενετής;

Γενικώς, είναι σίγουροι ότι αντέχουν σε παιχνιδάκια κυνισμού εκτός του αφελούς και στενού πλαισίου που προτείνουν ως "απελευθέρωση";

[Nandros]

Ιτς οκ λορντ.

Το ουσιώδες θέμα με όλες αυτές τις κατηγορίες (αθεος, ενθεος, αθρησκος, ενθρησκος, αγνωστικιστής κλπ) είναι πως δεν επικεντρώνονται στην διαχωριστική ουσία. Η ουσία ΔΕΝ είναι το αν υπάρχει θεός ή όχι, αυτό από μόνο του είναι αδιάφορο για τους ανθρώπους ένθεους ή άθεους !

Η ουσία βρίσκεται στο αν υπάρχει αλληλεπίδραση (αν δηλ. ασχολείται) η όποια συμπαντική οντότητα, με τους ανθρώπους ! Η πίστη ή μη σε αυτήν την αλληλεπίδραση είναι στη πραγματικότητα το διαχωριστικό όριο και όχι η πίστη ή μη, στην ύπαρξη θεού.

Ένας αγνωστικιστής π.χ. που θεωρεί πως μπορεί να υπάρχει θεός, αλλά ωστόσο πως αν υπάρχει δεν αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους, είναι απολύτως ισοδύναμος με έναν άθεο που πιστεύει πως δεν υπάρχει θεός, πολύ απλά γιατί και οι δύο αποκλείουν εκείνη την αλληλεπίδραση.

Το ταυτοτικό γνώρισμα του θρήσκου ΔΕΝ είναι η ύπαρξη θεού (και γιαυτό είναι λάθος ο προσδιορισμός του άθεου με βάση αυτό), το ταυτοτικό γνώρισμα του θρήσκου είναι η πίστη στην ύπαρξη αλληλεπίδρασης κατά όπως ορίζει η χ θρησκεία.

Το ένα λεπτό σημείο λοιπόν είναι πως η πίστη στην αλληλεπίδραση, είναι αυτή που διαχωρίζει τον πιστό από τον άπιστο και όχι η πίστη στο αν υπάρχει θεός ή όχι.

Το δεύτερο λεπτό σημείο είναι η ταύτιση του ανθρώπινου λόγου που θα πει "αλληλεπίδρασα με τον θεό" με τον ίδιο τον θεό ! Έτσι κάποιος ο οποίος π.χ. απορρίπτει τον χριστιανισμό δεν θα ληφθεί ως κάποιος ο οποίος απλά απορρίπτει όλους αυτούς τους ανθρώπινους λόγους που ομιλούν και γράφουν για τον χριστό, αλλά θα ληφθεί ως κάποιος που απορρίπτει απευθείας τον χριστό σα να τον έβλεπε μπροστά του και να τον ράπιζε. Σιωπηλά και ύπουλα δηλ. η κεκαλυμμενη πίστη στην αλληλεπίδραση με τον θεό, προαπαιτεί την πίστη στον πολύ ανθρώπινο λόγο που την μαρτυρεί.

Διαχρονικά τα ιερατεία των θρησκειών κρύφτηκαν πίσω από αυτά τα δυο λεπτά σημεία για να μπορούν να οπαδοποιούν τις μάζες και να τις φανατίζουν.

Διαφωνώ με το υπογραμμισμένο.

άθεος, αρνείται την ύπαρξη θεού, νέτα-σκέτα.
ένθεος, έχει πίστη στην ύπαρξη θεού. Δώσε βάση στο "πίστη", που καταργεί την ανάγκη απόδειξης.
άθρησκος, έχει πίστη στην ύπαρξη θεού, αλλά απέχει από θρησκεία, οργανωμένη ή μη.
ένθρησκος, έχει πίστη στην ύπαρξη θεού και συμμετέχει σε θρησκεία.
αγνωστικιστής, δεν παίρνει θέση στο θέμα ύπαρξης θεού/θεών ή μη.

Για μένα η "αλληλοεπίδραση" ή έλλειψη της είναι αδιάφορη.
Ίσως για άλλους αθέους η έλλειψη της να είναι σημαντική (δεν είμαι αντιπρόσωπος τους).
Αντιλαμβάνομαι ότι είναι πολύ σημαντική για τους ενθέους.
.

[Nandros]

Όντως ο nik σκοτώνει σε αυτό το ποστ.

Ζωγραφίζει ευκρινώς το πως οι... ευφυείς προσεγγίσεις των άπιστων του γλυκού νερού, δημιουργούν στρατιές ολογραμμάτων του ανύπαρκτου -κατά την άποψη τους- εχθρού.

Δηλαδή αντί να διαλύσουν τον μύθο, τον σχηματοποιούν.

Όπως οι ηλίθιοι που δεν έχουν καταλάβει ακόμη αν καίνε το πανί ή το σύμβολο.

Γιατί ανεβάζεις την πίεση στο καζάνι;
Αν είναι να αρχίσουμε τις προσβολές, μπορώ καλύτερα από σένα!
.

[Nandros]

θενξ παίδες

Γαλή αυτό που λές είναι το ένα υπο-σημείο που υποδεικνύω, δηλ. ότι πράγματι οι σύγχρονοι άθεοι εστιάζουν όχι απλα σε λάθος αλλά σε παντελώς ΑΣΧΕΤΟ - ΑΔΙΑΦΟΡΟ σημείο, και αυτό γιατί η ύπαρξη θεού από μόνη της δεν ενδιαφέρει ούτε καν τους ένθεους, και αντί να διαλύσουν τον μύθο, τον σχηματοποιούν, όπως ακριβώς λες και κυρίως, τον διαιωνίζουν και αυτοί. Εδώ δυστηχώς για μένα εμπεριέχεται σφάλμα συνειδητότητας των άθεων.

Το δεύτερο υπο-σημείο που συμπληρώνω τώρα, είναι πως πρέπει να παραδεχτούμε πως ιστορικά αυτή η εστίαση των άθεων σε αυτό το άσχετο σημείο της ύπαρξης ή μη, που δεν τους εξυπηρετεί, ΔΕΝ πρωτοέγινε από τους ίδιους τους "άθεους" αλλά τους αποδόθηκε καθαρά προπαγανδιστικά από τους πιστούς ! Και δυστηχώς οι σύγχρονοι άθεοι δέχονται άκριτα την αιώνια προπαγάνδα των πιστών ως αλήθεια και αυτοπροσδιορίζονται ως άθεοι, όπως δηλ. ακριβώς τους καταχωρεί η προπαγάνδα των πιστών.
Το πρώτο ιστορικό παράδειγμα προς τούτο μας το δίνει ο Επίκουρος ο οποίος ξεκάθαρα δήλωνε πως θεοί υπάρχουν αλλά κατηγορηματικά δήλωνε πως οι θεοί ΔΕΝ ασχολούνται (δεν χαίρονται, δεν οργίζονται, δεν ενεργούν) με και προς τους ανθρώπους. Και πρώτα το Ιουδαϊκό και εν συνεχεία το Χριστιανικό ιερατείο καταχώρησε επι αιώνες τον Επίκουρο ως ΑΘΕΟ ! Μάλιστα στις Ιουδαικές γραφές η λέξη άθεος αντιστοιχεί στην λέξη Απίκορσιμ
Εν ολίγοις, ο αθεος είναι προπαγάνδα οπαδισμού του πιστού, και το δυστύχημα είναι πως ο "άθεος" σήμερα την αποδέχεται.

Και το τρίτο υπό-σημείο που υποδεικνύω είναι αυτή η σιωπηλή ταύτιση ανθρωπινου λόγου που μαρτυρεί τον θεό, με τον ίδιο τον θεό. Η πίστη στον θεό των θρησκειών προαπαιτεί την πίστη στον ανθρώπινο λόγο που προηγείται και ομιλεί για τον θεό και αντίστροφα η απόρριψη μιας θρησκείας ΔΕΝ λαμβάνεται ως απόρριψη των ανθρώπινων λόγων της θρησκείας που ομιλούν για τον θεό, αλλά ως απόρριψη του ίδιου του θεού. Θεος = ανθρώπινος λόγος, εν ολίγοις ...

Το πρώτο από αυτά είναι μλκια των ατζαμών άθεων οι οποίοι είναι λίγο ψάρακες ακόμα, τα άλλα δύο είναι κατά τη γνώμη μου είναι το απαύγασμα της θρησκευτικής προπαγάνδας με περγαμηνές και σπουδές σε αυτήν, αιώνων.

Προβοκάρεις τώρα;
.