Δημήτρης Λιαντίνης

[name]

Κατι ενδιαφερον που ειδα αρκετα χρονια μετα τον θανατο του

αποσπασμα απ το τελευταιο του γραμμα

Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Η λύπη μου γι’ αυτό το έγκλημα με σκοτώνει.

http://www.liantinis.org/%CE%B7-%CF%80% ... %BF%CF%85/


Εννοει αραγε αυτο που μας βρηκε μετα το 2009; Για αυτο αυτοκτονησε; Βεβαια παλι μαλακια εκανε, πιο πολυ θα ηταν χρησιμος ζωντανος παρα πεθαμενος. Μου εκανε εντυπωση ομως, το οτι ειχε δει ξεκαθαρα οτι αυτο που ζουσαμε τα 90ς θα εβγαινε σε κακο.

[Υπερκουλτουριάρης]

Δεν έχω καμιά ροπή προς την φιλοσοφία, ούτε είμαι καλλιεργημένος άνθρωπος.Από τα βιβλία του Λιαντίνη που αποπειράθηκα να διαβάσω,αλλά πολύ περισσότερο από τα βίντεο που τον είδα να μιλάει, μου έδωσε την εντύπωση ανθρώπου ναρκισιστή, δύσκολου,παρλαπίπα με εμφανή θεματα.
Δεν το λεω για να μπω σε αντιπαράθεση με όσους τον θαυμάζουν,προφανώς είδαν κάτι άλλο από εμένα,απλά ας υπάρχει και μια άλλη άποψη.

Πιστευεις οτι ειχε επιτυχια στις φοιτητριες;

Νομίζω πως δεν ήταν πορνοκαθηγητής φάση Ζουράρις,αλλά καψούρης με τον εαυτό του, θεωρούσε αυτονόητο να τον θαυμάζουν και έτσι.
Θυμάμαι είχα διαβάσει και ένα άρθρο του για τον Χριστόδουλο που παραληρούσε και έλεγε θα μας γεμίσει αίμα, με μια νεα εθνική καταστροφη κ.λ.π. Μιν τσιμπάτε εύκολα, το οτι κάποιος έχει αποστηθίσει Χεγκελ και Επίκουρο,δεν σημαίνει πως δεν χάνει λάδια, το αντίθετο, ψυχικές παθήσεις συνήθως χτυπούν σε ανώτερα οικονομικά και μορφωτικά στρώματα. Οι κάτω, εξαιτίας του πρωτογονισμού τους, ερχονται σε επαφή με την πρακτική πλευρά της ζωής και αυτό τους σώζει από κάποια πράγματα.

[Ορέστης 35]

Δεν έχω καμιά ροπή προς την φιλοσοφία, ούτε είμαι καλλιεργημένος άνθρωπος.Από τα βιβλία του Λιαντίνη που αποπειράθηκα να διαβάσω,αλλά πολύ περισσότερο από τα βίντεο που τον είδα να μιλάει, μου έδωσε την εντύπωση ανθρώπου ναρκισιστή, δύσκολου,παρλαπίπα με εμφανή θεματα.
Δεν το λεω για να μπω σε αντιπαράθεση με όσους τον θαυμάζουν,προφανώς είδαν κάτι άλλο από εμένα,απλά ας υπάρχει και μια άλλη άποψη.

Πιστευεις οτι ειχε επιτυχια στις φοιτητριες;

Νομίζω πως δεν ήταν πορνοκαθηγητής φάση Ζουράρις,αλλά καψούρης με τον εαυτό του, θεωρούσε αυτονόητο να τον θαυμάζουν και έτσι.
Θυμάμαι είχα διαβάσει και ένα άρθρο του για τον Χριστόδουλο που παραληρούσε και έλεγε θα μας γεμίσει αίμα, με μια νεα εθνική καταστροφη κ.λ.π. Μιν τσιμπάτε εύκολα, το οτι κάποιος έχει αποστηθίσει Χεγκελ και Επίκουρο,δεν σημαίνει πως δεν χάνει λάδια, το αντίθετο, ψυχικές παθήσεις συνήθως χτυπούν σε ανώτερα οικονομικά και μορφωτικά στρώματα. Οι κάτω, εξαιτίας του πρωτογονισμού τους, ερχονται σε επαφή με την πρακτική πλευρά της ζωής και αυτό τους σώζει από κάποια πράγματα.

αν διοχετευε σεξουαλικα το ναρκισισμο του ισως να μην ειχε αυτοκτονησει

[Υπερκουλτουριάρης]

Ο σεξομανής,ειδικά ο πουτανιάρης ,δεν είναι νάρκισος. Ο light νάρκισος ίσως να έχει σύνδρομο Δον Ζουαν, δηλαδή γουστάρει να γοητεύει συνέχεια και νέους ανθρώπους για επιβεβαίωση. Στα high level δεν σε νοιάζουν οι άλλοι άνθρωποι σαν πρόσωπα,παρά μόνο σαν followers

[Μπίστης]

Ως χαμουτζής μετά το πορνοκαθηγητής περίμενα να διαβάσω Βέλτσος αλλά νομίζω πως αυτός παίζει και στις δύο κατηγορίες.

[Beria]

Ως χαμουτζής μετά το πορνοκαθηγητής περίμενα να διαβάσω Βέλτσος αλλά νομίζω πως αυτός παίζει και στις δύο κατηγορίες.

Γιάγκος ρε συ

[tipiti klop]

Να κάνω μια υπόθεση: Υπερκουλτουριάρη τον απορρίπτεις εύκολα και γρήγορα πιστεύω για δυο λόγους: την αθεΐα και την αυτοκτονία του, και απαντάς μέσα από έναν "προγραμματισμό" και όχι από μια αυθόρμητη αίσθηση.
Όμως δεν υπάρχει θερμή ψυχή που να μην έχει σκύψει πάνω σε αυτά τα θέματα.

[Υπερκουλτουριάρης]

Να κάνω μια υπόθεση: Υπερκουλτουριάρη τον απορρίπτεις εύκολα και γρήγορα πιστεύω για δυο λόγους: την αθεΐα και την αυτοκτονία του, και απαντάς μέσα από έναν "προγραμματισμό" και όχι από μια αυθόρμητη αίσθηση.
Όμως δεν υπάρχει θερμή ψυχή που να μην έχει σκύψει πάνω σε αυτά τα θέματα.

Όχι ρε, δεν έχω θεμα ούτε με την αθεία,ούτε και καταδικάζω την αυτοκτονία. Αν η καθε μέρα που περνά είναι μαρτύριο,είναι μια λύση , άσχετο που αυτός το είχε όνειρο από τα νιάτα του. Δεν έχω κάποια φιλοσοφική ένσταση με τον άνθρωπο, για τον λόγο πως τετοια μπορείς να έχεις μόνο με κάποιον που τον μετράς για συγκροτημένο,αυτός γνώμη μου, δεν έβλεπε καθαρά,μόνο άρρωστο τον θεωρώ.
Γίνεται κάποιος με σωας τας φρενας στο τελειωτικό του σημείωμα να γράφει ως αιτία αυτή την αποπροσωποποιημένη αρλούμπα?

Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Η λύπη μου γι’ αυτό το έγκλημα με σκοτώνει.

http://www.liantinis.org/%CE%B7-%CF%80% ... %BF%CF%85/

Υπερτατος attention whorισμος. Τιμωρεί την ανθρωπότητα, με στερηση της Υψηλότητας του? Τι εξυπηρετεί το τέλος του? Και γιατί βλέπει μόνο το άσχημο χρώμα στην ζωή, το 96 ας πούμε ήταν πολύ καλύτερο από το 56 που ήταν νεος και στα 20τοσα χρόνια που πέρασαν δεν έγιναν μόνο άσχημα αλλά και πολλά καλά.
Ίσως να τον έσωζε το λιώσιμο στα φόρουμ ιντερνετ,αν το προλάβαινε, αν και σαν περσόνα πάλι κουραστική θα καταντούσε. Τέτοιοι χαρακτήρες θέλουν μόνο να ακούγονται,όχι να ακούν και μάλιστα παραληρηματικά,μονοθεματικά, εμμονικά.
Μου θυμίζει η περίπτωση του, λίγο τον Νικόλα Άσιμο. Όσο ζούσε όλοι συμφωνούσαν πως είναι για δεσιμο, τον έβλεπαν και άλλαζαν δρόμο, μετα αυτοκτονίας έγινε σύμβολο.

[Yochanan]

Τέτοιοι χαρακτήρες θέλουν μόνο να ακούγονται,όχι να ακούν και μάλιστα παραληρηματικά,μονοθεματικά, εμμονικά.
Μου θυμίζει η περίπτωση του, λίγο τον Νικόλα

Μέχρι εδώ φοβόμουνα ότι θα γύρναγε σε πατάρια,χουντες, Κύπρο και βασιλιάδες η κουβέντα.

[[42]]

ο άλλος αυτοκτόνησε και η διάγνωση είναι ναρκισσισμός και ατενσιονχορισμός. νομίζω πως αυτά είναι δευτερεύοντα συμπτώματα κάτι βαθύτερου στην περίπτωση του Λιαντίνη. θα πω απλά ότι δεν ήταν καλά.

[Βινόσαυρος]

Αρκετοί επιστήμονες και καλλιτέχνες ήταν αυτο που θα λέγαμε όχι και τόσο συνηθισμένοι

[parafrwn]

Αρκετοί επιστήμονες και καλλιτέχνες ήταν αυτο που θα λέγαμε όχι και τόσο συνηθισμένοι

[Beria]

ο άλλος αυτοκτόνησε και η διάγνωση είναι ναρκισσισμός και ατενσιονχορισμός. νομίζω πως αυτά είναι δευτερεύοντα συμπτώματα κάτι βαθύτερου στην περίπτωση του Λιαντίνη. θα πω απλά ότι δεν ήταν καλά.

Ο ναρκισσισμός είναι διαταραχή προσωπικότητας και η αυτοκτονία είναι συχνά στα συμπτώματά

[tipiti klop]

Υπερτατος attention whorισμος. Τιμωρεί την ανθρωπότητα, με στερηση της Υψηλότητας του?

Μα το έγραψε ο άνθρωπος: "Έζησα έρημος και ισχυρός"

Υπάρχει κάποιος λόγος που παραβλέπει κανείς το "έρημος" και εστιάζεται μόνο στο "ισχυρός";

Ναι, ειναι εύκολο να αποστρέψει κανείς το πρόσωπο, από αυτόν που μανιακά προσπαθεί να μείνει ισχυρός (ακόμα και η διάλεξη για το μεγαλείο των Σπαρτιατών προσπαθεί να αναδείξει με το ζόρι την ποιότητα της σκληρότητας και της ισχύος).
Αλλά πως μπορεί να ξεγλιστρήσει από το "έρημος", που λίγο πολύ μας αφορά όλους;

Και ενώ ας πούμε αποδείχθηκε φοβερά ισχυρός απέναντι στο θάνατο, γιατί ταυτόχρονα φάνηκε τόσο ανίσχυρος μπροστά σε αυτό το "έρημος"; Που τελικά τον σκότωσε;

Το "έρημος" είναι μια ομολογία, ότι η αγάπη απέτυχε. Και αυτό που λέει η ιστορία του Λιαντίνη, είναι ότι με το θάνατο μπορείς να τα βάλεις: «Θα πεθάνω, Θάνατε, όχι όταν θελήσεις εσύ, αλλά όταν εγώ θα θελήσω»

Αλλά με την αγάπη [και την αποτυχία της] δεν μπορείς να τα βάλεις, γιατί είναι η κραταιότερη απ' όλα.
Έτσι, όταν αναρωτηθείς: πως έζησα; το "ισχυρός" είναι αυτό που θα ήθελες, όμως το "έρημος" είναι η τραγική σου αλήθεια: σημαίνει, χωρίς αγάπη.

Κι άμα το γράφει αυτό ένας άνθρωπος του κόσμου, με σπουδές, καθηγητηλίκια, γάμους, παιδιά, αποδοχή και μαθητές... αλίμονο σε μας...

Προσωπικά, μπορώ να ειρωνεύομαι και να περιφρονώ την "ισχυρή" πλευρά του Λιαντίνη, και το κάνω. Όμως γι αυτό που τον "ερήμωσε", δε βγάζω άχνα.

[parafrwn]

Και ενώ ας πούμε αποδείχθηκε φοβερά ισχυρός απέναντι στο θάνατο, γιατί ταυτόχρονα φάνηκε τόσο ανίσχυρος μπροστά σε αυτό το "έρημος"; Που τελικά τον σκότωσε;

Το "έρημος" είναι μια ομολογία, ότι η αγάπη απέτυχε. Και αυτό που λέει η ιστορία του Λιαντίνη, είναι ότι με το θάνατο μπορείς να τα βάλεις: «Θα πεθάνω, Θάνατε, όχι όταν θελήσεις εσύ, αλλά όταν εγώ θα θελήσω»

Αλλά με την αγάπη [και την αποτυχία της] δεν μπορείς να τα βάλεις, γιατί είναι η κραταιότερη απ' όλα.
Έτσι, όταν αναρωτηθείς: πως έζησα; το "ισχυρός" είναι αυτό που θα ήθελες, όμως το "έρημος" είναι η τραγική σου αλήθεια: σημαίνει, χωρίς αγάπη.

Ωραία ερμηνεία του «έζησα έρημος και ισχυρός», κάτι που δεν είχα σκεφτεί. Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως η αγάπη απέτυχε σ'αυτόν τον άνθρωπο, όταν γνώρισε τόση αγάπη από τους γύρω του. Εγώ το καταλαβαίνω ως «έζησα μακρυά από όλους». Και μπορεί να ήταν μακρυά από όλους και όλα, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο σκέψης και ζωής.