Τι έγραφα το 2009 για το μέλλον...

[the comet the course the tail]

Τι απολιτίκ, μωρέ, και μαλακίες; Αυτές οι πίπες μάς φάγανε. Κάποιος που είναι πολιτικά-κοινωνικά σκεπτόμενος δεν σημαίνει απαραίτητα πως πρέπει να σκέφτεται με μαλακισμένους όρους του παρελθόντος, όπου πρέπει να τραβάς αυστηρές ιδεολογικές γραμμές, να διαλέγεις στρατόπεδα και να υπερασπίζεσαι ένα σετ αξιών, μαλακισμένων ή μη, μέχρι τελικής πτώσεως.

Και μόνο αυτή η στρατιωτικοποίηση της ορολογίας (στρατόπεδα, μάχες, κτλ) μού φέρνει αναγούλα.

[hellegennes]

Τι απολιτίκ, μωρέ, και μαλακίες; Αυτές οι πίπες μάς φάγανε. Κάποιος που είναι πολιτικά-κοινωνικά σκεπτόμενος δεν σημαίνει απαραίτητα πως πρέπει να σκέφτεται με μαλακισμένους όρους του παρελθόντος, όπου πρέπει να τραβάς αυστηρές ιδεολογικές γραμμές, να διαλέγεις στρατόπεδα και να υπερασπίζεσαι ένα σετ αξιών, μαλακισμένων ή μη, μέχρι τελικής πτώσεως.

Και μόνο αυτή η στρατιωτικοποίηση της ορολογίας (στρατόπεδα, μάχες, κτλ) μού φέρνει αναγούλα.

Κι εσύ δίκαιο έχεις, αλλά πού να το βρεις με αυτά τα κατεβατά;

Δοκίμια είναι, ρε. Περιέχουν μια ολοκληρωμένη σειρά σκέψεων, δεν συμπυκνώνονται σε 3 γραμμές. In retrospect, πάντως, είχα δίκιο. Λίγο μετά είχαμε την χρεοκοπία, τα μνημόνια, τους αγανακτισμένους, τον διχασμό σε ΝΑΙ/ΟΧΙ, τα δημοψηφίσματα σε Σκωτία, Ισπανία, το δημοψήφισμα του Brexit, τον διχασμό στην Ευρώπη με την κρίση των PIGS, τον διχασμό στις ΗΠΑ που κόντεψε να φτάσει στα όρια του εμφυλίου, την Αραβική Άνοιξη, κ.α.

Γενικά ένας ατελείωτος διχασμός, σχεδόν 50-50 σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, και ξεκάθαρη ιδεολογική συσπείρωση και από τις δυο πλευρές και πολύ ιδιαίτερα προς τα άκρα τους.

Φυσικά δεν επρόκειτο περί μαντεψιάς, τα δυο κύρια σημεία στα οποία βάσισα τις σκέψεις μου ήταν ο θάνατος του Μάικλ Τζάκσον και η κορύφωση των δυο διχαστικών κινημάτων, των αρνητών της κλιματικής αλλαγής και των αντιεμβολιαστών. Αυτό με τον Τζάκσον φαινομενικά είναι άσχετο, αλλά είναι η βάση μου για τον ρόλο που πίστευα (το 2009) ότι θα παίξουν τα κοινωνικά δίκτυα στις εξελίξεις, το τέλος της μη ιδεολογίας και την ένταση του διχασμού.

[Feindflug]

Τύπε, αδικείσαι ως μπακάλης.

Μανάβης έπρεπε να ήσουν.

[Daje]

Το παρον ειναι πολυ απλο, πλεον, να περιγραφει.
Μπηκαμε εδω και καποια χρονια στη ζωνη του καπιταλισμου της υπεραφθονιας αγαθων και υπηρεσιων.
Ακομα και να μην κατεχουμε κατι, ειναι σαν να το κατεχουμε.
Βλεπουμε συνεχως σε ολα τα πραγματα το τελος της ταινιας, οποτε ολα εχουν γινει πολυ χλιαρα, βαρετα.

Η γινεται καποιο σοβαρο upgrade σε καποια χρονια/δεκαετιες ή καποιο σοβαρο downgrade.
Mεση λυση δεν βλεπω να υπαρχει.

[Sid Vicious]

Τι απολιτίκ, μωρέ, και μαλακίες; Αυτές οι πίπες μάς φάγανε. Κάποιος που είναι πολιτικά-κοινωνικά σκεπτόμενος δεν σημαίνει απαραίτητα πως πρέπει να σκέφτεται με μαλακισμένους όρους του παρελθόντος, όπου πρέπει να τραβάς αυστηρές ιδεολογικές γραμμές, να διαλέγεις στρατόπεδα και να υπερασπίζεσαι ένα σετ αξιών, μαλακισμένων ή μη, μέχρι τελικής πτώσεως.

Και μόνο αυτή η στρατιωτικοποίηση της ορολογίας (στρατόπεδα, μάχες, κτλ) μού φέρνει αναγούλα.

Εδω εχει τεραστιο δικιο ο Χελης. Καταρχας δεν υπαρχει ανθρωπος απολιτικ. Τον χρησιμοποιουν ως ορο οι και καλα ιδεολογοι (οι οποιοι ειναι τα μεγαλυτερα προβατα και απο τα χειροτερα ειδη ανθρωπου) για να χαρακτηρισουν οσους δεν ειναι στρατιωτακια.

[ksk]

Το παρον ειναι πολυ απλο, πλεον, να περιγραφει.
Μπηκαμε εδω και καποια χρονια στη ζωνη του καπιταλισμου της υπεραφθονιας αγαθων και υπηρεσιων.
Ακομα και να μην κατεχουμε κατι, ειναι σαν να το κατεχουμε.
Βλεπουμε συνεχως σε ολα τα πραγματα το τελος της ταινιας, οποτε ολα εχουν γινει πολυ χλιαρα, βαρετα.

Η γινεται καποιο σοβαρο upgrade σε καποια χρονια/δεκαετιες ή καποιο σοβαρο downgrade.
Mεση λυση δεν βλεπω να υπαρχει.

Μήπως αρρωστησες;

[stavmanr]

Το παρον ειναι πολυ απλο, πλεον, να περιγραφει.
Μπηκαμε εδω και καποια χρονια στη ζωνη του καπιταλισμου της υπεραφθονιας αγαθων και υπηρεσιων.

Δηλαδή, ο φερόμενος ως μαρκετάς σε χλευάζει που πηγαίνεις κι αγοράζεις διαρκώς την πραμάτεια του χωρίς να τη χρειάζεσαι;
Είναι σατιρικό το κείμενο;

[Jimmy81]

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν εμφανίστηκαν και δεν διαδόθηκαν ξαφνικά. Υπήρξαν πρόδρομοι όπως τα διάφορα chatrooms, τα forums, τα blogs, πλατφόρμες όπως το MSN, το Hi 5, το My Space κλπ όπου επέτρεπαν την άμεση και απρόσκοπτη ανταλλαγή πληροφοριών. Όποιος παρατηρούσε την σταδιακή αύξηση και βελτίωση των συγκεκριμένων μέσων μπορούσε να καταλάβει προς τα πού θα πάει το πράγμα, δεδομένης της εξέλιξης της τεχνολογίας και των προγραμμάτων. Θα μπορούσε δηλαδή ένας χρήστης να μην είναι απλά ένας συνομιλητής αλλά και μεταφορέας ειδήσεων ή και ιδεολογιών. Μέχρι που φτάσαμε στην εποχή που μερικοί αφελώς θεωρούν τέτοια μέσα αξιόπιστους φορείς ειδήσεων που αντικατέστησαν τα "πουλημένα πορνοκάναλα".

Όσο για το διχασμό αυτός υπήρχε πάντα για τον λόγο ότι πολλά θέματα δεν είναι τόσο αυτονόητα ή ξεκάθαρα. Απλώς σήμερα το φαινόμενο του διχασμού είναι πιο έντονο αφού με την ταχύτητα διάδοσης πληροφοριών, ο κόσμος ασχολείται με περισσότερα διχαστικά θέματα ταυτόχρονα και οχυρώνεται πίσω από τη μια ή την άλλη πλευρά. Παλιότερα, ας πούμε πριν το 60, αν σκότωνε π.χ. ένας χωρικός τον συγχωριανό του για τον τάδε λόγο, θα το μάθαιναν μόνο όσοι διάβαζαν εφημερίδες και αν τύχαινε να το φέρει κανείς στην κουβέντα ώστε να προκληθεί διαφωνία αυτό θα γινόταν σε κανά τοπικό καφενείο. Δεν θα διχαζόταν η μάζα του εγχώριου πληθυσμού.

[hellegennes]

Δημήτρη, για όποιον λόγο κι αν εντείνεται ο διχασμός, είναι γεγονός ότι άρχισε να συμβαίνει την τελευταία δεκαετία. Όταν λέω διχασμό δεν εννοώ τις μικρές διαφορές, πολιτικές ή μη, μεταξύ ατόμων ή ομάδων, αλλά τον ξεκάθαρο διαχωρισμό τις κοινωνίες σε στρατόπεδα.

Ο Blackpaint νομίζω ότι αντικατοπτρίζει πολύ καλά αυτό το φαινόμενο του «αν δεν είσαι ολόψυχα μαζί μας είσαι εχθρός μας, αν δεν πάρεις θέση είσαι εχθρός μας» και το πρόβλημα είναι ότι το ίδιο λέει πλέον και η αντίπερα όχθη. Ναι, φυσικά και υπάρχουν μετριοπαθείς, άτομα on the fence, κτλ, αλλά η κοινωνία μαζικά παράγει φαινόμενα και λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό με ιδεολογικά γυαλιά αυτήν την στιγμή, κάτι που δεν συνέβαινε καθόλου στις δεκαετίες του '80*, '90 και '00.

Αυτό δεν είναι τυχαίο, γιατί αυτές οι τρεις δεκαετίες ήταν τα πρώιμα δημιουργικά χρόνια της γενιάς Χ, που ήταν ιδεολογικά μάλλον λιγότερο φορτισμένη. Την επαναφορά σε ιδεολογικά πλαίσια την έφερε η γενιά των Μιλένιαλ και η σύγκρουσή τους με τους γονείς τους.

Τα σόσιαλ από μόνα τους δεν έχουν άμεση σχέση με αυτό το φαινόμενο, απλά είναι φορείς του. Έχει βαθύτερη ρίζα που αξίζει να εξεταστεί. Το 2009, όταν έγραφα τα συγκεκριμένα κείμενα, δεν ήμουν σίγουρος τι ακριβώς είναι αυτό που έρχεται, ήξερα όμως ότι επίκειται επαναφορά σε έναν κόσμο χωρισμένο σε ιδεολογικά στρατόπεδα, πιο πολύ από ποτέ. Τώρα, έχοντας δει τα αποτελέσματα, μπορούμε να δούμε πώς οδηγηθήκαμε εδώ. Σίγουρα πάντως δεν είναι ότι συνέβαινε στο υπόβαθρο και αναδείχτηκε από το Ίντερνετ.


* τουλάχιστον από την μέση και μετά.

[Gherschaagk]

Για τον κορονοϊό έγραψες;

[hellegennes]

Ούτε καν ήξερα την λέξη «κορωνοϊός» το 2009. Όμως σε μια άλλη άσχετη στιγμή είχα αναφερθεί στον φόβο του ΠΟΥ για πανδημία στα επόμενα χρόνια, στάση που αναπαρήγαγε τουλάχιστον την τελευταία 20ετία.