To χιούμορ είναι μασκαρεμένη μαλακία

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Ο μεγάλος ιστορικός Κονδύλης λέει μαλακίες.

Ο κωμικός είναι αυτό που λέει η ετυμολογία της λέξης. Ένας παλιάτσος που γυρίζει τα χωριά (κώμες) και σε διασκεδάζει. Μεσα στη γενικότερη απίστευτη μαλθακότητα της κοινωνίας μας έχουμε ξεχάσει ότι αυτό ακριβώς είναι οι κωμικοί, ηθοποιοί κτλ. Παλιάτσοι, τίποτε άλλο.

Καταρχάς θα ζητούσα περισσότερη κοσμιότητα στη συζήτηση. Κατά δεύτερον και εντελώς επιγραμματικά ο κωμικός δεν προέρχεται από την κώμη που είναι το μικρό χωριό αλλά από τον κώμο που αρχικά ήταν παρέα αντρών που σε κατάσταση μέθης και ευθυμίας περιφέρονταν και πείραζαν τους γύρω τους (καταλαβαίνεις πως μόνο από αυτό όλα τα επιχειρήματά σου συντρίβονται και μετατρέπονται σε στάχτη) και αργότερα μετατρέπεται σε αρχαίο θεό της γιορτής και ακόλουθο του Διόνυσου. Εκπροσωπεί την αναρχία και το χάος και είναι θεός της υπερβολής.
Πουθενά και ποτέ δεν περιορίστηκε η κωμωδία και η σάτιρα στον αυτοσαρκασμό.

κώμη [f.] 'village', as opposed to a strengthened 1tOALC;, also 'district, part of a city'
(Hes.). <!!I ?
.COMP E.g. κωμό-πολις; 'town with the position of a κώμη, market town' (Str., NT),
cf. Schulze 1933a: 5232 .
• DER Diminutives κώμιον (Str.), κωμάριον (H.), -ύδριον (Porph.); further κωμήτης;
(lA), κωμέτας; (Mycenae Ha) 'inhabitant of a village or district', κωμητικός; 'belonging
to a κώμη (or a κωμήτης)' (pap.); κωμαίος; 'regarding a K.' (St. Byz.); κωμηδόν 'per
village' (Str., D. S., D. H.). ,
• ETYM The reconstruction of a lengthened grade form *koi-m-h2, connected with the
Germanic group of Go. haims 'village' and the Baltic group of Lith. kaima(s)
'(farmers') village', kiemas 'farmstead' has now been abandoned, because such
lengthened grade formations cannot be accounted for in PIE terms. Thus, the word
remains unexplained.

κώμος [m.] 'revel, carousal, merry-making <?f youths, Dionysiac festive procession and
festive songs, festival' (post-Horn.). <!!l IE? *komso- 'praise', PG?
.COMP κωμ-ωδός; 'singer of a κώμος;' (Att.), 'comic player' (Hell.) with -EW, -la, etc.,
σύγ-κωμος; 'comrade of a K.' (Att.; rather back-formation from συγ-κωμάζω).
.DER κωμικός = κωμωδικός; 'belonging to a comedy' (Aeschin., Arist., Hell.); κωμάζω
'participate in a κώμος;, drink' (post-Horn.) with κωμασία 'festive procession',
κωμαστής; 'drinker, member of a festive procession' (Att., pap.), κωμαστήριον 'place
where κωμασταί assemble' (pap.), κωμαστικός; 'belonging to a κωμαστής or a κώμος'
(D. H., Ph.) .
• ETYM As the precise development of the meaning of κώμος is uncertain,
etymological suggestions remain highly hypothetical. Recently, connection with Skt.
stirrzsa- 'praise, judgement' has been assumed; see e.g. Schlerath RPh. 74 (2000): 273
(discussion in Hackstein 2002: 190). I suggest that this is a Pre-Greek word.

Beekes, R. S. P. «Etymological dictionary of Greek» (2010)

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Καταρχάς θα ζητούσα περισσότερη κοσμιότητα στη συζήτηση. Κατά δεύτερον και εντελώς επιγραμματικά ο κωμικός δεν προέρχεται από την κώμη που είναι το μικρό χωριό αλλά από τον κώμο που αρχικά ήταν παρέα αντρών που σε κατάσταση μέθης και ευθυμίας περιφέρονταν και πείραζαν τους γύρω τους (καταλαβαίνεις πως μόνο από αυτό όλα τα επιχειρήματά σου συντρίβονται και μετατρέπονται σε στάχτη) και αργότερα μετατρέπεται σε αρχαίο θεό της γιορτής και ακόλουθο του Διόνυσου. Εκπροσωπεί την αναρχία και το χάος και είναι θεός της υπερβολής.
Πουθενά και ποτέ δεν περιορίστηκε η κωμωδία και η σάτιρα στον αυτοσαρκασμό.

κώμη [f.] 'village', as opposed to a strengthened 1tOALC;, also 'district, part of a city'
(Hes.). <!!I ?
.COMP E.g. κωμό-πολις; 'town with the position of a κώμη, market town' (Str., NT),
cf. Schulze 1933a: 5232 .
• DER Diminutives κώμιον (Str.), κωμάριον (H.), -ύδριον (Porph.); further κωμήτης;
(lA), κωμέτας; (Mycenae Ha) 'inhabitant of a village or district', κωμητικός; 'belonging
to a κώμη (or a κωμήτης)' (pap.); κωμαίος; 'regarding a K.' (St. Byz.); κωμηδόν 'per
village' (Str., D. S., D. H.). ,
• ETYM The reconstruction of a lengthened grade form *koi-m-h2, connected with the
Germanic group of Go. haims 'village' and the Baltic group of Lith. kaima(s)
'(farmers') village', kiemas 'farmstead' has now been abandoned, because such
lengthened grade formations cannot be accounted for in PIE terms. Thus, the word
remains unexplained.

κώμος [m.] 'revel, carousal, merry-making <?f youths, Dionysiac festive procession and
festive songs, festival' (post-Horn.). <!!l IE? *komso- 'praise', PG?
.COMP κωμ-ωδός; 'singer of a κώμος;' (Att.), 'comic player' (Hell.) with -EW, -la, etc.,
σύγ-κωμος; 'comrade of a K.' (Att.; rather back-formation from συγ-κωμάζω).
.DER κωμικός = κωμωδικός; 'belonging to a comedy' (Aeschin., Arist., Hell.); κωμάζω
'participate in a κώμος;, drink' (post-Horn.) with κωμασία 'festive procession',
κωμαστής; 'drinker, member of a festive procession' (Att., pap.), κωμαστήριον 'place
where κωμασταί assemble' (pap.), κωμαστικός; 'belonging to a κωμαστής or a κώμος'
(D. H., Ph.) .
• ETYM As the precise development of the meaning of κώμος is uncertain,
etymological suggestions remain highly hypothetical. Recently, connection with Skt.
stirrzsa- 'praise, judgement' has been assumed; see e.g. Schlerath RPh. 74 (2000): 273
(discussion in Hackstein 2002: 190). I suggest that this is a Pre-Greek word.

Beekes, R. S. P. «Etymological dictionary of Greek» (2010)

Ο Antigeist προφανώς δεν το είδε ακόμη. Σίγουρα σε κάποιο άλλο νήμα είναι απασχολημένος να πολεμάει κατά της παιδείας.

[tanipteros]

εμένα μου αρέσουν οι κωμωδίες και οι σύγχρονες και το αρχαίο θέατρο πχ Αριστοφάνης !!!

[Antigeist]

Ο μεγάλος ιστορικός Κονδύλης λέει μαλακίες.

Κωμωδία είναι αυτό:

In a modern sense, comedy (from the Greek: κωμῳδία, kōmōidía) is a genre of fiction that refers to any discourse or work generally intended to be humorous or amusing by inducing laughter, especially in theatre, television, film, stand-up comedy, books and novels or any other medium of entertainment. The origins of the term are found in Ancient Greece. In the Athenian democracy, the public opinion of voters was influenced by the political satire performed by the comic poets at the theaters.[1] The theatrical genre of Greek comedy can be described as a dramatic performance which pits two groups or societies against each other in an amusing agon or conflict. Northrop Frye depicted these two opposing sides as a "Society of Youth" and a "Society of the Old."[2] A revised view characterizes the essential agon of comedy as a struggle between a relatively powerless youth and the societal conventions that pose obstacles to his hopes. In this struggle, the youth is understood to be constrained by his lack of social authority, and is left with little choice but to take recourse in ruses which engender very dramatic irony which provokes laughter.[3]

Satire and political satire use comedy to portray persons or social institutions as ridiculous or corrupt, thus alienating their audience from the object of their humor. Parody subverts popular genres and forms, critiquing those forms without necessarily condemning them.

Other forms of comedy include screwball comedy, which derives its humor largely from bizarre, surprising (and improbable) situations or characters, and black comedy, which is characterized by a form of humor that includes darker aspects of human behavior or human nature. Similarly scatological humor, sexual humor, and race humor create comedy by violating social conventions or taboos in comic ways. A comedy of manners typically takes as its subject a particular part of society (usually upper-class society) and uses humor to parody or satirize the behavior and mannerisms of its members. Romantic comedy is a popular genre that depicts burgeoning romance in humorous terms and focuses on the foibles of those who are falling in love.

Γιατί έλεγε μαλακίες; Σου έθιξε τα ιερά ρε αριστεριντζέλι;

Ο κωμικός είναι αυτό που λέει η ετυμολογία της λέξης. Ένας παλιάτσος που γυρίζει τα χωριά (κώμες) και σε διασκεδάζει. Μεσα στη γενικότερη απίστευτη μαλθακότητα της κοινωνίας μας έχουμε ξεχάσει ότι αυτό ακριβώς είναι οι κωμικοί, ηθοποιοί κτλ. Παλιάτσοι, τίποτε άλλο.

Καταρχάς θα ζητούσα περισσότερη κοσμιότητα στη συζήτηση. Κατά δεύτερον και εντελώς επιγραμματικά ο κωμικός δεν προέρχεται από την κώμη που είναι το μικρό χωριό αλλά από τον κώμο που αρχικά ήταν παρέα αντρών που σε κατάσταση μέθης και ευθυμίας περιφέρονταν και πείραζαν τους γύρω τους (καταλαβαίνεις πως μόνο από αυτό όλα τα επιχειρήματά σου συντρίβονται και μετατρέπονται σε στάχτη) και αργότερα μετατρέπεται σε αρχαίο θεό της γιορτής και ακόλουθο του Διόνυσου. Εκπροσωπεί την αναρχία και το χάος και είναι θεός της υπερβολής.
Πουθενά και ποτέ δεν περιορίστηκε η κωμωδία και η σάτιρα στον αυτοσαρκασμό.

Εδώ είχες ένα δίκιο. Πράγματι βγαίνει από το κώμος που σημαίνει πανηγύρι ή πανηγυρτζίδικο τραγούδι. Ωστόσο δεν πέφτει πολύ έξω η ερμηνεία. Ένας πανηγυρτζής και μισός είναι ο κωμικός. Δεν έχω κάτι με τους κωμικούς ή τα πανηγύρια, απλά να μην τους παίρνουμε πολύ στα σοβαρά λέω.

[Antigeist]

Δεν ξέρω εάν ο Κονδύλης ήταν μεγάλος ή μικρός ιστορικός, εφόσον πάντως ιστορικός δεν ήταν!
Φιλόσοφος ήταν… και μάλιστα πολύ αξιοπρόσεκτος, οι δε μεταφράσεις του σπουδαίων ξένων έργων στα ελληνικά ήταν μεγάλη συνεισφορά στην παιδεία του τόπου.

Τώρα για το τι είπε ακριβώς στη συνέντευξη (Παναγιώτης Κονδύλης: «Εκπλήσσομαι αν κάποιος συμφωνεί μαζί μου», συνέντευξη στον Σπύρο Τσακνιά, ΔΙΑΒΑΖΩ, τ.384, Απρίλιος 1998), ιδού:

«Προσωπικά δυσβάστακτη μου είναι μόνον η έλλειψη χιούμορ – και χιούμορ δεν σημαίνει την ικανότητα να γελάς εις βάρος των άλλων, αλλά την ικανότητα να γελάς μαζί με τους άλλους εις βάρος του εαυτού σου, την ικανότητα να σχετικεύεις τον εαυτό σου.»

Ρε παίδες, αυτό το «πάνω στον εαυτό σου/πάνω στους άλλους», τι σόι ελληνικά είναι και πού το κονομήσατε;;;

O Κονδύλης δεν θα δεχόταν τον χαρακτηρισμό φιλόσοφος. Ένας ιστορικός των ιδεών ήταν. Κανονικότατος ιστορικός.

Και άντε ρε μαλάκα που θα μας πεις πως θα μιλάμε τη γλώσσα μας. Σοβαρέψου.

Κύριε σανταμούρη,
δεν μου πέρασε ποτέ από το νου να σου υποδείξω πώς θα μιλάς εσύ -και οι του ιδίου φυράματος με σένα- τη "γλώσσα σας"
Εγώ μίλησα για τα ελληνικά, και όχι για τη "γλώσσα σας".

Στα ελληνικά λοιπόν το "γελάω πάνω στους άλλους/πάνω στον εαυτό μου" δεν υφίσταται παρά ως βαρβαρικά.
Και μάλιστα να το βάζεις στο στόμα του Κονδύλη! (άλλο φάουλ αυτό!)

Αλλά φαίνεται πως σε έτσουξε η παρέμβασή μου, για αυτό απάντησες υβριστικά -και βεβαίως στη "γλώσσα σας"
Οπότε ένα έχω να σου πω: τσίμπα τρία και προχώρα!

Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να ορίζεις πως θα μιλάει ο άλλος. Αλλιώς είσαι σαν εκείνον τον κακόμοιρο που έλεγε mensa non mesa, formosus non formunsus; ansa non asa

Get a life καραγκιόζη

[the comet the course the tail]

μην ξεχνάμε ότι το χιούμορ είναι και ένας μηχανισμός άμυνας. μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις ή δύσκολες καταστάσεις που θα προκύψουν. μας βοηθάει να πούμε πράγματα με πιο ανώδυνο τρόπο...

[pussycat]

«Προσωπικά δυσβάστακτη μου είναι μόνον η έλλειψη χιούμορ – και χιούμορ δεν σημαίνει την ικανότητα να γελάς εις βάρος των άλλων, αλλά την ικανότητα να γελάς μαζί με τους άλλους εις βάρος του εαυτού σου, την ικανότητα να σχετικεύεις τον εαυτό σου.»

Οπότε τι μας λέει παραπάνω, πως του έλειπε η ικανότητα "να γελά μαζί με τους άλλους εις βάρος του εαυτού του, να σχετικεύει τον εαυτό του", κάτι το οποίο το έβρισκε δυσβάκτακτο. Αλλά γιατί δεν μπορούσε να σχετικεύει τον εαυτό του; Είχε φτάσει στο απόλυτο;

Το αντίθετο από αυτό που προσέλαβες, λέει. Για ξανακοίταξέ το.

Το ξαναδιάβασα, και επειδή δεν μπορούσα να καταλάβω αν μιλούσε για τον εαυτό του ή για τους άλλους, το έψαξα στον ιντερνετ και βρήκα αυτό:

http://eranistis.net/wordpress/2019/10/ ... %8C%CF%82/

Από τα συμφραζόμενα λοιπόν, φαίνεται καθαρά πως όντως μιλούσε για τους άλλους, για την έλλειψη χιούμορ που έχουν οι άλλοι, και όχι ο ίδιος όπως λανθασμένα έγραψα. Αλλά από τη μεμονωμένη πρόταση παραπάνω, δεν μπορείς να καταλάβεις.

Οπότε, σύμφωνα με τον Κονδύλη, η αδυναμία του να μην μπορεί κανείς να σχετικεύει τον εαυτό του, αλλά να τον θεωρεί απόλυτο - αξιακά εννοώντας μάλλον, είναι μια γενικότερη αδυναμία του να κάνει χιούμορ, εξού κι η έλλειψη. Ο Κονδύλης το βρίσκει αυτό δυσβάστακτο, το να μην έχουν οι γύρω του χιούμορ.

Γράφει μετά:

Ωστόσο, ακόμα και η παντελής έλλειψη χιούμορ φαίνεται κατανοητή και συγχωρητέα, αν σκεφθούμε πόσο βαθειά είναι η ανάγκη να έχει κανείς μια ταυτότητα και πόσο άτεγκτη είναι η λογική της περιφρούρησής της.

Αν και δυσβάστακτο, τουλάχιστον καταλαβαίνει γιατί συμβαίνει αυτό, κι έτσι μπορεί να τους το συγχωρέσει: είναι εξαιτίας μιας βαθιάς ανάγκης που έχουν οι άνθρωποι για ταυτότητα, την οποία υπερασπίζονται ανελέητα - είναι η σκληρή λογική της περιφρούρησης.

Υπό τις συνθήκες αυτές, η ιδεολογική πλάνη συνιστά τη φυσική κατάσταση, και είναι δευτερεύον, συχνά τυχαίο μάλιστα, αν η πλάνη θα έχει «δεξιά» ή «αριστερά» πρόσημα.

Η φυσική κατάσταση του ανθρώπου είναι αυτή, η ανάγκη για ταυτότητα δηλαδή, από όπου πηγάζει και η ιδεολογική πλάνη και οι διαφόρων λογής ψευδαισθήσεις. Το ποια ακριβώς θα είναι η πλάνη, μας είναι εντελώς αδιάφορο ή μάλλον δευτερεύον, καθώς και τυχαίο: υπάρχει, αν μη τι άλλο, μια πληθώρα ιδεολογιών από τις οποίες ένας κατά φύσει πλανημένος μπορεί να πλανηθεί. Η φύση έχει προβλέψει έτσι ώστε να υπάρχει μεγάλη γκάμα επιλογών και διαφοροποιήσεων.

Όλοι έχουν ίσα δικαιώματα στην ψευδαίσθηση, αφού δεν έχουν όλοι την ίδια ικανότητα ή το ίδιο θάρρος για γνώση.

Εδώ συνδέει την ψευδαίσθηση τόσο με την ικανότητα όσο και με το θάρρος, ικανότητα και θάρρος για γνώση. Δηλαδή ο πλανημένος είτε δεν μπορεί, είτε μπορεί αλλά φοβάται να γνωρίσει. Κανείς δεν είναι προνομιούχος απέναντι στην ψευδαίσθηση, αυτή δεν κάνει διακρίσεις, όλοι μετέχουν, στο βαθμό που μπορεί και θέλει κανείς. Να, για παράδειγμα, πρόσφατα ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας παραδέχτηκε και ομολόγησε δημοσίως πως είχε πέσει θύμα ψευδαισθήσεων. Συμβαίνει και στους καλύτερους δηλαδή.

Μερικές φορές στενοχωρούμαι εκ των υστέρων γιατί σε κάποια συζήτηση επέμεινα στην υπεράσπιση «δυσάρεστων» διαγνώσεων ή απόψεων περισσότερο απ’ ό,τι το επέτρεπε η ψυχική αντοχή ή η αντιληπτικότητα του συνομιλητή μου.

Στενοχωριέται λέει όταν αντιλαμβάνεται μετά το τέλος της συζήτησης πως έφερε τον συνομιλητή του στα ψυχικά ή τα αντιληπτικά του όρια. Γιατί το έκανε όμως αυτό; Λέει στη συνέχεια:

Θα ήταν ασφαλώς πολύ δύσκολο να του εξηγήσω ότι στην επιμονή αυτή δεν με οδηγεί η ισχυρογνωμοσύνη κι η διάθεση να τον «αλλάξω», αλλά μάλλον η απρόσωπη αγάπη μου για τη συνοχή και την πληρότητα μιας επιχειρηματολογίας.

Παρασύρθηκε από την αγάπη του "για τη συνοχή και την πληρότητα μιας επιχειρηματολογίας". Οπότε ουσιαστικά αυτή φταίει για τη στενοχώρια και τις δυσάρεστες διαγνώσεις, η αγάπη, κλασικά. Πάντως σαν παρηγοριά, μας λέει πως δεν έχει καμία διάθεση να αλλάξει κανέναν, να βγάλει κάποιον από την πλάνη, το ενδιαφέρον του είναι αμιγώς ακαδημαϊκό.

Όπως και να ‘χει, οι πλείστοι άνθρωποι θεωρούν περίπου αφύσικο να πρεσβεύουν οι άλλοι αντίθετες αντιλήψεις. Απεναντίας, εγώ εκπλήσσομαι αν κάποιος συμφωνεί μαζί μου.

Ναι όντως, συχνά ακούς να λέγεται: "μα πώς είναι δυνατόν ο τάδε να ισχυρίζεται αυτό το ... πράγμα;;;", σαν να ήταν αφύσικο. Για τον Κονδύλη, όμως, αφύσικο θα ήταν να μην το υποστήριζε, αλλά να συμφωνούσε με τον ίδιο.

[aLiCat]

μην ξεχνάμε ότι το χιούμορ είναι και ένας μηχανισμός άμυνας. μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις ή δύσκολες καταστάσεις που θα προκύψουν. μας βοηθάει να πούμε πράγματα με πιο ανώδυνο τρόπο...

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Γιατί έλεγε μαλακίες; Σου έθιξε τα ιερά ρε αριστεριντζέλι;

Ο κωμικός είναι αυτό που λέει η ετυμολογία της λέξης. Ένας παλιάτσος που γυρίζει τα χωριά (κώμες) και σε διασκεδάζει. Μεσα στη γενικότερη απίστευτη μαλθακότητα της κοινωνίας μας έχουμε ξεχάσει ότι αυτό ακριβώς είναι οι κωμικοί, ηθοποιοί κτλ. Παλιάτσοι, τίποτε άλλο.

Καταρχάς θα ζητούσα περισσότερη κοσμιότητα στη συζήτηση. Κατά δεύτερον και εντελώς επιγραμματικά ο κωμικός δεν προέρχεται από την κώμη που είναι το μικρό χωριό αλλά από τον κώμο που αρχικά ήταν παρέα αντρών που σε κατάσταση μέθης και ευθυμίας περιφέρονταν και πείραζαν τους γύρω τους (καταλαβαίνεις πως μόνο από αυτό όλα τα επιχειρήματά σου συντρίβονται και μετατρέπονται σε στάχτη) και αργότερα μετατρέπεται σε αρχαίο θεό της γιορτής και ακόλουθο του Διόνυσου. Εκπροσωπεί την αναρχία και το χάος και είναι θεός της υπερβολής.
Πουθενά και ποτέ δεν περιορίστηκε η κωμωδία και η σάτιρα στον αυτοσαρκασμό.

Εδώ είχες ένα δίκιο. Πράγματι βγαίνει από το κώμος που σημαίνει πανηγύρι ή πανηγυρτζίδικο τραγούδι. Ωστόσο δεν πέφτει πολύ έξω η ερμηνεία. Ένας πανηγυρτζής και μισός είναι ο κωμικός. Δεν έχω κάτι με τους κωμικούς ή τα πανηγύρια, απλά να μην τους παίρνουμε πολύ στα σοβαρά λέω.

Σου ξέφυγε το σημείο που γίνεται θεός.

[Parrot]

Το γέλιο είναι αμαρτία και δη το ακατάσχετο γέλιο δαιμονισμός.
Ενώ το χαμόγελο είναι αρετή.
Το εγκρατές δε, ένδειξη αγιοσύνης και αγαθότητος.

Το γέλιο έπειτα από παρακολούθηση μιας κωμωδίας,
είναι αποδεκτό μόνον για λόγους ψυχολογικής αποφορτίσεως,
και αυτό με μέτρο γιατί το γέλιο γίνεται εύκολα έξη,
και ο άνθρωπος καταντάει παράφρων και χάχας χωρίς αιτία.

[Nandros]

Το γέλιο είναι αμαρτία και δη το ακατάσχετο γέλιο δαιμονισμός.
Ενώ το χαμόγελο είναι αρετή.
Το εγκρατές δε, ένδειξη αγιοσύνης και αγαθότητος.

Το γέλιο έπειτα από παρακολούθηση μιας κωμωδίας,
είναι αποδεκτό μόνον για λόγους ψυχολογικής αποφορτίσεως,
και αυτό με μέτρο γιατί το γέλιο γίνεται εύκολα έξη,
και ο άνθρωπος καταντάει παράφρων και χάχας χωρίς αιτία.

Ο προσηλυτισμός γίνεται στην Ενότητα της Θρησκειολογίας. Εκεί να γράφεις!

[stavmanr]

Το γέλιο είναι αμαρτία και δη το ακατάσχετο γέλιο δαιμονισμός.
Ενώ το χαμόγελο είναι αρετή.
Το εγκρατές δε, ένδειξη αγιοσύνης και αγαθότητος.

Το γέλιο έπειτα από παρακολούθηση μιας κωμωδίας,
είναι αποδεκτό μόνον για λόγους ψυχολογικής αποφορτίσεως,
και αυτό με μέτρο γιατί το γέλιο γίνεται εύκολα έξη,
και ο άνθρωπος καταντάει παράφρων και χάχας χωρίς αιτία.

Ο προσηλυτισμός γίνεται στην Ενότητα της Θρησκειολογίας. Εκεί να γράφεις!

Ομοίως.

[User_601]

Χιούμορ: το χαρακτηριστικό των γοητευτικών ανθρώπων και όσων είναι η ψυχή της παρέας. Το να κάνεις τους άλλους να γελάνε δεν είναι εύκολο πράγμα και, απ' ό,τι λένε οι επιστήμονες, είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων με ευφυΐα.

Οι ερευνητές Gil Greengross και Geoffrey Miller από το Πανεπιστήμιο του New Mexico και ο Rod. A. Martin από το Πανεπιστήμιο του Western Ontario μελέτησαν μια ομάδα από φοιτητές κολεγίου, ζητώντας τους να  δημιουργώντας ψεύτικα προφίλ ανθρώπων βασισμένοι σε συγκεκριμένες πληροφορίες και να προκαλέσουν άφθονο γέλιο με τις δραστηριότητές στου στα social media.

Στη συνέχεια, οι ίδιοι συμπλήρωσαν διάφορα τεστ γενικών γνώσεων, εξωστρέφειας, ευσυνειδησίας και κοινωνικότητας.

Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι γενικές γνώσεις ήταν ένας ισχυρός παράγοντας του χιούμορ, ανεξάρτητος από άλλες μεταβλητές. Ουσιαστικά, οι άνθρωποι που κάνουν χιούμορ μπορούν να «πιαστούν» από κάτι απλό και να συνδέσουν με κάτι άλλο, αστείο, πράγμα που υποδηλώνει μία ιδιαίτερη διανοητική ικανότητα.

Μία άλλη μελέτη με υπεύθυνους τους William E. Hauck και John W. Thomas του Πανεπιστημίου Bucknell, μελέτησαν 3 μεταβλητές: δημιουργικότητα, ευφυΐα και αίσθηση του χιούμορ. Βρήκαν ότι ενώ τα δύο πρώτα δεν εξαρτώνται μεταξύ τους, το χιούμορ όμως είχε άμεση σχέση και με τα δύο.

Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι χιούμορ: το χονδροειδές, το ανέκφραστο, το πρόστυχο, το τοπικό, το σκοτεινό, το σατυρικό, η παρωδία και το σουρεαλιστικό.

Κάποια είδη χιούμορ προϋποθέτουν υψηλότερο δείκτη ευφυίας  σε σχέση με άλλα, όπως η σάτιρα.

Η σάτιρα είναι ένας από τους πιο «δύσκολους» τύπους του χιούμορ, γιατί, για να είναι πετυχημένη, βασίζεται στην ευφυΐα, καθώς το να κάνεις σάτιρα πρέπει να κατανοήσεις καλά κάτι, να είσαι δημιουργικός και να το παρουσιάσεις σωστά.

Ο Stephen Hawking, ένας από τους πιο λαμπρούς και ευφυείς επιστήμονες στον πλανήτη, είναι γνωστός για το σπιρτόζο χιούμορ του. Σύμπτωση; Μάλλον όχι. Είναι πιο πιθανό οι αστείοι άνθρωποι να είναι απλά εξυπνότεροι.

Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/news/264050/p ... nei-eyfyia
Εξυπνοι οι ανθρωποι με χιουμορ,το καλο βεβαια...το αντιθετο του νηματοθετη.

[Antigeist]

Χιούμορ: το χαρακτηριστικό των γοητευτικών ανθρώπων και όσων είναι η ψυχή της παρέας. Το να κάνεις τους άλλους να γελάνε δεν είναι εύκολο πράγμα και, απ' ό,τι λένε οι επιστήμονες, είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων με ευφυΐα.

Οι ερευνητές Gil Greengross και Geoffrey Miller από το Πανεπιστήμιο του New Mexico και ο Rod. A. Martin από το Πανεπιστήμιο του Western Ontario μελέτησαν μια ομάδα από φοιτητές κολεγίου, ζητώντας τους να  δημιουργώντας ψεύτικα προφίλ ανθρώπων βασισμένοι σε συγκεκριμένες πληροφορίες και να προκαλέσουν άφθονο γέλιο με τις δραστηριότητές στου στα social media.

Στη συνέχεια, οι ίδιοι συμπλήρωσαν διάφορα τεστ γενικών γνώσεων, εξωστρέφειας, ευσυνειδησίας και κοινωνικότητας.

Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι γενικές γνώσεις ήταν ένας ισχυρός παράγοντας του χιούμορ, ανεξάρτητος από άλλες μεταβλητές. Ουσιαστικά, οι άνθρωποι που κάνουν χιούμορ μπορούν να «πιαστούν» από κάτι απλό και να συνδέσουν με κάτι άλλο, αστείο, πράγμα που υποδηλώνει μία ιδιαίτερη διανοητική ικανότητα.

Μία άλλη μελέτη με υπεύθυνους τους William E. Hauck και John W. Thomas του Πανεπιστημίου Bucknell, μελέτησαν 3 μεταβλητές: δημιουργικότητα, ευφυΐα και αίσθηση του χιούμορ. Βρήκαν ότι ενώ τα δύο πρώτα δεν εξαρτώνται μεταξύ τους, το χιούμορ όμως είχε άμεση σχέση και με τα δύο.

Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι χιούμορ: το χονδροειδές, το ανέκφραστο, το πρόστυχο, το τοπικό, το σκοτεινό, το σατυρικό, η παρωδία και το σουρεαλιστικό.

Κάποια είδη χιούμορ προϋποθέτουν υψηλότερο δείκτη ευφυίας  σε σχέση με άλλα, όπως η σάτιρα.

Η σάτιρα είναι ένας από τους πιο «δύσκολους» τύπους του χιούμορ, γιατί, για να είναι πετυχημένη, βασίζεται στην ευφυΐα, καθώς το να κάνεις σάτιρα πρέπει να κατανοήσεις καλά κάτι, να είσαι δημιουργικός και να το παρουσιάσεις σωστά.

Ο Stephen Hawking, ένας από τους πιο λαμπρούς και ευφυείς επιστήμονες στον πλανήτη, είναι γνωστός για το σπιρτόζο χιούμορ του. Σύμπτωση; Μάλλον όχι. Είναι πιο πιθανό οι αστείοι άνθρωποι να είναι απλά εξυπνότεροι.

Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/news/264050/p ... nei-eyfyia
Εξυπνοι οι ανθρωποι με χιουμορ,το καλο βεβαια...το αντιθετο του νηματοθετη.

Οι ακροδεξιοί δεν φημίζονται καθόλου για το χιούμορ τους. Ωστόσο πολλοί ναζί ηγέτες είχαν εξαιρετική ευφυΐα όπως αποδείχτηκε όταν κλήθηκαν να κάνουν τεστ iq μετά την ήττα. Άρα είναι απολύτως δυνατόν το υψηλό iq να μην συμβαδίζει με το χιούμορ. Πάρε παράδειγμα δημόσια πρόσωπα, πχ. τώρα μου ήρθαν στο νου ένας γνωστός συνταγματολόγος και ένας γνωστός δικηγόρος που σίγουρα έχουν υψηλό iq αλλά δύσκολα μπορείς να τους φανταστείς να κάνουν χιούμορ.

[JohnnyB]

Το χιούμορ είναι έλλειψη προσωπικότητας
Ως προσωπικότητα βεληνεκούς είμαι ο άνθρωπος χωρίς χιούμορ
Σε τίποτα και πουθενά δε βοηθάει το χιούμορ

Θα διαφωνήσω μονο σε ένα πράγμα οτι σε τιποτα και πουθενά δε βοηθάει.
Το χιουμορ βοηθάει για να κάνεις σεξ
Δοκιμάστε το θα με θυμηθείτε...