Την εποχή που τελείωσαν τα βιβλία που ήταν στην βιβλιοθήκη και ήξερα γιατί τα διάβασα, ήταν στην βιβλιοθήκη, εντυπωσιασμένος από την επιρροή που είχαν πάνω μου κάθισα λίγο καιρό να αποφασίσω με ποιόν μηχανισμό θα επιλέξω τα επόμενα που θα διαβάσω, τα δικά μου βιβλία κλπ, εκείνα που θα με επηρεάσουν όπως περίπου θέλω.
Κοίταξα γύρω μου τους μεγάλους να δω ποιος μου άρεσε, προσπάθησα να το εκλογικεύσω κλπ, για να μην λέω πολλά τελικά αποφάσισα οτι δεν θα διαβάσω μέχρι να βαρεθώ να τα σκέφτομαι μόνος μου και βλέπουμε. Μετά από 40τόσα χρόνια πλάκα έχει τελικά, πέρασα το στάδιο που ένοιωθα μειονεκτικά γιατί δεν ήξερα ποιος σπουδαίος έχει πει τι κλπ, έφτιαξα μηχανισμούς απόρριψης γνώσεων για να μπορώ να υπάρχω χωρίς να μαθαίνω σοφίες απο σπόντα, μεγάλωσα αρκετά και πλέον μάλλον μόνο θετικά έχει, όταν/αν βαρεθώ θα διαβάσω τι είπαν οι αυθεντίες να δω τι βαθμό μου βάζω.

Αλλά αυτός δεν ειναι ο νορμάλ δρόμος σίγουρα, οι περισσότεροι άνθρωποι που ξέρω και σέβομαι έχουν διαβάσει τι έχουν πει οι φιλόσοφοι, κλασικοί ή πιο σύγχρονοι. Εδώ μέσα οι περισσότεροι έχετε πολλές γνώσεις, υπάρχουν στιγμές που νιώθω σαν μικρό παιδί μέσα σε ζαχαροπλαστείο, θέλω να σας φάω όλους, φοβερός πειρασμός.
Αλλά η απορία παραμένει, γιατί διαβάζουμε φιλόσοφους; Κάποιοι άνθρωποι σκέφτηκαν διάφορα και τα έγραψαν, αν ήταν άνθρωποι σαν εμάς απλοί, χωρίς μαγικά κόλπα, πώς γίνεται 2 χιλ χρόνια μετά ακόμα να μελετάμε τι είπαν, τι είχαν και ήταν τόσο ικανοί;