Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Φιλοσοφικά ερωτήματα και σκέψεις.
Nero

Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Nero » 15 Ιουν 2018, 22:18

It is the will of Nature that Man should owe to himself alone everything which transcends the mere mechanic constitution of his animal existence, and that he should be susceptible of no other happiness or perfection than what he has created for himself, instinct apart, through his own reason.

Nature does nothing superfluously, and in the use of means to her ends does not play the prodigal. Having given to Man reason, and freedom of the will grounded upon reason, she had hereby sufficiently made known the purpose which governed her in the choice of the furniture and appointments, intellectual and physical, with which she has accoutred him. Thus provided, he had no need for the guidance of instinct, or for knowledge and forethought created to his hand; for these he was to be indebted to himself. The means of providing for his own shelter from the elements, for his own security, and the whole superstructure of delights which add comfort and embellishment to life, were to be the work of his own hands. So far indeed has she pushed this principle that she seems to have been frugal even to niggardliness in the dispensation of her animal endowments to Man, and to have calculated her allowance to the nicest rigour of the demand in the very earliest stage of his existence: as if it had been her intention hereby to proclaim that the highest degree of power, of intellectual perfection, and of happiness to which he should ever toil upwards from a condition utterly savage, must all be wrung and extorted from the difficulties and thwartings of his situation, and the merit therefore be exclusively his own; thus implying that she had at heart his own rational self-estimation rather than his convenience or comfort. She has indeed beset Man with difficulties; and in no way could she have so clearly made known that her purpose with Man was not that he might live in pleasure, but that by a strenuous wrestling with those difficulties he might make himself worthy of living in pleasure. Undoubtedly it seems surprising on this view of the case that the earlier generations appear to exist only for the sake of the latter, viz. for the sake of forwarding that edifice of man’s grandeur in which only the latest generations are to dwell, though all have undesignedly taken part in raising it. Mysterious as this appears, it is, however, at the same time necessary, if we once assume a race of rational animals as destined by means of this characteristic reason to a perfect development of their tendencies, and subject to mortality in the individual, but immortal in the species.



PROPOSITION THE FOURTH
The means which Nature employs to bring about the development of all the tendencies she has laid in Man is the antagonism of these tendencies in the social state—no farther, however, than to that point at which this antagonism becomes the cause of social arrangements founded in law.

By antagonism of this kind I mean the unsocial sociality of man,—that is, a tendency to enter the social state, combined with a perpetual resistance to that tendency which is continually threatening to dissolve it. Man has gregarious inclinations, feeling himself in the social state more than Man, by means of the development thus given to his natural tendencies. But he has also strong anti-gregarious inclinations, prompting him to insulate himself, which arise out of the unsocial desire (existing concurrently with his social propensities) to force all things into compliance with his own humour,—a propensity to which he naturally anticipates resistance from his consciousness of a similar spirit of resistance to others existing in himself. Now, this resistance it is which awakens all the powers of Man, drives him to master his propensity to indolence, and, in the shape of ambition, love of honour, or avarice, impels him to procure distinction for himself amongst his fellows. In this way arise the first steps from the savage state to the state of culture, which consists peculiarly in the social worth of Man. Talents of every kind are now unfolded, taste formed, and by gradual increase of light a preparation is made for such a mode of thinking as is capable of converting the rude natural tendency to moral distinctions into determinate practical principles, and finally of exalting a social concert that had been pathologically extorted from the mere necessities of situation into a moral union founded on the reasonable choice. But for these anti-social propensities, so unamiable in themselves, which give birth to that resistance which every man meets with in his own self-interested pretensions, an Arcadian life would arise, of perfect harmony and mutual love, such as must suffocate and stifle all talents in their very germs. Men, as gentle as the sheep they fed, would communicate to their existence no higher value than belongs to mere animal life, and would leave the vacuum of creation, which exists in reference to the final purpose of man’s nature as a rational nature, unfilled. Thanks, therefore, to Nature for the enmity, for the jealous spirit of envious competition, for the insatiable thirst after wealth and power! These wanting, all the admirable tendencies in man’s nature would remain for ever undeveloped. Man, for his own sake as an individual, wishes for concord; but Nature knows better what is good for Man as a species; and she ordains discord. He would live in ease and passive content: but Nature wills that he shall precipitate himself out of this luxury of indolence into labours and hardships, in order that he may devise remedies against them, and thus raise himself above them by an intellectual conquest, not sink below them by an unambitious evasion. The impulses which she has with this view laid in his moral constitution, the sources of that anti-sociality and universal antagonism from which so many evils arise, but which again stimulate a fresh reaction of the faculties, and by consequence more and more aid the development of the primitive tendencies, all tend to betray the adjusting hand of a wise Creator, not that of an Evil Spirit that has bungled in the execution of his own designs, or has malevolently sought to perplex them with evil

...
https://en.wikisource.org/wiki/Idea_of_ ... tical_Plan
εκτός απο ιδιοφυές το συγκεκριμένο δοκίμιο είναι και must για κάθε ευρολιγούρη. Trust me :wink

Άβαταρ μέλους
ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ
Δημοσιεύσεις: 9338
Εγγραφή: 12 Μάιος 2018, 23:44
Phorum.gr user: ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ

Re: Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ » 15 Ιουν 2018, 22:25

Κάντε καί μια Λακωνική περίληψη
γιά τούς αμόρφωτους τού κόσμου τούτου ......

Δέν υπσρχει τρόπος νά μεταφράζεται μιά σελίδα ;
Ερωτάω γιατί δεν ξέρω πολλά γύρω από φτούνα φτού ......
Ταφόπλακα τού Μέλλοντος τών Παιδιών μας η Γραφειοκρατεία καί οί Συντάξεις άνω τών 400 € ....

Δουλειά δέν έχει ό Διάολος γαμάει τά Παιδιά του .... Έλληνική Λαική Σοφία

Δέν ξέρεις κάν τό Λόγο ..........γιά νά μάς Ύποτάξης .........Σαδιστάκο ...

Nero

Re: Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Nero » 15 Ιουν 2018, 22:36

ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε:
15 Ιουν 2018, 22:25
Κάντε καί μια Λακωνική περίληψη
γιά τούς αμόρφωτους τού κόσμου τούτου ......

Δέν υπσρχει τρόπος νά μεταφράζεται μιά σελίδα ;
Ερωτάω γιατί δεν ξέρω πολλά γύρω από φτούνα φτού ......
το κείμενο το έχει μεταφράσει στα ελληνικά ο Παπανούτσος,ααμα δεν το βρείτε μπορώ να στείλω τέλος πάντων φωτό από το το δικό μου αντίτυπο. Δεν προτείθεμαι να μεταφράσω Καντ αυτή τη στιγμή :lol:

τέλος πάντων,η τέταρη πρόταση που είναι και η πιο ενδιαφέρουσα μιλάει για τον ανταγωνισμό και την προσωπική φιλοδοξία του ανθρώπου-το παράδοξο της ανάγκη του να συνυπάρχει μαζί με άλλους και παράλληλα τον εγωισμό που τον υποχρεώνει να προσπαθεί να τη χαλάσει αυτή τη συνύπαρξη και να ανέβει το άτομό του λιγο πιο ψηλά από τους υπόλοιπους. Αυτή ακοινωνική κοινωνικότητα λέει είναι η βάση του πολιτισμού γιατί ο ανταγωνισμός φέρνει υποχρεωτικά τη βελτίωση: έφτιαξα εγώ ένα καταπληκτικό έργο τέχνης,το βλέπςι ένας μεταγενέστερος και αντί να κάθεται να το θαυμάζει παθητικά και να θεωρήσει ότι η τέχνη τελίωσε κάπου εκεί ο εγωισμός του τον οδηγεί να τον ξεπεράσει και τελικά ίσως καταλήξει να φτιάξει κάτι καλύτερο. Αν δεεν υπήρχε ο ανταγωνισμός λέει και ζούσαμε σε μια αρκαδική ουτοπία δν θα ήμασταν βοσκοί,θα ήμασταν πρόβατα που το μόνο που θα κάναμε θα ήταν να περνάμε τις μέρες βοσκώντας χορτάρι γιατί δεν θα υπήρχε κίνητρο να αλλάξουμε τη θέση μας

Άβαταρ μέλους
ΓΑΛΗ
Δημοσιεύσεις: 85481
Εγγραφή: 05 Απρ 2018, 12:19

Re: Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΓΑΛΗ » 15 Ιουν 2018, 23:19

Nero έγραψε:
15 Ιουν 2018, 22:36
ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε:
15 Ιουν 2018, 22:25
Κάντε καί μια Λακωνική περίληψη
γιά τούς αμόρφωτους τού κόσμου τούτου ......

Δέν υπσρχει τρόπος νά μεταφράζεται μιά σελίδα ;
Ερωτάω γιατί δεν ξέρω πολλά γύρω από φτούνα φτού ......
το κείμενο το έχει μεταφράσει στα ελληνικά ο Παπανούτσος,ααμα δεν το βρείτε μπορώ να στείλω τέλος πάντων φωτό από το το δικό μου αντίτυπο. Δεν προτείθεμαι να μεταφράσω Καντ αυτή τη στιγμή :lol:

τέλος πάντων,η τέταρη πρόταση που είναι και η πιο ενδιαφέρουσα μιλάει για τον ανταγωνισμό και την προσωπική φιλοδοξία του ανθρώπου-το παράδοξο της ανάγκη του να συνυπάρχει μαζί με άλλους και παράλληλα τον εγωισμό που τον υποχρεώνει να προσπαθεί να τη χαλάσει αυτή τη συνύπαρξη και να ανέβει το άτομό του λιγο πιο ψηλά από τους υπόλοιπους. Αυτή ακοινωνική κοινωνικότητα λέει είναι η βάση του πολιτισμού γιατί ο ανταγωνισμός φέρνει υποχρεωτικά τη βελτίωση: έφτιαξα εγώ ένα καταπληκτικό έργο τέχνης,το βλέπςι ένας μεταγενέστερος και αντί να κάθεται να το θαυμάζει παθητικά και να θεωρήσει ότι η τέχνη τελίωσε κάπου εκεί ο εγωισμός του τον οδηγεί να τον ξεπεράσει και τελικά ίσως καταλήξει να φτιάξει κάτι καλύτερο. Αν δεεν υπήρχε ο ανταγωνισμός λέει και ζούσαμε σε μια αρκαδική ουτοπία δν θα ήμασταν βοσκοί,θα ήμασταν πρόβατα που το μόνο που θα κάναμε θα ήταν να περνάμε τις μέρες βοσκώντας χορτάρι γιατί δεν θα υπήρχε κίνητρο να αλλάξουμε τη θέση μας
Το κίνητρο του βοσκού ποιο είναι; Να φυλάει περισσότερα πρόβατα;

Στην τελική, ένα πρόβατο χωρίς βοσκό συνεχίζει να είναι πρόβατο. Ένας βοσκός χωρίς κοπάδι, τι είναι;
Η ελπίδα είναι παγίδα.

Nero

Re: Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Nero » 15 Ιουν 2018, 23:27

ΓΑΛΗ έγραψε:
15 Ιουν 2018, 23:19
Nero έγραψε:
15 Ιουν 2018, 22:36
ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε:
15 Ιουν 2018, 22:25
Κάντε καί μια Λακωνική περίληψη
γιά τούς αμόρφωτους τού κόσμου τούτου ......

Δέν υπσρχει τρόπος νά μεταφράζεται μιά σελίδα ;
Ερωτάω γιατί δεν ξέρω πολλά γύρω από φτούνα φτού ......
το κείμενο το έχει μεταφράσει στα ελληνικά ο Παπανούτσος,ααμα δεν το βρείτε μπορώ να στείλω τέλος πάντων φωτό από το το δικό μου αντίτυπο. Δεν προτείθεμαι να μεταφράσω Καντ αυτή τη στιγμή :lol:

τέλος πάντων,η τέταρη πρόταση που είναι και η πιο ενδιαφέρουσα μιλάει για τον ανταγωνισμό και την προσωπική φιλοδοξία του ανθρώπου-το παράδοξο της ανάγκη του να συνυπάρχει μαζί με άλλους και παράλληλα τον εγωισμό που τον υποχρεώνει να προσπαθεί να τη χαλάσει αυτή τη συνύπαρξη και να ανέβει το άτομό του λιγο πιο ψηλά από τους υπόλοιπους. Αυτή ακοινωνική κοινωνικότητα λέει είναι η βάση του πολιτισμού γιατί ο ανταγωνισμός φέρνει υποχρεωτικά τη βελτίωση: έφτιαξα εγώ ένα καταπληκτικό έργο τέχνης,το βλέπςι ένας μεταγενέστερος και αντί να κάθεται να το θαυμάζει παθητικά και να θεωρήσει ότι η τέχνη τελίωσε κάπου εκεί ο εγωισμός του τον οδηγεί να τον ξεπεράσει και τελικά ίσως καταλήξει να φτιάξει κάτι καλύτερο. Αν δεεν υπήρχε ο ανταγωνισμός λέει και ζούσαμε σε μια αρκαδική ουτοπία δν θα ήμασταν βοσκοί,θα ήμασταν πρόβατα που το μόνο που θα κάναμε θα ήταν να περνάμε τις μέρες βοσκώντας χορτάρι γιατί δεν θα υπήρχε κίνητρο να αλλάξουμε τη θέση μας
Το κίνητρο του βοσκού ποιο είναι; Να φυλάει περισσότερα πρόβατα;

Στην τελική, ένα πρόβατο χωρίς βοσκό συνεχίζει να είναι πρόβατο. Ένας βοσκός χωρίς κοπάδι, τι είναι;
Δε σε καταλαβαίνω. Απλό παράδειγμα ήταν. Αρκαδική ουτοπία πάει να πει ένας κόσμος όπου όλα είναι τέλεια,γαλήνια κλπ,ο άνθρωπος ζει σε αρμονία με τη φύση μαι το πόνο που κάνει είναι να παίζει φλογέρα κάτω από τα δέντρα ή εννοείται να μπανίζει καμιά 16χρονη μοσχούλα που κάνει μπάνιο γυμνή. Θέλει να πει ότι μαι τέτοια κατάσταση δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο ιδανική γιατί δεν δίνει περιθώρια βελτίωσης ή αλλαγή γενικά,σε μια τέτοια κατάσταση λέει θα ήμασταν ζώα και θα βοσκάγαμε. Ξέγνοιαστα αλλά ζώα

Άβαταρ μέλους
Αίγαγρος
Δημοσιεύσεις: 6094
Εγγραφή: 30 Μαρ 2018, 23:33

Re: Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Αίγαγρος » 15 Ιουν 2018, 23:28

Αυτός ο ανταγωνισμός ουσιαστικά περιγράφει το πνεύμα του πρώιμου φιλελευθερισμού, του "αόρατου χεριού" και του laissez-faire.
Άσε τα πράγματα ως έχουν και μην διαστρεβλώνεις τα κίνητρα των ατόμων, καθώς μέσα από τον αέναο ανταγωνισμό και την φιλοδοξία τους,
ουσιαστικά δουλεύουν για το καλό του κοινωνικού συνόλου (έστω και άθελά τους). Φυσικά και δεν υπάρχει κανένα παράδοξο, δηλαδή αναφορικά με την συνύπαρξη του ατόμου αφενός με τα άλλα άτομα της κοινωνίας, αφετέρου η ανάγκη να αναρριχηθεί εντός αυτής της κοινότητας, εκτοπίζοντας τους υπολοίπους. Η όλη συνύπαρξη είναι ένα άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο, η από κοινού αποδοχή ενός λελογισμένου αυτοπεριορισμού των φυσικών τους δικαιωμάτων, ώστε να αποφευχθεί η ακατάσχετη ελευθερία και ο πόλεμος εναντίον όλων (Bellum omnium contra omnes). H έννοια της ανάδειξης έχει νόημα μόνο όταν υπάρχουν "οι άλλοι", δηλαδή η κοινότητα. Χωρίς τους άλλους, δεν υπάρχει τέτοια φιλοδοξία να ξεχωρίσει κανείς. Το ένα τροφοδοτεί το άλλο.

Άβαταρ μέλους
Αίγαγρος
Δημοσιεύσεις: 6094
Εγγραφή: 30 Μαρ 2018, 23:33

Re: Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Αίγαγρος » 15 Ιουν 2018, 23:34

Nero έγραψε:
15 Ιουν 2018, 23:27
Αρκαδική ουτοπία πάει να πει ένας κόσμος όπου όλα είναι τέλεια,γαλήνια κλπ,ο άνθρωπος ζει σε αρμονία με τη φύση μαι το πόνο που κάνει είναι να παίζει φλογέρα κάτω από τα δέντρα . Ξέγνοιαστα αλλά ζώα
Ουσιαστικά, περιγράφεις αυτή την προ-κοινωνικού συμβολαίου κοινωνία. Τη στιγμή που οι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν σε μόνιμο τόπο και οργανώθηκαν σε κράτη, φτιάχνοντας πόλεις και νόμους για να μην αυτοκαταστραφούν, σύναψαν με αυτό τον τρόπο ένα άτυπο συμβόλαιο,
αποδεχόμενοι όλοι να ζουν σε μια τέτοια κοινωνία, με ο,τι συνεπάγεται αυτό για τις όποιες ελευθερίες, υποχρεώσεις που απορρέουν κ.τ.λ.
Η αρκαδική ουτοπία, όπως αυτή μελοποιείται από Ρωμαίους ποιητές ή απεικονίζεται πολύ αργότερα σε πίνακες της Αναγέννησης, είναι ίσως αυτή η παλαιά ανάμνηση μιας εποχής που ο άνθρωπος ζούσε ως τροφοσυλλέκτης-κυνηγός, μικρές ομάδες ανθρώπων, όπου λόγω μικρού μεγέθους των ομάδων, ουσιαστικά δεν αντιμετώπισαν σοβαρό πρόβλημα εύρεσης τροφής (τα δέντρα, τα ζώα, οι πηγές, ανήκαν σε όλους).

Nero

Re: Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Nero » 15 Ιουν 2018, 23:38

Αίγαγρος έγραψε:
15 Ιουν 2018, 23:28
Αυτός ο ανταγωνισμός ουσιαστικά περιγράφει το πνεύμα του πρώιμου φιλελευθερισμού, του "αόρατου χεριού" και του laissez-faire.
Άσε τα πράγματα ως έχουν και μην διαστρεβλώνεις τα κίνητρα των ατόμων, καθώς μέσα από τον αέναο ανταγωνισμό και την φιλοδοξία τους,
ουσιαστικά δουλεύουν για το καλό του κοινωνικού συνόλου (έστω και άθελά τους). Φυσικά και δεν υπάρχει κανένα παράδοξο, δηλαδή αναφορικά με την συνύπαρξη του ατόμου αφενός με τα άλλα άτομα της κοινωνίας, αφετέρου η ανάγκη να αναρριχηθεί εντός αυτής της κοινότητας, εκτοπίζοντας τους υπολοίπους. Η όλη συνύπαρξη είναι ένα άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο, η από κοινού αποδοχή ενός λελογισμένου αυτοπεριορισμού των φυσικών τους δικαιωμάτων, ώστε να αποφευχθεί η ακατάσχετη ελευθερία και ο πόλεμος εναντίον όλων (Bellum omnium contra omnes). H έννοια της ανάδειξης έχει νόημα μόνο όταν υπάρχουν "οι άλλοι", δηλαδή η κοινότητα. Χωρίς τους άλλους, δεν υπάρχει τέτοια φιλοδοξία να ξεχωρίσει κανείς. Το ένα τροφοδοτεί το άλλο.
Το προσεγγίζεις βλέποντάς τον ως προάγγελο του φιλελευθερισμού. Εγώ πάλι δεν μπορώ να μην επικεντρωθώ στη γενεαλογία γιατί έχει τροεμερές ομοιότητες με αυτό :oops:
SpoilerShow
THAT DISUNION OF THE PLEBS AND THE ROMAN SENATE MADE THAT REPUBLIC FREE AND POWERFUL
I do not want to miss discoursing on these tumults that occurred in Rome from the death of the Tarquins to the creation of the Tribunes; and afterwards I will discourse on some things contrary to the opinions of many who say that Rome was a tumultuous Republic and full of so much confusion, that if good fortune and military virtu had not supplied her defects, she would have been inferior to every other Republic.

I cannot deny that fortune and the military were the causes of the Roman Empire; but it indeed seems to me that this would not happen except when military discipline is good, it happens that where order is good, (and) only rarely there may not be good fortune accompanying. But let us come to the other particulars of that City. I say that those who condemn the tumults between the nobles and the plebs, appear to me to blame those things that were the chief causes for keeping Rome free, and that they paid more attention to the noises and shouts that arose in those tumults than to the good effects they brought forth, and that they did not consider that in every Republic there are two different viewpoints, that of the People and that of the Nobles; and that all the laws that are made in favor of liberty result from their disunion, as may easily be seen to have happened in Rome, for from Tarquin to the Gracchi which was more than three hundred years, the tumults of Rome rarely brought forth exiles, and more rarely blood. Nor is it possible therefore to judge these tumults harmful, nor divisive to a Republic, which in so great a time sent into exile no more than eight or ten of its citizens because of its differences, and put to death only a few, and condemned in money (fined) not very many: nor can a Republic in any way with reason be called disordered where there are so many examples of virtu, for good examples result from good education, good education from good laws, and good laws from those tumults which many inconsiderately condemn; for he who examines well the result of these, will not find that they have brought forth any exile or violence prejudicial to the common good, but laws and institutions in benefit of public liberty. And if anyone should say the means were extraordinary and almost savage, he will see the People together shouting against the Senate, The Senate against the People, running tumultuously throughout the streets, locking their stores, all the Plebs departing from Rome, all of which (things) alarm only those who read of them; I say, that every City ought to have their own means with which its People can give vent to their ambitions, and especially those Cities which in important matters, want to avail themselves of the People; among which the City of Rome had this method, that when those people wanted to obtain a law, either they did some of the things mentioned before or they would not enroll their names to go to war, so that to placate them it was necessary (for the Senate) in some part to satisfy them: and the desires of a free people rarely are pernicious to liberty, because they arise either from being oppressed or from the suspicion of going to be oppressed. And it these opinions should be false, there is the remedy of haranguing (public assembly), where some upright man springs up who through oratory shows them that they deceive themselves; and the people (as Tullius Cicero says) although they are ignorant, are capable of (appreciating) the truth, and easily give in when the truth is given to them by a trustworthy man.

One ought therefore to be more sparing in blaming the Roman government, and to consider that so many good effects which came from that Republic, were not caused except for the best of reasons: And if the tumults were the cause of creation of Tribunes, they merit the highest praise, for in addition to giving the people a part in administration, they were established for guarding Roman liberty, as will be shown in the next chapter.

http://www.constitution.org/mac/disclivy1.htm

Nero

Re: Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Nero » 16 Ιουν 2018, 00:01

άλλο ένα διαμάντι απο το ίδιο :)
Considering that men, taken collectively as a body, do not proceed, like brute animals, under the law of an instinct, nor yet again, like rational cosmopolites, under the law of a preconcerted plan, one might imagine that no systematic history of their actions (such, for instance, as the history of bees or beavers) could be possible. At the sight of the actions of man displayed on the great stage of the world, it is impossible to escape a certain degree of disgust: with all the occasional indications of wisdom scattered here and there, we cannot but perceive the whole sum of these actions to be a web of folly, childish vanity, and often even of the idlest wickedness and spirit of destruction. Hence, at last, one is puzzled to know what judgment to form of our species, so conceited of its high advantages. In such a perplexity there is no resource for the philosopher but this,—that, finding it impossible to presume in the human race any rational purpose of its own, he must endeavour to detect some natural purpose in such a senseless current of human actions; by means of which a history of creatures that pursue no plan of their own may yet admit a systematic form as the history of creatures that are blindly pursuing a plan of nature. Let us now see whether we can succeed in finding out a clue to such a history, leaving it to nature to produce a man capable of executing it,—just as she produced a Kepler who unexpectedly brought the eccentric courses of the planets under determinate laws, and afterwards a Newton who explained these laws out of a universal ground in Nature:—

Άβαταρ μέλους
paul25
Δημοσιεύσεις: 6583
Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 12:43

Re: Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από paul25 » 16 Ιουν 2018, 00:27

Ο τιτλος που κολλαει;
«Μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου».
Για τον ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ η Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου.

Nero

Re: Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Nero » 16 Ιουν 2018, 00:28

paul25 έγραψε:
16 Ιουν 2018, 00:27
Ο τιτλος που κολλαει;
είναι το τίτλος του δοκιμίου,δες το link

Άβαταρ μέλους
ΓΑΛΗ
Δημοσιεύσεις: 85481
Εγγραφή: 05 Απρ 2018, 12:19

Re: Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΓΑΛΗ » 23 Ιουν 2018, 15:35

Nero έγραψε:
15 Ιουν 2018, 23:27
Αρκαδική ουτοπία πάει να πει ένας κόσμος όπου όλα είναι τέλεια,γαλήνια κλπ,ο άνθρωπος ζει σε αρμονία με τη φύση μαι το πόνο που κάνει είναι να παίζει φλογέρα κάτω από τα δέντρα ή εννοείται να μπανίζει καμιά 16χρονη μοσχούλα που κάνει μπάνιο γυμνή.
Aυτό που περιγράφεις δεν είναι η αρκαδική ουτοπία, αλλά ένα από τα εκατοντάδες καθησυχαστικά βουκολικά τοπία που έχουν αποθανατιστεί από ρομαντικούς (άσχετους τόσο με τη φύση όσο και τη βοσκή) αστούς.
Η ελπίδα είναι παγίδα.

Άβαταρ μέλους
Yochanan
Δημοσιεύσεις: 16963
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 13:44
Phorum.gr user: Yochanan

Re: Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Yochanan » 23 Ιουν 2018, 15:38

Ισχύει αυτο που λεει ο Νερωνας Γαλή, υπάρχει κονσεπτ τετοιο

et in arcadia ego
https://en.wikipedia.org/wiki/Et_in_Arcadia_ego
Κυριάκος ο Χρυσογέννητος, του Οίκου των Μητσοτακιδών, Πρώτος του Ονόματός του, Κύριος των Κρητών και των Πρώτων Ελλήνων, Προστάτης της Ελλάδος, Μπαμπάς της Δρακογενιάς, ο Κούλης του Οίνοπα Πόντου, ο Ατσαλάκωτος, ο Απελευθερωτής από τα Δεσμά των Μνημονίων.

Άβαταρ μέλους
ΓΑΛΗ
Δημοσιεύσεις: 85481
Εγγραφή: 05 Απρ 2018, 12:19

Re: Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΓΑΛΗ » 23 Ιουν 2018, 15:47

Yochanan έγραψε:
23 Ιουν 2018, 15:38
Ισχύει αυτο που λεει ο Νερωνας Γαλή, υπάρχει κονσεπτ τετοιο

et in arcadia ego
https://en.wikipedia.org/wiki/Et_in_Arcadia_ego
Κόνσεπτ σαφώς και υπάρχει. Από κόνσεπτ/ερμηνείες άλλο τίποτα. Απλώς είναι θέμα οπτικής (ερμηνείας του γκεσταλτ).

Άλλοι εστιάζουν στα πρόβατα και άλλοι στην επιγραφή του μνημείου. Με νεκροκεφαλή ή άνευ.

Εννοώ ότι αν απομονώσεις τα δύο αυτά στοιχεία και τα βάλεις σ' ένα ακρογιάλι, πάλι κάποιοι θα θεωρήσουν αρκαδική ουτοπία το μιούζικαλ "γοργόνες και μάγκες".
Η ελπίδα είναι παγίδα.

Άβαταρ μέλους
Yochanan
Δημοσιεύσεις: 16963
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 13:44
Phorum.gr user: Yochanan

Re: Ιδέα μιας παγκόσμιας ιστορίας με κοσμοπολίτικο πρίσμα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Yochanan » 23 Ιουν 2018, 15:54

Ισως αλλα δεν βλέπω πώς σχετιζεται με το αρχικο θεμα του νήματος. Για να παμε πισω στο θεμα του Νερωνα: η φυση δεν ενδιαφερεται για την εξυψωση του ανθρωπου η τη δημιουργια κουλτουρας και κοινωνιας. Αλλα παραδοξως αυτο δε σημαινει οτι ο Καντ εχει αδικο. Απο την Αρκαδική ειδιλιακη κατασταση (κοινως να ζουμε σα χιμπατζηδες μεσα στη ζουγκλα και αναμεσα στα σκουπιδια και περιτωματά μας) μας εσωσε η αναπτυξη του εγκεφαλου (εξελικτικα μιλωντας) και αυτο οντως εγινε για λογους ανταγωνισμου με αλλους ανθρωπους. Δεν χρειαζοτανε δλδ τοσος εγκεφαλος απλως και μονο για να επιβιωσουμε στη φυση, ειναι τεραστιο ινβεστμεντ αν το δεις ετσι στεγνα, ως οπλο απεναντι στους φυσικους κινδυνους. Ειναι του ματς, οβερπραισντ, οβερκιλ να πουμε. ΑΛλα αν το δεις σαν εργαλειο για επιλογη για στατους στην αγελη των ανθρωπων αλλαζει το πραμα αρδην.
Κυριάκος ο Χρυσογέννητος, του Οίκου των Μητσοτακιδών, Πρώτος του Ονόματός του, Κύριος των Κρητών και των Πρώτων Ελλήνων, Προστάτης της Ελλάδος, Μπαμπάς της Δρακογενιάς, ο Κούλης του Οίνοπα Πόντου, ο Ατσαλάκωτος, ο Απελευθερωτής από τα Δεσμά των Μνημονίων.

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Φιλοσοφία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών