Το υπόλοιπο κείμενο που είναι λίγο εκτενές με τις ανάλογες φωτό στο λινκ.Η εξαγγελία δυο νέων εθνικών θαλάσσιων πάρκων στο Αιγαίο και το Ιόνιο με σκοπό την προστασία της βιοποικιλότητας, στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που έκανε η Ελλάδα στη Διεθνή Συνδιάσκεψη για τους Ωκεανούς, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για όλους, και ειδικά τους επιστήμονες, τους οικολόγους και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις που κρούουν εδώ και χρόνια τον κώδωνα του κινδύνου για τη ραγδαία υποβάθμιση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Έγινε βέβαια λόγος για «χάρτινα πάρκα» και τέθηκαν σοβαρά ερωτήματα για το πώς μπορεί το ελληνικό κράτος να διαχειριστεί και να εποπτεύσει τόσο μεγάλες θαλάσσιες εκτάσεις – στις «Βιώσιμες Κυκλάδες» είχαμε γράψει εκτεταμένο απολογισμό για τα υπάρχοντα θαλάσσια πάρκα στην Ελλάδα – όμως ο συνολικός απολογισμός ήταν θετικός. Η εξαγγελία θεωρήθηκε ως ένα πρώτο βήμα για την υλοποίηση της Συμφωνίας για την Ανοιχτή Θάλασσα, στόχος της οποίας είναι η θέσπιση ενός νομοθετικού πλαισίου για την κήρυξη προστατευόμενων περιοχών στην ανοιχτή θάλασσα, πέρα από τη δικαιοδοσία της κάθε χώρας, με σκοπό 30% των ωκεανών να έχουν ενταχθεί σε καθεστώς προστασίας μέχρι το 2030.
Όμως, η πρώτη εικόνα που προκύπτει για το πάρκο στο Αιγαίο από τη σχετική Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη για τις περιοχές Natura στο Νότιο Αιγαίο που βγήκε πρόσφατα σε διαβούλευση παρουσιάζει μια παράδοξη εικόνα: στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Νοτίου Αιγαίου δεν περιλαμβάνονται καθόλου θαλάσσιες εκτάσεις, παρά μόνο οι υπό προστασία βραχονησίδες. Σύμφωνα δε με πληροφορίες των «Βιώσιμων Κυκλάδων» από διάφορες πηγές, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποιο σχέδιο για την εφαρμογή της Συμφωνίας για την Ανοιχτή Θάλασσα στα διεθνή ύδατα της συγκεκριμένης περιοχής. Αυτό σημαίνει ότι κατά τη χωροθέτηση του πάρκου δεν μπορεί να ξεπεραστεί το όριο της αιγιαλίτιδας ζώνης των βραχονησίδων, δηλαδή των έξι ναυτικών μιλίων, που είναι και τα όρια των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο.
Προκύπτει δηλαδή μια πολύ διαφορετική εικόνα από αυτή που κυκλοφορούσε στον Τύπο τις πρώτες ημέρες, όπου το πάρκο φαινόταν να εκτείνεται σε μια ενιαία θαλάσσια περιοχή από τις βραχονησίδες Βελοπούλα και Φαλκονέρα στα νότια των Σπετσών μέχρι νησίδες όπως η Αστακίδα, που βρίσκεται σχεδόν στην Κάρπαθο των Δωδεκανήσων. Η εικόνα που αναδύεται, με άλλα λόγια, είναι ενός κατακερματισμένου θαλάσσιου πάρκου που θα εκτείνεται δυνητικά μόνο στα έξι ναυτικά μίλια γύρω από τις κατά τόπους προστατευόμενες βραχονησίδες.
Αυτό ενδεχομένως δεν εκπλήσσει, δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν έχει καν καθορισμένα θαλάσσια σύνορα σε μεγάλο μέρος του Ανατολικού Αιγαίου, ενώ η ανακήρυξη του πάρκου προκάλεσε αντιδράσεις από τη γειτονική Τουρκία. Προκύπτουν, όμως, ερωτήματα: είναι οικολογικά σωστό και αποτελεσματικό για την προστασία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων ένα κατακερματισμένο πάρκο; Και έχει μέλλον η Συμφωνία για την Ανοιχτή Θάλασσα, όταν δε φαίνεται να υπάρχει καν προσπάθεια εφαρμογής της σε μια από τις περιπτώσεις για τις οποίες υποτίθεται πως δημιουργήθηκε;
https://www.sustainablecyclades.gr/2024 ... -thalassa/
