Να προσεχεις πως εκφραζεσαι νεαρέThor έγραψε: ↑24 Σεπ 2021, 15:57
Γιώργος Παπανδρέου για Ελπιδοφόρο: Η κυβέρνηση να ζητήσει συγγνώμη από τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής.
https://www.protothema.gr/politics/arti ... -amerikis/
Ποιος ειναι αυτος και γιατι να με ενδιαφερει για τους δεξιους λογαριασμους;Zelda έγραψε: ↑24 Σεπ 2021, 17:07Να προσεχεις πως εκφραζεσαι νεαρέThor έγραψε: ↑24 Σεπ 2021, 15:57
Γιώργος Παπανδρέου για Ελπιδοφόρο: Η κυβέρνηση να ζητήσει συγγνώμη από τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής.
https://www.protothema.gr/politics/arti ... -amerikis/
Ο ΓΑΠ ειναι ο μελλοντικος Πρωθυπουργος της Προοδευτικής Διακυβέρνησης
Και ο Βερναρδάκης παρακολουθει τους δεξιους λογαριασμους ακομα...
Στην Τριπολιτσά υπήρξε άλωση, όπως άλωση υπήρξε και στην Κων/πολη. Στην άλωση της Κων/πολης τερματίστηκε το Ρωμαϊκό κράτος της Ανατολής, ή αλλιώς, η κρατική υπόσταση του Ελληνισμού, ένω στην άλωση της Τρίπολης υπήρξε η άλωση των οθωμανικών κρατικών θεσμών, ο σταδιακός τερματισμός του μουσουλμανικού στοιχείου στον ιερό Νότο και η εκκίνηση της κρατικής υπόστασης του νέου ελληνικού κράτους. Η Τριπολιτσά μέχρι τότε ήταν μία άθλια τουρκική πόλη, διοικητικό κέντρο των Οθωμανών στον Μοριά μετά την δεύτερη τουρκοκρατία στη χερσόνησο (1715-1821) ενώ στο κέντρο της πόλης, υπήρχε ένας πλάτανος που κρεμούσαν τους Χριστιανούς.EKPLIKTIKOS έγραψε: ↑24 Σεπ 2021, 14:18Αυτή είναι μοντερνα εκδοχή. Δεν μπορείς να την αναφερεις σε ένα τόσο παλιό γεγονός, είναι αναχρονιστικο. Η εθνοκαθαρση είναι ορισμός των 90s, ενώ ακόμα κ η γενοκτονία βγήκε μισό αιώνα πριν.Dwarven Blacksmith έγραψε: ↑24 Σεπ 2021, 13:34Αν ρωτάς σοβαρά, όταν περιλαμβάνει σφαγή ή ξερίζωμα απλών πολιτών και όχι στρατών. Μπορείς να διαβάσεις τον ορισμό της εθνοκάθαρσης. Έπειτα μπορείς να πεις ότι τη δικαιολογείς, αλλά όχι ότι δεν υπήρχε. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Στην Τριπολιτσα δεν υπήρξε τίποτε από τα δύο. Υπήρξε επανάσταση ενός κατακτημενου, υπόδουλου έθνους, εναντίον των καταπιεστων του, δηλαδή των Τουρκαλβανων και των Εβραίων.
https://www.tovima.gr/2021/09/20/opinio ... anato-tou/Σήμερα, 20 Σεπτεμβρίου, συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από τον θάνατο του Γ. Σεφέρη.
Πέθανε στις 20 Σεπτεμβρίου 1971 και η κηδεία του, την 22α, αποτέλεσε την ευκαιρία για μια μεγαλειώδη εκδήλωση-διαδήλωση ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς. Ενας από τους μέγιστους ποιητές (Καβάφης, Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος) της ελληνικής γλώσσας αλλά δύσκολα χρησιμοποιείται ανάλογος επιθετικός προσδιορισμός για τον διπλωμάτη Σεφέρη (Γ. Σεφεριάδη).
Οι δρόμοι της κοκαΐνης στην Ελλάδα και ο ρόλος της καραντίνας – Το άγνωστο δίκτυο διακίνησης 15 τόνων
Θεωρείται ως μάλλον αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της διπλωματικής υπηρεσίας, με έναν μάλλον προβληματικό ρόλο σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του κυπριακού προβλήματος – ειδικά στην περίοδο κατά την οποία υπηρέτησε ως πρέσβης στο Λονδίνο, την περίοδο δηλαδή των διαπραγματεύσεων για την ανεξαρτησία της Κύπρου (1958-1959).
Σήμερα έχουμε πλέον ορισμένες σημαντικές μελέτες για τον «Γ. Σεφέρη διπλωμάτη» και την εμπλοκή, ρόλο και αγωνία του για την Κύπρο.
Μεταξύ άλλων:
– Γ. Γεωργής, Σεφέρης – Αβέρωφ: η ρήξη (Αθήνα, Καστανιώτης, 2008).
– Γ. Καλπαδάκης, Κυπριακό 1954-1974, Στοχαστικές προσαρμογές και ο αιώνιος δηληγιαννισμός, Αθήνα, Παπαζήσης, 2020.
– Β. Παπαδόπουλος, Διπλωματία και Ποίηση, η περίπτωση του Γ. Σεφέρη, Αθήνα, Ικαρος, 2018.
– Ευ. Χατζηβασιλείου, Ο Διάλογος Γιώργου Σεφέρη – Ευάγγελου Αβέρωφ, Οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, Αθήνα, Πατάκης, 2019.
– R. Beaton, George Seferis, Waiting for the Angel – A Biography, London, Yale University Press, 2003.
Και φυσικά τις προσωπικές καταγραφές των πρωταγωνιστών, όπως των Κ. Καραμανλή, Ευ. Αβέρωφ και Γ. Σεφέρη του ίδιου (ιδιαίτερα Μέρες Ζ) κ.ά.
Ο Σεφέρης είχε βαθιά συναισθηματική ταύτιση με την Κύπρο, στην οποία «νιώθει κανείς την Ελλάδα (ξαφνικά) ευρύχωρη, πιο πλατιά» καθώς είναι «η αποκάλυψη ενός κόσμου όπου το θαύμα λειτουργεί ακόμη» και στην οποία υπήρχαν «400 χιλιάδες ψυχές από την καλύτερη, την πιο ατόφια Ρωμιοσύνη…». Η ταύτιση αυτή, που χρονολογείται από την πρώτη επίσκεψή του στο νησί το 1953, τον οδήγησε παρότι ρεαλιστής και βενιζελογενής σε έντονα φορτισμένες θέσεις για τη λύση του κυπριακού προβλήματος, κάτι που τον έφερε σε σύγκρουση με την κυβέρνηση που υπηρετούσε ως διπλωμάτης (κυρίως με τον υπουργό Εξωτερικών Ευάγγελο Αβέρωφ και τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή) και με συναδέλφους του διπλωμάτες, κυρίως τον Αγγελο Βλάχο, ο οποίος είχε σαφώς διαφορετικές θέσεις από τον Σεφέρη, με αποτέλεσμα να χαρακτηρισθεί καθ’ υπερβολήν ως «αντι-Σεφέρης». Αλλά ακόμη και με φίλους του διανοούμενους της εμβέλειας του Γ. Θεοτοκά. Ο τελευταίος έγραψε το 1954 στον Γ. Σεφέρη για τη διαφωνία τους ότι «εσύ έχεις μια απώθηση εναντίον των Αγγλων colonials κι εγώ μιαν εξίσου ισχυρή απώθηση εναντίον του αιώνιου δηληγιαννισμού». (Αν ζούσε ο Θεοτοκάς σήμερα…)
Η διαφωνία του Γ. Σεφέρη με την κυβέρνηση πέρα από την καθαρά υπηρεσιακή διάσταση είχε και μια προσωπική, οικογενειακή πλευρά που την καθιστούσε περισσότερο εύφλεκτη. Καθώς, ως γνωστόν, ο Κ. Τσάτσος, υπουργός Προεδρίας, είχε ως σύζυγο την αδελφή του Γ. Σεφέρη, Ιωάννα Τσάτσου. Και η τελευταία, μετά από παρότρυνση και υποδείξεις του Γ. Σεφέρη ή της συζύγου του Μάρως, ενεπλάκη στην αντιπαράθεση.
Η έντονη διαφωνία του Γ. Σεφέρη με τον Ευ. Αβέρωφ που εκδηλώνεται στην αιχμή της τα κρίσιμα έτη 1958-1959, όταν ο Σεφέρης ήταν πρέσβης στο Λονδίνο, στη χώρα-κλειδί δηλαδή ως η αποικιοκρατική δύναμη, εκτός από τις σημαντικές διαδικαστικές πτυχές της (αποστολή επιστολών με ή χωρίς αριθμό πρωτοκόλλου, παράπονα Σεφέρη για τη μη συμμετοχή του στη διαπραγμάτευση σε Παρίσι, Ζυρίχη 1958-1959) έχει κατά βάθος, νομίζω, ως αφετηρία δύο γενεσιουργές αιτίες:
Πρώτον, ο Γ. Σεφέρης κατείχετο από έντονο αντι-τουρκισμό, ο οποίος «διατρέχει ίσως και τη στάση του έναντι της Αγκυρας γενικότερα σε όλη την περίοδο της διπλωματικής του δράσης και είναι εξηγήσιμος για έναν άνθρωπο με τις συγκεκριμένες εμπειρίες και της οικογενειακής του ιστορίας και της διπλωματικής του ιστορίας και σταδιοδρομίας» (Χατζηβασιλείου, σελ. 166). Είχε ως εκ τούτου απόλυτη δυσπιστία προς τις τουρκικές προθέσεις ενώ θεωρούσε ως δεδομένο ότι «ο τουρκικός στόχος θα παραμείνει η διχοτόμηση» και ότι «η Κύπρος θα μετατραπεί σε έναν ακόμη «όμηρο» στα χέρια των Τούρκων».
Δεύτερον, ο Γ. Σεφέρης πίστευε ως εκ τούτου περισσότερο στην υπόθεση της Ενωσης (αυτοδιάθεση). Ετσι αντιτάχθηκε στη λογική της ανεξαρτησίας της Κύπρου αντιπροτείνοντας μια μεταβατική προσωρινή λύση με την αποδοχή μάλιστα του σχεδίου Μακμίλαν (Ιούνιος 1958), το οποίο προέβλεπε για περίοδο επτά ετών «τον συνεταιρισμό Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας στη διοίκηση της Κύπρου που θα παρέμενε υπό βρετανική κυριαρχία» και που η Αθήνα θεωρούσε καταστροφικό. Ή εναλλακτικά «την παραχώρηση στην Κύπρο καθεστώτος κτήσεως που θα τελούσε για ένα διάστημα υπό την αιγίδα του Λονδίνου και της Κοινοπολιτείας» (Dominion status). Ετσι η Συνθήκη Ζυρίχης για την ανεξαρτησία (και συγκεκριμένες ρυθμίσεις της – «στρατιωτικοί όροι», Συνθήκη Συμμαχίας) βρήκαν ουσιαστικά αντίθετο τον Γ. Σεφέρη καθώς «βάλαμε την υπογραφή μας κάτω από τόσα δικαιώματα της Τουρκίας». Επέμενε δε ότι το σχέδιο Μακμίλαν θα ήταν προτιμότερο ως μια προσωρινή λύση. Η επιμονή αυτή σήμαινε ότι η Αθήνα δεν θα έπαιρνε στα σοβαρά τον Σεφέρη (Χατζηβασιλείου, σελ. 172).
Είναι σαφές επομένως ότι η συμβολή του Σεφέρη στην υπόθεση της ανεξαρτησίας της Κύπρου δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ούτε ως ρεαλιστική ούτε ως ανεπιφύλακτα εποικοδομητική. Προσέγγισε το όλο θέμα μέσα από μια μάλλον φορτισμένη συναισθηματική στάση που τον οδηγούσε σε υποβολή προτάσεων ανεδαφικών μάλλον λύσεων και δημιουργίας σειράς υπηρεσιακών διαδικαστικών ζητημάτων με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, ο Κ. Καραμανλής να δώσει εντολή στον Ευ. Αβέρωφ να μην ενημερώνει τον Σεφέρη για πτυχές της διαπραγμάτευσης.
Ωστόσο πενήντα χρόνια από τον θάνατό του και με το Κυπριακό στο σημερινό αδιέξοδο που βρίσκεται, πώς θα διάβαζε κάποιος τη θέση του Γ. Σεφέρη; Θα μπορούσε να υποστηρίξει ίσως ότι η θέση του ότι η Τουρκία έχει ως έσχατο στόχο τη διχοτόμηση δικαιώνεται. Αλλά από την άλλη μεριά, η πενηντάχρονη κυπριακή οδύσσεια πιστοποίησε με τραγικό τρόπο το ανέφικτο της Ενωσης και ως εκ τούτου τη σημασία της ανεξαρτησίας, την οποία όμως υπονόμευσε (και) η ελληνοκυπριακή πλευρά ευθύς μετά την κατάκτησή της. Υπονόμευση που διαδοχικά οδήγησε στην εισβολή και κατοχή από την Τουρκία το 1974. Ο «αιώνιος δηληγιαννισμός» επεκράτησε και επικρατεί δυστυχώς. Αλλά…
Τώρα καλύτερα να λησμονήσουμε πάνω σε τούτα τα
χαλίκια
δε φελά να μιλάμε
τη γνώμη των δυνατών ποιος θα μπορέσει να τη γυρίσει;
ποιος θα μπορέσει ν’ ακουστεί;
Καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει το βραχνά
των άλλων.
Μέγιστος ποιητής…
Ο καθηγητής Π. Κ. Ιωακειμίδης είναι πρώην πρεσβευτής – σύμβουλος του ΥΠΕΞ και μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του FEPS και ΕΛΙΑΜΕΠ. Από τις εκδόσεις Θεμέλιο κυκλοφορεί το νέο του βιβλίο «Επιτεύγματα και Στρατηγικά Λάθη της Εξωτερικής Πολιτικής της Μεταπολίτευσης».
Τι μισό χρόνο μετά ; Ο Κεχαγιάμπεης πριν μπει στην Τριπολιτσά διέσχισε την Βόρεια Πελοπόννησο , έκαψε , λεηλάτησε , σκότωσε και βίασε.Ζενίθεδρος έγραψε: ↑24 Σεπ 2021, 14:10Μισό χρόνο μετά, οι Οθωμανοί έκαναν τα πενταπλάσια στην Χίο. Σε αυτόν τον τόπο όμως, υπήρχαν πάντα οι προθυμοποιημένοι να τους δώσουν και τα όποια απαιτούμενα ρέστα.
Και για τους Αλβανούς δεν είχε την καλύτερη γνώμη :
Πριν ακόμα τις Σφαγές στην Πόλη και την Σμύρνη, είχαν προηγηθεί αυτές στην Πάτρα (3/4) και στην Βλαχοκερασιά Αρκαδίας ανήμερα του Πάσχα (10/04).Ζαποτέκος έγραψε: ↑24 Σεπ 2021, 19:49Τι μισό χρόνο μετά ; Ο Κεχαγιάμπεης πριν μπει στην Τριπολιτσά διέσχισε την Βόρεια Πελοπόννησο , έκαψε , λεηλάτησε , σκότωσε και βίασε.Ζενίθεδρος έγραψε: ↑24 Σεπ 2021, 14:10Μισό χρόνο μετά, οι Οθωμανοί έκαναν τα πενταπλάσια στην Χίο. Σε αυτόν τον τόπο όμως, υπήρχαν πάντα οι προθυμοποιημένοι να τους δώσουν και τα όποια απαιτούμενα ρέστα.
Οι Τούρκοι της Τριπολιτσάς είχαν τους προκρίτους μέσα και τους βασάνιζαν. Πολλοί πέθαναν.
Στην Πόλη , στην Σμύρνη κ.α. οι Τούρκοι έκαναν πογκρόμ στους εκεί Έλληνες.
______________________________________________________________SpoilerShowΚαι για τους Αλβανούς δεν είχε την καλύτερη γνώμη :
Οι Σύμμαχοι έχουν ανάγκη να βγάλουν οι Αρβανίτες αντάρτες στα βουνά. Σύμφωνοι. Δεν ξεχνώ την πολεμική προσπάθεια, όπως έλεγα τις προάλλες στον Burrows [ πρόκειται για αξιωματούχο της Βρετανικής Πρεσβείας στο Κάϊρο]. Αν ρωτούσαν ωστόσο έναν οποιονδήποτε Έλληνα ή και Ιταλό ακόμη που υπηρέτησε στην Αλβανία, θα τους έλεγε πως οι Αρβανίτες ξεσηκώνουνται πολύ πιο εύκολα με λίγα ναπολεόνια, παρά με ακατανόητες γι΄ αυτούς φράσεις στη Βουλή των Κοινοτήτων.
[ O Σεφέρης είχε υπηρετήσει ως πρόξενος στην Κορυτσά της Αλβανίας στο χρονικό διάστημα 1936-1938, και ήξερε καλά τη νοοτροπία των Αλβανών.]
Ζαποτέκος @ Οι Άγγλοι είναι φίλοι μας
https://www.trhaber.com/gundem/girit-in ... 13701.htmlGirit'in 4'te 3'ü Türkiye'nindir! ABD ve Yunanistan'ın oradaki varlığı kanunsuz
2,5 asırlık Türk toprağı Girit, İngiltere tarafından 1913 yılında 4 ülkeye pay edildi. Bu 4 ülkeden 3'ü daha sonra anlaşmadan çekildi. Toprakların eski sahibine devri gerekirken Yunanlılar, Osmanlı'nın onayını almaksızın adanın tamamını işgal etti.
28.09.2021, 17:21
Girit'in 4'te 3'ü Türkiye'nindir! ABD ve Yunanistan'ın oradaki varlığı kanunsuz
Osmanlı Devleti'nin yenilgisiyle sonuçlanan 1. Dünya Savaşı sonrası Ege'de Türklere ait pek çok ada, hukuki statüsü belirsiz halde bırakıldı. Türkiye'nin onayı alınmaksızın devrin egemen güçlerince Yunanlılara hibe edilen bu adalardan en önemlisi şüphesiz, Akdeniz'in orta yerinde bir uçak gemisini andıran konumuyla Girit'tir.
Savaş sonrası aradan geçen bir asırlık süre boyunca hukukî statüsü boşlukta kalmış adalardan Girit, kağıt üstünde hiçbir zaman Yunanistan'ın olmadı. Atina'nın bu adanın tamamına sahip olduğuna dair ortada hiçbir resmi anlaşma yok.
30 Mayıs 1913'te yapılan Londra Anlaşması, Girit'in 'müttefik devletler'e devredilmesini öngörüyordu. İngiltere'nin belirlediği bu 'müttefik devletler' ise Bulgaristan, Karadağ, Sırbistan ve Yunanistan'dan oluşmuştu. Girit'in kağıt üzerinde bu 4 ülkeye devri sonrası Bulgaristan, Karadağ ve Sırbistan anlaşmadan çekilerek haklarından feragat etti.
Bu üç ülkenin aradan çekilmesiyle birlikte Girit'in 4'te 3'ünün eski sahibine, yani Osmanlı'ya devredilmesi beklenirken Atina, adanın tamamında hak iddia ederek fiilî bir durum (defacto) yarattı.
MÜLK ESKİ SAHİBİNE DEVREDİLİR
Milli Savunma Bakanlığı eski Genel Sekreteri Emekli Kurmay Albay Ümit Yalım, "Girit'in 4'te 3'ü, adayı bu ülkelere devredenin hakkıdır. Osmanlı Devleti'nin hukukî olarak sahibi olduğu Girit konusunda mirasçı devlet Türkiye Cumhuriyeti'dir. Zaten 1913'te Girit etrafındaki 14 adacığın da Osmanlı'ya devrine dair yapılan anlaşmaların hiçbirine riayet edilmedi" diyor.
Londra Anlaşması'nın hiçbir yerinde Girit'in Atina'ya terk edildiğine ilişkin bir madde bulunmadığını dile getiren Yalım, "Yunanistan'a Girit'in 4'te 1'i verilmiştir. Adanın etrafındaki 14 ada ile adacık ve kayalıklar Osmanlı Devleti'nin egemenliğinde kalmıştır. Sonraki Atina Anlaşması'nın hiçbir yerinde de Girit'in Yunanistan'a terk edildiğine ilişkin bir ifade bulunmamaktadır. 24 Temmuz 1923 tarihli Lozan Anlaşması'nda da Türkiye, Yunanistan ve İngiltere olmak üzere toplam sekiz devlet tarafından, Girit'in sadece 4'te 1'inin Yunanistan'a ait olduğu teyit edilmiştir."
Girit'in 4'te 3'ünün ve etrafındaki Gavdos, Dhia, Dionisades, Gaidhouronisi ve Koufonisi adalarının derhal boşaltılması gerektiğini kaydeden Yalım, adadaki Heraklion Hava Üssü'nün ve S-300 yerleştirilen bölgenin de Girit'te Türkiye'ye ait kesimde kaldığını vurguladı.
ORASI ŞİMDİ ABD GARNİZONU
Fiilen Yunan işgali altındaki Girit, özellikle son yıllarda bir ABD garnizonuna dönüştü. 20. yüzyıl başındaki işgal hareketiyle birlikte Yunanlılar, ada nüfusunun yarısını oluşturan Türklere soykırım uyguladı. 1800'lü yılların sonuna dek Anadolu ile Afrika arasında köprü görevi gören Türk toprağı Girit'te şimdi Türklerden eser yok.
Adadaki soykırım sırasında Yunanlılarca gerçekleştirilen en büyük vahşet olaylarından biri Lassithi Katliamı idi. Binlerce Türk'ün canice öldürüldüğü bu olaya tanık olan İngiliz gazeteci Henry Noel Brailsford, yaşananları 'soykırım' olarak niteliyor. İngiliz tarihçi Alison Phillips ise Girit katliamını şu sözlerle kayda geçirmişti: "Türklerin hepsini soğukkanlılıkla öldürdüler. Çaresiz yaşlı adamları, çalışan kadınları, küçücük çocukları sığır gibi katlettiler. Her yerde önceden bildirimiş bir işaret gibi, köylüler hep birden ayağa kalkıp bulabildikleri tüm Türkleri; erkek,kadın ve çocuk ayırt etmeden katlettiler. Şarkılar söylüyorlardı: Ne Mora'da bir tane Türk kalacak ne de dünyada diye..."
ABD'nin yoğun şekilde silahlandırdığı Girit, Adalar Denizi'nde bir provokasyon sonrası savaş çıkması durumunda Türk Silahlı Kuvvetlerinin birincil hedeflerinden olacak. Türk SAT ve SAS timlerinin Girit'e yönelik çıkarma harekâtı için hukukî gerekçesi de bulunuyor. 1913 yılında yarım bırakılmış bir hesabın görüleceği güne dek Ankara, Girit'in 4'te 3'ünün Türk toprağı olduğuna dair tezlerini yüksek sesle dillendirmeye devam edecek.
Θα σας ειδοποιησουμε.Orion22 έγραψε: ↑29 Σεπ 2021, 22:34https://www.trhaber.com/gundem/girit-in ... 13701.htmlGirit'in 4'te 3'ü Türkiye'nindir! ABD ve Yunanistan'ın oradaki varlığı kanunsuz
2,5 asırlık Türk toprağı Girit, İngiltere tarafından 1913 yılında 4 ülkeye pay edildi. Bu 4 ülkeden 3'ü daha sonra anlaşmadan çekildi. Toprakların eski sahibine devri gerekirken Yunanlılar, Osmanlı'nın onayını almaksızın adanın tamamını işgal etti.
28.09.2021, 17:21
Girit'in 4'te 3'ü Türkiye'nindir! ABD ve Yunanistan'ın oradaki varlığı kanunsuz
Osmanlı Devleti'nin yenilgisiyle sonuçlanan 1. Dünya Savaşı sonrası Ege'de Türklere ait pek çok ada, hukuki statüsü belirsiz halde bırakıldı. Türkiye'nin onayı alınmaksızın devrin egemen güçlerince Yunanlılara hibe edilen bu adalardan en önemlisi şüphesiz, Akdeniz'in orta yerinde bir uçak gemisini andıran konumuyla Girit'tir.
Savaş sonrası aradan geçen bir asırlık süre boyunca hukukî statüsü boşlukta kalmış adalardan Girit, kağıt üstünde hiçbir zaman Yunanistan'ın olmadı. Atina'nın bu adanın tamamına sahip olduğuna dair ortada hiçbir resmi anlaşma yok.
30 Mayıs 1913'te yapılan Londra Anlaşması, Girit'in 'müttefik devletler'e devredilmesini öngörüyordu. İngiltere'nin belirlediği bu 'müttefik devletler' ise Bulgaristan, Karadağ, Sırbistan ve Yunanistan'dan oluşmuştu. Girit'in kağıt üzerinde bu 4 ülkeye devri sonrası Bulgaristan, Karadağ ve Sırbistan anlaşmadan çekilerek haklarından feragat etti.
Bu üç ülkenin aradan çekilmesiyle birlikte Girit'in 4'te 3'ünün eski sahibine, yani Osmanlı'ya devredilmesi beklenirken Atina, adanın tamamında hak iddia ederek fiilî bir durum (defacto) yarattı.
MÜLK ESKİ SAHİBİNE DEVREDİLİR
Milli Savunma Bakanlığı eski Genel Sekreteri Emekli Kurmay Albay Ümit Yalım, "Girit'in 4'te 3'ü, adayı bu ülkelere devredenin hakkıdır. Osmanlı Devleti'nin hukukî olarak sahibi olduğu Girit konusunda mirasçı devlet Türkiye Cumhuriyeti'dir. Zaten 1913'te Girit etrafındaki 14 adacığın da Osmanlı'ya devrine dair yapılan anlaşmaların hiçbirine riayet edilmedi" diyor.
Londra Anlaşması'nın hiçbir yerinde Girit'in Atina'ya terk edildiğine ilişkin bir madde bulunmadığını dile getiren Yalım, "Yunanistan'a Girit'in 4'te 1'i verilmiştir. Adanın etrafındaki 14 ada ile adacık ve kayalıklar Osmanlı Devleti'nin egemenliğinde kalmıştır. Sonraki Atina Anlaşması'nın hiçbir yerinde de Girit'in Yunanistan'a terk edildiğine ilişkin bir ifade bulunmamaktadır. 24 Temmuz 1923 tarihli Lozan Anlaşması'nda da Türkiye, Yunanistan ve İngiltere olmak üzere toplam sekiz devlet tarafından, Girit'in sadece 4'te 1'inin Yunanistan'a ait olduğu teyit edilmiştir."
Girit'in 4'te 3'ünün ve etrafındaki Gavdos, Dhia, Dionisades, Gaidhouronisi ve Koufonisi adalarının derhal boşaltılması gerektiğini kaydeden Yalım, adadaki Heraklion Hava Üssü'nün ve S-300 yerleştirilen bölgenin de Girit'te Türkiye'ye ait kesimde kaldığını vurguladı.
ORASI ŞİMDİ ABD GARNİZONU
Fiilen Yunan işgali altındaki Girit, özellikle son yıllarda bir ABD garnizonuna dönüştü. 20. yüzyıl başındaki işgal hareketiyle birlikte Yunanlılar, ada nüfusunun yarısını oluşturan Türklere soykırım uyguladı. 1800'lü yılların sonuna dek Anadolu ile Afrika arasında köprü görevi gören Türk toprağı Girit'te şimdi Türklerden eser yok.
Adadaki soykırım sırasında Yunanlılarca gerçekleştirilen en büyük vahşet olaylarından biri Lassithi Katliamı idi. Binlerce Türk'ün canice öldürüldüğü bu olaya tanık olan İngiliz gazeteci Henry Noel Brailsford, yaşananları 'soykırım' olarak niteliyor. İngiliz tarihçi Alison Phillips ise Girit katliamını şu sözlerle kayda geçirmişti: "Türklerin hepsini soğukkanlılıkla öldürdüler. Çaresiz yaşlı adamları, çalışan kadınları, küçücük çocukları sığır gibi katlettiler. Her yerde önceden bildirimiş bir işaret gibi, köylüler hep birden ayağa kalkıp bulabildikleri tüm Türkleri; erkek,kadın ve çocuk ayırt etmeden katlettiler. Şarkılar söylüyorlardı: Ne Mora'da bir tane Türk kalacak ne de dünyada diye..."
ABD'nin yoğun şekilde silahlandırdığı Girit, Adalar Denizi'nde bir provokasyon sonrası savaş çıkması durumunda Türk Silahlı Kuvvetlerinin birincil hedeflerinden olacak. Türk SAT ve SAS timlerinin Girit'e yönelik çıkarma harekâtı için hukukî gerekçesi de bulunuyor. 1913 yılında yarım bırakılmış bir hesabın görüleceği güne dek Ankara, Girit'in 4'te 3'ünün Türk toprağı olduğuna dair tezlerini yüksek sesle dillendirmeye devam edecek.
Με έναν ειλικρινή #ΔΙΑΛΟΓΟΣ και #αμοιβαίες_υποχωρήσεις θα βρούμε την λύση!
#ΜΗΝ_ΕΙΜΑΣΤΕ_ΜΟΝΑΧΟΦΑΗΔΕΣ #ΤΟ_ΠΟΤΑΜΙ #ΕΛΙΑΜΕΠ like this post ^SpoilerShowΤα 3/4 της Κρήτης ανήκουν στην Τουρκία! Η παρουσία ΗΠΑ και Ελλάδας εκεί είναι παράνομη.
Η Τουρκική γη 2,5 αιώνων, η Κρήτη, χωρίστηκε σε 4 χώρες από την Αγγλία το 1913. 3 από αυτές τις 4 χώρες αποχώρησαν αργότερα από τη συμφωνία. Οι Έλληνες κατέλαβαν ολόκληρο το νησί χωρίς την έγκριση των Οθωμανών, ενώ τα εδάφη υποτίθεται ότι μεταβιβάστηκαν στον πρώην ιδιοκτήτη.
28.09.2021, 17:21
Τα 3/4 της Κρήτης ανήκουν στην Τουρκία! Η παρουσία ΗΠΑ και Ελλάδας εκεί είναι παράνομη.
Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, που είχε ως αποτέλεσμα την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πολλά νησιά που ανήκαν στους Τούρκους στο Αιγαίο έμειναν απροσδιόριστα στο νομικό τους καθεστώς. Το σημαντικότερο από αυτά τα νησιά, που δωρίστηκαν στους Έλληνες από τις κυρίαρχες δυνάμεις της εποχής χωρίς την έγκριση της Τουρκίας, είναι αναμφίβολα η Κρήτη, με τη θέση του να μοιάζει με αεροπλανοφόρο στη μέση της Μεσογείου.
Η Κρήτη, ένα από τα νησιά του οποίου το νομικό καθεστώς παρέμεινε στο κενό για έναν αιώνα μετά τον πόλεμο, δεν ανήκε ποτέ στην Ελλάδα στα χαρτιά. Δεν υπάρχει επίσημη συμφωνία ότι η Αθήνα κατέχει όλο αυτό το νησί.
Η συμφωνία του Λονδίνου της 30ής Μαΐου 1913 όριζε τη μεταβίβαση της Κρήτης στις «συμμαχικές δυνάμεις». Αυτά τα «συμμαχικά κράτη» που καθορίστηκαν από την Αγγλία αποτελούνταν από τη Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο, τη Σερβία και την Ελλάδα. Μετά τη μεταφορά της Κρήτης σε αυτές τις 4 χώρες στα χαρτιά, η Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο και η Σερβία αποχώρησαν από τη συμφωνία και απαρνήθηκαν τα δικαιώματά τους.
Με την απόσυρση αυτών των τριών χωρών, ενώ τα 3/4 της Κρήτης αναμενόταν να μεταβιβαστούν στον πρώην ιδιοκτήτη της, δηλαδή την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Αθήνα δημιούργησε μια de facto κατάσταση διεκδικώντας ολόκληρο το νησί.
Η ΑΚΙΝΗΤΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ
Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, συνταξιούχος συνταγματάρχης Ümit Yalım, δήλωσε: "Τα τρία τέταρτα της Κρήτης είναι το δικαίωμα εκείνου που μετέφερε το νησί σε αυτές τις χώρες. Το κράτος κληρονόμος σχετικά με την Κρήτη, η οποία ανήκει νόμιμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, είναι η Δημοκρατία της Τουρκίας. Readyδη το 1913, "καμία από τις συμφωνίες σχετικά με τη μεταφορά των 14 νησίδων γύρω από την Κρήτη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν τηρήθηκε", λέει.
Αναφέροντας ότι δεν υπάρχει άρθρο στη Συμφωνία του Λονδίνου που να δηλώνει ότι η Κρήτη εγκαταλείφθηκε στην Αθήνα, ο Yalım είπε: "Η Ελλάδα δόθηκε στο ένα τέταρτο της Κρήτης. Τα 14 νησιά, νησίδες και βράχοι γύρω από το νησί βρίσκονται υπό την κυριαρχία του Οθωμανικού Κράτους. στη μετέπειτα Συμφωνία της Αθήνας υπάρχει δήλωση ότι η Κρήτη αφέθηκε στην Ελλάδα. Επιβεβαιώθηκε ότι το 1 te 1 ανήκει στην Ελλάδα ».
Σημειώνοντας ότι τα 3/4 της Κρήτης και τα γύρω νησιά Γαύδος, Δία, Διονυσάδες, Γαϊδουρονήσι και Κουφονήσι πρέπει να εκκενωθούν άμεσα, ο Yalım τόνισε ότι η αεροπορική βάση Ηρακλείου και η περιοχή όπου τοποθετήθηκαν οι S-300 στο νησί παρέμειναν στην τουρκική μέρος της Κρήτης ..
ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΩΡΑ Ο ΓΑΡΝΙΣΟΝ ΤΩΝ ΗΠΑ
Η Κρήτη, η οποία ήταν στην πραγματικότητα υπό ελληνική κατοχή, μετατράπηκε σε φρουρά των ΗΠΑ, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Με το κατοχικό κίνημα στις αρχές του 20ού αιώνα, οι Έλληνες διέπραξαν γενοκτονία κατά των Τούρκων, οι οποίοι αποτελούν το μισό του πληθυσμού του νησιού. Δεν υπάρχει ίχνος Τούρκων στην Κρήτη, η οποία ήταν τουρκική γη και χρησίμευε ως γέφυρα μεταξύ Ανατολίας και Αφρικής μέχρι το τέλος του 1800.
Μία από τις μεγαλύτερες θηριωδίες που διέπραξαν οι Έλληνες κατά τη γενοκτονία στο νησί ήταν η Σφαγή του Λασιθίου. Ο Βρετανός δημοσιογράφος Henry Noel Brailsford, ο οποίος ήταν μάρτυρας αυτού του περιστατικού στο οποίο δολοφονήθηκαν χιλιάδες Τούρκοι, περιγράφει τα γεγονότα ως «γενοκτονία». Η Βρετανίδα ιστορικός Άλισον Φίλιπς κατέγραψε τη σφαγή των Κρητών με τα εξής λόγια: "Σκότωσαν εν ψυχρώ όλους τους Τούρκους. Σφάχτηκαν ανήμποροι ηλικιωμένοι, εργαζόμενες γυναίκες και μικρά παιδιά σαν βοοειδή. Ως προειδοποιημένο σημάδι παντού, οι χωρικοί σηκώθηκαν αμέσως. και όλοι οι Τούρκοι που μπορούσαν να βρουν: άντρες, Σκότωσαν γυναίκες και παιδιά αδιακρίτως. Τραγουδούσαν τραγούδια: Ότι δεν θα υπάρχει Τούρκος στην Πελοπόννησο, ούτε στον κόσμο ... "
Η Κρήτη, βαριά οπλισμένη από τις ΗΠΑ, θα είναι ένας από τους πρωταρχικούς στόχους των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων σε περίπτωση πολέμου μετά από πρόκληση στη Θάλασσα των Νήσων. Οι τουρκικές ομάδες SAT και SAS έχουν επίσης νομική αιτιολόγηση για την επιχείρηση προσγείωσης εναντίον της Κρήτης. Μέχρι την ημέρα που θα δει έναν ημιτελή απολογισμό το 1913, η Άγκυρα θα συνεχίσει να εκφράζει τη θεωρία της ότι τα 3/4 της Κρήτης είναι τουρκικό έδαφος.
Νε μουτλου Τουρκουμ ντιγιενέ.Orion22 έγραψε: ↑01 Οκτ 2021, 01:33Yochanan για πες, -πέρα από το προφανές (βλ. δικαίωση Μαυροβασίλης)
