Ο Παπάγος ναι.
Ο Παπανδρέου ( ή ίσως ο Γαρουφαλιάς ) το έκαναν με την συγκατάθεση των Συμμάχων. Η Μεραρχία στάλθηκε για τον έλεγχο του Μακαρίου που ασκούσε προσωπική πολιτική . Όχι για την άμυνα σε περίπτωση τουρκικής εισβολής. Οι Τούρκοι είχαν τοπική υπεροχή σε θάλασσα και αέρα . Μια μεραρχία ( ουσιαστικά δύναμη ταξιαρχίας ) δεν θα τους εμπόδιζε να καταλάβουν την Κύπρο , όπως δεν τους εμπόδισε η Εθνική Φρουρά ( 12.000 άνδρες και όχι 7.500 - 8.500 ). Το κακό ήταν όμως άλλο. Πως ταυτόχρονα με την αποστολή της Μεραρχίας ενισχύθηκε στρατιωτικά η ΤΟΥΡΔΥΚ αλλά και οι Τουρκοκύπριοι . Οι Τουρκικύπριοι παρέτασσαν το 1974 όσους άνδρες παρέτασσε και η Εθνική Φρουρά !
(...) Η συγκρότηση και η κάθοδος της Μεραρχίας έγινε εν γνώσει – και με τις «ευλογίες» - των «προστατών» της μετεμφυλιακής Ελλάδας, Βρετανών και Αμερικανών. Είναι σίγουρο πως η παρουσία ενός ισχυρού Ελλαδίτικου σχηματισμού στην Κύπρο ήταν συμβατή με τα συμφέροντα του Δυτικού κόσμου που δεν έβλεπε με καλό μάτι τις πολιτικές ακροβασίες του Αρχιεπισκόπου με την Σοβιετική Ένωση και τους Αδεσμεύτους – ας μη λησμονεί ο αναγνώστης πως βρισκόμαστε στο 1964, μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου και μόλις δύο χρόνια από την κρίση της Κούβας, όταν η Ανθρωπότητα έφτασε πολύ κοντά στο κατώφλι του πυρηνικού ολέθρου. Μία προσεκτική και νηφάλια παρουσίαση του θέματος της Μεραρχίας Κύπρου μπορεί ο αναγνώστης να βρεί στο άρθρο του Καθηγητή Άγγελου Συρίγου «Η Μεραρχία της Κύπρου 1964-67 και οι Μεγάλες Δυνάμεις» , από όπου έχουμε αντλήσει τα αριθμητικά και χρονολογικά στοιχεία.
Η επίκληση των διεθνών ψυχροπολεμικών ισορροπιών από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου για την εξασφάλιση της συναίνεσης των Δυτικών «συμμάχων» στην μετάβαση και παραμονή της Μεραρχίας στην Κύπρο, είναι απόλυτα τεκμηριωμένη ιστορικά. Και έχει συγκεντρώσει πληθώρα επικρίσεων, κάποιες από τις οποίες αρθρώνονται με δομημένο και τεκμηριωμένο τρόπο και κάποιες εμφανώς ιδεοληπτικά. Ωστόσο, βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι κάποιοι φρίττουν με το γεγονός της ΝΑΤΟικής συγκατάβασης στην αποστολή της Μεραρχίας, στην ίδια περίοδο που διαβάζουμε πως η Ελλάδα απελευθερώθηκε από την Οθωμανική τυραννία με την Ναυμαχία του Ναυαρίνου (και όχι από τα Δερβενάκια, το Μεσολόγγι, ή τα πυρπολικά του Κανάρη), και άρα ίσως πρέπει να αναθεωρήσουμε το εθνικό μας εορτολόγιο σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τους ξένους που μας «ελευθέρωσαν».Οι ίδιοι που επικρίνουν τον Γ. Παπανδρέου επειδή χρησιμοποίησε την ψυχροπολεμική υστερία της περιόδου εκείνης (χωρίς να σημαίνει πως δεν υπάρχουν «σκιές» σε μία τέτοια κίνηση), ταυτόχρονα μπορεί να παραληρούν με τον «μεγάλο παίκτη» Ελ. Βενιζέλο που έστελνε ένα εκστρατευτικό σώμα στη Μεσημβρινή Ρωσία να πολεμήσει τους επαναστατημένους Μπολσεβίκους, για να πάρει την έγκριση της αποστολής Ελληνικού στρατού στη Σμύρνη.
https://www.istorikathemata.com/2020/11/1964-67.html