Γιούντενφραϊ έγραψε: ↑16 Μάιος 2023, 00:08Την περίοδο που οι καταναλωτές ήταν τρομοκρατημένοι και έγκλειστοι, σε όλη την Ελλάδα είχαμε μικρές τοπικές εθνοσυνελεύσεις.
Υπήρξα αυτόπτης και αυτήκοος. Ό,τι γράφω είναι γεγονός.
Οι συμμετέχοντες, ως επί το πλείστον, δεν ήταν συντηρητικοί νοικοκυραίοι, κομματικοποιημένοι ή ζηλωτές παλαιοημερολογίτες.
Υπήρξαν βεβαίως και τέτοιοι αλλά είχαν την ωριμότητα (και αυτό από μόνο του είναι άξιο θαυμασμού)να αφήσουν για λίγο το εξωτερικό τους σχήμα γιατί η περίσταση ήταν κρίσιμη.
Όταν έχει αρπάξει φωτιά το δάσος άπαντες συνεργαζόμαστε για την κατάσβεση χωρίς ανούσιες φλυαρίες, έρριδες και προσπάθειες επιβολής των κοσμοειδώλων μας.
Συνάντησα μοντέρνους ανθρώπους, κοσμοπολίτες με ενδιαφέρουσες εμπειρίες ζωής. Ενίοτε και με έκλυτο περιπετειώδη βίο.
Χορτασμένους δηλαδή.
Χωρίς απωθημένα ή έκδηλα σημάδια επιθετικής πικρίας.
Παράδειγμα.
Εν μέσω σκληρής καραντίνας, συννεφιασμένη μέσα, παραλία κάπου στην βόρεια Ελλάδα.
Βρέθηκα να κοινωνώ με μία πολύ γνωστή και σεβαστή φυσιογνωμία της avant-garde καλλιτεχνικής σκηνής της δυτικής ευρώπης. Ομοφυλόφυλος. Μαζί μας ένας Ιερέας, δύο καθηγήτριες λυκείου, δύο αστοί με μικρές επιχειρήσεις, τρείς απλοϊκοί αγρότες και κτηνοτρόφοι και δύο φιγούρες του υποκόσμου μεν αλλά με αξιακό κώδικα.
Και σε όλες τι άλλες συγκεντρώσεις που βρέθηκα οι άνθρωποι ήταν από όλο το φάσμα του κοινωνικού βίου. Άπαντες συμμετείχαν με συστολή και ευγένια. Πρωτόγνωρο.
Τι ήταν αυτό που ένωσε όλο αυτό το ετερόκλητο πλήθος και στόμα με στόμα μαζεύτηκαν στην ελληνική ύπαιθρο για να αγκαλιαστούν;
Πρώτον η κοινή και βαθιά αίσθηση ανοικειότητας προς την ενεστώσα κοινωνική κατάσταση.
Άλλος ο τρόπος του νοείν μας, άλλη η νοηματοδότηση της υπάρξεώς μας και άλλες οι προτεραιότητες μας. Δεν συντονιζόμαστε πλεόν με αυτή την ασχήμια, την υστερία και την καταθλιπτικούρα που φέραν στους κακόμοιρους δεσμώτες οι θαυματοποιοί αρουραίοι.
Δεύτερον ο έρωτας, ο ομοιοκραδασμός και το καθρέπτισμα που νιώθουμε μέσα στα σπλάχνα μας για τον Ελληνισμό.
Την ιδιοπροσωπία μας, την ταυτότητα μας και την Μνήμη μας.
Έρωτας διαφορετικών αποχρώσεων, εντάσεων και ποιοτήτων τόσων όσων και των διαφόρων ιδιοσυγκρασιών.
Όταν κουβαλάς τον ελληνισμό μέσα σου, τότε αυτός σου δίνει την μεγάλη υπόσχεση και το μεγάλο νόημα.
Γίνεται η ζωή χαριτωμένη και μυστηριακή σαν ένα ξύπνιο εν πλήρει εγρηγόρσει όνειρο.
Δεν γράφω ρομαντζάδες. Περιγράφω τι συμβαίνει στην εσωτερική ζωή αμέτρητων ανθρώπων που βρίσκονται στην αφάνια του δημόσιου βίου.
Βίωσα την μαγική και συγκινητική στιγμή όπου οι άνθρωποι συμφωνούν.
Όπου ο άλλος γίνεται ο πλησίον σου. Ωραίες ματιές, αληθινές αγκαλιές χαμόγελα και συντονισμός.
Επίσης βλέποντας την ποιότητα και το θάρρος όλων έννιωθες μια συγλονιστική αφοβία. Σχεδόν εωσφορική έπαρση.
Είμαστε πιο δυνατοί.
Και αν είναι να χαθούμε ας χαθούμε αγκαλιασμένοι σε ένα πανέρμο δάσος, αφού πρώτα θα έχουμε κάνει χέρσα γη την πατρίδα μας για να φύγουν οι ακρίδες.
Έχουμε να κάνουμε με μια πανίσχυρη μαφία που τα θεμέλια της όμως είναι πάνω σε άμμο.
Νιώθω πως ούτε οι θεσμοί , ούτε οι δομές, ούτε οι ακτιβισμοί θα μας σώσουν.
Άλλη είναι η δύναμη μας.
Επίσης όσοι μπορούν να προσπαθήσουν την έξοδο από το σύστημα. Γίνεται. Δεν είναι ακατόρθωτο. Έχουμε πλέον δεκάδες παραδείγματα. Κάποια άλλη στιγμή να το συζητήσουμε διεξοδικά και με δεδομένα.
Όταν λέω έξοδο δεν εννοώ να γίνει κάποιος τροφοσυλλέκτης αλλά για παράδειγμα πρέπει να σταματήσουν οι Έλληνες να στέλνουν τα παιδιά τους σε αυτά τα μίζερα σχολεία που μοιάζουν με φυλακές.
Και αυτό γίνεται και έχουμε αμέτρητες μαρτυρίες.
Υπάρχει τρόπος για τα πάντα.
Τα υπόλοιπα εν καιρώ
Στα περισσοτερα συμφωνω, να γραφεις τακτικοτερα.
.