''Κάτω τα χέρια από τη μαντίλα μου''لا تلمس حجابي Η απαγόρευση του χιτζάμπ συνιστά ρητορική μίσους

[ΓΑΛΗ]

Οι συμβάσεις σε μία κοινωνία δεν ρυθμίζονται από ..την κρατική εξουσία που κάνει κουμάντο στην κοινωνία αυτή ;
Το πώς είναι οργανωμένη μία κοινωνία και το τι κώδικες δεοντολογίας επιτρέπει ή δεν επιτρέπει δεν είναι θέμα της κρατικής εξουσίας που κάνει κουμάντο στην οργανωμένη αυτή κοινωνία ;

Υπάρχει κοινωνική οργάνωση χωρίς την συνδρομή της κρατικής εξουσίας;

Φυσικά και γίνεται από το κράτος, ένα κράτος λαϊκής κυριαρχίας. Οι νόμοι θεσπίζονται για να περιορίσουν σε ορισμένες ακραίες περιπτώσεις την ελευθερία των ατόμων για να πετύχουν κάποιο σημαντικό γενικότερο καλό. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι η απαγόρευση της μαντίλας αποδεικνύει ότι οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες βουλιάζουν σε αυτό που λέμε πολιτική βλακεία. Σε δεύτερη ματιά όμως φαίνεται ένα οργανωμένο σχέδιο που έχει ως σκοπό τον περιορισμό των θρησκευτικών ελευθεριών των πολιτών εγκαθιδρύοντας μία θεοκρατική απολυταρχική εξουσία. Ο θεός σε αυτήν την περίπτωση είναι ο άρχοντας της αθεΐας ο Διάβολος.

Ποιες ακριβώς ήταν οι κρατικές απαγορεύσεις και η καταπίεση της θρησκευτικής έκφρασης των πολιτών για τους χριστιανούς της Ευρώπης, πριν τη μαζική συρροή των μουσουλμάνων;

[Σπύρος]

Ακριβώς γι' αυτό, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι ενδυματολογικές συνήθειες υποδηλώνουν μια συγκεκριμένη κουλτούρα, τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Είναι όμως άλλο πράγμα να είναι θέμα προσωπικής επιλογής, που μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή (όπως οι τάσεις της μόδας) και άλλο μια ΠΟΛΥ συγκεκριμένη άποψη/συμβολισμός για τη θέση της γυναίκας που ουσιαστικώς υποδαυλίζει τη ρητορική μίσους προς τις δυτικές ή ενσωματωμένες μουσουλμάνες γυναίκες.

Μπορεί κάποιες ανόητες να θεωρούν ότι η υπεράσπιση του χιτζάμπ τις καθιστά επαναστάτριες που στηρίζουν τις έθνικ ιδιαιτερότητες τους σε ένα απολύτως ανώδυνο και τρέντυ πεδίο (βασικό) αλλά κάπου τους διαφεύγει το γεγονός ότι αυτό συμβαίνει επειδή είναι σε δυτικό περιβάλλον που οι ίδιες ή οι γονείς τους επέλεξαν ως καταφύγιο από την καθημερινότητα των εφαρμογών του ρίαλ σταφ της κουλτούρας που υπερασπίζουν.

Με λίγα λόγια, αυτές οι παπαριές είναι εναντίον της ενσωμάτωσης και όχι υπέρ της.



Και ναι, οι ελληνάρες που έχουν μουσουλμανικές τάσεις, είναι σαφές ότι γουστάρουν το μαντήλα στάιλ για ευνόητους λόγους.

Οι ενδυματολογικές επιλογές εθνοτήτων πολλές φορές σχετίζεται με βεριβαλλοντολογικούς λόγους. Η μαντίλα και η κελεμπία επελέγησαν για την προστασία από τον Ήλιο. Η γυναίκα φοράει μαντήλα που καλύπτει τα μαλλιά της, ο άντρας φοράει κελεμπία ή τουρμπάνι που καλύπτει τα μαλλιά του. Τι πατριαρχία, τι οπισθοδρόμηση!

[πατησιωτης]

Ποιες ακριβώς ήταν οι κρατικές απαγορεύσεις και η καταπίεση της θρησκευτικής έκφρασης των πολιτών για τους χριστιανούς της Ευρώπης, πριν τη μαζική συρροή των μουσουλμάνων;

Στη Γαλλία έγινε ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας το 1905 στον απόηχο της υπόθεσης Ντρέυφους.Δεν υπάρχει καταπίεση αλλά υπάρχει αυστηρή απαγόρευση κρατικών λειτουργιών μαζί με θρησκευτικές.
Μάλιστα το σχετικό άρθρο του συντάγματος λέει Η Δημοκρατία δεν αναγνωρίζει καμμιά θρησκεία.
Μερικοί ίσως θεωρούν καταπίεση ότι απαγορεύεται η εικόνα του Χριστού στα δικαστήρια όπως σε εμάς ή η προσευχή στα σχολεία αλλά δεν είναι.Φυσικά στην Ανατολική Ευρώπη επί κομμουνισμού υπήρχαν κανονικοί διωγμοί.

[ΓΑΛΗ]

Ακριβώς γι' αυτό, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι ενδυματολογικές συνήθειες υποδηλώνουν μια συγκεκριμένη κουλτούρα, τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Είναι όμως άλλο πράγμα να είναι θέμα προσωπικής επιλογής, που μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή (όπως οι τάσεις της μόδας) και άλλο μια ΠΟΛΥ συγκεκριμένη άποψη/συμβολισμός για τη θέση της γυναίκας που ουσιαστικώς υποδαυλίζει τη ρητορική μίσους προς τις δυτικές ή ενσωματωμένες μουσουλμάνες γυναίκες.

Μπορεί κάποιες ανόητες να θεωρούν ότι η υπεράσπιση του χιτζάμπ τις καθιστά επαναστάτριες που στηρίζουν τις έθνικ ιδιαιτερότητες τους σε ένα απολύτως ανώδυνο και τρέντυ πεδίο (βασικό) αλλά κάπου τους διαφεύγει το γεγονός ότι αυτό συμβαίνει επειδή είναι σε δυτικό περιβάλλον που οι ίδιες ή οι γονείς τους επέλεξαν ως καταφύγιο από την καθημερινότητα των εφαρμογών του ρίαλ σταφ της κουλτούρας που υπερασπίζουν.

Με λίγα λόγια, αυτές οι παπαριές είναι εναντίον της ενσωμάτωσης και όχι υπέρ της.



Και ναι, οι ελληνάρες που έχουν μουσουλμανικές τάσεις, είναι σαφές ότι γουστάρουν το μαντήλα στάιλ για ευνόητους λόγους.

Οι ενδυματολογικές επιλογές εθνοτήτων πολλές φορές σχετίζεται με βεριβαλλοντολογικούς λόγους. Η μαντίλα και η κελεμπία επελέγησαν για την προστασία από τον Ήλιο. Η γυναίκα φοράει μαντήλα που καλύπτει τα μαλλιά της, ο άντρας φοράει κελεμπία ή τουρμπάνι που καλύπτει τα μαλλιά του. Τι πατριαρχία, τι οπισθοδρόμηση!

Ναι, είναι σε όλους γνωστό ότι ειδικώς στις βόρειες περιοχές της Ευρώπης δεν αντέχεται ο ήλιος.

Δεν είναι ισλαμική επιταγή, η τρύπα του όζοντος φταίει.

[Στρακαστρουκας]

Ακριβώς γι' αυτό, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι ενδυματολογικές συνήθειες υποδηλώνουν μια συγκεκριμένη κουλτούρα, τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Είναι όμως άλλο πράγμα να είναι θέμα προσωπικής επιλογής, που μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή (όπως οι τάσεις της μόδας) και άλλο μια ΠΟΛΥ συγκεκριμένη άποψη/συμβολισμός για τη θέση της γυναίκας που ουσιαστικώς υποδαυλίζει τη ρητορική μίσους προς τις δυτικές ή ενσωματωμένες μουσουλμάνες γυναίκες.

Μπορεί κάποιες ανόητες να θεωρούν ότι η υπεράσπιση του χιτζάμπ τις καθιστά επαναστάτριες που στηρίζουν τις έθνικ ιδιαιτερότητες τους σε ένα απολύτως ανώδυνο και τρέντυ πεδίο (βασικό) αλλά κάπου τους διαφεύγει το γεγονός ότι αυτό συμβαίνει επειδή είναι σε δυτικό περιβάλλον που οι ίδιες ή οι γονείς τους επέλεξαν ως καταφύγιο από την καθημερινότητα των εφαρμογών του ρίαλ σταφ της κουλτούρας που υπερασπίζουν.

Με λίγα λόγια, αυτές οι παπαριές είναι εναντίον της ενσωμάτωσης και όχι υπέρ της.



Και ναι, οι ελληνάρες που έχουν μουσουλμανικές τάσεις, είναι σαφές ότι γουστάρουν το μαντήλα στάιλ για ευνόητους λόγους.

Οι ενδυματολογικές επιλογές εθνοτήτων πολλές φορές σχετίζεται με βεριβαλλοντολογικούς λόγους. Η μαντίλα και η κελεμπία επελέγησαν για την προστασία από τον Ήλιο. Η γυναίκα φοράει μαντήλα που καλύπτει τα μαλλιά της, ο άντρας φοράει κελεμπία ή τουρμπάνι που καλύπτει τα μαλλιά του. Τι πατριαρχία, τι οπισθοδρόμηση!

Ναι, είναι σε όλους γνωστό ότι ειδικώς στις βόρειες περιοχές της Ευρώπης δεν αντέχεται ο ήλιος.

Δεν είναι ισλαμική επιταγή, η τρύπα του όζοντος φταίει.

Η Παναγια φορουσε μαντηλα επειδη της το επεβαλλε το Ισλαμ? Προσεχε τι λες

[georgebi]

«Η μαντήλα μου δεν με κάνει λιγότερο μαχητική, ούτε λιγότερο φεμινίστρια»




Tρεις νεαρές μουσουλμάνες μιλούν για την ζωή με μαντήλα στην Ελλάδα.

https://popaganda.gr/stories/mantila-mo ... ministria/

Αζίζα, 26 χρονών, Ελληνοαιγύπτια

«Γεννήθηκα στην Ελλάδα από Αιγύπτιο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Στο σπίτι μου ήμασταν πάντα αρκετά θρησκευόμενοι και για εμένα ήταν πολύ φυσιολογικό το να φορέσω τελικά μαντήλα. Την φόρεσα όταν μου ήρθε η πρώτη περίοδος, στην Δευτέρα Γυμνασίου.

Θυμάμαι ότι εκείνη η πρώτη μέρα που πήγα σχολείο φορώντας μαντήλα, ήταν γεμάτη ανάμεικτα συναισθήματα. Οι περισσότεροι συμμαθητές μου με κοίταζαν με μεγάλη περιέργεια. Γενικά τα πράγματα στο σχολείο δεν ήταν εύκολα. Για πολλά χρόνια με φώναζαν Ταλιμπάν και είναι άπειρες οι φορές που μου τράβηξαν την μαντήλα για να δουν τα μαλλιά μου.

Ελάχιστοι ήταν οι συμμαθητές μου που ήθελαν πραγματικά να μάθουν για την θρησκεία μου και με αντιμετώπιζαν με σεβασμό, ενώ ακόμα και καθηγητές με κοιτούσαν καχύποπτα και μου έκαναν ειρωνικά σχόλια. Τότε ήμουν πολύ συνεσταλμένη και δεν μπορούσα ούτε να διανοηθώ να απαντήσω. Αυτό άλλαξε όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο. Τότε νομίζω βρήκα την φωνή μου ως Ελληνίδα μουσουλμάνα.

Όσο σπούδαζα ήμουν πολύ ενεργή σε φοιτητικές οργανώσεις και ούτε μια στιγμή δεν αισθάνθηκα πως υστερούσα σε μαχητικότητα. Έχω τσακωθεί στο μετρό με ανθρώπους που δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν το βλέμμα τους από πάνω μου και πλέον δεν αφήνω κανέναν να αμφισβητήσει την ελληνικότητά μου ή το γεγονός πως επιλέγω μόνη μου πως θα ζήσω τη ζωή μου.

Η μαντήλα μου είναι δική μου επιλογή, δεν μου επιβλήθηκε ποτέ.

Η αδερφή μου για παράδειγμα δεν φόρεσε ποτέ χιτζάμπ και θυμώνω που πρέπει να το λέω κάθε φορά αυτό για να καταλάβει ο κόσμος ότι δεν μου φόρεσαν την μαντήλα με το ζόρι οι γονείς μου.

Το χιτζάμπ μου με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής και προστατευμένη από ανεπιθύμητα βλέμματα, είναι κομμάτι του εαυτού μου.

Η μαντήλα μου δεν με κάνει λιγότερο μαχητική, ούτε λιγότερο φεμινίστρια.

Η ζωή μου δεν διαφέρει πολύ από αυτή των χριστιανών συνομηλίκων μου. Πριν την πανδημία έβγαινα, ξενυχτούσα, πήγαινα βόλτες, φλέρταρα.

Όλα αυτά βέβαια, προσαρμοσμένα στην πίστη μου , αλλά και πάλι απολάμβανα τη ζωή.

Εκεί που δυσκολεύτηκα πολύ ήταν στην αναζήτησή εργασίας. Κανείς δεν προσλάμβανε για σερβιτόρα ή πωλήτρια μια κοπέλα με χιτζάμπ και πάλι όμως δεν το έβαλα κάτω και επέμεινα. Πλέον απαιτώ τον σεβασμό.

Οι μουσουλμάνες δεν είμαστε άβουλα πλάσματα που μας άγουν και μας φέρουν οι άνδρες. Έχουμε άποψη και φωνή, απλά στην Δύση ο κόσμος δεν είναι ακόμα διατεθειμένος να μας ακούσει».

Φαρανγκίς, 35 ετών, πρόσφυγας από το Αφγανιστάν


«Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς φόρεσα πρώτη φορά την μαντήλα μου, αλλά νομίζω πως ήμουν κοντά 9 χρονών. Σαφώς επηρεάστηκα από την μητέρα μου που και εκείνη φορούσε μαντήλα, αλλά η επιλογή ήταν δική μου.

Μου άρεσε να φοράω πολύχρωμα και όμορφα μαντήλια. Στην Ελλάδα δυστυχώς, είναι πολλά τα περίεργα βλέμματα που πέφτουν πάνω μου και οι άνθρωποι πολλές φορές με αντιμετωπίζουν σαν να είμαι κατώτερή τους.

Όταν όμως, φοράω το χιτζάμπ μου αισθάνομαι άνετα και ασφαλής μέσα σε αυτό. Δεν αισθάνθηκα ποτέ πως το χιτζάμπ μου στάθηκε εμπόδιο στη ζωή μου και μπορώ να πω με μεγάλη περηφάνια πως την έχει επηρεάσει πολύ θετικά.

Είναι πολλοί εκείνοι που θεωρούν πως οι μουσουλμάνοι άνδρες εξαναγκάζουν τις γυναίκες τους να φορέσουν μαντήλα για να μπορούν να τις καταπιέζουν.

Θέλω να πω σε όλους αυτούς πως φοράω την μαντήλα μου, γιατί έτσι επέλεξα εγώ η ίδια. Με προστατεύει από τα ανεπιθύμητα βλέμματα της κοινωνίας.

Το χιτζάμπ μου δεν βλάπτει κανένα και θα ήθελα όσοι με βλέπουν να σεβαστούν αυτή μου την επιλογή και να μην με κρίνουν».

Φατιμά, 19 χρονών, πρόσφυγας από το Αφγανιστάν


«Πριν έρθω στην Ελλάδα ζούσα στο Ιράν και εκεί ήταν υποχρεωτικό τα κορίτσια να φορούν μαντήλα από 9 χρονών. Στο Ιράν δεν είχε σημασία, αν ήθελα να βάλω μαντήλα ή όχι. Έπρεπε να την φορέσω.

Όταν ήρθα στην Ελλάδα όμως, αποφάσισα να βγάλω την μαντήλα μου .

Στην αρχή ζούσαμε σε camp προσφύγων και κάθε φορά που βγαίναμε από αυτό ο κόσμος μας κοιτούσε πολύ περίεργα και μας μιλούσαν πολύ άσχημα. Στο λεωφορείο, στο μετρό… Όπου κι αν πηγαίναμε η αντιμετώπιση ήταν χάλια.

Κάποια στιγμή η μητέρα μου νοσηλεύτηκε για δυο εβδομάδες και εγώ έμεινα μαζί της. Στο νοσοκομείο ήρθε ένας κύριος μεγάλος σε ηλικία και μου έβγαλε χωρίς να θέλω την μαντήλα μου. Μου έλεγε “Εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι ούτε Ιράν, ούτε Αφγανιστάν. Γιατί φοράς μαντήλα;”.

Αυτοί ήταν οι σημαντικότεροι λόγοι που με έκαναν να την βγάλω. Πίστευα πως αν δεν φορούσα μαντήλα δεν θα με κοιτούσαν περίεργα.

Όταν τελικά έβγαλα το χιτζάμπ μου ένιωσα ένα αίσθημα ελευθερίας. Όταν καλύπτεις για πολύ καιρό τα μαλλιά σου και τελικά βγάζεις την μαντήλα, νομίζεις πως σε κοιτάνε όλοι. Νιώθεις λες και ντρέπεσαι. Από την άλλη μεριά όμως, υπάρχει το αίσθημα της ελευθερίας. Δεν είμαι σίγουρη, αλλά πιστεύω πως η ζωή μου άλλαξε.

Απ’ όταν έβγαλα την μαντήλα δεν μου συμβαίνουν πια τέτοια περιστατικά.

Δεν έρχεται κανείς να μου πει “Γιατί φοράς μαντήλα;”, ούτε με ρωτάνε από που είμαι και πόσο καιρό ζω στην χώρα. Δεν θα ήταν εύκολο να φοράω μαντήλα στην Ελλάδα. Ακόμα και στο σχολείο δεν θα ήταν εύκολο να βρω φίλους ή να κάνω παρέα με παιδιά Έλληνες. Ξέρουν όλοι ότι δεν είμαι Ελληνίδα, αλλά δεν με κοιτούν πια περίεργα.

Όσο αφορά τα κορίτσια που συνεχίζουν να φορούν μαντήλα παρόλο που ζουν στην Ελλάδα, νομίζω χωρίζονται σε δυο ομάδες.

Η μια ομάδα το κάνει για λόγους θρησκείας και νιώθει ασφάλεια φορώντας χιτζάμπ.

Υπάρχει όμως και η άλλη ομάδα, που η μαντήλα επιβάλλεται από την οικογένεια.

Έχω να πω σε όλους όσους κοιτούν περίεργα τα κορίτσια που φορούν μαντήλα, πως αυτά τα βλέμματα τις κάνουν να αισθάνονται απίστευτα άσχημα. Τα κορίτσια αυτά φορούν την μαντήλα γιατί είναι θρήσκες και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τις κοιτά περίεργα.

Είναι σαν να είσαι χριστιανός και να πας σε μια μουσουλμανική χώρα και να έχεις όλα τα βλέμματα πάνω σου.

Πολλά από αυτά τα κορίτσια αισθάνονται ότι τις κοροϊδεύουν και ότι δεν θα γίνουν ποτέ ευπρόσδεκτες στην Ευρώπη. Καλό είναι να μπει ένα τέλος σε αυτή τη συμπεριφορά».

[georgebi]

Μουσουλμάνες χωρίς μαντίλα

Η οργάνωση "Μουσουλμάνες χωρίς Μαντίλα" δίνει αγώνα για να καταργηθεί η μαντίλα από τη δημόσια θέα. Με επιστολές, κινητοποιήσεις και ενημέρωση στα σχολεία. Η δράση τους ενέχει ρίσκα.

https://www.dw.com/el/μουσουλμάνες-χωρί ... a-18196499

Ημερομηνία 18.01.2015

Η Νάντια Μπενμισί κάθεται με δύο γυναίκες σε ένα καφέ στο Ομπερβιγιέ, μια λαϊκή συνοικία στα βόρεια του Παρισιού με έντονο μουσουλμανικό στοιχείο. Είναι οι μόνες γυναίκες στο καφέ. Ανήκουν στην οργάνωση «Μουσουλμάνες χωρίς Μαντίλα» και με την παρουσία τους εκεί θέλουν να δείξουν ότι οι μουσουλμάνες δεν πρέπει να κρύβονται σε δημόσιους χώρους. Η Μπενμισί κρατά στο χέρι μια φωτογραφία με ένα κορίτσι οκτώ χρονών με το πρόσωπο καλυμμένο, σε γαλλικό δρόμο. Θα μπορούσε να ήταν και στην Καμπούλ. Αλλά η φωτογραφία είναι από την Ομπερβιγιέ.



Αν και στη Γαλλία υπάρχει σαφής διάκριση κράτους και εκκλησίας, στις συνοικίες με έντονο μουσουλμανικό στοιχείο η μαντίλα ζει και βασιλεύει στους δημόσιους χώρους. Η ίδια η Μπενμισί πριν από πολλά χρόνια εγκατέλειψε την Αλγερία για να γλυτώσει από τους φονταμενταλιστές και βρήκε καταφύγιο στη Γαλλία. Σήμερα, διδάσκει σε σχολείο στο Ομπερβιγιέ. Εκεί, όπως και σε όλα τα γαλλικά σχολεία, απαγορεύεται η μαντίλα και η μπούργκα.

«Βλέπω ακόμη και δωδεκάχρονες, που πριν καλά – καλά βγουν από το σχολείο, βάζουν τη μαντίλα», λέει. «Πρόσφατα συζητούσα σε μια τάξη με 14χρονες μαθήτριες και τους εξηγούσα ότι παλαιότερα όλες οι θρησκείες προέβλεπαν να σκεπάζουν το κεφάλι οι γυναίκες και ότι στον μουσουλμανικό κόσμο ίσχυε και πριν το Κοράνι. Μια μαθήτρια γύρισε και μου είπε ότι θα είχε τη διάθεση να με σκοτώσει με αυτά που λέω. Σοκαρίστηκα». Σήμερα το κορίτσι γύρισε τα νώτα στη χώρα που γεννήθηκε, τη Γαλλία, και φοιτά σε θρησκευτικό σχολείο στο Μαλί. Δίπλα στη Μπενμισί κάθεται η Νάντια Ουλντ – Κεσί, μέλος της ίδιας οργάνωσης. Οι γονείς της μετανάστευσαν από την Αλγερία, η ίδια γεννήθηκε στη Γαλλία. Πρόσφατα η ανιψιά της την προσέβαλε για τη ενεργοποίησή της στην οργάνωση, αποκαλώντας την άπιστη.



Στο όνομα της οργάνωσης οι δύο γυναίκες έστειλαν επιστολή στον Νταλίλ Μπουμπακέρ, πρόεδρο του Ισλαμικού Συμβουλίου της Γαλλίας, που τον περασμένο Ιούνιο δημοσίευσε κάτι σαν οδηγό πλεύσης, όπου καλεί τις γυναίκες μουσουλμάνες να σέβονται τις αξίες της Δημοκρατίας, όπως και την απαγόρευση της μπούργκας σε δημόσιους χώρους. Παράλληλα όμως υπενθυμίζει ότι η μαντίλα είναι υποχρεωτική.
«Του γράψαμε ότι δεν υπάρχει πουθενά στο Κοράνι υποχρέωση των γυναικών να καλύπτουν το κεφάλι τους, του υπενθυμίσαμε ότι οι απόψεις του πλησιάζουν αυτές των ισλαμιστών και ότι αυτό θέτει σε κίνδυνο εμάς και την κοινωνία. Και τελειώνουμε με την φράση, ότι ‘οι θέσεις σας είναι αναχρονιστικές και επικίνδυνες', γιατί το πρώτο πράγμα που κάνουν οι ισλαμιστές στις περιοχές που προελαύνουν είναι να αναγκάζουν τις γυναίκες να καλύψουν το πρόσωπό τους».

Απάντηση δεν έχουν πάρει μέχρι τώρα. Το επόμενο βήμα είναι επιστολή με παραλήπτη τον πρόεδρο Ολάντ, η οποία θα τον καλεί να λάβει μέτρα εξοστρακισμού της μαντίλας από τη κοινή θέα. Μια επιθυμία, που φαίνεται να ασπάζεται ο Ολάντ, αν κρίνουμε από την πρόσφατη ομιλία του στο Ινστιτούτο Αραβικού Κόσμου.

[Σπύρος]

Ναι, είναι σε όλους γνωστό ότι ειδικώς στις βόρειες περιοχές της Ευρώπης δεν αντέχεται ο ήλιος.

Δεν είναι ισλαμική επιταγή, η τρύπα του όζοντος φταίει.

Η Γαλλία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα μπορεί να πάρει λογικά μέτρα που μπορούν να βοηθήσουν στην ενσωμάτωση των Μουσουλμάνων γυναικών. Για παράδειγμα να τρία μέτρα:

1) Απαγόρευση δημοσίας κυκλοφορίας γυναικός ή ανδρός με νικάμπ, μπούρκα, τσαντόρ, ή μάσκα.
2) Απαγόρευση πώλησης νικάμπ, μπούρκα, τσαντόρ, και μασκών.
3) Προώθηση δημόσιας εμπρόσωπης παρουσίας χωρίς συνοδό του κάθε πολίτη με κρατικές υπηρεσίες. Εκεί η κάθε μουσουλμάνα θα είναι υποχρεωμένη με ή χωρίς χιτζάμπ ή χιμάρ και μόνη της να έρχεται σε επικοινωνία με συμπολίτες υπαλλήλους του κράτους.

[ΓΑΛΗ]

Ποιες ακριβώς ήταν οι κρατικές απαγορεύσεις και η καταπίεση της θρησκευτικής έκφρασης των πολιτών για τους χριστιανούς της Ευρώπης, πριν τη μαζική συρροή των μουσουλμάνων;

Στη Γαλλία έγινε ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας το 1905 στον απόηχο της υπόθεσης Ντρέυφους.Δεν υπάρχει καταπίεση αλλά υπάρχει αυστηρή απαγόρευση κρατικών λειτουργιών μαζί με θρησκευτικές.
Μάλιστα το σχετικό άρθρο του συντάγματος λέει Η Δημοκρατία δεν αναγνωρίζει καμμιά θρησκεία.
Μερικοί ίσως θεωρούν καταπίεση ότι απαγορεύεται η εικόνα του Χριστού στα δικαστήρια όπως σε εμάς ή η προσευχή στα σχολεία αλλά δεν είναι.Φυσικά στην Ανατολική Ευρώπη επί κομμουνισμού υπήρχαν κανονικοί διωγμοί.

Η αποχριστιανοποίηση της Ευρώπης ήταν σαφώς πολιτική επιλογή αλλά βασίζεται κυρίως στο διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας. Κάποιοι χριστιανοί φυσικά θεωρούν ως καταπίεση την άρση του υποχρεωτικού εκκλησιασμού και γενικώς ό,τι δεν παίζει στο πλαίσιο της επιβολής της θρησκείας.

Το σίγουρο όμως είναι ότι ποτέ οι θρησκευτικοί κανόνες δεν λειτουργούσαν ως νόμος του κράτους όπως ισχύει στη σαρία και για να γίνω πιο συγκεκριμένη ουδείς παπάς ή μητροπολίτης είχε το δικαίωμα να επιβάλλει ενδυματολογικό κώδικα εκτός της εκκλησίας του.

Αναφορικά δε με τους διωγμούς των χριστιανών επί κομμουνισμού, σαφώς και έφεραν αποτέλεσμα γιατί όλως τυχαίως τόσο οι κομμουνιστές όσο και οι αριστερές παραφυάδες τους, έχουν μέχρι σήμερα ένα κοινό στοιχείο: Eίναι λάβροι κατά των χριστιανών ενώ συγχρόνως δείχνουν κατανόηση και προστατευτικότητα για τους μουσουλμάνους.

Για κάποιο γελοίο λόγο, συνειδητά ή ασυνείδητα βλέπουν τους μουσουλμάνους ως συμμάχους τους στον αντιχριστιανικό (για την ακρίβεια αντιεθνικιστικό) τους αγώνα.

Είναι μια αριστερίστικη διαταραχή από την οποία έχει προκύψει το εξής παράδοξο: Oι πολιτικαλικορεκτιστές καπιταλιστές και οι αντικαπιταλιστές αγωνιστές αν και δηλώνουν άθεοι έχουν γίνει η Βαράγγια φρουρά των μουσουλμάνων.

Στη συγκεκριμένη φρουρά έχουν προστεθεί και τα σώματα των εθνικοινωνιστών ελληναράδων που γκρινιάζουν για τους εισβολείς αλλά εγκρίνουν τρελλά το μουσλίμ γουέι σε ό,τι αφορά τις γυναίκες.

[foscilis]

Οι συμβάσεις σε μία κοινωνία δεν ρυθμίζονται από ..την κρατική εξουσία που κάνει κουμάντο στην κοινωνία αυτή ;
Το πώς είναι οργανωμένη μία κοινωνία και το τι κώδικες δεοντολογίας επιτρέπει ή δεν επιτρέπει δεν είναι θέμα της κρατικής εξουσίας που κάνει κουμάντο στην οργανωμένη αυτή κοινωνία ;

Υπάρχει κοινωνική οργάνωση χωρίς την συνδρομή της κρατικής εξουσίας;

Φυσικά και γίνεται από το κράτος, ένα κράτος λαϊκής κυριαρχίας. Οι νόμοι θεσπίζονται για να περιορίσουν σε ορισμένες ακραίες περιπτώσεις την ελευθερία των ατόμων για να πετύχουν κάποιο σημαντικό γενικότερο καλό. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι η απαγόρευση της μαντίλας αποδεικνύει ότι οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες βουλιάζουν σε αυτό που λέμε πολιτική βλακεία. Σε δεύτερη ματιά όμως φαίνεται ένα οργανωμένο σχέδιο που έχει ως σκοπό τον περιορισμό των θρησκευτικών ελευθεριών των πολιτών εγκαθιδρύοντας μία θεοκρατική απολυταρχική εξουσία. Ο θεός σε αυτήν την περίπτωση είναι ο άρχοντας της αθεΐας ο Διάβολος.

Ποιες ακριβώς ήταν οι κρατικές απαγορεύσεις και η καταπίεση της θρησκευτικής έκφρασης των πολιτών για τους χριστιανούς της Ευρώπης, πριν τη μαζική συρροή των μουσουλμάνων;

[foscilis]

Μουσουλμάνοι πάντα υπήρχαν στην Ευρωπη και οι περισσότεροι ήταν πολύ νορμάλ. Η στροφή προς την τρέχουσα (βασικά σαουδαραβική) εκδοχή του Ισλάμ
είναι παγκοσμια. Δεν ξέρω με λεπτομέρειες πώς ξεκινησε. Λογικά είναι σύνθετο φαινομενο. Αλλά είναι σαφές ότι δεν είναι συμβατή με το κοσμικό κράτος, τη δημοκρατία και τα δικαιώματα των γυναικών.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

«Η μαντήλα μου δεν με κάνει λιγότερο μαχητική, ούτε λιγότερο φεμινίστρια»

[img]https://i.postimg.cc/L4JXZ8Vh/popa ... .jpg[/img]


Tρεις νεαρές μουσουλμάνες μιλούν για την ζωή με μαντήλα στην Ελλάδα.

https://popaganda.gr/stories/mantila-mo ... ministria/

Αζίζα, 26 χρονών, Ελληνοαιγύπτια

«Γεννήθηκα στην Ελλάδα από Αιγύπτιο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Στο σπίτι μου ήμασταν πάντα αρκετά θρησκευόμενοι και για εμένα ήταν πολύ φυσιολογικό το να φορέσω τελικά μαντήλα. Την φόρεσα όταν μου ήρθε η πρώτη περίοδος, στην Δευτέρα Γυμνασίου.

Θυμάμαι ότι εκείνη η πρώτη μέρα που πήγα σχολείο φορώντας μαντήλα, ήταν γεμάτη ανάμεικτα συναισθήματα. Οι περισσότεροι συμμαθητές μου με κοίταζαν με μεγάλη περιέργεια. Γενικά τα πράγματα στο σχολείο δεν ήταν εύκολα. Για πολλά χρόνια με φώναζαν Ταλιμπάν και είναι άπειρες οι φορές που μου τράβηξαν την μαντήλα για να δουν τα μαλλιά μου.

Ελάχιστοι ήταν οι συμμαθητές μου που ήθελαν πραγματικά να μάθουν για την θρησκεία μου και με αντιμετώπιζαν με σεβασμό, ενώ ακόμα και καθηγητές με κοιτούσαν καχύποπτα και μου έκαναν ειρωνικά σχόλια. Τότε ήμουν πολύ συνεσταλμένη και δεν μπορούσα ούτε να διανοηθώ να απαντήσω. Αυτό άλλαξε όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο. Τότε νομίζω βρήκα την φωνή μου ως Ελληνίδα μουσουλμάνα.

Όσο σπούδαζα ήμουν πολύ ενεργή σε φοιτητικές οργανώσεις και ούτε μια στιγμή δεν αισθάνθηκα πως υστερούσα σε μαχητικότητα. Έχω τσακωθεί στο μετρό με ανθρώπους που δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν το βλέμμα τους από πάνω μου και πλέον δεν αφήνω κανέναν να αμφισβητήσει την ελληνικότητά μου ή το γεγονός πως επιλέγω μόνη μου πως θα ζήσω τη ζωή μου.

Η μαντήλα μου είναι δική μου επιλογή, δεν μου επιβλήθηκε ποτέ.

Η αδερφή μου για παράδειγμα δεν φόρεσε ποτέ χιτζάμπ και θυμώνω που πρέπει να το λέω κάθε φορά αυτό για να καταλάβει ο κόσμος ότι δεν μου φόρεσαν την μαντήλα με το ζόρι οι γονείς μου.

Το χιτζάμπ μου με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής και προστατευμένη από ανεπιθύμητα βλέμματα, είναι κομμάτι του εαυτού μου.

Η μαντήλα μου δεν με κάνει λιγότερο μαχητική, ούτε λιγότερο φεμινίστρια.

Η ζωή μου δεν διαφέρει πολύ από αυτή των χριστιανών συνομηλίκων μου. Πριν την πανδημία έβγαινα, ξενυχτούσα, πήγαινα βόλτες, φλέρταρα.

Όλα αυτά βέβαια, προσαρμοσμένα στην πίστη μου , αλλά και πάλι απολάμβανα τη ζωή.

Εκεί που δυσκολεύτηκα πολύ ήταν στην αναζήτησή εργασίας. Κανείς δεν προσλάμβανε για σερβιτόρα ή πωλήτρια μια κοπέλα με χιτζάμπ και πάλι όμως δεν το έβαλα κάτω και επέμεινα. Πλέον απαιτώ τον σεβασμό.

Οι μουσουλμάνες δεν είμαστε άβουλα πλάσματα που μας άγουν και μας φέρουν οι άνδρες. Έχουμε άποψη και φωνή, απλά στην Δύση ο κόσμος δεν είναι ακόμα διατεθειμένος να μας ακούσει».

Φαρανγκίς, 35 ετών, πρόσφυγας από το Αφγανιστάν


«Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς φόρεσα πρώτη φορά την μαντήλα μου, αλλά νομίζω πως ήμουν κοντά 9 χρονών. Σαφώς επηρεάστηκα από την μητέρα μου που και εκείνη φορούσε μαντήλα, αλλά η επιλογή ήταν δική μου.

Μου άρεσε να φοράω πολύχρωμα και όμορφα μαντήλια. Στην Ελλάδα δυστυχώς, είναι πολλά τα περίεργα βλέμματα που πέφτουν πάνω μου και οι άνθρωποι πολλές φορές με αντιμετωπίζουν σαν να είμαι κατώτερή τους.

Όταν όμως, φοράω το χιτζάμπ μου αισθάνομαι άνετα και ασφαλής μέσα σε αυτό. Δεν αισθάνθηκα ποτέ πως το χιτζάμπ μου στάθηκε εμπόδιο στη ζωή μου και μπορώ να πω με μεγάλη περηφάνια πως την έχει επηρεάσει πολύ θετικά.

Είναι πολλοί εκείνοι που θεωρούν πως οι μουσουλμάνοι άνδρες εξαναγκάζουν τις γυναίκες τους να φορέσουν μαντήλα για να μπορούν να τις καταπιέζουν.

Θέλω να πω σε όλους αυτούς πως φοράω την μαντήλα μου, γιατί έτσι επέλεξα εγώ η ίδια. Με προστατεύει από τα ανεπιθύμητα βλέμματα της κοινωνίας.

Το χιτζάμπ μου δεν βλάπτει κανένα και θα ήθελα όσοι με βλέπουν να σεβαστούν αυτή μου την επιλογή και να μην με κρίνουν».

Φατιμά, 19 χρονών, πρόσφυγας από το Αφγανιστάν


«Πριν έρθω στην Ελλάδα ζούσα στο Ιράν και εκεί ήταν υποχρεωτικό τα κορίτσια να φορούν μαντήλα από 9 χρονών. Στο Ιράν δεν είχε σημασία, αν ήθελα να βάλω μαντήλα ή όχι. Έπρεπε να την φορέσω.

Όταν ήρθα στην Ελλάδα όμως, αποφάσισα να βγάλω την μαντήλα μου .

Στην αρχή ζούσαμε σε camp προσφύγων και κάθε φορά που βγαίναμε από αυτό ο κόσμος μας κοιτούσε πολύ περίεργα και μας μιλούσαν πολύ άσχημα. Στο λεωφορείο, στο μετρό… Όπου κι αν πηγαίναμε η αντιμετώπιση ήταν χάλια.

Κάποια στιγμή η μητέρα μου νοσηλεύτηκε για δυο εβδομάδες και εγώ έμεινα μαζί της. Στο νοσοκομείο ήρθε ένας κύριος μεγάλος σε ηλικία και μου έβγαλε χωρίς να θέλω την μαντήλα μου. Μου έλεγε “Εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι ούτε Ιράν, ούτε Αφγανιστάν. Γιατί φοράς μαντήλα;”.

Αυτοί ήταν οι σημαντικότεροι λόγοι που με έκαναν να την βγάλω. Πίστευα πως αν δεν φορούσα μαντήλα δεν θα με κοιτούσαν περίεργα.

Όταν τελικά έβγαλα το χιτζάμπ μου ένιωσα ένα αίσθημα ελευθερίας. Όταν καλύπτεις για πολύ καιρό τα μαλλιά σου και τελικά βγάζεις την μαντήλα, νομίζεις πως σε κοιτάνε όλοι. Νιώθεις λες και ντρέπεσαι. Από την άλλη μεριά όμως, υπάρχει το αίσθημα της ελευθερίας. Δεν είμαι σίγουρη, αλλά πιστεύω πως η ζωή μου άλλαξε.

Απ’ όταν έβγαλα την μαντήλα δεν μου συμβαίνουν πια τέτοια περιστατικά.

Δεν έρχεται κανείς να μου πει “Γιατί φοράς μαντήλα;”, ούτε με ρωτάνε από που είμαι και πόσο καιρό ζω στην χώρα. Δεν θα ήταν εύκολο να φοράω μαντήλα στην Ελλάδα. Ακόμα και στο σχολείο δεν θα ήταν εύκολο να βρω φίλους ή να κάνω παρέα με παιδιά Έλληνες. Ξέρουν όλοι ότι δεν είμαι Ελληνίδα, αλλά δεν με κοιτούν πια περίεργα.

Όσο αφορά τα κορίτσια που συνεχίζουν να φορούν μαντήλα παρόλο που ζουν στην Ελλάδα, νομίζω χωρίζονται σε δυο ομάδες.

Η μια ομάδα το κάνει για λόγους θρησκείας και νιώθει ασφάλεια φορώντας χιτζάμπ.

Υπάρχει όμως και η άλλη ομάδα, που η μαντήλα επιβάλλεται από την οικογένεια.

Έχω να πω σε όλους όσους κοιτούν περίεργα τα κορίτσια που φορούν μαντήλα, πως αυτά τα βλέμματα τις κάνουν να αισθάνονται απίστευτα άσχημα. Τα κορίτσια αυτά φορούν την μαντήλα γιατί είναι θρήσκες και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τις κοιτά περίεργα.

Είναι σαν να είσαι χριστιανός και να πας σε μια μουσουλμανική χώρα και να έχεις όλα τα βλέμματα πάνω σου.

Πολλά από αυτά τα κορίτσια αισθάνονται ότι τις κοροϊδεύουν και ότι δεν θα γίνουν ποτέ ευπρόσδεκτες στην Ευρώπη. Καλό είναι να μπει ένα τέλος σε αυτή τη συμπεριφορά».




[img]https://i.postimg.cc/KjkdcVBv/popa ... .jpg[/img]

πάω στοίχημα πως άμα ψάξεις για άλλα άρθρα τους εκεί στο σάιτ θα γράφουν για το πώς πχ στα αγοράκια επιβάλλεται από το κοινωνικά περιβάλλον τους να παίζουν με όπλα και στρατιωτάκια και στα κοριτσάκια με κούκλες και κουζινικά.

σε αυτή τη περίπτωση όμως μας διαβεβαιώνουν ότι τα ίδια τα 9χρονα κορίτσια έκαναν συνειδητή επιλογή να φοράνε τη μαντίλα και δεν τους επιβλήθηκε από τα κοινωνικά πρότυπα και τις νόρμες. γιατί ένα 9χρονο κορίτσι, μεγαλωμένο μάλιστα σε μια υπερσυντηρητική οικογένεια και κοινωνία έχει και την ωριμότητα της ατομικής κρίσης και την ελευθερία της επιλογής.

για μένα πάντως καλά κάνουν και φοράνε ό,τι θέλουν
πολυπολιτισμό ήθελαν οι δυτικοί και αυτό λαμβάνουν
μόκο τώρα

[Στρακαστρουκας]

«Η μαντήλα μου δεν με κάνει λιγότερο μαχητική, ούτε λιγότερο φεμινίστρια»

[img]https://i.postimg.cc/L4JXZ8Vh/popa ... .jpg[/img]


Tρεις νεαρές μουσουλμάνες μιλούν για την ζωή με μαντήλα στην Ελλάδα.

https://popaganda.gr/stories/mantila-mo ... ministria/

Αζίζα, 26 χρονών, Ελληνοαιγύπτια

«Γεννήθηκα στην Ελλάδα από Αιγύπτιο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Στο σπίτι μου ήμασταν πάντα αρκετά θρησκευόμενοι και για εμένα ήταν πολύ φυσιολογικό το να φορέσω τελικά μαντήλα. Την φόρεσα όταν μου ήρθε η πρώτη περίοδος, στην Δευτέρα Γυμνασίου.

Θυμάμαι ότι εκείνη η πρώτη μέρα που πήγα σχολείο φορώντας μαντήλα, ήταν γεμάτη ανάμεικτα συναισθήματα. Οι περισσότεροι συμμαθητές μου με κοίταζαν με μεγάλη περιέργεια. Γενικά τα πράγματα στο σχολείο δεν ήταν εύκολα. Για πολλά χρόνια με φώναζαν Ταλιμπάν και είναι άπειρες οι φορές που μου τράβηξαν την μαντήλα για να δουν τα μαλλιά μου.

Ελάχιστοι ήταν οι συμμαθητές μου που ήθελαν πραγματικά να μάθουν για την θρησκεία μου και με αντιμετώπιζαν με σεβασμό, ενώ ακόμα και καθηγητές με κοιτούσαν καχύποπτα και μου έκαναν ειρωνικά σχόλια. Τότε ήμουν πολύ συνεσταλμένη και δεν μπορούσα ούτε να διανοηθώ να απαντήσω. Αυτό άλλαξε όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο. Τότε νομίζω βρήκα την φωνή μου ως Ελληνίδα μουσουλμάνα.

Όσο σπούδαζα ήμουν πολύ ενεργή σε φοιτητικές οργανώσεις και ούτε μια στιγμή δεν αισθάνθηκα πως υστερούσα σε μαχητικότητα. Έχω τσακωθεί στο μετρό με ανθρώπους που δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν το βλέμμα τους από πάνω μου και πλέον δεν αφήνω κανέναν να αμφισβητήσει την ελληνικότητά μου ή το γεγονός πως επιλέγω μόνη μου πως θα ζήσω τη ζωή μου.

Η μαντήλα μου είναι δική μου επιλογή, δεν μου επιβλήθηκε ποτέ.

Η αδερφή μου για παράδειγμα δεν φόρεσε ποτέ χιτζάμπ και θυμώνω που πρέπει να το λέω κάθε φορά αυτό για να καταλάβει ο κόσμος ότι δεν μου φόρεσαν την μαντήλα με το ζόρι οι γονείς μου.

Το χιτζάμπ μου με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής και προστατευμένη από ανεπιθύμητα βλέμματα, είναι κομμάτι του εαυτού μου.

Η μαντήλα μου δεν με κάνει λιγότερο μαχητική, ούτε λιγότερο φεμινίστρια.

Η ζωή μου δεν διαφέρει πολύ από αυτή των χριστιανών συνομηλίκων μου. Πριν την πανδημία έβγαινα, ξενυχτούσα, πήγαινα βόλτες, φλέρταρα.

Όλα αυτά βέβαια, προσαρμοσμένα στην πίστη μου , αλλά και πάλι απολάμβανα τη ζωή.

Εκεί που δυσκολεύτηκα πολύ ήταν στην αναζήτησή εργασίας. Κανείς δεν προσλάμβανε για σερβιτόρα ή πωλήτρια μια κοπέλα με χιτζάμπ και πάλι όμως δεν το έβαλα κάτω και επέμεινα. Πλέον απαιτώ τον σεβασμό.

Οι μουσουλμάνες δεν είμαστε άβουλα πλάσματα που μας άγουν και μας φέρουν οι άνδρες. Έχουμε άποψη και φωνή, απλά στην Δύση ο κόσμος δεν είναι ακόμα διατεθειμένος να μας ακούσει».

Φαρανγκίς, 35 ετών, πρόσφυγας από το Αφγανιστάν


«Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς φόρεσα πρώτη φορά την μαντήλα μου, αλλά νομίζω πως ήμουν κοντά 9 χρονών. Σαφώς επηρεάστηκα από την μητέρα μου που και εκείνη φορούσε μαντήλα, αλλά η επιλογή ήταν δική μου.

Μου άρεσε να φοράω πολύχρωμα και όμορφα μαντήλια. Στην Ελλάδα δυστυχώς, είναι πολλά τα περίεργα βλέμματα που πέφτουν πάνω μου και οι άνθρωποι πολλές φορές με αντιμετωπίζουν σαν να είμαι κατώτερή τους.

Όταν όμως, φοράω το χιτζάμπ μου αισθάνομαι άνετα και ασφαλής μέσα σε αυτό. Δεν αισθάνθηκα ποτέ πως το χιτζάμπ μου στάθηκε εμπόδιο στη ζωή μου και μπορώ να πω με μεγάλη περηφάνια πως την έχει επηρεάσει πολύ θετικά.

Είναι πολλοί εκείνοι που θεωρούν πως οι μουσουλμάνοι άνδρες εξαναγκάζουν τις γυναίκες τους να φορέσουν μαντήλα για να μπορούν να τις καταπιέζουν.

Θέλω να πω σε όλους αυτούς πως φοράω την μαντήλα μου, γιατί έτσι επέλεξα εγώ η ίδια. Με προστατεύει από τα ανεπιθύμητα βλέμματα της κοινωνίας.

Το χιτζάμπ μου δεν βλάπτει κανένα και θα ήθελα όσοι με βλέπουν να σεβαστούν αυτή μου την επιλογή και να μην με κρίνουν».

Φατιμά, 19 χρονών, πρόσφυγας από το Αφγανιστάν


«Πριν έρθω στην Ελλάδα ζούσα στο Ιράν και εκεί ήταν υποχρεωτικό τα κορίτσια να φορούν μαντήλα από 9 χρονών. Στο Ιράν δεν είχε σημασία, αν ήθελα να βάλω μαντήλα ή όχι. Έπρεπε να την φορέσω.

Όταν ήρθα στην Ελλάδα όμως, αποφάσισα να βγάλω την μαντήλα μου .

Στην αρχή ζούσαμε σε camp προσφύγων και κάθε φορά που βγαίναμε από αυτό ο κόσμος μας κοιτούσε πολύ περίεργα και μας μιλούσαν πολύ άσχημα. Στο λεωφορείο, στο μετρό… Όπου κι αν πηγαίναμε η αντιμετώπιση ήταν χάλια.

Κάποια στιγμή η μητέρα μου νοσηλεύτηκε για δυο εβδομάδες και εγώ έμεινα μαζί της. Στο νοσοκομείο ήρθε ένας κύριος μεγάλος σε ηλικία και μου έβγαλε χωρίς να θέλω την μαντήλα μου. Μου έλεγε “Εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι ούτε Ιράν, ούτε Αφγανιστάν. Γιατί φοράς μαντήλα;”.

Αυτοί ήταν οι σημαντικότεροι λόγοι που με έκαναν να την βγάλω. Πίστευα πως αν δεν φορούσα μαντήλα δεν θα με κοιτούσαν περίεργα.

Όταν τελικά έβγαλα το χιτζάμπ μου ένιωσα ένα αίσθημα ελευθερίας. Όταν καλύπτεις για πολύ καιρό τα μαλλιά σου και τελικά βγάζεις την μαντήλα, νομίζεις πως σε κοιτάνε όλοι. Νιώθεις λες και ντρέπεσαι. Από την άλλη μεριά όμως, υπάρχει το αίσθημα της ελευθερίας. Δεν είμαι σίγουρη, αλλά πιστεύω πως η ζωή μου άλλαξε.

Απ’ όταν έβγαλα την μαντήλα δεν μου συμβαίνουν πια τέτοια περιστατικά.

Δεν έρχεται κανείς να μου πει “Γιατί φοράς μαντήλα;”, ούτε με ρωτάνε από που είμαι και πόσο καιρό ζω στην χώρα. Δεν θα ήταν εύκολο να φοράω μαντήλα στην Ελλάδα. Ακόμα και στο σχολείο δεν θα ήταν εύκολο να βρω φίλους ή να κάνω παρέα με παιδιά Έλληνες. Ξέρουν όλοι ότι δεν είμαι Ελληνίδα, αλλά δεν με κοιτούν πια περίεργα.

Όσο αφορά τα κορίτσια που συνεχίζουν να φορούν μαντήλα παρόλο που ζουν στην Ελλάδα, νομίζω χωρίζονται σε δυο ομάδες.

Η μια ομάδα το κάνει για λόγους θρησκείας και νιώθει ασφάλεια φορώντας χιτζάμπ.

Υπάρχει όμως και η άλλη ομάδα, που η μαντήλα επιβάλλεται από την οικογένεια.

Έχω να πω σε όλους όσους κοιτούν περίεργα τα κορίτσια που φορούν μαντήλα, πως αυτά τα βλέμματα τις κάνουν να αισθάνονται απίστευτα άσχημα. Τα κορίτσια αυτά φορούν την μαντήλα γιατί είναι θρήσκες και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τις κοιτά περίεργα.

Είναι σαν να είσαι χριστιανός και να πας σε μια μουσουλμανική χώρα και να έχεις όλα τα βλέμματα πάνω σου.

Πολλά από αυτά τα κορίτσια αισθάνονται ότι τις κοροϊδεύουν και ότι δεν θα γίνουν ποτέ ευπρόσδεκτες στην Ευρώπη. Καλό είναι να μπει ένα τέλος σε αυτή τη συμπεριφορά».




[img]https://i.postimg.cc/KjkdcVBv/popa ... .jpg[/img]

πάω στοίχημα πως άμα ψάξεις για άλλα άρθρα τους εκεί στο σάιτ θα γράφουν για το πώς πχ στα αγοράκια επιβάλλεται από το κοινωνικά περιβάλλον τους να παίζουν με όπλα και στρατιωτάκια και στα κοριτσάκια με κούκλες και κουζινικά.

σε αυτή τη περίπτωση όμως μας διαβεβαιώνουν ότι τα ίδια τα 9χρονα κορίτσια έκαναν συνειδητή επιλογή να φοράνε τη μαντίλα και δεν τους επιβλήθηκε από τα κοινωνικά πρότυπα και τις νόρμες. γιατί ένα 9χρονο κορίτσι, μεγαλωμένο μάλιστα σε μια υπερσυντηρητική οικογένεια και κοινωνία έχει και την ωριμότητα της ατομικής κρίσης και την ελευθερία της επιλογής.

για μένα πάντως καλά κάνουν και φοράνε ό,τι θέλουν
πολυπολιτισμό ήθελαν οι δυτικοί και αυτό λαμβάνουν
μόκο τώρα

Δηλαδη εσυ δεν θα φορουσες τιποτα στο 9χρονο κοριτσακι σου

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

«Η μαντήλα μου δεν με κάνει λιγότερο μαχητική, ούτε λιγότερο φεμινίστρια»

[img]https://i.postimg.cc/L4JXZ8Vh/popa ... .jpg[/img]


Tρεις νεαρές μουσουλμάνες μιλούν για την ζωή με μαντήλα στην Ελλάδα.

https://popaganda.gr/stories/mantila-mo ... ministria/

Αζίζα, 26 χρονών, Ελληνοαιγύπτια

«Γεννήθηκα στην Ελλάδα από Αιγύπτιο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Στο σπίτι μου ήμασταν πάντα αρκετά θρησκευόμενοι και για εμένα ήταν πολύ φυσιολογικό το να φορέσω τελικά μαντήλα. Την φόρεσα όταν μου ήρθε η πρώτη περίοδος, στην Δευτέρα Γυμνασίου.

Θυμάμαι ότι εκείνη η πρώτη μέρα που πήγα σχολείο φορώντας μαντήλα, ήταν γεμάτη ανάμεικτα συναισθήματα. Οι περισσότεροι συμμαθητές μου με κοίταζαν με μεγάλη περιέργεια. Γενικά τα πράγματα στο σχολείο δεν ήταν εύκολα. Για πολλά χρόνια με φώναζαν Ταλιμπάν και είναι άπειρες οι φορές που μου τράβηξαν την μαντήλα για να δουν τα μαλλιά μου.

Ελάχιστοι ήταν οι συμμαθητές μου που ήθελαν πραγματικά να μάθουν για την θρησκεία μου και με αντιμετώπιζαν με σεβασμό, ενώ ακόμα και καθηγητές με κοιτούσαν καχύποπτα και μου έκαναν ειρωνικά σχόλια. Τότε ήμουν πολύ συνεσταλμένη και δεν μπορούσα ούτε να διανοηθώ να απαντήσω. Αυτό άλλαξε όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο. Τότε νομίζω βρήκα την φωνή μου ως Ελληνίδα μουσουλμάνα.

Όσο σπούδαζα ήμουν πολύ ενεργή σε φοιτητικές οργανώσεις και ούτε μια στιγμή δεν αισθάνθηκα πως υστερούσα σε μαχητικότητα. Έχω τσακωθεί στο μετρό με ανθρώπους που δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν το βλέμμα τους από πάνω μου και πλέον δεν αφήνω κανέναν να αμφισβητήσει την ελληνικότητά μου ή το γεγονός πως επιλέγω μόνη μου πως θα ζήσω τη ζωή μου.

Η μαντήλα μου είναι δική μου επιλογή, δεν μου επιβλήθηκε ποτέ.

Η αδερφή μου για παράδειγμα δεν φόρεσε ποτέ χιτζάμπ και θυμώνω που πρέπει να το λέω κάθε φορά αυτό για να καταλάβει ο κόσμος ότι δεν μου φόρεσαν την μαντήλα με το ζόρι οι γονείς μου.

Το χιτζάμπ μου με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής και προστατευμένη από ανεπιθύμητα βλέμματα, είναι κομμάτι του εαυτού μου.

Η μαντήλα μου δεν με κάνει λιγότερο μαχητική, ούτε λιγότερο φεμινίστρια.

Η ζωή μου δεν διαφέρει πολύ από αυτή των χριστιανών συνομηλίκων μου. Πριν την πανδημία έβγαινα, ξενυχτούσα, πήγαινα βόλτες, φλέρταρα.

Όλα αυτά βέβαια, προσαρμοσμένα στην πίστη μου , αλλά και πάλι απολάμβανα τη ζωή.

Εκεί που δυσκολεύτηκα πολύ ήταν στην αναζήτησή εργασίας. Κανείς δεν προσλάμβανε για σερβιτόρα ή πωλήτρια μια κοπέλα με χιτζάμπ και πάλι όμως δεν το έβαλα κάτω και επέμεινα. Πλέον απαιτώ τον σεβασμό.

Οι μουσουλμάνες δεν είμαστε άβουλα πλάσματα που μας άγουν και μας φέρουν οι άνδρες. Έχουμε άποψη και φωνή, απλά στην Δύση ο κόσμος δεν είναι ακόμα διατεθειμένος να μας ακούσει».

Φαρανγκίς, 35 ετών, πρόσφυγας από το Αφγανιστάν


«Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς φόρεσα πρώτη φορά την μαντήλα μου, αλλά νομίζω πως ήμουν κοντά 9 χρονών. Σαφώς επηρεάστηκα από την μητέρα μου που και εκείνη φορούσε μαντήλα, αλλά η επιλογή ήταν δική μου.

Μου άρεσε να φοράω πολύχρωμα και όμορφα μαντήλια. Στην Ελλάδα δυστυχώς, είναι πολλά τα περίεργα βλέμματα που πέφτουν πάνω μου και οι άνθρωποι πολλές φορές με αντιμετωπίζουν σαν να είμαι κατώτερή τους.

Όταν όμως, φοράω το χιτζάμπ μου αισθάνομαι άνετα και ασφαλής μέσα σε αυτό. Δεν αισθάνθηκα ποτέ πως το χιτζάμπ μου στάθηκε εμπόδιο στη ζωή μου και μπορώ να πω με μεγάλη περηφάνια πως την έχει επηρεάσει πολύ θετικά.

Είναι πολλοί εκείνοι που θεωρούν πως οι μουσουλμάνοι άνδρες εξαναγκάζουν τις γυναίκες τους να φορέσουν μαντήλα για να μπορούν να τις καταπιέζουν.

Θέλω να πω σε όλους αυτούς πως φοράω την μαντήλα μου, γιατί έτσι επέλεξα εγώ η ίδια. Με προστατεύει από τα ανεπιθύμητα βλέμματα της κοινωνίας.

Το χιτζάμπ μου δεν βλάπτει κανένα και θα ήθελα όσοι με βλέπουν να σεβαστούν αυτή μου την επιλογή και να μην με κρίνουν».

Φατιμά, 19 χρονών, πρόσφυγας από το Αφγανιστάν


«Πριν έρθω στην Ελλάδα ζούσα στο Ιράν και εκεί ήταν υποχρεωτικό τα κορίτσια να φορούν μαντήλα από 9 χρονών. Στο Ιράν δεν είχε σημασία, αν ήθελα να βάλω μαντήλα ή όχι. Έπρεπε να την φορέσω.

Όταν ήρθα στην Ελλάδα όμως, αποφάσισα να βγάλω την μαντήλα μου .

Στην αρχή ζούσαμε σε camp προσφύγων και κάθε φορά που βγαίναμε από αυτό ο κόσμος μας κοιτούσε πολύ περίεργα και μας μιλούσαν πολύ άσχημα. Στο λεωφορείο, στο μετρό… Όπου κι αν πηγαίναμε η αντιμετώπιση ήταν χάλια.

Κάποια στιγμή η μητέρα μου νοσηλεύτηκε για δυο εβδομάδες και εγώ έμεινα μαζί της. Στο νοσοκομείο ήρθε ένας κύριος μεγάλος σε ηλικία και μου έβγαλε χωρίς να θέλω την μαντήλα μου. Μου έλεγε “Εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι ούτε Ιράν, ούτε Αφγανιστάν. Γιατί φοράς μαντήλα;”.

Αυτοί ήταν οι σημαντικότεροι λόγοι που με έκαναν να την βγάλω. Πίστευα πως αν δεν φορούσα μαντήλα δεν θα με κοιτούσαν περίεργα.

Όταν τελικά έβγαλα το χιτζάμπ μου ένιωσα ένα αίσθημα ελευθερίας. Όταν καλύπτεις για πολύ καιρό τα μαλλιά σου και τελικά βγάζεις την μαντήλα, νομίζεις πως σε κοιτάνε όλοι. Νιώθεις λες και ντρέπεσαι. Από την άλλη μεριά όμως, υπάρχει το αίσθημα της ελευθερίας. Δεν είμαι σίγουρη, αλλά πιστεύω πως η ζωή μου άλλαξε.

Απ’ όταν έβγαλα την μαντήλα δεν μου συμβαίνουν πια τέτοια περιστατικά.

Δεν έρχεται κανείς να μου πει “Γιατί φοράς μαντήλα;”, ούτε με ρωτάνε από που είμαι και πόσο καιρό ζω στην χώρα. Δεν θα ήταν εύκολο να φοράω μαντήλα στην Ελλάδα. Ακόμα και στο σχολείο δεν θα ήταν εύκολο να βρω φίλους ή να κάνω παρέα με παιδιά Έλληνες. Ξέρουν όλοι ότι δεν είμαι Ελληνίδα, αλλά δεν με κοιτούν πια περίεργα.

Όσο αφορά τα κορίτσια που συνεχίζουν να φορούν μαντήλα παρόλο που ζουν στην Ελλάδα, νομίζω χωρίζονται σε δυο ομάδες.

Η μια ομάδα το κάνει για λόγους θρησκείας και νιώθει ασφάλεια φορώντας χιτζάμπ.

Υπάρχει όμως και η άλλη ομάδα, που η μαντήλα επιβάλλεται από την οικογένεια.

Έχω να πω σε όλους όσους κοιτούν περίεργα τα κορίτσια που φορούν μαντήλα, πως αυτά τα βλέμματα τις κάνουν να αισθάνονται απίστευτα άσχημα. Τα κορίτσια αυτά φορούν την μαντήλα γιατί είναι θρήσκες και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τις κοιτά περίεργα.

Είναι σαν να είσαι χριστιανός και να πας σε μια μουσουλμανική χώρα και να έχεις όλα τα βλέμματα πάνω σου.

Πολλά από αυτά τα κορίτσια αισθάνονται ότι τις κοροϊδεύουν και ότι δεν θα γίνουν ποτέ ευπρόσδεκτες στην Ευρώπη. Καλό είναι να μπει ένα τέλος σε αυτή τη συμπεριφορά».




[img]https://i.postimg.cc/KjkdcVBv/popa ... .jpg[/img]

πάω στοίχημα πως άμα ψάξεις για άλλα άρθρα τους εκεί στο σάιτ θα γράφουν για το πώς πχ στα αγοράκια επιβάλλεται από το κοινωνικά περιβάλλον τους να παίζουν με όπλα και στρατιωτάκια και στα κοριτσάκια με κούκλες και κουζινικά.

σε αυτή τη περίπτωση όμως μας διαβεβαιώνουν ότι τα ίδια τα 9χρονα κορίτσια έκαναν συνειδητή επιλογή να φοράνε τη μαντίλα και δεν τους επιβλήθηκε από τα κοινωνικά πρότυπα και τις νόρμες. γιατί ένα 9χρονο κορίτσι, μεγαλωμένο μάλιστα σε μια υπερσυντηρητική οικογένεια και κοινωνία έχει και την ωριμότητα της ατομικής κρίσης και την ελευθερία της επιλογής.

για μένα πάντως καλά κάνουν και φοράνε ό,τι θέλουν
πολυπολιτισμό ήθελαν οι δυτικοί και αυτό λαμβάνουν
μόκο τώρα

Δηλαδη εσυ δεν θα φορουσες τιποτα στο 9χρονο κοριτσακι σου

αν ήμουν μουσουλμάνος εννοείς;

[Στρακαστρουκας]

αν ήμουν μουσουλμάνος εννοείς;

Γενικοτερα. Θα εδινες χαρτζιλικι και θα εστελνες το παιδι σου μονο στα zara να ψωνισει, υποθετω