Θυμάστε καθόλου αυτή την περίεργη υπόθεση; Εγώ ήμουν παιδί τότε, αλλά το όνομα και τον ντόρο στις τηλεοράσεις τα θυμόμουν για χρόνια. Το 2015 ο Ηλίας Αναστασιάδης δημοσιεύει μία τεράστια συνέντευξη στο Oneman (τον καιρό που είχε ακόμα καλά άρθρα και καλούς δημοσιογράφους) με τον Αντώνη Αραβαντινό των φυλακών, και σε κάποιο σημείο ο τύπος λέει το εξής:
Για όσους δεν θυμούνται την υπόθεση, την έχει η Μηχανή του Χρόνου. Επιγραμματικά, τέτοιες μέρες το 1993 χάνεται ένας εξάχρονος στην Ερμιόνη Αργολίδας. Λίγες ημέρες μετά το πτώμα του μικρού βρίσκεται κακοποιημένο, σε παρακείμενο μαντρότοιχο, από τον πατέρα του, Μανώλη Δουρή, φτωχό μεροκαματιάρη ελαιοχρωματιστή και πρώην ΕΛΔΥΚάριο που υπηρέτησε στην Κύπρο το 1974. Οι έρευνες στρέφονται πάνω του και ο ίδιος ομολογεί ότι βίασε και σκότωσε το παιδί του χωρίς να καταλαβαίνει τι κάνει λόγω των ψυχολογικών που είχε αποκτήσει από την εισβολή του Αττίλα. Αργότερα παίρνει πίσω την ενοχή του, λέει ότι είναι αθώος, και κατηγορεί την σύζυγο του και τον εραστή της. Στην δίκη παρουσιάζονται και στοιχεία (τρίχες γεννητικών οργάνων) που βρέθηκαν στο πτώμα και δεν ανήκουν στον Δουρή, παρ' όλα αυτά καταδικάζεται, αλλάζει 4 φυλακές λόγω τις κακοποίησης που υφίσταται, και 2 χρόνια μετά βρίσκεται κρεμασμένος στο κελί του με ένα καλώδιο τηλεόρασης.Ο Δουρής ήταν αθώος, δεν το ‘χε κάνει αυτός. Πλέον, αυτό που λέγεται ‘άγραφος νόμος της φυλακής που τιμωρεί τους παιδεραστές’ έχει γίνει χειριστικό. Άλλο να ‘σαι ο Δουρής και να μην έχεις φράγκο και άλλο να είσαι φραγκάτος. Είμαι σίγουρος ότι ο Δουρής ήταν αθώος, γιατί μίλησα με αυτόν που το έκανε, μπήκε στη φυλακή ένα χρόνο μετά. Αυτήν την ιστορία, εκτός από μένα, την ξέρει και ο παπάς του Ναυπλίου. Το κάνανε έτσι οι ένοχοι, ώστε να καλύψουν την ανωμαλία τους και να μην πάρουν τις ευθύνες. Ο Δουρής και λόγω τραυματικών εμπειριών (συμμετείχε στην Κύπρο ως αλεξιπτωτιστής) και λόγω ψυχιατρικών προβλημάτων, είχε μια χαλαροτάτης ηθικής οικογένεια, την οποία δεν μπορούσε να ελέγξει. Αλλά δεν έκανε αυτό για το οποίο καταδικάστηκε. Θα σου πω κάτι, κι ό,τι κατάλαβες, κατάλαβες. Και σε μια παρόμοια με του Δουρή περίπτωση στα Καλύβια, ο πατέρας πήγε να το πάρει όλο πάνω του, αλλά οι μαρτυρίες ήταν αντίθετες. Ο Δουρής το πήρε πάνω του ίσως γιατί η αλήθεια τον πονούσε περισσότερο. Δύο ήταν εκείνοι που το κάνανε, δεν ήταν ένας. Δεν μπορούσε να γίνει με έναν.
Χρόνια μετά η γυναίκα του έχει να πει τα παρακάτω, ενώ και ο γιος του συμφωνεί:
Καλό άρθρο και από το crimetimes για την υπόθεση, αλλά και καλή συζήτηση στα σχόλια του eglima.«Ήταν αθώος» Του φόρτωσαν το βιασμό και τη δολοφονία»
Η Γεωργία Δουρή, σε συνέντευξή της το 2007 δήλωσε ότι γνωρίζει ποιοι είναι οι ένοχοι, καθώς υπήρξαν κι άλλα περιστατικά επιθέσεων σε ανηλίκους στην περιοχή. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της, πρόκειται για άτομα με μεγάλη δύναμη και για το λόγο αυτό δεν έχουν γίνει κινήσεις εναντίον τους. Για εκείνη, ο σύζυγός της ήταν το «τέλειο θύμα» επειδή ήταν φτωχός και αμόρφωτος και δεν είχε τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
«Ο Μανώλης για μένα και για τα παιδιά μου είναι αθώος. Δύο αθώες ψυχές βρίσκονται στο χώμα και οι ένοχοι κυκλοφορούν ελεύθεροι. Ο άνδρας μου οδηγήθηκε στη φυλακή, όπου τον “αυτοκτόνησαν”, καθώς η υπόθεση έπρεπε να κλείσει. Ο Μανώλης ήταν το τέλειο θύμα που μπορούσε να παρουσιαστεί σαν δολοφόνος. Ήταν φτωχός, μεροκαματιάρης και αγράμματος».
«Εκείνη την ημέρα ο άνδρας μου βρισκόταν στο σπίτι. Ο Νικολάκης βγήκε να παίξει και χάθηκε. Έπειτα από ώρες τον βρήκαμε σε αυτή την κατάσταση. Η αστυνομία έψαξε, βρήκε τους ενόχους, αλλά επειδή ήταν άνθρωποι ευυπόληπτοι και δεν μπορούσαν να τους ακουμπήσουν, φοβούμενοι ένα μεγάλο σκάνδαλο, τα έριξαν στον άνδρα μου».
Στο τέλος της συνέντευξης αναφέρθηκε σε ένα άτομο, ιδιωτικό ερευνητή που ερευνούσε την υπόθεση και είχε ανακαλύψει στοιχεία που θα αποδείκνυαν την αθωότητα του Δουρή, όμως βρέθηκε νεκρός το 2005 μέσα στο σπίτι του στην Αθήνα. Οι Αρχές ανακοίνωσαν ότι οι δράστες είχαν ως κίνητρο τη ληστεία, εκείνη όμως το αμφισβητεί, δηλώνοντας χαρακτηριστικά: «όποιος κουνηθεί εδώ, τελειώνει».
Την ίδια άποψη συμμερίζεται και ο γιος του Μανώλη Δουρή, Δημήτρης, σε μία συνέντευξη που παραχώρησε στο κανάλι «Ε», στις 8/10/2016 εκφράζοντας ανοιχτά την πεποίθηση του πως ο πατέρας του δεν ήταν υπεύθυνος για το φρικτό έγκλημα. «Φόρτωσαν το βιασμό και τη δολοφονία στον πατέρα μου», είπε και φωτογράφισε έναν συγχωριανό του, ο οποίος βρισκόταν τότε εν ζωή, ως δράστη.
Το μόνο που του καταλογίζει είναι ότι δέχτηκε να συμβιβαστεί, παίρνοντας χρήματα από τον άνθρωπο που είχε παρενοχλήσει τον ίδιο, δύο χρόνια πριν τη δολοφονία του Νίκου.
«Άλλος άνθρωπος από το χωριό που είχε ασελγήσει σε πάρα πολλά παιδάκια. Αλλά εκείνος είχε χρήματα και τον κάλυπταν… Εκείνη την ημέρα ήμουν μαζί με τον πατέρα μου στη δουλειά από το πρωί. Γυρίσαμε και μας είπαν πως είχε χαθεί το παιδί». Ο πατέρας μου είναι στο χώμα και ο ένοχος κυκλοφορεί ελεύθερος», είπε.
Σε αντίθεση με ένα από τα αδέρφια του, αρνείται να αλλάξει το επίθετο του για να απαλλαγεί από το στίγμα που κουβαλά η οικογένεια και φωνάζει ότι ο πατέρας του δεν ήταν βιαστής και φονιάς. Τονίζει, μάλιστα, πως αν αποκτήσει ποτέ γιο, θα του δώσει το όνομα του πατέρα του, «Μανώλης. Μανώλης Δουρής».
Είναι αμφίβολο αν θα ανοίξει ξανά η υπόθεση, παρά το γεγονός ότι πλέον με τα τεστ DNA θα μπορούσαν να μας πουν αν υπήρχαν περισσότεροι συνένοχοι, και ενδεχομένως και ποιοι. Τα περί οργανωμένου κυκλώματος στην Ερμιόνη ακούγονται σαν θεωρία συνωμοσίας, αλλά μπορεί να ενέχουν και μία δόση αλήθειας, κρίνοντας με όσα έχουμε ακούσει κατά καιρούς για την ελληνική επαρχία (Δουνέϊκα ας πούμε).
Απόψεις;
