Υποχώρηση θρησκευτικού αισθήματος

[sharp]

Εσύ πιστεύεις ότι έχουμε κοινό σμηείο και γι' αυτό απαντάς; Ή μήπως απαντάς από συναισθηματισμό/εγωισμό;

Η μαρτυρία είναι ένα γεγονός. Εσύ δεν δέχεσαι καμμία εκ των προτέρων, χωρίς να εξετάσεις ποιος και τι. Αυτό πόσο λογικό είναι;

Παρεμπ. το hypothesis είναι ελληνική λέξη και το unfalsifiable είναι αβάσιμος στα ελληνικά. Δεν καταλαβαίνω γιατί πετάς που και που αγγλικά.

Ναι θεωρώ ότι μπορεί να γίνει συζήτηση, γι' αυτό και απάνταω.

Δηλ. πιστεύεις. Ενδιαφέρον, όταν μάλιστα οι συνθήκες δεν το αποδεικνύουν και τόσο.

[sharp]

Εσύ πιστεύεις ότι έχουμε κοινό σμηείο και γι' αυτό απαντάς; Ή μήπως απαντάς από συναισθηματισμό/εγωισμό;

Η μαρτυρία είναι ένα γεγονός. Εσύ δεν δέχεσαι καμμία εκ των προτέρων, χωρίς να εξετάσεις ποιος και τι. Αυτό πόσο λογικό είναι;

Παρεμπ. το hypothesis είναι ελληνική λέξη και το unfalsifiable είναι αβάσιμος στα ελληνικά. Δεν καταλαβαίνω γιατί πετάς που και που αγγλικά.

Ναι θεωρώ ότι μπορεί να γίνει συζήτηση, γι' αυτό και απάνταω. Όταν ειλικρινώς δεν θεωρώ ότι μπορεί να γίνει συζήτηση σταματάω να απαντάω. Εσύ που δεν θεωρείς ότι μπορεί να γίνει δεν ξέρω γιατί απαντάς. Ο μόνος λόγος που μπορεί να φανταστώ είναι ότι δεν είναι ειλικρινές ή ο συναισθηματισμός/εγωισμός που ανέφερες.

Την γνώμη μου για την μαρτυρία την είπα εδώ Winston Smith @ Υποχώρηση θρησκευτικού αισθήματος
Αν θεωρείς ότι λέω κάτι παράλογο μπορείς να απαντήσεις συγκεκριμένα σε αυτά, μη τα ξαναλέω.

Το unfalsifiable δεν είναι αβάσιμο, είναι αυτό που εξ'ορισμού δεν μπορεί να αποδεικτεί ότι είναι εσφαλμένο. Το ότι είναι κάτι αβάσιμο δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να βρούμε στοιχεία που να αποδεικνύουν το αντίθετο. Μου ήρθε η αγγλική λέξη γιατί δεν γνωρίζω την αντίστοιχη ελληνική. Θεωρείς ότι από τη στιγμή που κατάλαβες τι εννοώ, το σχόλιό σου είναι καλοπροαίρετο και προσφέρει κάτι στο διάλογο; Μείνε στην ουσία.

Εκεί έγραψες:

Καλά τώρα τι συζήτατε. Προφανώς και το ότι δέχεται ένα δικαστήριο μια μαρτυρία σαν απόδειξη έχει να κάνει με καθαρά πρακτικούς λόγους.

Τι θα πει πρακτικούς λόγους σε ένα δικαστήριο; Κι αυτό είναι μόνο ένα σημείο. Γενικώς είναι δύσκολο να αναλύσει κανείς όλα αυτά που γράφεις όταν είναι έτσι γενικά και μάλιστα σε τέτοιο μέγεθος. Από την άλλη έχεις μεγάλη ευκολία στο να γράφεις αναλύσεις των λεγομένων των άλλων και πού κατά την γνώμη σου σφάλλουν.

Το σχόλιο το έγραψα γιατί δεν καταλαβαίνω γιατί τα αγγλικά διευκολύνουν μια συζήτηση στα ελληνικά; Αν είναι, ας την κάνουμε όλη στα αγγλικά και ότι βγει.

Εφ' όσον πιστέυεις ότι η ύπαρξη του Θεού είναι άλυτο πρόβλημα δεν καταλαβαίνω σε τι απαντάς διαρκώς; Δηλ. σε κάθε θέση ενός πιστού εσύ πρέπει να παραθέτεις την παγιωμένη σου θέση "φίλε, αυτό δεν ισχύει, επειδή δεν αποδεικνύεται";

[Winston Smith]

Καλά τώρα τι συζήτατε. Προφανώς και το ότι δέχεται ένα δικαστήριο μια μαρτυρία σαν απόδειξη έχει να κάνει με καθαρά πρακτικούς λόγους.

Τι θα πει πρακτικούς λόγους σε ένα δικαστήριο; Κι αυτό είναι μόνο ένα σημείο. Γενικώς είναι δύσκολο να αναλύσει κανείς όλα αυτά που γράφεις όταν είναι έτσι γενικά και μάλιστα σε τέτοιο μέγεθος. Από την άλλη έχεις μεγάλη ευκολία στο να γράφεις αναλύσεις των λεγομένων των άλλων και πού κατά την γνώμη σου σφάλλουν.

Το σχόλιο το έγραψα γιατί δεν καταλαβαίνω γιατί τα αγγλικά διευκολύνουν μια συζήτηση στα ελληνικά; Αν είναι, ας την κάνουμε όλη στα αγγλικά και ότι βγει.

Εφ' όσον πιστέυεις ότι η ύπαρξη του Θεού είναι άλυτο πρόβλημα δεν καταλαβαίνω σε τι απαντάς διαρκώς; Δηλ. σε κάθε θέση ενός πιστού εσύ πρέπει να παραθέτεις την παγιωμένη σου θέση "φίλε, αυτό δεν ισχύει, επειδή δεν αποδεικνύεται";

Με ρωτάς τι εννοώ στη πρώτη πρόταση του ποστ που εξηγώ μετά αναλυτικά πιο κάτω; Όταν είπα πες μου αν λέω κάτι παράλογο συγκεκριμένα δεν εννοούσα να διαβάσεις μόνο τη πρώτη πρόταση και να με ρωτήσεις τι εννοώ, ώστε να τα ξαναγράψω. Διάβασε το. Αν θεωρείς ότι γράφω πολλά και βαριέσαι να τα διαβάζεις δεκτό, αλλά αυτό είναι δικό σου πρόβλημα, όχι δικό μου και δεν είμαι υποχρεωμένος να τα ξαναγράφω.

Ξαναλέω απαντάω στα λογικά επιχείρηματα που θέτει ο πιστός. Ο πιστός μπορεί να μείνει στο "εγώ πιστεύω γιατί έτσι", όπως κάποιος μπορεί να πιστεύει στις νεράιδες γιατί έτσι. Αν όμως προσπαθήσει να το στηρίξει με επιχειρήματα έχω δικαίωμα να απαντάω και να επισημαίνω τις λογικές αντιφάσεις που εγώ βλέπω. Με λίγα λόγια, οι απαντήσεις δεν είναι "έχεις λάθος γιατί αυτό δεν αποδεικνύεται", αλλά δεν μπορείς να πιστεύεις και το Α και το Β ταυτόχρονα γιατί είναι αντιφατικά. Αν πιστεύεις ότι η μαρτυρία είναι απόδειξη για το χριστιανισμό (Α) πρέπει να πιστέψεις την μαρτυρία του βουδιστή (Β) και τα δύο δεν γίνονται. Τόσες σελίδες και ακόμα δεν έχεις καταλάβει τη διαφορά. Επίσης, δεν μιλάμε μόνο για την ύπαρξη του Θεού. Μιλάμε και για τις θρησκείες (δες το τίτλο του νήματος στο οποίο γράφεις) που κάνουν πολύ πιο συγκεκριμένες δηλώσεις από το γενικό "υπάρχει θεός".

Νομίζω επαναλαμβανόμαστε όμως.

[sharp]

Καλά τώρα τι συζήτατε. Προφανώς και το ότι δέχεται ένα δικαστήριο μια μαρτυρία σαν απόδειξη έχει να κάνει με καθαρά πρακτικούς λόγους.

Προφανώς και ένας μάρτυρας μπορεί είτε να ψευδομαρτυρήσει, είτε να παρουσιάσει εν αγνοία του λανθασμένα τη πραγματικότητα (το φαινόμενο του να γεμίζεις τη μνήμη σου με φανταστικά κομμάτια είναι γνωστό, μικρή πιθανότητα αλλά υπαρκτή), το ότι το δικαστήριο δέχεται όμως την μαρτυρία του *δεν* αποκλείει ούτε την πιθανότητα ψευδομαρτυρίας, ούτε την λανθασμένη μαρτυρία (παρά του ότι δεν ψεύδεται).

Είμαι σίγουρος ότι την απάντηση την διάβασα περισσότερο από κάθε άλλον εδώ μέσα, αλλά με τίποτε δεν διακρίνω να επεξηγείς το

Προφανώς και το ότι δέχεται ένα δικαστήριο μια μαρτυρία σαν απόδειξη έχει να κάνει με καθαρά πρακτικούς λόγους.

Ούτε καν σαν σύνταξη. Δηλ. το δικαστήριο δέχεται την μαρτυρία σαν απόδειξη επειδή μπορεί κάποιος να ψευδομαρτυρήσει ή όχι; Δεν βγάζει νόημα.

Ούτε όμως παρακάτω φανερώνεις το επειδή ή γιατί που θα έπρεπε να ακολουθήσει ως επεξήγηση της διατύπωσης. Πχ δέχεται ένα δικαστήριο μια μαρτυρία σαν απόδειξη για πρακτικούς λόγους, επειδή δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία και η δίκη πρέπει να γίνει.

Οπότε αυστηρά μιλώντας το τι δέχεται το δικαστήριο δεν σημαίνει τίποτα για το αν αποτελεί απόδειξη μια μαρτυρία. Τώρα ας το δούμε λιγότερο αυστηρά σε ένα πιο πρακτικό κόντεξτ. Πρακτικά ζυγίζεις πιθανότητες του να έχει συμβεί ένα σενάριο με το βάρος των αποδείξεων. Το δικαστήριο εξετάζει αν συνέβησαν αρκετά πιθανά και καθημερινά σενάρια, σενάρια που έχουν ξανασυμβεί πολλές φορές, πχ κάποιος να κλέψει κάτι. Οπότε πρακτικά αν 1) ο μάρτυρας είναι αξιόπιστος, 2) η μαρτυρία του δεν έρχεται σε αντίθεση με πράγματα που γνωρίζουμε και 3) το σενάριο είναι αρκετά πιθανό (κάποιος έκλεψε κάτι) τότε ελλείψει άλλης πληροφορίας δεν είναι παράλογο να θεωρήσουμε ότι όντως συνέβη. Αυτό αλλάζει όταν μιλάμε για πιο απίθανα σενάρια, τα οποία δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ και μάλιστα έρχονται σε αντίθεση με πράγματα τα οποία γνωρίζουμε.

Παρότι γράφεις την λέξη πρακτικά αρκετές φορές, πάλι δεν εξηγείς γιατί δέχεται ένα δικαστήριο μια μαρτυρία για πρακτικούς λόγους.

Και τελικά αυτό που έχει αξία σε όλο το κατεβατό είναι το εξής

Αν πχ κάποιος ισχυριστεί ότι είδε κάποιον να αναστιέται μετά από 3 μέρες νεκρός, ο ισχυρισμός είναι πολύ βαρύς: δεν παρατηρήσαμε ποτέ ανάσταση ενός homo sapiens σε δις ανθρώπων, και το φαινόμενο καταρρίπτει όλους τους νόμους της φυσικής και βιολογίας που γνωρίζουμε και παρατηρούμε συνεχώς.

Δηλ. δυο γραμμές με το στάνταρ επιχείρημα που όλοι γνωρίζουμε και που έχεις ξαναναφέρει εδώ μέσα.

Αλλά οι πρακτικοί λόγοι, για τους οποίους το δικαστήριο δέχεται μια μαρτυρία σαν απόδειξη δεν φανερώνονται πουθενά σε αυτές τις δεκατόσες γραμμές!

[Winston Smith]

Στο ποστ λέω, υπάρχουν δύο τρόποι να το δεις: αυστηρά και πρακτικά.

Το αυστηρό:

Προφανώς και ένας μάρτυρας μπορεί είτε να ψευδομαρτυρήσει, είτε να παρουσιάσει εν αγνοία του λανθασμένα τη πραγματικότητα (το φαινόμενο του να γεμίζεις τη μνήμη σου με φανταστικά κομμάτια είναι γνωστό, μικρή πιθανότητα αλλά υπαρκτή), το ότι το δικαστήριο δέχεται όμως την μαρτυρία του *δεν* αποκλείει ούτε την πιθανότητα ψευδομαρτυρίας, ούτε την λανθασμένη μαρτυρία (παρά του ότι δεν ψεύδεται). Οπότε αυστηρά μιλώντας το τι δέχεται το δικαστήριο δεν σημαίνει τίποτα για το αν αποτελεί απόδειξη μια μαρτυρία.

Το πρακτικό:

Το δικαστήριο εξετάζει αν συνέβησαν αρκετά πιθανά και καθημερινά σενάρια, σενάρια που έχουν ξανασυμβεί πολλές φορές, πχ κάποιος να κλέψει κάτι. Οπότε πρακτικά αν 1) ο μάρτυρας είναι αξιόπιστος, 2) η μαρτυρία του δεν έρχεται σε αντίθεση με πράγματα που γνωρίζουμε και 3) το σενάριο είναι αρκετά πιθανό (κάποιος έκλεψε κάτι) τότε ελλείψει άλλης πληροφορίας δεν είναι παράλογο να θεωρήσουμε ότι όντως συνέβη. Αυτό αλλάζει όταν μιλάμε για πιο απίθανα σενάρια, τα οποία δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ και μάλιστα έρχονται σε αντίθεση με πράγματα τα οποία γνωρίζουμε.

Το δεύτερο κουοτ εξηγεί το:

Προφανώς και το ότι δέχεται ένα δικαστήριο μια μαρτυρία σαν απόδειξη έχει να κάνει με καθαρά πρακτικούς λόγους.

Δεν ξέρω γιατί δυσκολεύεσαι να κάνεις τη σύνδεση. Είτε φταις εσύ και δεν καταλαβαίνεις είτε εγώ και δεν μπορώ να εκφραστώ σωστά. Όπως και να χει η ουσία είναι άλλη πάλι. Διαφωνείς ότι οι τρεις προϋποθέσεις που αναφέρω καθορίζουν αν πρακτικά θα πιστέψουμε μία μαρτυρία ή όχι (είτε το δικαστήριο είτε ο οποιοσδήποτε); Για άλλη μια φορά χάνουμε την ουσία σαρπ.

[Winston Smith]

Βασικά αν κάνουμε μία σούμα, αυτό που παρατηρώ στο τρόπο που συζητάς (είτε με μένα είτε με τον Λοξίας) είναι ο εξής:

1. Θα κάνεις μία εντέλως παράλογη δήλωση για το 99,99% των ανθρώπων (πχ μια μαρτυρία είναι από μόνη της απόδειξη για τη πραγματικότητα)
2. Δεν απαντάς στην ουσία της συζήτησης (πχ αν αυτό είναι λογικό ή παράλογο, τις λογικές αντιφάσεις που θεωρούμε εμείς ότι οδηγεί κοκ)
3. Αντ' αυτού πιάνεσαι από κάτι άσχετο και άνευ ουσίας με το λόγο ύπαρξης της συζήτησης (που είναι η αρχική δήλωση) όπως το αν έχουμε γνώσεις δικονομίας ή είναι σωστή η σύνταξη σε μία φράση.

Δεν έχω πρόβλημα να συζητήσουμε και αυτά στο 3, όλα είναι υπό συζήτηση, αλλά αφού κλείσουμε το αρχικό θέμα στο 1, αλλιώς δύσκολα βγαίνει άκρη.

[Λοξίας]

Βασικά αν κάνουμε μία σούμα, αυτό που παρατηρώ στο τρόπο που συζητάς (είτε με μένα είτε με τον Λοξίας) είναι ο εξής:

1. Θα κάνεις μία εντέλως παράλογη δήλωση για το 99,99% των ανθρώπων (πχ μια μαρτυρία είναι από μόνη της απόδειξη για τη πραγματικότητα)
2. Δεν απαντάς στην ουσία της συζήτησης (πχ αν αυτό είναι λογικό ή παράλογο, τις λογικές αντιφάσεις που θεωρούμε εμείς ότι οδηγεί κοκ)
3. Αντ' αυτού πιάνεσαι από κάτι άσχετο και άνευ ουσίας με το λόγο ύπαρξης της συζήτησης (που είναι η αρχική δήλωση) όπως το αν έχουμε γνώσεις δικονομίας ή είναι σωστή η σύνταξη σε μία φράση.

Δεν έχω πρόβλημα να συζητήσουμε και αυτά στο 3, όλα είναι υπό συζήτηση, αλλά αφού κλείσουμε το αρχικό θέμα στο 1, αλλιώς δύσκολα βγαίνει άκρη.

Δυστυχώς του το έχω επισημάνει και εγώ, τουλάχιστον τρεις φορές. Παρεκτρέπει την συζήτηση σε επουσιώδεις λεπτομέρειες που δεν έχουν σχέση με το κυρίως θέμα. Σε μια επισήμανση πως ο ισχυρισμός του...

"Η μαρτυρία αποτελεί απόδειξη και επομένως γνώση."

...έτσι "στεγνός" είναι πρόδηλα αστήρικτος, οπότε να τον συμπληρώσει διότι είναι εντελώς ατεκμηρίωτος, αντί για απάντηση στην επισήμανση και παραμονή σε αυτό που ισχυρίστηκε, η συζήτηση παρεκτράπη σε μάρτυρες δικαστηρίων και σε δικονομικές αρχές, για να καταλήξει στα γνωστά...

[stavmanr]

Προφανώς και το ότι δέχεται ένα δικαστήριο μια μαρτυρία σαν απόδειξη έχει να κάνει με καθαρά πρακτικούς λόγους.

Δηλαδή, είναι "πρακτικός ο λόγος" να δέχεσαι μία μαρτυρία και να καταδικάζεις κάποιον σε ισόβια με βάση αυτή τη μαρτυρία;
Αυτός είναι ο πρακτικός λόγος που φαντάζεσαι;

Φαντάζεσαι δηλαδή ότι το δικαστήριο λέει "ας πιστέψω όποιον να' ναι προκειμένου να καταλήξω σε μία απόφαση";

[sharp]

Προφανώς είναι γλωσσικό το πρόβλημα. Όταν λέμε πρακτικός λόγος εννοούμε ρεαλιστικός; Γιατί κάνω κάτι για πρακτικούς λόγους σημαίνει κάτι άλλο.

Μήπως αυτό που θέλουμε να πούμε είναι "το δικαστήριο αποδέχεται την μαρτυρία όταν είναι ρεαλιστική";

Να συνεννοηθούμε πρώτα και μετά συζητάμε

https://www.google.com/search?client=fi ... F%85%CF%82


https://www.google.com/search?client=fi ... YoQ4dUDCAw

[sharp]

Βλέπω το πρακτικός και άλλος το έχει κατανοήσει λάθος;

Επίσης, τι θα πει πραγματικότητα; Βλέπεις το 3 (η λεκτική συνεννόηση) είναι προυπόθεση για το 1

[Winston Smith]

Προφανώς είναι γλωσσικό το πρόβλημα. Όταν λέμε πρακτικός λόγος εννοούμε ρεαλιστικός; Γιατί κάνω κάτι για πρακτικούς λόγους σημαίνει κάτι άλλο.

Μήπως αυτό που θέλουμε να πούμε είναι "το δικαστήριο αποδέχεται την μαρτυρία όταν είναι ρεαλιστική";

Να συνεννοηθούμε πρώτα και μετά συζητάμε

https://www.google.com/search?client=fi ... F%85%CF%82


https://www.google.com/search?client=fi ... YoQ4dUDCAw

Πάλι κολλάς σε λεπτομέρειες και χάνεις την ουσία, όπως έχεις κάνει αμέτρητες φορές. Σου γράφω τρεις λόγους που πιστεύω ότι το δικάστηριο αποδέχεται τη μαρτυρία καθώς πρακτικά ΠΟΤΕ δεν μπορούμε να μαστε 100% σίγουροι για το τι συνέβη, οπότε πρακτικά παίζουμε με τις πιθανότητες. Πολύ ξεκάθαροι οι λόγοι αυτοί θεωρώ. Είχες δύο επιλογές:

1) να απαντήσεις επί της ουσίας και να πεις αν διαφωνείς σε αυτούς του λόγους ή στο περιεχόμενο του ποστ που αφορά τη γενικεύση τους στο υπερφυσικό

2) Να μην επιλέξεις να ασχοληθείς με την ουσία (το περιεχόμενο) αλλά κάτι άνευ ουσίας γι' αυτό που συζητάμε (ποια ταμπελίτσα είναι καλύτερη γι'αυτους τους λόγους ανεξάρτητα του περιεχομένου).

Επέλεξες (αναμενόμενα) το 2.

ΥΓ: Η ειρωνία είναι ότι κάποιες σελίδες πριν είχες γράψει αυτό:

Όταν έλεγε ο Χριστός στους Ιερείς "διυλίζετε τον κώνωπα και καταπίνετε την κάμηλον" κάτι τέτοιο πρέπει να εννοούσε.

[Winston Smith]

Προφανώς και το ότι δέχεται ένα δικαστήριο μια μαρτυρία σαν απόδειξη έχει να κάνει με καθαρά πρακτικούς λόγους.

Δηλαδή, είναι "πρακτικός ο λόγος" να δέχεσαι μία μαρτυρία και να καταδικάζεις κάποιον σε ισόβια με βάση αυτή τη μαρτυρία;
Αυτός είναι ο πρακτικός λόγος που φαντάζεσαι;

Φαντάζεσαι δηλαδή ότι το δικαστήριο λέει "ας πιστέψω όποιον να' ναι προκειμένου να καταλήξω σε μία απόφαση";

Σε αυτό το ποστ Winston Smith @ Υποχώρηση θρησκευτικού αισθήματος αναφέρω τι λέω:

Οπότε αυστηρά μιλώντας το τι δέχεται το δικαστήριο δεν σημαίνει τίποτα για το αν αποτελεί απόδειξη μια μαρτυρία. Τώρα ας το δούμε λιγότερο αυστηρά σε ένα πιο πρακτικό κόντεξτ. Πρακτικά ζυγίζεις πιθανότητες του να έχει συμβεί ένα σενάριο με το βάρος των αποδείξεων. Το δικαστήριο εξετάζει αν συνέβησαν αρκετά πιθανά και καθημερινά σενάρια, σενάρια που έχουν ξανασυμβεί πολλές φορές, πχ κάποιος να κλέψει κάτι. Οπότε πρακτικά αν 1) ο μάρτυρας είναι αξιόπιστος, 2) η μαρτυρία του δεν έρχεται σε αντίθεση με πράγματα που γνωρίζουμε και 3) το σενάριο είναι αρκετά πιθανό (κάποιος έκλεψε κάτι) τότε ελλείψει άλλης πληροφορίας δεν είναι παράλογο να θεωρήσουμε ότι όντως συνέβη. Αυτό αλλάζει όταν μιλάμε για πιο απίθανα σενάρια, τα οποία δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ και μάλιστα έρχονται σε αντίθεση με πράγματα τα οποία γνωρίζουμε.

Αυτοί οι τρεις είναι οι λόγοι που στη πράξη παίρνεται μια απόφαση, ανεξάρτητα που θεωρητικά δεν είμαστε 100% σίγουροι για την αλήθεια της μαρτυρίας (ποτέ δεν θα είμαστε στη πράξη).

[Λοξίας]

Πάλι αρχίσαμε για μάρτυρες και δικαστήρια; Να βάλουμε τώρα και τον εισαγγελέα και τους ενόρκους και να ανέβουμε στο εφετείο;
Μα αυτή είναι η ουσία ή είναι κανείς σας νομικός; Αν είναι, ας πάει να ανοίξει σχετικό νήμα στην κατάλληλη ενότητα.

Και άντε και συμφωνήσαμε για τους πρακτικούς λόγους, για τους ρεαλιστικούς λόγους, για το δικαστήριο και πότε και πως δικάζει;
Μετά τι θα κάνετε; θα επανέλθετε στο θέμα; θα συζητήσετε για το είδος των μαρτυριών που επικαλείσθε και κατά πόσον έχουν λογική κάλυψη;
Θα εξετάσετε τις λογικές αντιφάσεις και τα παράλογα που παρουσιάζονται όταν η κάθε μία από τις δεκάδες θρησκείες, ισχυρίζεται πως αυτή είναι η μόνη αληθινή και πως ο θεός της είναι ο μόνος υπαρκτός;
Δεν χρειάζεται να αιτιολογήσετε την πίστη σας. Δεν σας ζητάει κανείς κάτι τέτοιο, ούτε και αμφισβητείται η πίστη σας.
Τα λογικά παράλογα που υπάρχουν να εξετάσετε και να πείτε την άποψή σας.

Αν θέλετε. Αν δεν θέλετε, το λέτε από την αρχή και τέλος η κουβέντα.
Όχι να μπαίνετε στην συζήτηση, να αρχίζετε τα επιχειρήματα και όταν αυτά αντικρουστούν με την λογική, να αρπάζεστε από μια λέξη και να αποπροσανατολίζετε την συζήτηση.

[Winston Smith]

Για να υπενθυμίσω ποια είναι η βασική κουβέντα που αποπροσανατολίστηκε σε ανούσιες κοκορομαχίες, δικαστήρια, το ποια είναι η ετυμολογία της λέξης "πρακτικός" και πράσινα άλογα.

Όλη η συζήτηση ξεκίνησε από τη δήλωση "Μια μαρτυρία αποτελεί απόδειξη" η οποία λέμε ότι οδηγεί σε λογικές αντιφάσεις καθώς αν ίσχυε τότε σημαίνει ότι η μαρτυρία Α ενός (αξιόπιστου) χριστιανού που είδε την αλήθεια του (πχ τον Ιησού και τον παράδεισο) είναι η αλήθεια. Επίσης αν ισχύει η αρχική δήλωση τότε η μαρτυρία Β ενός (αξιόπιστου) βουδιστή που είδε τη προηγούμενη ζωή του είναι η αλήθεια. Άρα με βάση την αρχική δήλωση ισχύουν και τα δύο. Αυτό είναι λογική αντίφαση καθώς οι δύο αλήθειες είναι αμοιβαία αποκλειόμενες, είτε υπάρχει ο χριστιανικός παράδεισος είτε η μετενσάρκωση, είτε τίποτα, σίγουρα όχι και τα δυο. Άρα η αρχική δήλωση δεν ισχύει γιατί καταλήγει σε λογική αντίφαση.

Πιο απλά δεν γίνεται. Τα υπόλοιπα είναι να χαμε να λέγαμε.

[opsimasmenos]

Και οι δύο. Σε δύο εντολές κρέμονται ο νόμος και οι προφήτες. Αγάπα το Θεό και το συνάνθρωπο σου.
Εμείς με όπλο την πίστη στο Θεό και αυτοί με όπλο τις πράξεις στο συνάνθρωπο.
Ο συνδιασμος θα είναι υπερόπλο.

Κατ' αρχάς ανέφερα τρεις θρησκείες και όχι δύο.
Καταλαβαίνεις πως δεν μπορεί να είναι και οι τρεις σωστές και αληθινές έτσι;
Μόνον μία μπορεί να είναι. Ούτε καν συνδυασμός τους δεν μπορεί να υπάρξει. Επίλεξε μία.
Εσύ επιλέγεις τον Χριστό, ο μουσουλμάνος τον Μωάμεθ και οι Ιουδαίοι τον Γιαχβέ.
Και οι τρεις σωστοί και αληθινοί, απλώς δεν γίνεται.

Μιλάω για τις δύο που είναι του ίδιου επιπέδου και η μία συνέχεια της άλλης. Κατά τον απ. Παύλο εμείς είμαστε μπόλιασμα αγριελιάς και αυτοί ο κορμός και οι ρίζες. Και το σημαντικότερο που είπε είναι ότι για τη σωτηρία των εθνών συνέβη η δική τους απιστία. Αν δεχοντουσαν αυτοί το Χριστό τότε κανένας εθνικός δεν θα άλλαζε. Θα έμοιαζε σα να μεροληπτεί ο Θεός.
Από εκεί και πέρα ο κάθε άνθρωπος και γενικά το κάθε σύνολο ανθρώπων με κοινά χαρακτηριστικά προσδιορίζει τα όρια της δικής του αιώνιας ζωής σύμφωνα με τις φυσικές σωματικές και πνευματικές του ικανότητες. Σωστός και αληθινός δεν είναι ο Μωάμεθ αλλα αυτός ο θεός χωράει στα όρια τους.