Αντισοβιετική Ψευδοιστορία

[John Brown Gun Club]

Οι κουλακοι ηταν αντεπανάστατες και τα θελε ο κωλος τους.


Στην περίπτωση των αντεπαναστατικών, είναι επίσης απαραίτητο να ληφθούν υπόψη τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορήθηκαν. Ας δώσουμε δύο παραδείγματα για να δείξουμε τη σημασία αυτού του ερωτήματος: το πρώτο είναι οι κουλακοι που καταδικάστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1930 και το δεύτερο είναι οι συνωμότες και οι αντεπαναστάτες που καταδικάστηκαν το 1936-38.
Σύμφωνα με τις ερευνητικές εκθέσεις, στο βαθμό που ασχολούνται με τους κουλάκους, τους πλούσιους αγρότες, υπήρχαν 381.000 οικογένειες, δηλαδή περίπου 1,8 εκατομμύρια άνθρωποι απεστάλησαν στην εξορία. Ένας μικρός αριθμός αυτών των ανθρώπων καταδικάστηκε να υπηρετήσει όρους σε στρατόπεδα εργασίας ή σε αποικίες.

Αλλά τι οδήγησε σε αυτές τις τιμωρίες;

Ο πλούσιος Ρώσος αγρότης, ο κουλάκ, είχε υποβάλει φτωχούς αγρότες για εκατοντάδες χρόνια σε απεριόριστη καταπίεση και ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση. Από τα 120 εκατομμύρια αγρότες το 1927, τα 10 εκατομμύρια κουλάκες ζούσαν σε πολυτέλεια, ενώ τα υπόλοιπα 110 εκατομμύρια ζούσαν σε φτώχεια. Πριν από την επανάσταση είχαν ζήσει στην πιο απότομη φτώχεια. Ο πλούτος των κουλάκων βασίστηκε στην κακοπληρωμένη εργασία των φτωχών αγροτών. Όταν οι φτωχοί αγρότες άρχισαν να ενώνονται σε συλλογικές εκμεταλλεύσεις, η κύρια πηγή του πλούτου του κουλάκ εξαφανίστηκε. Αλλά οι κουλάκες δεν τα παρατήρησαν. Προσπάθησαν να αποκαταστήσουν την εκμετάλλευση χρησιμοποιώντας λιμό. Ομάδες ένοπλων κουλάκων επιτέθηκαν σε συλλογικές εκμεταλλεύσεις, σκότωσαν φτωχούς αγρότες και εργάτες του κόμματος, έβαλαν φωτιά στα χωράφια και σκότωσαν ζώα. Προκαλώντας την πείνα μεταξύ των φτωχών αγροτών,οι κουλάκ προσπαθούσαν να διασφαλίσουν τη διαιώνιση της φτώχειας και τις δικές τους θέσεις εξουσίας. Τα γεγονότα που ακολούθησαν δεν ήταν αυτά που περίμεναν αυτοί οι δολοφόνοι. Αυτή τη φορά οι φτωχοί αγρότες είχαν την υποστήριξη της επανάστασης και αποδείχτηκαν ισχυρότεροι από τους κουλάκες, οι οποίοι ηττήθηκαν, φυλακίστηκαν και απεστάλησαν σε εξορία ή καταδικάστηκαν σε όρους σε στρατόπεδα εργασίας.

Από τα 10 εκατομμύρια κουλάκ, 1,8 εκατομμύρια εξορίστηκαν ή καταδικάστηκαν. Ενδέχεται να υπήρξαν αδικίες κατά τη διάρκεια αυτού του μαζικού ταξικού αγώνα στη σοβιετική ύπαιθρο, έναν αγώνα με 120 εκατομμύρια ανθρώπους.

Μπορούμε όμως να κατηγορήσουμε τους φτωχούς και τους καταπιεσμένους, στον αγώνα τους για μια ζωή που αξίζει να ζήσουν, στον αγώνα τους για να διασφαλίσουν ότι τα παιδιά τους δεν θα λιμοκτονούσαν αναλφάβητοι, επειδή δεν ήταν αρκετά «πολιτισμένοι» ή έδειχναν αρκετό «έλεος» στα δικαστήρια τους;


Μπορεί κάποιος να δείξει τους ανθρώπους που για εκατοντάδες χρόνια δεν είχαν πρόσβαση στις προόδους που έκανε ο πολιτισμός επειδή δεν ήταν πολιτισμένοι; Και πες μας, πότε ο εκμεταλλευτής του κουλάκ πολιτισμένος ή ελεήμων στις σχέσεις του με τους φτωχούς αγρότες κατά τη διάρκεια των ετών και ατελείωτης εκμετάλλευσης.

[Obi Wan Iakobi]

Οι κουλακοι ηταν αντεπανάστατες και τα θελε ο κωλος τους.

Αντε πες το και μας εσκασες.

Ειδικα οι Ποντιοι.

[Jolly Roger]

δεν κάνει τίποτα το κολλύριο.

γράφεις που γράφεις μισή γραμμή χωρίς νόημα κάθε φορά, τόσο δύσκολο είναι να τις γράψεις σωστά;

Προσπαθω να μη σε στολισω επειδη εισαι trasher αλλα δεν βλεπω να το γλιτωνεις.

προσπάθησε καλύτερα να μη χρησιμοποιείς λέξεις που αγνοείς ακόμα και το πώς γράφονται.

[John Brown Gun Club]

Οι εκκαθαρίσεις του 1937

Το δεύτερο παράδειγμα μας, αυτό των αντεπαναστατικών που καταδικάστηκαν στις δίκες του 1936-38 που ακολούθησαν τις εκκενώσεις του κόμματος, του στρατού και του κρατικού μηχανισμού, έχει τις ρίζες του στην ιστορία του επαναστατικού κινήματος στη Ρωσία.
Εκατομμύρια άνθρωποι συμμετείχαν στον νικηφόρο αγώνα ενάντια στον Τσάρο και τη Ρωσική αστική τάξη, και πολλοί από αυτούς εντάχθηκαν στο Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Μεταξύ όλων αυτών των ανθρώπων υπήρχαν, δυστυχώς, κάποιοι που μπήκαν στο κόμμα για λόγους άλλους από το να παλεύουν για το προλεταριάτο και για τον σοσιαλισμό.

Αλλά η ταξική πάλη ήταν τέτοια που συχνά δεν υπήρχε ούτε η ώρα ούτε η ευκαιρία να δοκιμαστούν νέα μαχητικά κόμματα. Ακόμα και μαχητές από άλλα κόμματα που αυτοαποκαλούνταν σοσιαλιστές και πολεμούσαν το μπολσεβίκικο κόμμα έγιναν δεκτοί στο Κομμουνιστικό Κόμμα.Σε ορισμένους από αυτούς τους νέους ακτιβιστές δόθηκαν σημαντικές θέσεις στο Μπολσεβίκικο Κόμμα, στο κράτος και στις ένοπλες δυνάμεις, ανάλογα με την ατομική τους ικανότητα να διεξάγουν ταξική πάλη. Ήταν πολύ δύσκολες στιγμές για το νέο σοβιετικό κράτος και η μεγάλη έλλειψη στελεχών - ή ακόμη και ανθρώπων που μπορούσαν να διαβάσουν - ανάγκασαν το κόμμα να κάνει λίγες απαιτήσεις όσον αφορά την ποιότητα των νέων ακτιβιστών και στελεχών.

Λόγω αυτών των προβλημάτων, προέκυψε εγκαίρως μια αντίφαση που χώρισε το κόμμα σε δύο στρατόπεδα - αφενός εκείνοι που ήθελαν να προωθήσουν τον αγώνα για την οικοδόμηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας, και από την άλλη πλευρά εκείνοι που πίστευαν ότι οι συνθήκες ήταν δεν είναι ακόμη ώριμα για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και που προώθησαν τη σοσιαλδημοκρατία.

Η προέλευση αυτών των ιδεών βρισκόταν στον Τρότσκι, ο οποίος είχε προσχωρήσει στο κόμμα τον Ιούλιο του 1917.Ο Τρότσκι κατάφερε με την πάροδο του χρόνου να εξασφαλίσει την υποστήριξη μερικών από τους πιο γνωστούς Μπολσεβίκους. Αυτή η αντιπολίτευση, ενωμένη εναντίον του αρχικού μπολσεβίκικου σχεδίου, παρείχε μία από τις επιλογές πολιτικής που αποτέλεσαν αντικείμενο ψηφοφορίας στις 27 Δεκεμβρίου 1927.
Πριν από αυτήν την ψηφοφορία, υπήρξε μια μεγάλη συζήτηση κομμάτων που διεξήχθη για πολλά χρόνια και το αποτέλεσμα άφησε κανείς σε καμία αμφιβολία. Από τις 725.000 ψήφους, η αντιπολίτευση εξασφάλισε 6.000 - δηλαδή, λιγότερο από το 1% των ακτιβιστών του κόμματος υποστήριξαν την ενωμένη αντιπολίτευση.

Ως συνέπεια της ψηφοφορίας, και όταν η αντιπολίτευση άρχισε να εργάζεται για μια πολιτική αντίθετη με αυτήν του κόμματος, η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος αποφάσισε να αποβάλει από το κόμμα τους κύριους ηγέτες της ενωμένης αντιπολίτευσης. Η φιγούρα της κεντρικής αντιπολίτευσης, ο Τρότσκι, εκδιώχθηκε από τη Σοβιετική Ένωση.

Αλλά η ιστορία αυτής της αντιπολίτευσης δεν τελείωσε εκεί. Οι Zinoviev, Kamenev και Zvdokine στη συνέχεια έκαναν αυτοκριτικές, όπως και αρκετοί κορυφαίοι τροτσκιστές, όπως οι Pyatakov, Radek, Preobrazhinsky και Smirnov. Όλοι τους έγιναν για άλλη μια φορά δεκτοι στο κόμμα και ανέλαβαν για άλλη μια φορά τις θέσεις τους στο κόμμα και το κράτος. Με την πάροδο του χρόνου έγινε σαφές ότι οι αυτοκριτικές που έκανε η αντιπολίτευση δεν ήταν γνήσιες, δεδομένου ότι οι ηγέτες της αντιπολίτευσης ήταν ενωμένοι στην πλευρά της αντεπανάστασης κάθε φορά που ο ταξικός αγώνας οξυνόταν στη Σοβιετική Ένωση.
Η πλειοψηφία των αντιπολιτευόμενων εκδιώχθηκε και επανέλαβε ξανά δύο φορές πριν η κατάσταση ξεκαθαριστεί πλήρως το 1937-38.

[John Brown Gun Club]

Βιομηχανικό σαμποτάζ


Η δολοφονία του Κίροφ τον Δεκέμβριο του 1934, του προέδρου του κόμματος του Λένινγκραντ και ενός από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στην Κεντρική Επιτροπή, πυροδότησε την έρευνα που οδήγησε στην ανακάλυψη μυστικής οργάνωσης που ασχολήθηκε με την προετοιμασία συνωμοσίας για την ανάληψη της ηγεσία του κόμματος και της κυβέρνησης της χώρας μέσω βίας. Η αντιπολίτευση, έχοντας χάσει τον πολιτικό αγώνα το 1927, ελπίζει τώρα να κερδίσει μέσω οργανωμένης βίας εναντίον του κράτους. Τα κύρια όπλα τους ήταν βιομηχανικά σαμποτάζ, τρομοκρατία και διαφθορά. Ο Τρότσκι, η κύρια έμπνευση για την αντιπολίτευση, σκηνοθέτησε τις δραστηριότητές τους από το εξωτερικό. Το βιομηχανικό σαμποτάζ προκάλεσε τρομερές απώλειες στο σοβιετικό κράτος, με τεράστιο κόστος, για παράδειγμα, σημαντικές μηχανές υπέστησαν ζημιές πέρα ​​από τη δυνατότητα επισκευήςκαι σημειώθηκε τεράστια πτώση στην παραγωγή ορυχείων και εργοστασίων.

Ένας από τους ανθρώπους που το 1934 περιέγραψε το πρόβλημα ήταν ο Αμερικανός μηχανικός John Littlepage, ένας από τους ξένους ειδικούς που εργάστηκε στη Σοβιετική Ένωση. Η Littlepage πέρασε 10 χρόνια δουλεύοντας στη σοβιετική μεταλλευτική βιομηχανία - από το 1927-37, κυρίως στα μεταλλεία χρυσού. Στο βιβλίο του, « Σε αναζήτηση σοβιετικού χρυσού», γράφει:

«Ποτέ δεν με ενδιέφερε η λεπτότητα των πολιτικών ελιγμών στη Ρωσία όσο μπορούσα να τις αποφύγω. αλλά έπρεπε να μελετήσω τι συνέβαινε στη σοβιετική βιομηχανία για να κάνω τη δουλειά μου. Και είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο Στάλιν και οι συνεργάτες του χρειάστηκαν πολύ χρόνο για να ανακαλύψουν ότι οι δυσαρεστημένοι επαναστάτες κομμουνιστές ήταν οι χειρότεροι εχθροί του. "

Ο Littlepage έγραψε επίσης ότι η προσωπική του εμπειρία επιβεβαίωσε την επίσημη δήλωση ότι μια μεγάλη συνωμοσία από το εξωτερικό χρησιμοποιούσε μεγάλα βιομηχανικά σαμποτάζ ως μέρος των σχεδίων της για να αναγκάσει την κυβέρνηση να πέσει. Το 1931 ο Littlepage είχε ήδη αισθανθεί την υποχρέωση να το σημειώσει, ενώ εργαζόταν στα ορυχεία χαλκού και χαλκού των Ουραλίων και του Καζακστάν. Τα ορυχεία αποτελούσαν μέρος ενός μεγάλου συγκροτήματος χαλκού / χαλκού υπό τη γενική διεύθυνση του Πιατάκοφ, του Αντιπροέδρου των λαών για βαριά βιομηχανία. Τα ορυχεία ήταν σε καταστροφική κατάσταση όσον αφορά την παραγωγή και την ευημερία των εργαζομένων τους. Ο Littlepage κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρχε οργανωμένο σαμποτάζ που προήλθε από την ανώτατη διεύθυνση του συγκροτήματος χαλκού / χαλκού.

Το βιβλίο του Littlepage μας λέει επίσης από πού πήρε η τροτσκική αντιπολίτευση τα χρήματα που ήταν απαραίτητα για να πληρώσει για αυτήν την αντεπαναστατική δραστηριότητα. Πολλά μέλη της μυστικής αντιπολίτευσης χρησιμοποίησαν τις θέσεις τους για να εγκρίνουν την αγορά μηχανών από ορισμένα εργοστάσια στο εξωτερικό. Τα εγκεκριμένα προϊόντα ήταν πολύ χαμηλότερης ποιότητας από αυτά που πραγματικά πληρώνει η σοβιετική κυβέρνηση. Οι ξένοι παραγωγοί έδωσαν στην οργάνωση του Τρότσκι το πλεόνασμα από τέτοιες συναλλαγές, ως αποτέλεσμα των οποίων ο Τρότσκι και οι συνωμότες του στη Σοβιετική Ένωση συνέχισαν να παραγγέλνουν από αυτούς τους κατασκευαστές.

[John Brown Gun Club]

Κλοπή και διαφθορά
Αυτή η διαδικασία παρατηρήθηκε από τον Littlepage στο Βερολίνο την άνοιξη του 1931 όταν αγοράζε βιομηχανικούς ανελκυστήρες για ορυχεία. Επικεφαλής της Σοβιετικής αντιπροσωπείας ήταν ο Pyatakov, με τον Littlepage να είναι ο ειδικός υπεύθυνος για την επαλήθευση της ποιότητας των ανελκυστήρων και την έγκριση της αγοράς. Ο Littlepage ανακάλυψε μια απάτη που αφορούσε ανελκυστήρες χαμηλής ποιότητας, άχρηστες για σοβιετικούς σκοπούς, αλλά όταν ενημέρωσε τον Pyatakov και τα άλλα μέλη της σοβιετικής αντιπροσωπείας για αυτό το γεγονός, συναντήθηκε με μια κρύα υποδοχή, σαν να ήθελαν να παραβλέψουν αυτά τα γεγονότα και να επιμείνουν εγκρίνει την αγορά των ανελκυστήρων. Ο Littlepage δεν θα το έκανε. Εκείνη τη στιγμή πίστευε ότι αυτό που συνέβαινε περιλάμβανε προσωπική διαφθορά και ότι τα μέλη της αντιπροσωπείας είχαν δωροδοτηθεί από τους κατασκευαστές ανελκυστήρων. Αλλά μετά τον Πιατάκοφ, στη δίκη του 1937, ομολόγησε τους δεσμούς του με την τροτσκιστική αντιπολίτευση,Ο Littlepage οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι αυτό που είχε δει στο Βερολίνο ήταν πολύ περισσότερο από τη διαφθορά σε προσωπικό επίπεδο. Τα χρηματικά ποσά προορίζονταν να πληρώσουν για τις δραστηριότητες της μυστικής αντιπολίτευσης στη Σοβιετική Ένωση, δραστηριότητες που περιελάμβαναν σαμποτάζ, τρομοκρατία, δωροδοκία και προπαγάνδα.

Οι Zinoviev, Kamenev, Pyatakov, Radek, Tomsky, Bukharin και άλλοι που αγαπήθηκαν πολύ από τον δυτικό αστικό τύπο χρησιμοποίησαν τις θέσεις που τους ανέθεσε ο σοβιετικός λαός και το κόμμα για να κλέψουν χρήματα από το κράτος, προκειμένου να επιτρέψουν στους εχθρούς του σοσιαλισμού να χρησιμοποιήσουν αυτά τα χρήματα για σκοπούς σαμποτάζ και στον αγώνα τους ενάντια στη σοσιαλιστική κοινωνία στη Σοβιετική Ένωση.

[Obi Wan Iakobi]

[John Brown Gun Club]

Σχέδια για πραξικόπημα

Η κλοπή, το σαμποτάζ και η διαφθορά είναι σοβαρά εγκλήματα από μόνα τους, αλλά οι δραστηριότητες της αντιπολίτευσης προχώρησαν πολύ περισσότερο. Μια αντεπαναστατική συνωμοσία ετοιμαζόταν με σκοπό την κατάληψη της κρατικής εξουσίας μέσω πραξικοπήματος στο οποίο θα εξαλειφθεί ολόκληρη η σοβιετική ηγεσία, ξεκινώντας με τη δολοφονία των σημαντικότερων μελών της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η στρατιωτική πλευρά του πραξικοπήματος θα διεξαχθεί από μια ομάδα στρατηγών με επικεφαλής τον στρατάρχη Tukhachevsky.

Σύμφωνα με τον Isaac Deutscher, τον ίδιο τον Τροτσκισίτη, ο οποίος έγραψε πολλά βιβλία εναντίον του Στάλιν και της Σοβιετικής Ένωσης, το πραξικόπημα επρόκειτο να ξεκινήσει από μια στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του Κρεμλίνου και των σημαντικότερων στρατευμάτων στις μεγάλες πόλεις, όπως η Μόσχα και το Λένινγκραντ. Η συνωμοσία ήταν, σύμφωνα με τον Deutscher, με επικεφαλής τον Tukhachevsky μαζί με τον Gamarnik, τον επικεφαλής της πολιτικής επιτροπής του στρατού, τον στρατηγό Yakir, τον διοικητή του Λένινγκραντ, τον στρατηγό Uborevich, τον διοικητή της στρατιωτικής ακαδημίας της Μόσχας και τον στρατηγό Primakov, διοικητή ιππικού.

Ο στρατηγός Tukhachevsky ήταν αξιωματικός του πρώην τσαρικού στρατού ο οποίος, μετά την επανάσταση, πήγε στον Κόκκινο Στρατό. Το 1930 σχεδόν το 10% των αξιωματικών (περίπου 4.500) ήταν πρώην τσαρικοί αξιωματικοί. Πολλοί από αυτούς δεν εγκατέλειψαν ποτέ την αστική τους προοπτική και περίμεναν μια ευκαιρία να πολεμήσουν για αυτό. Αυτή η ευκαιρία προέκυψε όταν η αντιπολίτευση ετοίμαζε το πραξικόπημά της.

Οι Μπολσεβίκοι ήταν ισχυροί, αλλά οι πολιτικοί και στρατιωτικοί συνωμότες προσπάθησαν να συγκεντρώσουν ισχυρούς φίλους. Σύμφωνα με την ομολογία του Μπουχάριν στη δημόσια δίκη του το 1938, επιτεύχθηκε συμφωνία μεταξύ της τροτσκικής αντιπολίτευσης και της ναζιστικής Γερμανίας, στην οποία μεγάλες περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας, θα παραχωρηθούν στη ναζιστική Γερμανία μετά το αντεπαναστατικό πραξικόπημα στη Σοβιετική Ένωση. Αυτή ήταν η τιμή που ζήτησε η ναζιστική Γερμανία για την υπόσχεσή της να υποστηρίξει τους αντεπαναστάτες. Ο Μπουχάριν είχε ενημερωθεί για τη συμφωνία αυτή από τον Ράντεκ, ο οποίος είχε λάβει παραγγελία από τον Τρότσκι για το θέμα. Όλοι αυτοί οι συνωμότες που είχαν επιλεγεί για υψηλές θέσεις για να ηγηθούν, να διαχειριστούν και να υπερασπιστούν τη σοσιαλιστική κοινωνία, στην πραγματικότητα εργάζονταν για την καταστροφή του σοσιαλισμού. Πάνω απ 'όλα είναι απαραίτητο να θυμόμαστε ότι όλα αυτά συνέβαιναν στη δεκαετία του 1930,όταν ο ναζιστικός κίνδυνος αυξανόταν συνεχώς και οι ναζιστικοί στρατοί έβαλαν φωτιά στην Ευρώπη και ετοιμάζονταν να εισβάλουν στη Σοβιετική Ένωση.

Οι συνωμότες καταδικάστηκαν σε θάνατο ως προδότες μετά από δημόσια δίκη. Εκείνοι που κρίθηκαν ένοχοι για σαμποτάζ, τρομοκρατία, διαφθορά, απόπειρα δολοφονίας και που ήθελαν να παραδώσουν μέρος της χώρας στους Ναζί, δεν μπορούσαν να περιμένουν τίποτα άλλο. Το να τους αποκαλούμε αθώα θύματα είναι εντελώς λάθος.

[John Brown Gun Club]

Ακομα περισσοτεροι ψεύτες

Είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς η δυτική προπαγάνδα, μέσω του Robert Conquest, έχει πει ψέματα για τις εκκαθαρίσεις του Ερυθρού Στρατού.
Ο Conquest λέει στο βιβλίο του The Great Terror ότι το 1937 υπήρχαν 70.000 αξιωματικοί και πολιτικοί κομισάριοι στον Κόκκινο Στρατό και ότι το 50% αυτών (δηλαδή, 15.000 αξιωματικοί και 20.000 κομισάριοι) συνελήφθησαν από την πολιτική αστυνομία και είτε εκτελέστηκαν είτε φυλακίστηκαν για ζωή στα στρατόπεδα εργασίας. Σε αυτόν τον ισχυρισμό του Conquest, όπως σε ολόκληρο το βιβλίο του, δεν υπάρχει ούτε μια λέξη αλήθειας. Ο ιστορικός Roger Reese, στο έργο του The Red Army and the Great Purges, δίνει τα γεγονότα που δείχνουν την πραγματική σημασία των εκκαθαρσιεων του 1937-38 για τον στρατό. Ο αριθμός των ανθρώπων στην ηγεσία του Ερυθρού Στρατού και της αεροποριας, δηλαδή αξιωματικών και πολιτικών επιτρόπων, ήταν 144.300 το 1937, αυξανόμενος σε 282.300 έως το 1939. Κατά τη διάρκεια των καθαρών του 1937-38, 34.300 αξιωματικοί και πολιτικοί επιτρόποι εκδιώχθηκαν για πολιτικούς λόγους . Μέχρι τον Μάιο του 1940, ωστόσο, 11.596 είχαν ήδη αποκατασταθεί και αποκατασταθεί στις θέσεις τους. Αυτό σήμαινε ότι κατά τη διάρκεια της εκκαθάρισης του 1937-38, απολύθηκαν 22.705 αξιωματικοί και πολιτικοί κομισάριοι (περίπου 13.000 αξιωματικοί του στρατού, 4.700 αξιωματικοί της αεροπορίας και 5.000 πολιτικοί κομισάριοι), που ανέρχεται στο 7,7% όλων των αξιωματικών και των επιτρόπων - όχι το 50% ως κατάκτηση ισχυρίζεται. Από αυτό το 7,7%, μερικοί καταδικάστηκαν ως προδότες, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία τους, φαίνεται από το διαθέσιμο ιστορικό υλικό,απλά επέστρεψε στην πολιτική ζωή.
Μια τελευταία ερώτηση.
Ήταν δίκαιες οι κατηγορίες του 1937-38 για τους κατηγορούμενους; Ας εξετάσουμε, για παράδειγμα, τη δίκη του Μπουχάριν, του υψηλότερου στελεχους που εργάζεται για τη μυστική αντιπολίτευση.

Σύμφωνα με τον αμερικανό πρεσβευτή στη Μόσχα εκείνη την εποχή, ένας γνωστός δικηγόρος που ονομάζεται Joseph Davies, ο οποίος παρευρέθηκε σε ολόκληρη τη δίκη, επιτρέπεται στον Μπουχάριν να μιλήσει ελεύθερα καθ 'όλη τη διάρκεια της δίκης και να υποβάλει την υπόθεσή του χωρίς κανένα εμπόδιο. Ο Τζόζεφ Ντέιβις έγραψε στην Ουάσινγκτον ότι κατά τη διάρκεια της δίκης αποδείχθηκε ότι οι κατηγορούμενοι ήταν ένοχοι για τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορήθηκαν και ότι η γενική άποψη των διπλωμάτων που συμμετείχαν στη δίκη ήταν ότι αποδείχθηκε η ύπαρξη μιας πολύ σοβαρής συνωμοσίας.

[Obi Wan Iakobi]

Ακομα περισσοτεροι ψεύτες

Είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς η δυτική προπαγάνδα, μέσω του Robert Conquest, έχει πει ψέματα για τις εκκαθαρίσεις του Ερυθρού Στρατού.
Ο Conquest λέει στο βιβλίο του The Great Terror ότι το 1937 υπήρχαν 70.000 αξιωματικοί και πολιτικοί κομισάριοι στον Κόκκινο Στρατό και ότι το 50% αυτών (δηλαδή, 15.000 αξιωματικοί και 20.000 κομισάριοι) συνελήφθησαν από την πολιτική αστυνομία και είτε εκτελέστηκαν είτε φυλακίστηκαν για ζωή στα στρατόπεδα εργασίας. Σε αυτόν τον ισχυρισμό του Conquest, όπως σε ολόκληρο το βιβλίο του, δεν υπάρχει ούτε μια λέξη αλήθειας. Ο ιστορικός Roger Reese, στο έργο του The Red Army and the Great Purges, δίνει τα γεγονότα που δείχνουν την πραγματική σημασία των εκκαθαρσιεων του 1937-38 για τον στρατό. Ο αριθμός των ανθρώπων στην ηγεσία του Ερυθρού Στρατού και της αεροποριας, δηλαδή αξιωματικών και πολιτικών επιτρόπων, ήταν 144.300 το 1937, αυξανόμενος σε 282.300 έως το 1939. Κατά τη διάρκεια των καθαρών του 1937-38, 34.300 αξιωματικοί και πολιτικοί επιτρόποι εκδιώχθηκαν για πολιτικούς λόγους . Μέχρι τον Μάιο του 1940, ωστόσο, 11.596 είχαν ήδη αποκατασταθεί και αποκατασταθεί στις θέσεις τους. Αυτό σήμαινε ότι κατά τη διάρκεια της εκκαθάρισης του 1937-38, απολύθηκαν 22.705 αξιωματικοί και πολιτικοί κομισάριοι (περίπου 13.000 αξιωματικοί του στρατού, 4.700 αξιωματικοί της αεροπορίας και 5.000 πολιτικοί κομισάριοι), που ανέρχεται στο 7,7% όλων των αξιωματικών και των επιτρόπων - όχι το 50% ως κατάκτηση ισχυρίζεται. Από αυτό το 7,7%, μερικοί καταδικάστηκαν ως προδότες, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία τους, φαίνεται από το διαθέσιμο ιστορικό υλικό,απλά επέστρεψε στην πολιτική ζωή.
Μια τελευταία ερώτηση.
Ήταν δίκαιες οι κατηγορίες του 1937-38 για τους κατηγορούμενους; Ας εξετάσουμε, για παράδειγμα, τη δίκη του Μπουχάριν, του υψηλότερου στελεχους που εργάζεται για τη μυστική αντιπολίτευση.

Σύμφωνα με τον αμερικανό πρεσβευτή στη Μόσχα εκείνη την εποχή, ένας γνωστός δικηγόρος που ονομάζεται Joseph Davies, ο οποίος παρευρέθηκε σε ολόκληρη τη δίκη, επιτρέπεται στον Μπουχάριν να μιλήσει ελεύθερα καθ 'όλη τη διάρκεια της δίκης και να υποβάλει την υπόθεσή του χωρίς κανένα εμπόδιο. Ο Τζόζεφ Ντέιβις έγραψε στην Ουάσινγκτον ότι κατά τη διάρκεια της δίκης αποδείχθηκε ότι οι κατηγορούμενοι ήταν ένοχοι για τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορήθηκαν και ότι η γενική άποψη των διπλωμάτων που συμμετείχαν στη δίκη ήταν ότι αποδείχθηκε η ύπαρξη μιας πολύ σοβαρής συνωμοσίας.

Το ψεμα του Κατυν το ανεφερες?

[ΤΑΥΓΕΤΗΣ]

Σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε, ποιος μπορεί να αποφύγει να ακούσει τις τρομερές ιστορίες για ύποπτους θανάτους και δολοφονίες στα στρατόπεδα εργασίας της Σοβιετικής Ένωσης;

Ποιος μπορεί να αποφύγει τις ιστορίες των εκατομμυρίων που λιμοκτονούσαν και των εκατοντάδων αντιπολιτευόμενων που εκτελέστηκαν στη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του ....
Στάλιν;


Στον καπιταλιστικό κόσμο αυτές οι ιστορίες επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά σε βιβλία, εφημερίδες, ραδιόφωνο και τηλεόραση, και σε ταινίες, και ο μυθικός αριθμός εκατομμυρίων θυμάτων του σοσιαλισμού έχει αυξηθεί αλματωδώς τα τελευταία 50 χρόνια.

Αλλά από πού προέρχονται στην πραγματικότητα αυτές οι ιστορίες και αυτά τα στοιχεία;

Ποιος είναι πίσω από όλα αυτά;

Και μια άλλη ερώτηση: ποια αλήθεια υπάρχει σε αυτές τις ιστορίες;

Και ποιες πληροφορίες βρίσκονται στα αρχεία της Σοβιετικής Ένωσης, που ήταν προηγουμένως μυστικά αλλά άνοιξαν στην ιστορική έρευνα του Γκορμπατσόφ το 1989;

Οι συγγραφείς των μύθων πάντα έλεγαν ότι όλες οι ιστορίες τους για εκατομμύρια που πέθαναν στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν θα επιβεβαιωθούν την ημέρα που θα ανοίξουν τα αρχεία. Αυτό συνέβη; Επιβεβαιώθηκαν στην πραγματικότητα;

Το ακόλουθο άρθρο μας δείχνει από πού προήλθαν αυτές οι ιστορίες εκατομμυρίων θανάτων λόγω πείνας και σε στρατόπεδα εργασίας στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν και ποιος είναι πίσω τους.

Ο σημερινός συγγραφέας, αφού μελετήσει τις εκθέσεις της έρευνας που έχει γίνει στα αρχεία της Σοβιετικής Ένωσης, είναι σε θέση να παρέχει πληροφορίες με τη μορφή συγκεκριμένων δεδομένων σχετικά με τον πραγματικό αριθμό των κρατουμένων, τα χρόνια που πέρασαν στη φυλακή και τα αριθμός αυτών που πέθαναν και εκείνων που καταδικάστηκαν σε θάνατο στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν.

Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική από τον μύθο.

Οχι ρε σεις.ο πατερουλης ηταν αγιος για αυτο τον κατηγορουν.τα εκαναν αυτα δεξιοι χρυσαυγητες για να τον δυσφημισουν.
Υγ.το ψυχιατρειο ειναι μακρυα απο εκει που κατοικειτε;

[John Brown Gun Club]

Ας μάθουμε από την ιστορία

Η συζήτηση για το σοβιετικό ποινικό σύστημα κατά την εποχή του Στάλιν, στην οποία έχουν γραφτεί χιλιάδες ψεύδη άρθρα και βιβλία, και εκατοντάδες ταινίες έχουν μεταφέρει ψευδείς εντυπώσεις, οδηγεί σε σημαντικά μαθήματα.

Τα γεγονότα αποδεικνύουν και πάλι ότι οι ιστορίες που δημοσιεύονται για τον σοσιαλισμό στον αστικό τύπο είναι ως επί το πλείστον ψευδείς.

Η δεξιά πτέρυγα μπορεί, μέσω του Τύπου, του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης που κυριαρχεί, να προκαλέσει σύγχυση, να διαστρεβλώσει την αλήθεια και να κάνει πολλούς ανθρώπους να πιστεύουν ότι τα ψέματα είναι η αλήθεια. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ιστορικά ζητήματα.

Οποιεσδήποτε νέες ιστορίες από τα δεξιά θα πρέπει να θεωρούνται ψευδείς, εκτός εάν αποδειχθεί το αντίθετο. Αυτή η προσεκτική προσέγγιση είναι δικαιολογημένη. Το γεγονός είναι ότι ακόμη και γνωρίζοντας τις ρωσικές ερευνητικές εκθέσεις, η δεξια συνεχίζει να αναπαράγει τα ψέματα που διδάσκονται τα τελευταία 50 χρόνια, παρόλο που τώρα έχουν εκτεθεί εντελώς.

Το δεξια συνεχίζει την ιστορική της κληρονομιά: ένα ψέμα που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά καταλήγει να γίνει αποδεκτό ως αληθινό. Μετά τη δημοσίευση των ρωσικών ερευνητικών εκθέσεων στη Δύση, αρκετά βιβλία άρχισαν να εμφανίζονται σε διαφορετικές χώρες με στόχο αποκλειστικά να αμφισβητήσουν τη ρωσική έρευνα και να επιτρέψουν στα παλιά ψέματα να γνωστοποιηθούν στο κοινό ως νέες αλήθειες. Αυτά είναι καλά παρουσιασμένα βιβλία, γεμισμένα από εξώφυλλο σε εξώφυλλο με ψέματα για τον κομμουνισμό και τον σοσιαλισμό.

Τα δεξιά ψέματα επαναλαμβάνονται για να πολεμήσουν τους σημερινούς κομμουνιστές. Επαναλαμβάνονται έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να μην βρουν εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό και τον νεοφιλελευθερισμό. Είναι μέρος του βρώμικου πολέμου ενάντια στους κομμουνιστές που έχουν μια εναλλακτική λύση να προσφέρουν για το μέλλον, δηλαδή, τη σοσιαλιστική κοινωνία. Αυτός είναι ο λόγος για την εμφάνιση όλων αυτών των νέων βιβλίων που περιέχουν παλιά ψέματα.

Όλα αυτά θέτουν υποχρέωση σε όλους με μια σοσιαλιστική παγκόσμια προοπτική για την ιστορία.

Πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη της εργασίας για να μετατρέψουμε τις κομμουνιστικές εφημερίδες σε αυθεντικές εφημερίδες της εργατικής τάξης για να καταπολεμήσουμε τα αστικά ψέματα! Αυτή είναι αναμφίβολα μια σημαντική αποστολή στη σημερινή ταξική πάλη, η οποία στο εγγύς μέλλον θα αναδυθεί ξανά με νέα δύναμη.

Πηγη

http://stalinsociety.net/?p=428

[Bandit59]

Πηγή Stalin society! Ζουν ανάμεσα μας τελικά!

[ΤΑΥΓΕΤΗΣ]

Αι καλα.τι διαβολο παραισθισιογονα παιρνετε;
Πηγαινε να τα πεις αυτα στους ουκρανους που ο σταλιν τους εξοντωσε 7 εκατομυρια απο πεινα.

[Jolly Roger]

Πηγή Stalin society! Ζουν ανάμεσα μας τελικά!

πράγματι εδώ το παράκανε ο σ. Μπλάκης. Οι τρεις πρώτες σελίδες είναι από σοβαρούς επιστήμονες - Oleg Khlevniuk (Yale), J. Arch Getty (UCLA), Stephen Wheatcroft (παν. Μελβούρνης) κλπ. - οπότε δεν χρειαζόταν να παραθέσει τους cultists.