Επί της ουσίας, όχι. Αλλά έχουμε καταφέρει να εφαρμόσουμε αναρχία σε μεγάλο βαθμό. Πρωτοπόρος η Ελλάδα.
Καθένας κάνει ό,τι γουστάρει, γράφει τους νόμους και το Σύνταγμα όπου γουστάρει, δουλεύει "μαύρη εργασία" ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού, τα μέλη της δημόσιας υπηρεσίας αρπάζουν φακελάκια σε κάθε ευκαιρία, βγάζουμε κυβερνήσεις για να κάνουν ό,τι συμφέρει το τομάρι μας κλπ.
Είναι ένα είδος εφαρμοσμένης αναρχίας, αλλά με μία ιδιαιτερότητα: αγκαλιάζει τις εξουσίες μέσα από την ψευδαίσθηση της κοινωνικής μάζας.
Ο νεοέλληνας είναι έτη φωτός μπροστά. Λίκνο του αναρχισμού.
Κυνηγάμε τους αναρχικούς όχι επειδή είναι αντίθετοι, αλλά επειδή μας θυμίζουν ότι είμαστε υποκριτές άναρχοι που παριστάνουν τους πολίτες.