Κακοποίηση ασμάτων (spiros252 2018 reloaded)

[Γενιά της Αγαμίας]

Χθες μεσάνυχτα και κάτι κατηφόρισα
στην γωνίτσα του ΠΑΚΥ που σε γνώρισα
Κάποιο άγαλμα που μ’ είδε με αυταρέσκεια κορδώθηκε
και τον πόνο μου να διασκεδάσει δεν αρνήθηκε

Και του μίλησα για σένα και για μένανε
και οι μυς του σφίγγονταν και όλο καίγανε
Του ’πα για το φέρσιμό σου και για τα άλλα σου
τα ασυγχώρητα τα mgtwγυναικοκεντρικά τα μεγάλα σου

Κι ύστερα με πιάσαν θεέ μου κάτι τρολεκρήξεις
που με βρήκανε κουρέλι τα χαράματα
Με το άγαλμα ως το δρόμο προχωρήσαμε
μου χάρισε ένα πακέτο κρεατίνη, του συνέστησα ένα αξιοπρεπές αστάρι για τους τοίχους και χωρίσαμε

[Γενιά της Αγαμίας]

hellegennes

Πριν λυτρωθείς απ' τα τεφτέρια που στίχους πνίγεις
Πριν προδώσει της ταμίας σου την κακοδιαχείριση κιβωτίων με ηλεκτρικές κουβέρτες η μυρωδιά της φωτιάς

Πριν τυλιχτείς στους ψεκασμούς της θλίψης
Πριν αρνηθείς τις μαχαιριές της στατιστικής

Πριν σε τρομάξει το κοπάδι των επιδημιολόγων και φύγεις
Προτού χαθείς στην εφήμερη αγκαλιά μιας μεταμεσονύκτιας γιαννοπουλικής σκιάς

Φανέρωσέ μου τη μάσκα που κρύβεις
κάτω απ' τη μάσκα που πιο σχολαστικά από όλους φοράς

[Νon4me]

Δε χρειαζεται πολύ editing . ειναι κακοποιημενο .

Σε θάβω και κλαίω,
Κουρασμένη φωτιά,
Το ξέρω πως φταίω,
Που δεν υπάρχεις πια.
Μα τώρα μπορώ να σωπαίνω,
Μπορώ να γελάω,
Μπορώ να πετάω,
Με δυο σπασμένα φτερά.
Μπορώ να πετάω,
Με δυο διαλυμένα φτερά,
Να σ' αγαπάω,
Κι ας μην υπάρχεις πια.
Μπορώ να σ' ακούω,
Μπορώ να σε βλέπω,
Μπορώ να σ' αγγίζω,
Κι ας μην υπάρχεις πια.
Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου,
Γίνονται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα,
Στήνουν χορό μεσ' στο θεόρατο κελί μου,
Μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα...

SpoilerShow

[Feindflug]

Έχω μονάχα μια τρολλιά
και πως να την μοιράσω
Από τον ένα τον χαζό
στον άλλο να περάσω

Δυο τρολλιές απόψε μ' αγκαλιάζουνε
δυο αγάπες, δυο φωτιές
Πυρκαγιές ανάβουν να με κάψουνε
δυο παράπονα, δυο συντονιστές (2)...

Έχω μονάχα μια τρολλιά
σε ποιον να την χαρίσω
Ποιος από τους δυο να μπει μπροστά
και ποιον ν' αφήσω πίσω

Δυο τρολλιές απόψε μ' αγκαλιάζουνε
δυο αγάπες, δυο φωτιές
Πυρκαγιές ανάβουν να με κάψουνε
δυο παράπονα, δυο συντονιστές.(2)