Καταρχάς όλα όσα γράφει έχουν απαντηθεί με τρόπο ξεκάθαρο.
Να πούμε ότι στο ίδιο σχόλιο αυτό, στο σημείο που αναφέρεται στον Ψελλό, και γράφει μια απίθανη φράση:
"ελληνικής και της αρχαιοελληνικής γραμματείας, σαν τα γαλλικά και τα μαθήματα πιάνου ως κουλτούρα σαλονιού"
Έχοντας υπόψη τις περιπτώσεις που ο Ψελλός από ρητορικό οίστρο γράφει υπερβολλές (μάλιστα είχαμε δείξει πώς την είχε πατήσει ο Καλδέλλης και οι οπαδοί του με τον Ψελλό), βλέπουμε ότι η αντίληψη του Ψελλού ουδεμία σχέση έχει με σαχλαμάρες για "πιάνο και γαλλικά", διότι ξεκάθαρα αναφέρει ότι η ελληνική παιδεία θα έπρεπε να είναι κτήμα των "ΓΝΗΣΙΩΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΩΝ" της τους οποίους τοποθετεί στην Ελλάδα (όχι το Θέμα φυσικά) και στη μικρασία. Άρα, στα Βυζαντινά εδάφη, ελλαδικά και μικρασιατικά, βλέπει ξεκάθαρα γένος Ελλήνων, απογόνους των αρχαίων Ελλήνων. Και φυσικά, αυτούς που στην εποχή του βαρβαρίζουν όπως καθ' υπερβολή λέει, τους ονομάζει Έλληνες. Και μην μας πει κάποιος ότι στο δίπολο αυτό, ο Ψελλός βάζει τον εαυτό του στους... βάρβαρους:

Και φυσικά, ο Ψελλός επαναλαμβάνει και άλλου το δίπολο αυτό που ισχύει στην ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ περί "Ελλήνων και βαρβάρων", και λέει σαφώς ότι η δική μας πλευρά των βυζαντινών είναι η μεριά των Ελλήνων ως τόπος και ως ήθος και η Ασία είναι η μεριά των βαρβάρων. Βλέπουμε μάλιστα την ταύτιση με τον Τορνίκη καθώς μας βεβαιώνουν ότι η ελληνικότητα των βυζαντινών φτάνει σε τόσο βάθος ώστε να θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες ως προς την συμπεριφορά ή τον τρόπο σκέψης:

Τρίτον να πούμε για τη διατύπωση:
Καθώς η δύση μετέφερε την ητική «γραικικότητα» και στο πολιτικό πλαίσιο, οι ελληνόφωνοι Ρωμαίοι μετέφεραν την ρωμαϊκότητα και σε ημικό εθνοτικό πλαίσιο (έγιναν εθνοτικοί Ρωμαίοι).
Καταρχάς, για όποιον γνωρίζει το αντικείμενο, είναι εντελώς ασαφής:
1) Αν π.χ. εννοεί ότι η "γραικικότητα" είναι παράμετρος "ητική", γράφει ανοησίες. Έχουμε δείξει ότι η παράμετρος της γραικότητας εκφράζει ΗΜΙΚΑ τους βυζαντινούς ως ΣΥΝΟΛΟ ήδη από τον 5ο αιώνα. Και φυσικά ουδέποτε ήταν "ητική", καθώς το Γραικός των βυζαντινών προέρχεται από την ελληνική μυθολογία.
Θυμόμαστε όλοι την πρωτοφανή σε σύλληψη ανοησία που μας είπαν, ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν, η Δύση να λέει το "Γραικός" ως βρισιά και εμείς πρέπει να δεχτούμε ότι οι Βυζαντινοί υιοθέτησαν την βρισιά αυτή και την έκαναν... όνομα ΤΟΥΣ! Ούτε λοβοτομημένος δεν θα μπορούσε να γράψει κάτι τέτοιο, κι όμως το έγραψαν.
2) Τι να πει κανείς για τη φράση "οι ελληνόφωνοι Ρωμαίοι μετέφεραν την ρωμαϊκότητα και σε ημικό εθνοτικό πλαίσιο". Τι είναι αυτά; Τι νόημα μπορεί αν έχει αυτό; Περίμεναν οι βυζαντινοί τον 8ο αιώνα για να κάνουν κάτι με την... ρωμαϊκότητα τους;! Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Μήπως, εφόσον επικαλλείται τον Καλδέλλη, θέλει να επαναλλάβει τα περί δήθεν "εξαφάνισης", "απορρόφησης", "θαψίματος" των Ελλήνων κάτω από το όνομα Ρωμαίος; Διότι πέρα από το γεγονός ότι αυτή την εξαφάνιση άλλη φορά μας είπε ότι την βλέπει γύρω στο 500 μ.Χ., και πάλι άλλ' αν' άλλων είναι, αφού ΗΔΗ από τον 7ο αιώνα οι Βυζαντινοί (που τους βαφτίζει "εθνοτικά ρωμαίους") έχουν ως ΗΜΙΚΟ συλλογικό τους ΚΑΙ όνομα το Γραικός.
Οπότε, η δημιουργική φαντασία είναι το μόνο που θα μπορούσε να τους αναγνωρίσει κάποιος...