Dorian έγραψε: ↑28 Ιούλ 2024, 17:19
H ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν ένα συστημα υπερδουλοκτητικό ο πιο πολύς πληθυσμός ήταν δούλοι, αρα εξ ορισμού δυσαρεστημένος .Εμφανίστηκε μία θρησκεία υπερ των δούλων και διαδόθηκε. Ας εβγαινε μια άλλη. Ας εβγαιναν και οι αρχαιοι Έλληνες θρησκευτικά - ιδεολογικά να απέρριπταν πτυχές της ρωμαϊκότητας. Είχαν πλήρως ταυτιστει με τους κατακτητές τους.
Ο Ιησους ηταν τυπικη περιπτωση φτωχου θρησκοληπτου, το αναλογο της σημερινης "θεούσας" ή του "αυτος ειναι της εκκλησιας".
Οπως ακριβως η θεουσα και ο της εκκλησιας, στην αρχη ειναι βασιλικοτεροι του βασιλεως. Λατρευουν τους Ιερεις μεν, αλλα ταυτοχρονα εμμεσα τους κριτικαρουν και τους ανταγωνιζονται.
Συνειδητα ή ασυνειδητα θελουν να υποκαταστησουν την ταξη των Ιερεων και να παρουν την Εξουσια τους.
Αυτο φαινεται πεντακαθαρα στα λογια του νεαρου Ιησου. Αρχιζει σαν εβραιοτερος των εβραιων - φονταμενταλιστης Ιουδαϊστης, και σιγα σιγα αρχιζει να κριτικαρει και να επιτιθεται στην ιουδαϊκη κοινωνικη και θρησκευτικη αρχουσα ταξη.
Και φυσικα το πληρωνει με τη ζωη του.
Αυτη ειναι η δευτερη καμπη στην πορεια της νεας ολιγαριθμης ιουδαικης αιρεσης. Η ανελεητη μεταχειριση και εκτελεση του Ιησου οδηγει τους Μαθητες του να απορριψουν την υπαρχουσα κοινωνικη ιεραρχια και τον εθνικισμο. Φευγοντας για να γλυτωσουν απ' την Ιουδαια αναγκαστικα ανοιγονται σε ολους τους λαους κι ολες τις καστες που συναντουν. Αφενος επειδη πια μισουν την αρχουσα ταξη της πατριδας τους και πολλους απ' τους συμπατριωτες τους και τους εχουν πληρως απομυθοποιησει στο μυαλο τους. Αφετερου επειδη κρινουν οτι η στροφη στην ισοκρατια και το διεθνισμο ειναι αναγκαια για τη δικη τους φυσικη επιβιωση και για την επιβιωση του δογματους τους.
Η ραγδαια εξαπλωση του χριστιανισμου απο κει και επειτα εχει καθαρα να κανει με τον Ταξικο χαρακτηρα του, απλα ειναι ντυμενος και με ενα μεταφυσικο μανδυα ωστε να ειναι πειστικοτερος με ενα τμημα του δυνητικου κοινου του.
Η στροφη μερους της ολιγαρχιας της ΡωμΑυτ ειναι, στην αρχη, απολυτα ειλικρινης. Ανθρωποι σαν τον Κωνσταντινο ειδαν στο χριστιανισμο μια διεξοδο απ' τη φρικωδη βια και το μονιμο χαος και της Ρωμης αλλα και καθε καθεστωτος, κουλτουρας και κοινοτητας που προυπηρχε ή συνηπηρχε παραλληλα με τη Ρωμη.