Καραμελίτσα έγραψε: ↑12 Μάιος 2024, 16:05
AlienWay έγραψε: ↑12 Μάιος 2024, 15:31
Οσον αφορά τώρα την επιστημονική μέθοδο, αυτή ήταν "καλή" όσο εξυπηρετούσε την αποδόμηση της θρησκείας, αλλά όταν ολοκληρώθηκε αυτή η αποδόμηση, άρχισε να αποδομείται η ίδια η επιστημονική μέθοδος, ο ίδιος ο ορθός λόγος που χαρακτηρίζει την επιστήμη.
Για παράδειγμα η διαπίστωση ότι το φύλο είναι φάσμα είναι η μισή αλήθεια. Το φύλο είναι φάσμα ΜΟΝΟ για τα μέλη της lgbtq κοινότητας, που αποτελούν μικρό ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού.
Και υπάρχουν πολλά άλλα σημεία στα οποία η σύγχρονη επιστήμη αυτο-απαξιώνεται για να εξυπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες. Παράλληλα εμφανίζεται άνοδος του δόγματος ότι η αντικειμενική αλήθεια και ο διάλογος αποτελούν κατασκευάσματα των εκάστοτε ισχυρών, το οποίο ενέχει μια δόση αλήθειας, αλλά είναι επικίνδυνο έτσι και γενικευτεί σαν συμπέρασμα.
Ο ορθός λόγος ξεκίνησε να αποδομείται από το 19ο αιώνα, και καλώς εν μέρει, γιατί η αντίληψη που είχαν περί ορθού λόγου και επιστήμης την εποχή του διαφωτισμού ήταν υπερβολικά απλοϊκή.
Η απαξίωση της αντικειμενικής αλήθειας έχει στόχο να μην εμφανιστεί ποτέ μεγάλο αφήγημα που θα επικαλείται μια αντικειμενική αλήθεια, το οποίο να απειλήσει την τρέχουσα άρχουσα τάξη. Το τελευταίο τέτοιο αφήγημα τους τρόμαξε κομματάκι, γι' αυτό και προώθησαν όλη την ατζέντα περί διατομεακότητας, προκειμένου να μποϋκοτάρουν οποιοδήποτε μαζικό κίνημα.
Παρεμπιμπτόντως, το φύλο δεν είναι φάσμα ούτε για τους ΛΟΑΤΚΙ. Το φύλο είναι δυαδικό σε ποσοστό 99,8-99,9% σε όλο το ανθρώπινο είδος. Η ταυτότητα φύλου ίσως είναι φάσμα, αν και πιστεύω ότι αυτό είναι περισσότερο αφήγημα παρά πραγματικότητα.
Η ταυτότητα φύλου (gender) είναι το φάσμα, ωστόσο βλέπεις πώς μεταφράζονται (καθόλου τυχαία) αυτές οι έννοιες στη γλώσσα μας.
Η επιστημονική κοινότητα και η φιλοσοφία θα πρέπει να ξεπεράσει το αβαβά που υπέστη ο δυτικός κόσμος από τον Χίτλερ. Το γεγονός ότι ο Χίτλερ επιστράτευσε τη γλώσσα, τα μεγάλα αφηγήματα, τη φιλοσοφία για να κάνει αυτά που έκανε, δεν σημαίνει ότι μπορούμε να γενικεύσουμε αυτούς τους μηχανισμούς και να βγάλουμε συμπεράσματα.
π.χ. είναι εντελώς παιδιάστικη η πεισματική εμμονή της σύγχρονης επιστήμης ότι ο άνθρωπος δύναται να διαμορφώσει προσωπικότητα αποκλειστικά και μόνο μέσω της διαπαιδαγώγησης και τις προπαγάνδας. Στις σχετικές έρευνες, μονίμως ακυρώνονται αυτές οι αρχικές υποθέσεις, ωστόσο αντί να βγει το συμπέρασμα ότι επιδρούν και βιολογικοί παράγοντες, η σύγχρονη επιστήμη επιμένει ξανά και ξανά να τρώει τα μούτρα της ως προς αυτό.
Η φιλοσοφία επιμένει παιδιάστικα ότι η γλώσσα μπορεί να διαμορφώσει ολόκληρη την αντικειμενική αντίληψη για τον κόσμο. Αυτό διαψεύδεται μέσω του ορθολογισμού και όμως οι σύγχρονοι φιλόσοφοι επιμένουνε, ξανά και ξανά.
Η ψυχολογία επιμένει ότι στις σύγχρονες ψυχολογικές παθήσεις επιδρούν τα παιδικά τραύματα, περισσότερο από γενετικούς παράγοντες. Αυτό έχει διαψευστεί πολλάκις, κι όμως επιμένει ξανά και ξανά.
Η σύγχρονη επιστήμη, πάσχει από το μεταμοντερνο ενοχικό σύμπλεγμα που διαμορφώθηκε μετά τις κτηνωδίες του Β Παγκοσμίου Πολέμου, επιδιώκοντας να επιβεβαιώσει αρχικές υποθέσεις, οι οποίες με βάση τη μεθοδολογία που ακολουθεί, ακυρώνονται. Αλλά εξακολουθεί να επιμένει, σαν το τετράχρονο παιδί που του δώσανε σφαλιάρα.
Ζούμε σε ένα σύστημα.