Η κατάθλιψη.

[sys3x]

η καταθλιψις για τους ψυχογιατρους ειναι οτι η γριπη για τους παθολογους
το πλεον κοινο ψυχονοσημα με εκατομυρια ασθενεις σε ολονα τον κοσμο

καταλαβαιτε οτι δεν υπαρχει ΜΙΑ καταθλιψις, καθε περιπτωσις ειναι στην ουσια μοναδικη αφου εχουμε να κανουμε με διαφορετικες προσωπικοτητες και βιωματα
κατι αντιστοιχο ισκυει και με τους εθισμους
πανακεια δεν υπαρχει, υπαρχουν διαφορετικοι τροποι προσεγγισης του προβληματος ΠΑΝΤΑ μεσα απο ψυχοθεραπεια
τα φαρμακα απο μονα τους ειναι κλαιν, ασε που αμα πεσεις σε αρχιδι ''γιατρο'' απλα κανει πειραματα πανω σου

τα χριστιανικα κλπ που εχω διαβασει εδω μεσα δεν τολμω να τα σκολιασω, εσας κοκονες μου δεν σας σωζει ουτε εξορκισμος....ειστε ταμαμ για τους κροκοδειλους

τεσπα, τα συμπτωματα της ειναι πολυ υπουλα, υποψιν ΟΛΟΙ εχουμε περασει καταθλιπτικα επεισοδεια (2-3 τον χρονο ειναι το νορμαλ) αλλα λιγοι τα αναγνωριζουν οταν χοντραινει/επιμενει το πραμα και ντρεποντε να πανε σε ψυχογιατρο
διοτι κατα βαθος ολοι ειμαστε μπουρτζοβλαχοι και φοβουμαστε τι θα πει η κοινωνια (θα το μαθει, ολα μαθευονται) κλπ κλπ

τεσπα
χασις, θυρα 4 και Σατανας (και γατες)

και γαμώ το Πειραιά.

[Antares]

η καταθλιψις για τους ψυχογιατρους ειναι οτι η γριπη για τους παθολογους
το πλεον κοινο ψυχονοσημα με εκατομυρια ασθενεις σε ολονα τον κοσμο

καταλαβαιτε οτι δεν υπαρχει ΜΙΑ καταθλιψις, καθε περιπτωσις ειναι στην ουσια μοναδικη αφου εχουμε να κανουμε με διαφορετικες προσωπικοτητες και βιωματα
κατι αντιστοιχο ισκυει και με τους εθισμους
πανακεια δεν υπαρχει, υπαρχουν διαφορετικοι τροποι προσεγγισης του προβληματος ΠΑΝΤΑ μεσα απο ψυχοθεραπεια
τα φαρμακα απο μονα τους ειναι κλαιν, ασε που αμα πεσεις σε αρχιδι ''γιατρο'' απλα κανει πειραματα πανω σου

τα χριστιανικα κλπ που εχω διαβασει εδω μεσα δεν τολμω να τα σκολιασω, εσας κοκονες μου δεν σας σωζει ουτε εξορκισμος....ειστε ταμαμ για τους κροκοδειλους

τεσπα, τα συμπτωματα της ειναι πολυ υπουλα, υποψιν ΟΛΟΙ εχουμε περασει καταθλιπτικα επεισοδεια (2-3 τον χρονο ειναι το νορμαλ) αλλα λιγοι τα αναγνωριζουν οταν χοντραινει/επιμενει το πραμα και ντρεποντε να πανε σε ψυχογιατρο
διοτι κατα βαθος ολοι ειμαστε μπουρτζοβλαχοι και φοβουμαστε τι θα πει η κοινωνια (θα το μαθει, ολα μαθευονται) κλπ κλπ

τεσπα
χασις, θυρα 4 και Σατανας (και γατες)

Tα χαπάκια δεν είναι τόσο αθώα για να παίρνουμε σαν τις καραμέλες. Το λέω από προσωπική εμπειρία. Δύο γιατροί ο ψυχίατρος και ο ενδοκρινολόγος σε εμένα ήρθαν σε σύγκρουση. Το χαπάκι του ψυχιάτρου μου ανέβαζε την προλακτίνη, η ενδοκρινολόγος την ήθελε κατεβασμένη και μου έγραψε και εκείνη χαπάκι για να κατέβει. Επειδή κανείς δεν μου έδινε ξεκάθαρη απάντηση, είπα ας πάει στο διάολο και η προλακτίνη, πόσα χαπάκια θα παίρνω, εξάλλου δεν με ενοχλεί που δεν έχω έμμηνο ρήση, ευχάριστο είναι. Μετά από λίγα χρόνια εμφάνισα καρκίνο μαστού, καθόλου άσχετο με τις ορμονικές αλλαγές πιστεύω. Τώρα δεν ξέρω τι θα είχε γίνει αν έπαιρνα και τα δύο χαπάκια, ίσως κάτι χειρότερο, ίσως κάτι καλύτερο. Αλλά όπως σκεφτόμουν και τότε, ας τους έστελνα στο διάολο τους ψυχιάτρους και να άλλαζα χώρα, κάπου όπου αισθανόμουν καλύτερα όταν ζούσα εκεί και όπου είτε θα κέρδιζα περισσότερα, είτε θα ασχολούμουν με σπουδές, θα ήμουν δηλαδή σε μια πορεία ενδιαφέρουσα, που θα μου έδινε κίνητρα, σκέψη κλπ. Ο θυρεοειδής θέλει φάρμακο, δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό.
Να σημειώσω βέβαια ότι αυτά είναι για εφ΄όρου ζωής και τα έπαιρνα αρκετά χρόνια. Για μερικούς μήνες που πιθανόν δίνουν για την κατάθλιψη, δεν νομίζω να προκαλέσουν πολλές παρενέργειες.

[Παρταλι]

Tα χαπάκια δεν είναι τόσο αθώα για να παίρνουμε σαν τις καραμέλες. Το λέω από προσωπική εμπειρία. Δύο γιατροί ο ψυχίατρος και ο ενδοκρινολόγος σε εμένα ήρθαν σε σύγκρουση. Το χαπάκι του ψυχιάτρου μου ανέβαζε την προλακτίνη, η ενδοκρινολόγος την ήθελε κατεβασμένη και μου έγραψε και εκείνη χαπάκι για να κατέβει. Επειδή κανείς δεν μου έδινε ξεκάθαρη απάντηση, είπα ας πάει στο διάολο και η προλακτίνη, πόσα χαπάκια θα παίρνω, εξάλλου δεν με ενοχλεί που δεν έχω έμμηνο ρήση, ευχάριστο είναι. Μετά από λίγα χρόνια εμφάνισα καρκίνο μαστού, καθόλου άσχετο με τις ορμονικές αλλαγές πιστεύω. Τώρα δεν ξέρω τι θα είχε γίνει αν έπαιρνα και τα δύο χαπάκια, ίσως κάτι χειρότερο, ίσως κάτι καλύτερο. Αλλά όπως σκεφτόμουν και τότε, ας τους έστελνα στο διάολο τους ψυχιάτρους και να άλλαζα χώρα, κάπου όπου αισθανόμουν καλύτερα όταν ζούσα εκεί και όπου είτε θα κέρδιζα περισσότερα, είτε θα ασχολούμουν με σπουδές, θα ήμουν δηλαδή σε μια πορεία ενδιαφέρουσα, που θα μου έδινε κίνητρα, σκέψη κλπ. Ο θυρεοειδής θέλει φάρμακο, δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό.

α, αυτον δεν τον πιανει ο θεος ε?

οτιναναι

[Γενιά της Αμαρτίας]

η καταθλιψις για τους ψυχογιατρους ειναι οτι η γριπη για τους παθολογους
το πλεον κοινο ψυχονοσημα με εκατομυρια ασθενεις σε ολονα τον κοσμο

καταλαβαιτε οτι δεν υπαρχει ΜΙΑ καταθλιψις, καθε περιπτωσις ειναι στην ουσια μοναδικη αφου εχουμε να κανουμε με διαφορετικες προσωπικοτητες και βιωματα
κατι αντιστοιχο ισκυει και με τους εθισμους
πανακεια δεν υπαρχει, υπαρχουν διαφορετικοι τροποι προσεγγισης του προβληματος ΠΑΝΤΑ μεσα απο ψυχοθεραπεια
τα φαρμακα απο μονα τους ειναι κλαιν, ασε που αμα πεσεις σε αρχιδι ''γιατρο'' απλα κανει πειραματα πανω σου

τα χριστιανικα κλπ που εχω διαβασει εδω μεσα δεν τολμω να τα σκολιασω, εσας κοκονες μου δεν σας σωζει ουτε εξορκισμος....ειστε ταμαμ για τους κροκοδειλους

τεσπα, τα συμπτωματα της ειναι πολυ υπουλα, υποψιν ΟΛΟΙ εχουμε περασει καταθλιπτικα επεισοδεια (2-3 τον χρονο ειναι το νορμαλ) αλλα λιγοι τα αναγνωριζουν οταν χοντραινει/επιμενει το πραμα και ντρεποντε να πανε σε ψυχογιατρο
διοτι κατα βαθος ολοι ειμαστε μπουρτζοβλαχοι και φοβουμαστε τι θα πει η κοινωνια (θα το μαθει, ολα μαθευονται) κλπ κλπ

τεσπα
χασις, θυρα 4 και Σατανας (και γατες)

Tα χαπάκια δεν είναι τόσο αθώα για να παίρνουμε σαν τις καραμέλες. Το λέω από προσωπική εμπειρία. Δύο γιατροί ο ψυχίατρος και ο ενδοκρινολόγος σε εμένα ήρθαν σε σύγκρουση. Το χαπάκι του ψυχιάτρου μου ανέβαζε την προλακτίνη, η ενδοκρινολόγος την ήθελε κατεβασμένη και μου έγραψε και εκείνη χαπάκι για να κατέβει. Επειδή κανείς δεν μου έδινε ξεκάθαρη απάντηση, είπα ας πάει στο διάολο και η προλακτίνη, πόσα χαπάκια θα παίρνω, εξάλλου δεν με ενοχλεί που δεν έχω έμμηνο ρήση, ευχάριστο είναι. Μετά από λίγα χρόνια εμφάνισα καρκίνο μαστού, καθόλου άσχετο με τις ορμονικές αλλαγές πιστεύω. Τώρα δεν ξέρω τι θα είχε γίνει αν έπαιρνα και τα δύο χαπάκια, ίσως κάτι χειρότερο, ίσως κάτι καλύτερο. Αλλά όπως σκεφτόμουν και τότε, ας τους έστελνα στο διάολο τους ψυχιάτρους και να άλλαζα χώρα, κάπου όπου αισθανόμουν καλύτερα όταν ζούσα εκεί και όπου είτε θα κέρδιζα περισσότερα, είτε θα ασχολούμουν με σπουδές, θα ήμουν δηλαδή σε μια πορεία ενδιαφέρουσα, που θα μου έδινε κίνητρα, σκέψη κλπ. Ο θυρεοειδής θέλει φάρμακο, δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό.

Χωρίς ψυχοθεραπεία τα φάρμακα είναι μια τρύπα στο νερό
είναι σα να παίρνεις φάρμακα για τον καρκίνο να του γαμάς στο κάπνισμα
το φάρμακα βοηθούν πολύ συντηρητικά και είναι απαραίτητα σε μια λίγοτερο ήπια κατάθλιψη
οι περισσότεροι παίρνουν, ένα ή μισό
αλλά παρ' όλα αυτά τα αντικαταθλιπτικά είναι σαν χάπι τπτ ιδιαίτερο

[Antares]

Χωρίς ψυχοθεραπεία τα φάρμακα είναι μια τρύπα στο νερό
είναι σα να παίρνεις φάρμακα για τον καρκίνο να του γαμάς στο κάπνισμα
το φάρμακα βοηθούν πολύ συντηρητικά και είναι απαραίτητα σε μια λίγοτερο ήπια κατάθλιψη
οι περισσότεροι παίρνουν, ένα ή μισό
αλλά παρ' όλα αυτά τα αντικαταθλιπτικά είναι σαν χάπι τπτ ιδιαίτερο

Συνεδρίες έκανα, μια φορά τον μήνα. Ξέρεις πόσο ακριβό είναι να κάνεις κάτι περισσότερο; Άστεγος θα μείνεις (αν πληρώνεις ενοίκιο) για να τα δίνεις σε ψυχοθεραπείες;
Αν είναι για ένα χρόνο ή λίγο παραπάνω, ούτε αυτό που έπαιρνα εγώ δεν θα μου προκαλούσε τίποτα πιστεύω.
Αλλά εμένα μου έλεγαν (και μου λένε) εφ' όρου ζωής. Ο καρκίνος δεν τους ενδιέφερε ποτέ. Ούτε όλα τα άλλα. Μόνο τα ψυχιατρικά φαρμακάκια. Ε μετά γίνεσαι λίγο καχύποπτος. Τρελός δεν θα το έλεγα.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Χωρίς ψυχοθεραπεία τα φάρμακα είναι μια τρύπα στο νερό
είναι σα να παίρνεις φάρμακα για τον καρκίνο να του γαμάς στο κάπνισμα
το φάρμακα βοηθούν πολύ συντηρητικά και είναι απαραίτητα σε μια λίγοτερο ήπια κατάθλιψη
οι περισσότεροι παίρνουν, ένα ή μισό
αλλά παρ' όλα αυτά τα αντικαταθλιπτικά είναι σαν χάπι τπτ ιδιαίτερο

Συνεδρίες έκανα, μια φορά τον μήνα. Ξέρεις πόσο ακριβό είναι να κάνεις κάτι περισσότερο; Άστεγος θα μείνεις (αν πληρώνεις ενοίκιο) για να τα δίνεις σε ψυχοθεραπείες;
Αν είναι για ένα χρόνο ή λίγο παραπάνω, ούτε αυτό που έπαιρνα εγώ δεν θα μου προκαλούσε τίποτα πιστεύω.
Αλλά εμένα μου έλεγαν (και μου λένε) εφ' όρου ζωής. Ο καρκίνος δεν τους ενδιέφερε ποτέ. Ούτε όλα τα άλλα. Μόνο τα ψυχιατρικά φαρμακάκια. Ε μετά γίνεσαι λίγο καχύποπτος. Τρελός δεν θα το έλεγα.

Είναι δύσκολα για όλους μας αλλά η ψυχοθεραπεια είναι πολύτιμη σε ικανό ψ. Πρέπει να φτάσεις σε ένα στάτους αυτογνωσίας και συνειδητοποίησης των υποσυνείδητων λόγων που σε οδηγούν στην κατάθλιψη. Θέλει ψυχανάλυση.

[Beria]

Η κατάθλιψη δεν είναι θλίψη ή κατατονία
H κατάθλιψη είναι ασθένεια και ως ασθένεια απαιτεί θεραπεία
Αυτό που συζητάμε είναι αν η ψυχοθεραπεία ή κάποιες ψυχοδηλωτικές ουσίες μπορούν να είναι μέρος της θεραπείας

Δεν είναι θέμα που χωρά μεγαλοστομίες ή εμμονές

[sys3x]

Η κατάθλιψη δεν είναι θλίψη ή κατατονία
H κατάθλιψη είναι ασθένεια και ως ασθένεια απαιτεί θεραπεία
Αυτό που συζητάμε είναι αν η ψυχοθεραπεία ή κάποιες ψυχοδηλωτικές ουσίες μπορούν να είναι μέρος της θεραπείας

Δεν είναι θέμα που χωρά μεγαλοστομίες ή εμμονές

αν αρχίσετε να μελετάτε όλοι σας συστηματικά Μπαχ σύντομα θα καταλάβετε ότι τα προβληματάκια που έχετε με καταθλίψεις και μαλακίες δεν είναι τίποτα.
Ο Μπαχ θεραπεύει, ο Μπαχ σώζει.

[sys3x]

Χωρίς ψυχοθεραπεία τα φάρμακα είναι μια τρύπα στο νερό
είναι σα να παίρνεις φάρμακα για τον καρκίνο να του γαμάς στο κάπνισμα
το φάρμακα βοηθούν πολύ συντηρητικά και είναι απαραίτητα σε μια λίγοτερο ήπια κατάθλιψη
οι περισσότεροι παίρνουν, ένα ή μισό
αλλά παρ' όλα αυτά τα αντικαταθλιπτικά είναι σαν χάπι τπτ ιδιαίτερο

Συνεδρίες έκανα, μια φορά τον μήνα. Ξέρεις πόσο ακριβό είναι να κάνεις κάτι περισσότερο; Άστεγος θα μείνεις (αν πληρώνεις ενοίκιο) για να τα δίνεις σε ψυχοθεραπείες;
Αν είναι για ένα χρόνο ή λίγο παραπάνω, ούτε αυτό που έπαιρνα εγώ δεν θα μου προκαλούσε τίποτα πιστεύω.
Αλλά εμένα μου έλεγαν (και μου λένε) εφ' όρου ζωής. Ο καρκίνος δεν τους ενδιέφερε ποτέ. Ούτε όλα τα άλλα. Μόνο τα ψυχιατρικά φαρμακάκια. Ε μετά γίνεσαι λίγο καχύποπτος. Τρελός δεν θα το έλεγα.

Είναι δύσκολα για όλους μας αλλά η ψυχοθεραπεια είναι πολύτιμη σε ικανό ψ. Πρέπει να φτάσεις σε ένα στάτους αυτογνωσίας και συνειδητοποίησης των υποσυνείδητων λόγων που σε οδηγούν στην κατάθλιψη. Θέλει ψυχανάλυση.

ξεκίνα με ένα τεταρτάκι την ημέρα Μπαχ και θα δεις, τι ψυγείατροι και μαλακίες.
μόνο η μουσική μπορεί να μας σώσει παιδιά.

[Παρταλι]

Η κατάθλιψη δεν είναι θλίψη ή κατατονία
H κατάθλιψη είναι ασθένεια και ως ασθένεια απαιτεί θεραπεία
Αυτό που συζητάμε είναι αν η ψυχοθεραπεία ή κάποιες ψυχοδηλωτικές ουσίες μπορούν να είναι μέρος της θεραπείας

Δεν είναι θέμα που χωρά μεγαλοστομίες ή εμμονές

1ον. ψυχοδραστικες (ασκετα αν και τα ψυχοδηλωτικα και ενθεογονα μπλα μπλα καμνουν δουλεια, αυτα ειναι κατα παριπτωσις)
2ο. πολυ σωστα, ΜΕΡΟΣ

[sys3x]

Η κατάθλιψη δεν είναι θλίψη ή κατατονία
H κατάθλιψη είναι ασθένεια και ως ασθένεια απαιτεί θεραπεία
Αυτό που συζητάμε είναι αν η ψυχοθεραπεία ή κάποιες ψυχοδηλωτικές ουσίες μπορούν να είναι μέρος της θεραπείας

Δεν είναι θέμα που χωρά μεγαλοστομίες ή εμμονές

1ον. ψυχοδραστικες (ασκετα αν και τα ψυχοδηλωτικα και ενθεογονα μπλα μπλα καμνουν δουλεια, αυτα ειναι κατα παριπτωσις)
2ο. πολυ σωστα, ΜΕΡΟΣ

ο Γκλεν έπαιρνε και πιαχά και μεγάλες δόσεις Μπαχ και αντί να αρρωστήσει έγινε ο ίδιος ΑΡΡΩΣΤΙΑ.

[Antares]

Η κατάθλιψη δεν είναι θλίψη ή κατατονία
H κατάθλιψη είναι ασθένεια και ως ασθένεια απαιτεί θεραπεία
Αυτό που συζητάμε είναι αν η ψυχοθεραπεία ή κάποιες ψυχοδηλωτικές ουσίες μπορούν να είναι μέρος της θεραπείας

Δεν είναι θέμα που χωρά μεγαλοστομίες ή εμμονές

Σε μια κατάθλιψη δεν θα σου πουν να παίρνεις χαπάκια εφ' όρου ζωής, οπότε δεν βλέπω γιατί να μην γίνει για ένα διάστημα. Το αλκοόλ είναι πολύ χειρότερο.

[vagabondo]

[Γενιά της Αμαρτίας]

Η κατάθλιψη δεν είναι θλίψη ή κατατονία
H κατάθλιψη είναι ασθένεια και ως ασθένεια απαιτεί θεραπεία
Αυτό που συζητάμε είναι αν η ψυχοθεραπεία ή κάποιες ψυχοδηλωτικές ουσίες μπορούν να είναι μέρος της θεραπείας

Δεν είναι θέμα που χωρά μεγαλοστομίες ή εμμονές

Σε μια κατάθλιψη δεν θα σου πουν να παίρνεις χαπάκια εφ' όρου ζωής, οπότε δεν βλέπω γιατί να μην γίνει για ένα διάστημα. Το αλκοόλ είναι πολύ χειρότερο.

Το αλκόολ είναι καταθλιπτικό

[BILLO]

Γραφτηκαν διαφορα στο νημα για την καταθλιψη. Εγω θα καταθεσω την δικη μου εμπειρια που εχει καποιο ενδιαφερον.
Το 2003 με 2005 περιπου, αφοτου πολλα μικροπροβληματα ειχαν μαζευτει και ειχαν χρονισει, επαθα αυτο που ατυπα λεμε νευρικο κλονισμο.
Πισω απο αυτα εκεινο το διαστημα μου εμφανιστηκε για πρωτη φορα ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη. Αυτο ας πουμε ηταν και ειναι ο κορμος του δικου μου προβληματος μεχρι τωρα. Ειδα της προαλλες το TOC TOC την κωμωδια και μπορω να πω με καθε σιγουρια οτι αυτο που δειχνει η ταινια ειναι μια μαλακια και μιση, ουτε τοσο χαριτωμενη ειναι η ΙΨΔ, ουτε αντιμετωπιζεται με εξυπναδες οπως αυτες που δοκιμαζει ο γιατρος στην ταινια. Δεν ειναι μια επιπολαιοτητα που με κολπα κανεις τον ασθενη να ξεπερασει. Εν πασει περιπτωση ομως ειναι ταινια, απλως ομως να ξερουμε με τι εχουμε να κανουμε.
Χοντρικα μεσα σε αυτο το διαστημα εμφανισα επιμονη καταθλιψη, επαθα δυο φορες κριση πανικου και μια φορα αποπραγματοποιηση. Τα νευρα μου ηταν κουρελια. Πεταγομουν καποιες φορες μεσα απο τον υπνο με πολυ εντονους και ασχημους εφιαλτες και εβαζα για πολλα βραδια την τηλεοραση να παιζει πριν κοιμηθω για να σκεπαζει το αγχος και τις ασχημες σκεψεις που στην ησυχια χειροτερευαν.
Ο πιο δυσκολος καιρος ηταν οι πρωτοι μηνες αυτης της καταστασης. Θυμαμαι με φοβο εκεινη την περιοδο που πιστευα σοβαρα οτι χανω για τα καλα τα λογικα μου. Φυσικα πολυ μεγαλη σημασια ειχε και το γεγονος οτι τοτε δεν ειχα ιδεα για το τι μου συμβαινει. Σπουδαζα τοτε σε μια παραιατρικη σχολη και στα επομενα χρονια ειχα τη χαρα να δουλεψω στο ψυχιατρειο. Ειχα την τυχη να δω τα πραγματα και απο τις δυο μεριες, ευτυχως οχι τοσο βαθια απο την πλευρα του ασθενους αφου το μεγαλο προβλημα ηταν τελικα παροδικο, αλλα ολο αυτο ηταν ενα τεραστιο μαθημα.
Την καταθλιψη στο νημα την περιεγραψε πολυ καλα ο Alien666. Η καταθλιψη δεν ειναι στεναχωρια και δεν την παθαινεις μια δυο φορες το χρονο και ολα καλα. Υπαρχουν ανθρωποι που αγκαλιαζουν τη στεναχωρια τους. Μαλλον ολοι το κανουμε καποια στιγμη. Μπορει να ειναι μια γκομενα ξερω γω που εχασες, μια κατασταση που εισαι ο αδικημενος η το θυμα, μια ηπια απωλεια η αποτυχια στη ζωη. Ολοι λοιπον εχουμε βρεθει στην κατασταση να τραβαμε ικανοποιηση απο την μελαγχολια μας η μεσα στη μελαγχολια μας. Η κλινικη καταθλιψη ειναι σκληρο πραγμα. Ειναι σαν μια διαβρωση που απλωνεται σιγα σιγα σε ολο το φασμα των εμπειριων και δραστηριοτητων σου και τις μεταπρεπει απο ανουσιες και φορτικες μεχρι θλιβερες και μαυρες. Αυτο που την χαρακτηριζει δεν ειναι το κλαμα αλλα η βουβη απογνωση. Η ζωη βιωνεται ως φορτιο που δεν δινει καμια χαρα και δεν εισαι καθολου χαλαρος και ψυχραιμος μπροστα σε αυτο.
Ομολογω οτι δεν θυμαμαι πια σωστα την ενταση και βαθος του βιωματος, θυμαμαι ομως καλα οτι τα πραγματα ηταν σοβαρα ασχημα. Δεν ειναι κατι που θα ηθελε καποιος να ξαναβιωσει και σιγουρα δεν ειναι κατι που ο καθενας το ξερει. Το καταλαβαινουν αρκετοι που το περασαν αλλα δεν το καταλαβαινουν ολοι.
Το 2005 τα πραγματα ηταν ακομα δυσκολα αλλα οχι οσο τον πρωτο καιρο. Τραβουσα τοτε τον εαυτο μου στο ψυχιατρειο για να κανω την πρακτικη ασκηση μου. Κανεις δεν ηξερε το προβλημα μου, εβλεπαν απλα εναν απομακρο σπουδαστη καποιες φορες. Στο νοσοκομειο ειχαμε ενα παιδακι, εφηβος που μολις τον ειχαν αρχισει αγωγη με αντικαταθλιπτικα, το παιδι ηταν σε μαυρα χαλια, δεν μιλουσε, δεν λειτουργουσε, δεν εκανε τιποτα. Θυμαμαι οτι βαζαν και εμενα να ασχοληθω μαζι του. Την περιοδο εκεινη πηγα και εγω στον γιατρο και αφου του ειπα τι εχω και μου ειπε οτι οντως ειχα το προβλημα που φανταζομουν οτι εχω, του λεω και τωρα θελω να μου γραψεις αντικαταθλιπτικα. Μου εγραψε το Ladose. Ολη μου η αγωνια ηταν για το τι θα γινει εαν δεν κανουν τιποτα τα χαπια.
Για περιπου δυο βδομαδες και ενω συνεχιζα να νιωθω ψυχολογικα σκατα, αρχισα να εχω και σωματικα συμπτωματα. Ενα ενοχλητικο πιασιμο στο χερι και την αισθηση οτι ημουν καπως σαν γριπωμενος, με μια αδυναμια σωματικη, με διαρροιες και τετοια.
Μετα απο περιπου εναν μηνα αυτο που εγινε δεν το πιστευα. Αρχισα να ξυπναω μεσα στη χαρα, αρχισα να νιωθω χαλαροτητα και ανεση μεσα στον κοσμο, αρχισα να εχω ενεργεια, να μιλαω, να συζηταω, να πηγαινω στη δουλεια με ορεξη. Φυγανε σκεψεις απαξιωτικες για τον εαυτο μου, φυγανε ολες οι δυσαρεστες ιδεες που με ταλαιπωρουσαν. Αρχισα να ξαναζω τη ζωη μου μετα απο πολυ καιρο. Ηταν λες και γυρισε ενας διακοπτης και φωτισαν τα πραγματα.
Τα πηρα για σχεδον ενα χρονο σε αυξημενη δοση. Με βγαλαν εντελως απο τη σκατοκατασταση που τυραννιομουν δυο χρονια.Δεν ξαναβρεθηκα ποτε σε αυτα τα χαλια απο τοτε. Μαζι μου ανεκαμψε και το παιδακι στο νοσοκομειο καλη του ωρα οπου και ειναι σημερα. Αρχισε να μιλαει να δειχνει τον πραγματικο του εαυτο, να περιγραφει τα ενδιαφεροντα του, να βγαινει εξοδους.
Αυτα τα φαρμακα, ειδικα αυτα τα φαρμακα σωζουν κοσμο. Αλλες κατηγοριες φαρμακων ειναι αλλη κουβεντα, αλλα τα καινουρια αντικαταθλιπτικα εαν εχεις οντως προβλημα βοηθανε πολυ με ελαχιστο εως καθολου κοστος. Υπαρχουν και επιμονες καταθλιψεις, εχω γνωρισει ασθενη που του καναν ηλεκροσπασμοθεραπεια για την καταθλιψη, δεν του το ειπαν και ο ιδιος δεν καταλαβε οτι του την καναν. Υπαρχουν τα παλια αντικαταθλιπτικα που και αυτα ειναι επιλογη σε επιμονες καταστασεις οπως το anafranil αλλα εχουν παρενεργειες. Οι ψυχικες διαταραχες βεβαια δεν τελειωνουν στα φαρμακα αλλα στις περισσοτερες περιπτωσεις πρεπει να αρχιζουν απο αυτα.

Βαριες συνομωσιες γυρω απο την ψυχιατρικη, δεν τις δεχομαι. Το συστημα ειναι αυτο που ειναι με τα προβληματα του και τον ανθρωπινο παραγοντα να κανει μαλακιες καποιες φορες αλλα ειναι οτι ειναι και η υπολοιπη ιατρικη. Σοβαρη επιστημη με σκοπο τη βοηθεια του ασθενη. Ειδα ανθρωπους να μπαινουν κουκουρουκου στο νοσοκομειο και να βγαινουν ωραιοι και κυριοι. Σε τμημα οξεων περιστατικων. Ειδα παιδι να πηδαει απο το φοβο του σε φωνες που ακουγε και το απειλουσαν, κατατρομοκρατημενο, να γινεται καλα και να ερχεται μερες μετα να μου δειχνει το κινητο του και τα παιχνιδια του. Ενα σωρο ανθρωπους ψυχωσικους να ερχοντε πισω στην πραγματικοτητα. Στην τελικη παντα υπαρχουν ανθρωποι που θα βοηθηθουν και ανθρωποι που δεν θα βοηθηθουν για διαφορους λογους. Γιατι δεν τους πιανουν τα φαρμακα η γιατι δεν τους πιανει η ψυχοθεραπεια.

Εαν θελει να βαλει και τον Θεο καποιος στην εξισωση, για μενα καλα κανει και τον βαζει. Ο Θεος ειναι πισω απο ολες τις εξισωσεις και τα ευκολως εννοουμενα παραλειποντε. Αλλα αυτα δεν αφορουν ολους, αυτα ειναι πεποιθησεις που αφορουν τους χριστιανους.