Juno έγραψε: ↑21 Απρ 2024, 18:08Δεν είμαι τύπος και όντως γνωρίζω προσωπικώς άτομο που παρέμεινε.Scouser έγραψε: ↑21 Απρ 2024, 17:31Τυπε, όλα αυτά είναι μπούρδες και παραμυθακια των χουνταιων για να καλυψουν τη δειλία τους το 1968. Η μεραρχια είχε σταλεί στην Κύπρο από τον Γεώργιο Παπανδρέου (ξέρεις, αυτόν που αποκαλούσανε "φαυλοκράτη" τα χουντικα σκουπιδια) και ήταν η μοναδική στιγμή από το 1955 και μετά που η Ελλάδα άσκησε εξωτερική πολιτική πραγματικής αποτροπής σε ο,τι αφορούσε την Κύπρο. Φώναξαν και εσκουξαν οι Τούρκοι για να φύγει γιατί ήξεραν ότι με τη μεραρχια παρούσα ο Αττιλας δεν θα μπορούσε ούτε στον ύπνο τους να υλοποιηθεί, αλλά μόνο όταν ήρθαν στην εξουσία τα γελοία αυτά ανθρωπάκια το πέτυχαν. Ο πατριωτισμός αποδεικνύεται στα πεδία των μαχών εναντίον των εξωτερικών εχθρών της πατρίδας, όχι στα λόγια ή στα κρατητήρια της αστυνομίας με "αντιπάλους" άοπλους πολιτικούς κρατουμένους.
Τώρα αν ξεμπερδεύεις με ένα "όλα αυτά είναι μπούρδες και παραμυθάκια", δεν μπορεί να γίνει συζήτηση. Εγώ να ψάξω και να φέρω και άλλα, όμως ό,τι και να κάνω, εσύ θα λες "μπούρδες".
Μείνε με τις μπούρδες σου λοιπόν.
Αυτό είναι το καινούργιο κόλπο των χουντικών : τώρα ρίχνουν την ευθύνη της απόσυρσης του στρατού από την Κύπρο στον βασιλιά.
Δηλαδή αυτοί μεν είχαν δικτατορία και επανάσταση αλλά σε όλες τις κρίσιμες στιγμές κάποιοι άλλοι ήσαν υπεύθυνοι.Για το 1967 ευθύνεται ο βασιλιάς και για το 1974 οι αρχηγοί των όπλων που οι ίδιοι είχαν διορίσει αλλά κατά την άποψή τους τηλεπαθητικώς κατηύθυνε ο Καραμανλής από το Παρίσι.

H αλήθεια βέβαια είναι άλλη και πολύ λίγοι τολμούν να την πουν.Οι "φαύλοι πολιτικοί" δεν στηρίζονται στην αντιπαράθεσή τους με την Τουρκία μόνο στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις αλλά και στις σχέσεις που έχουν με τον δυτικό κόσμο.Αυτό φυσικά ούτε οι ίδιοι το παραδέχονται ούτε κανένας άλλος στην Ελλάδα,ότι άλλες χώρες είναι ασπίδα έστω μερική έναντι της Τουρκίας διότι όλοι θέλουν να το παίζουν μάγκες.Οι συνταγματάρχες ως παγκοσμίως άγνωστοι και αντιπαθητικοί ήσαν διπλωματικά απομονωμένοι.Αυτό το κατάλαβαν από την πρώτη στιγμή,από τη συνάντηση της Κεσσάνης στον Έβρο.Πριν την 21η Απριλίου ο Μητσοτάκης διεξήγαγε διαπραγματεύσεις με τον Τσαγλαγιανγκίλ στο Παρίσι για την ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την Ελλάδα.Όπως το ακούς,ένωση διότι η Κύπρος ήταν γεμάτη από Έλληνες στρατιώτες και ο Τζόνσον το 1964 είχε απαγορεύσει στους Τούρκους να κάνουν απόβαση.Κάτι έπρεπε να γίνει λοιπόν.
O Παπαδόπουλος βρήκε τα χαρτιά από τις διαπραγματεύσεις και πήγε στην Κεσσάνη να συναντηθεί με τον Ντεμιρέλ νομίζοντας ότι θα συνεχίσει από το ίδιο σημείο αλλά ο άλλος έκανε τον ανήξερό.Δεν θα δεχθούμε ποτέ την ένωση του είπε.Η αμερικανική ασπίδα είχε αρθεί ή μειωθεί λόγω του πραξικοπήματος.
Ο Παπαδόπουλος το κατάλαβε και το έπαιξε κότα μετά για να διατηρήσει το καθεστώς του.Ο Ιωαννίδης νόμιζε ότι θα νικήσει μόνος του και έφαγε τα μούτρα του.
Aυτή είναι η ρεαλιστική πραγματικότητα και κάτσε εσύ να νομίζεις ότι η αποτροπή της χώρας βασίζεται μόνο στον στρατό και όχι και στη διπλωματία διότι έχεις "επαναστατικές" τάσεις.