Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

[koukouvagia]

Προσωπικά δεν με ενδιαφέρουν οι συναισθηματικά ή ιδεολογικά φορτισμένοι, με ενδιαφέρουν οι ψυχροί καταγραφείς των γεγονότων και ευτυχώς υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, ειδικά για την Ελληνική επανάσταση.

Θα έπρεπε να σε απασχολεί, πως παράγεται η επιστημονική γνώση, ποια τα φίλτρα και οι αντιστάσεις των ερευνητών.
Ακόμη και αυτούς που θεωρούμε αντικειμενικούς καταγραφείς των γεγονότων είναι φορτισμένοι. Είτε μας αρέσει είτε όχι αυτό συμβαίνει. Φυσικά, δεν είναι κατακριτέο, είναι απολύτως λογικό. Η ίδια η γλώσσα άλλωστε δημιουργεί ένα ιδεολογικό πλαίσιο, μη το ξεχνάμε και αυτό.


Θα συμφωνήσω μόνο στην σκόπιμη παραποίηση των γεγονότων, το οποίο είναι δύσκολο σε αρκετές περιπτώσεις να αποδείξεις πως υπάρχουν κακόβουλες σκοπιμότητες.

[koukouvagia]

Από την Ιστορία σαν επιστήμη περιμένω να μάθω το τι έγινε ως γεγονότα
Το πώς θα αξιολογησω εγώ τα γεγονότα είναι άλλο θέμα

Συμφωνώ μαζί σου σε αυτό που λες απόλυτα.
'Ομως η Ιστορία ως επιστήμη ενέχει και εσωτερικές αντιφάσεις, δηλαδή οι ιστορικοί μεταξύ τους δεν συμφωνούν σε όλα (όπως συμβαίνει και σε κάθε επιστήμη, άλλωστε).
Η αξιολόγηση που κάνει ο καθένας, οι επιστήμονες και το κοινό ως προς το τι του φαίνεται περισσότερο αληθές συνηγορεί σε αυτό που λέω: δεν υπάρχει αξιολογική ουδετερότητα.

[Chainis]

Να στο θέσω πιο ξεκάθαρα.

Αν στην Τσετσενία ή το Νταγκεστάν οργανωθεί και ξεκινήσει κίνημα ανεξαρτητοποίησης από τον Ρώσικο ζυγό, στο οποίο θα συμμετέχουν και οι Ιμάμηδες και μουεζίνηδες και μουλάδες και αγιατολάχ της χώρας, δεν είναι τζιχάντ αλλά παλλαϊκό απελευθερωτικό κίνημα.

Αν ένας Ιμάμης στην Αίγυπρο ή το Ιράν ή την Σομαλία ή το Λονδίνο ή το Παρίσι προπαγανδίζει την εξόντωση των απίστων είναι τζιχάντ.

Η Ελληνικη ιστορια αισθανεται περηφανεια για ατομα σαν τον Παπαφλεσσα που κυρηττε σαν κληρικος χριστιανικη τζιχαντ και ακομα μεγαλυτερη για ατομα οπως ο χριστος Καψαλης που ηταν η χριστιανορθοδοξη version της Αλ Καιντα. Τα υπολοιπα ειναι λεπτομερειες

ναι, το ίδιο πράγμα είναι ο καψάλης με την αλκάϊντα. πας καλά, ρε;

Παρόλο που σχολίασα τις δυο γραμμές του αυτό το έκρινα ανάξιο για οποιοδήποτε σχόλιο.

[akirav]

Να στο θέσω πιο ξεκάθαρα.

Αν στην Τσετσενία ή το Νταγκεστάν οργανωθεί και ξεκινήσει κίνημα ανεξαρτητοποίησης από τον Ρώσικο ζυγό, στο οποίο θα συμμετέχουν και οι Ιμάμηδες και μουεζίνηδες και μουλάδες και αγιατολάχ της χώρας, δεν είναι τζιχάντ αλλά παλλαϊκό απελευθερωτικό κίνημα.

Αν ένας Ιμάμης στην Αίγυπρο ή το Ιράν ή την Σομαλία ή το Λονδίνο ή το Παρίσι προπαγανδίζει την εξόντωση των απίστων είναι τζιχάντ.

Η Ελληνικη ιστορια αισθανεται περηφανεια για ατομα σαν τον Παπαφλεσσα που κυρηττε σαν κληρικος χριστιανικη τζιχαντ και ακομα μεγαλυτερη για ατομα οπως ο χριστος Καψαλης που ηταν η χριστιανορθοδοξη version της Αλ Καιντα. Τα υπολοιπα ειναι λεπτομερειες

Καπου αλλου ελεγες για μπουζουκια-οργανα κτλ
Η ηταν συντροφι?

[sys3x]

Έχω διαβάσει αρκετά παλαιότερα 2 ή 3 βιβλία του ΝΔ και πάνω από καμιά 200ριά άρθρα του, έχουμε ανταλλάξει και μερικά ήμεηλ επίσης, παλιότερα είπαμε αυτά.
Ο άθρωπος σαφέστατα είχε κάτι να πει ειδικά παλιότερα που δεν ήταν διαδεδομένα τα ίντεργουέμπς στην Ελλάδα και γενικότερα επικρατούσε μεγαλύτερη άγνοια στον περισσότερο κόσμο. Σήμερα δε ξέρω, αμφιβάλλω κατά πόσο μπορεί να συμβάλλει θετικά στον δημόσιο διάλογο μία τόσο ιδεολογικά φορτισμένη περσόνα σαν τον ΝΔ. Τα τελευταία χρόνια ειδικότερα ότι έχει τύχει να διαβάσω από αυτόν ήταν τόσο άκαμπτο ιδεολογικά όσο το κήρυγμα που κάνουν οι θρησκευτικοί τσοπάνοι στον ισις + αυτήν την αφ' υψηλού αναίτια μαλακοαλαζονεία που πάντα κουβαλούσε.

[Εμπεδοκλής]

Η Ελληνικη ιστορια αισθανεται περηφανεια για ατομα σαν τον Παπαφλεσσα που κυρηττε σαν κληρικος χριστιανικη τζιχαντ και ακομα μεγαλυτερη για ατομα οπως ο χριστος Καψαλης που ηταν η χριστιανορθοδοξη version της Αλ Καιντα. Τα υπολοιπα ειναι λεπτομερειες

ναι, το ίδιο πράγμα είναι ο καψάλης με την αλκάϊντα. πας καλά, ρε;

Δεν τιναχτηκε στον αερα μαζι με εκατονταδες γυναικοπαιδα? Τον τιμα η πολιτεια σαν εθνικο ηρωα?

Στον τάφο του κλεισμένο, το Μεσολόγγι,
σκέλεθρο, γυμνό, ξεσαρκωμένο,
δεν παραδίδει τα άρματα,
δεν γέρνει το κεφάλι…

Κρατεί για νεκροθάφτη του το Χρήστο τον Καψάλη.
Το ράσο του Δεσπότη του φορεί για σάβανό του
κι ως φλογερό μετέωρο πετά στον ουρανό του.
Και θάβεται ολοζώντανο…!

Στο διάβα του τρομάζουν τα αστέρια
που το κοιτάζουν και ταπεινά μεριάζουν…
Κλαρί δε φαίνεται χλωρό και το στερνό χορτάρι του μάρανε,
το σκότωσε, το αράπικο ποδάρι.

[Nito]

Ή Ιστορία εινσι ψυχρη καταγραφή των γεγονότων με αντικειμενικότητα αμεροληψία και εργαστηριακή ψυχρότητα
Ή ερμηνεία ή ή φιλοσοφια της ιστορίας ΔΕΝ είναι ιστορία

Θα προτιμήσω την κουρτίνα βου. Ιστορία είναι η καταγραφή γεγονότων με σκοπό την εξυπηρέτηση συμφερόντων.
Θέλετε να αποδημήσετε τον yolo μπον βιβέρ υστερόβουλο Παπαφλέσσα; Εντάξει. Κάτι τέτοιο όμως θα αποτελεί ξεκάθαρη εξυπηρέτηση συμφερόντων, από άλλη σκοπιά.

Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Αν πεις ότι ο Λίνκολν ήταν ένας αδίστακτος, δολοπλόκος και, εν πολλοίς, λαομίσητος πρόεδρος, πιθανόν να είσαι ιστορικά πιο ακριβείς από το να κάνεις την αγιογραφία του, ως Αγίου του αμερικανικού έθνους. Μπορεί όμως κάποιος να πάρει την ευθύνη και να ρίξει νερό στο μύλο του απάνθρωπου νότιου φυλετισμού;
Άρα ήρωας ο Λίνκολν, ήρωας όμως και ο Αρχιμανδρίτης Δίκαιος (εννοώ για μας. Οι γείτονες, προφανώς, έχουν άλλη άποψη )

Δεν υπάρχουν συνθήκες εργαστηρίου στην ιστοριογραφία.

[Κουρκούας]

Προσωπικά δεν με ενδιαφέρουν οι συναισθηματικά ή ιδεολογικά φορτισμένοι, με ενδιαφέρουν οι ψυχροί καταγραφείς των γεγονότων και ευτυχώς υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, ειδικά για την Ελληνική επανάσταση.

Θα έπρεπε να σε απασχολεί, πως παράγεται η επιστημονική γνώση, ποια τα φίλτρα και οι αντιστάσεις των ερευνητών.
Ακόμη και αυτούς που θεωρούμε αντικειμενικούς καταγραφείς των γεγονότων είναι φορτισμένοι. Είτε μας αρέσει είτε όχι αυτό συμβαίνει. Φυσικά, δεν είναι κατακριτέο, είναι απολύτως λογικό. Η ίδια η γλώσσα άλλωστε δημιουργεί ένα ιδεολογικό πλαίσιο, μη το ξεχνάμε και αυτό.


Θα συμφωνήσω μόνο στην σκόπιμη παραποίηση των γεγονότων, το οποίο είναι δύσκολο σε αρκετές περιπτώσεις να αποδείξεις πως υπάρχουν κακόβουλες σκοπιμότητες.

Καλά όλα αυτά. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μιλάμε για ιστορικό. Δεν είναι άνθρωπος με εκπαίδευση επαρκή να πει κάτι συγκροτημένο και καινούριο για το 21. (Και να ήταν, πώς να το πεί σε δυο σελίδες, εδώ που τα λέμε; )

Τζέρτζελο ήθελε να κάνει ο άνθρωπος, και γράφει με ένα ύφος που παλιά ίσως να είχε νόημα. Αλλά πλεόν αυτό είναι αναγνωρίσιμο μοτίβο Χ-φάιλς: υπάρχει εκεί έξω μια αλήθεια και μας την κρύβουν.

[Al Bundy]

Ποτέ δεν θα την διδαχθούν τα παιδιά μας σωστά και ολόκληρη όπως δεν την διδαχτήκαμε κι εμείς!

Ήξερε κανείς σας από το σχολείο,μην γκουγκλιάσετε όλοι τώρα,πως ο Κανάρης έκανε αποβατική επιχείρηση στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, με σκοπό να πυρπολήσει τον στόλο του Ιμπραήμ πριν αυτός αποπλεύσει για τη Πελοπόννησο;

Ότι ο Παπαφλέσσας είχε σχέση με τουρκάλα (κόρη Αγά) της περιοχής του;

Πως; η καρδιά του Αλέξανδρου Υψηλάντη βρίσκεται θαμένη στο Αμαλείο;

[Chainis]

Προσωπικά δεν με ενδιαφέρουν οι συναισθηματικά ή ιδεολογικά φορτισμένοι, με ενδιαφέρουν οι ψυχροί καταγραφείς των γεγονότων και ευτυχώς υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, ειδικά για την Ελληνική επανάσταση.

Θα έπρεπε να σε απασχολεί, πως παράγεται η επιστημονική γνώση, ποια τα φίλτρα και οι αντιστάσεις των ερευνητών.
Ακόμη και αυτούς που θεωρούμε αντικειμενικούς καταγραφείς των γεγονότων είναι φορτισμένοι. Είτε μας αρέσει είτε όχι αυτό συμβαίνει. Φυσικά, δεν είναι κατακριτέο, είναι απολύτως λογικό. Η ίδια η γλώσσα άλλωστε δημιουργεί ένα ιδεολογικό πλαίσιο, μη το ξεχνάμε και αυτό.


Θα συμφωνήσω μόνο στην σκόπιμη παραποίηση των γεγονότων, το οποίο είναι δύσκολο σε αρκετές περιπτώσεις να αποδείξεις πως υπάρχουν κακόβουλες σκοπιμότητες.

Ποια φόρτιση εμπόδισε τον Φωτάκο να καταγράψει τα γεγονότα όπως τα είδε;
Ή τον Κασομούλη στο Μεσολόγγι;
Όταν μάλιστα τα κατέγραψαν χρόνια μετά;

Εδώ ο Δήμου δεν καταπιάνεται με ερμηνεία κοινωνική ή ιδεολογική ή οικονομική που μπορεί να συζητηθούν μοντέλα ή επικρατούσες ή ανατρεπτικές απόψεις, παραθέτει γεγονότα (έναρξη της επανάστασης, κατάληψη της Τρίπολης κλπ) που όπως ήδη έγραψα τα διαστρεβλώνει με παιδικό τρόπο.
Αυτό σχολιάζω από την αρχή.

[Chainis]

Η Ελληνικη ιστορια αισθανεται περηφανεια για ατομα σαν τον Παπαφλεσσα που κυρηττε σαν κληρικος χριστιανικη τζιχαντ και ακομα μεγαλυτερη για ατομα οπως ο χριστος Καψαλης που ηταν η χριστιανορθοδοξη version της Αλ Καιντα. Τα υπολοιπα ειναι λεπτομερειες

ναι, το ίδιο πράγμα είναι ο καψάλης με την αλκάϊντα. πας καλά, ρε;

Δεν τιναχτηκε στον αερα μαζι με εκατονταδες γυναικοπαιδα? Τον τιμα η πολιτεια σαν εθνικο ηρωα?

Από τον Κασομούλη για το Μεσολόγγι.
Απόγευμα πριν την έξοδο.
Όλοι οι άμαχοι και μάχιμοι έχουν μαζευτεί στα προκαθορισμένα σημεία κοντά στο τείχος και κάνουν τις τελευταίες προετοιμασίες.
Στην πόλη έχουν μείνει μόνο λίγοι ανήμποροι γέροι και τραυματίες και άρρωστοι της φρουράς που ζήτησαν και έχουν μεταφερθεί στα πιο γερά σπίτια για να πεθάνουν πολεμώντας όταν μπουν οι Τούρκοι.

Ο Καψάλης γυρνάει αργά την έρημη πόλη, κάθε δρόμο και στενό, κάθε λίγο σταματάει μπροστά σε κάποια πόρτα, την κοπανάει με το χοντρό ραβδί του και φωνάζει :

"Όποιος γέρος ή λαβωμένος ή άρρωστος θέλει να έχει γρήγορο και τιμημένο θάνατο, να έρθει απόψε στον τζεμπιχανέ"

Τζεμπιχανές είναι η μπαρουταποθήκη στα Τούρκικα και ήταν στο σπίτι του.

Μετά όταν το σχέδιο δεν εξελίχθηκε όπως το περίμεναν στον τζεμπιχανέ πήγαν και πολλές γυναίκες που γύρισαν πίσω στην πόλη.
Όταν πλησίασαν οι Τούρκοι ο Καψάλης τους είπε να βγουν στα παράθυρα οι πιο όμορφες για να τις δουν και να μαζευτούν όσο γίνεται περισσότεροι.
Αφού είχαν μπει στην αυλή, είχαν ανέβει στην σκεπή, προσπαθουσαν να μπουν από πόρτες και παράθυρα έβαλε φτιά στο μπαρούτι.


Τι να πεθαίνεις έτσι στον πόλεμο τι να μπαίνεις στο άσχετο λεωφορείο στην άσχετη πόλη στην άσχετη χώρα ζωσμένος εκρηκτικά, ένα και το αυτό.

[southern]

Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ
του Ναπολέοντα Λιναρδάτου
Ο Νίκος Δήμου είναι ο κλαρινογαμπρός της ελληνικής διανόησης. Κάθε εποχή έχει και την ανάλογη ποιότητα διανοούμενων που της αξίζει. Η ελληνική χρεοκοπία δεν ήταν ένα απομονωμένο γεγονός - ήταν αποτέλεσμα του πολιτικοοικονομικού οικοσυστήματος που καλλιέργησε και κατανάλωσε μεγάλες ποσότητες ψευδαισθήσεων στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.

Για κάποιο λόγο θα πρέπει να αποδεχόμαστε τους εγκεκριμένους διαχωρισμούς, έστω και αν καμία από τις «παρατάξεις» δεν μας εκφράζει. Έτσι, πρέπει να είμαστε μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί. Η περίπτωση και οι δύο πλευρές να είναι λάθος δεν χωρά στον επιτρεπόμενο ορίζοντα επιλογών. Έτσι και στα θέματα κουλτούρας και ιστορίας θα πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ δύο άκρων, τους ελληναράδες και τους ευρωλιγούρηδες. Για τα ΜΜΕ, αν δεν πιστεύεις ότι είμαστε «ο εξυπνότερος, ομορφότερος, πιο υπερήφανος λαός του κόσμου», τότε, οπωσδήποτε, πρέπει να πιστεύεις ότι είμαστε ο πολιτισμικός βόθρος των Βαλκανίων, που ίσως κάποτε οι ευρωπαϊκές δυνάμεις καταφέρουν να εκπολιτίσουν. Θα πρέπει να δεχτούμε ότι υπάρχουν τα δύο άκρα και στο ενδιάμεσο το απόλυτο κενό.

Ο κ. Δήμου ανήκει στο άκρο των ευρωλιγούρηδων. Είναι η ομάδα που δημιουργήθηκε κυρίως στα χρόνια της Μεταπολίτευσης και η οποία έχει ως βασική αποστολή να πετύχει τον εξευρωπαϊσμό της βαλκάνιας πλέμπας, με την οποία αδίκως η γεωγραφία την συμπεριέλαβε. Αν οι Έλληνες γίνουν λιγότερο Έλληνες, αν απορροφήσουν περισσότερα ευρωπαϊκά κονδύλια, αν παραδώσουν περισσότερη εθνική κυριαρχία στις πεφωτισμένες τάξεις των ευρωκρατών, τότε, η ευρωπαϊκή Ελλάδα θα γίνει πραγματικότητα. Αυτή η περιγραφή, που τόσο μοιάζει με καρικατούρα, δυστυχώς έχει την ατυχία να συνοψίζει με έναν υψηλό βαθμό ακρίβειας τα πιστεύω των ευρωλιγούρηδων.

Όπως σε πολλά άρθρα του έτσι και στα δύο τελευταία, ο κ. Δήμου προσπαθεί να αποδομήσει ότι εκλαμβάνει ως εθνικούς μύθους. Έτσι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν ήταν στην Αγία Λαύρα, η ναυμαχία στο Ναυαρίνο ήταν η μόνη σύγκρουση που μετράει και οι Έλληνες είχαν εν τω μεταξύ εμφυλίους. Όπως έγραψε ο Κώστας Χατζηαντωνίου, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ήταν στην Αγία Λαύρα στις 17 Μαρτίου (ναι, δεν έγινε όλη η επανάσταση σε μια ημέρα) και για να υπάρξει το Ναυαρίνο πρώτα έπρεπε να υπάρξει ένας εξαετής ένοπλος και αιματηρός αγώνας. Όσο για το γεγονός ότι οι Έλληνες τρωγόντουσαν μεταξύ τους, τίποτα το καινούργιο εδώ. Άλλες επαναστάσεις είναι απλά εμφύλιοι πόλεμοι, βλέπε γαλλική, βρετανικές και ρώσικη. Το ότι ο κ. Δήμου κατηγορεί ειδικά τους Έλληνες γιʼ αυτό το θέμα απλά αποδεικνύει το εύρος της άγνοιας του.

Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην περίπτωση του κ. Δήμου είναι η εμμονή του στην αποδόμηση των κατά την γνώμη του εθνικών μύθων. Ο κ. Δήμου ευαγγελίζεται ότι πάνω απʼ όλα πρέπει να κυριαρχήσει η ιστορική αλήθεια, όπως την αντιλαμβάνεται αυτός φυσικά, με όποιες και αν είναι οι συνέπειες για την εθνική ταυτότητα, πολιτισμό και κληρονομιά. Αν υποθέσουμε ότι η ιστορική αλήθεια είναι αυτό που τον ενδιαφέρει - παρά τα πολλά μονόπλευρα λάθη που κάνει - τότε θα έχουμε μεγάλη δυσκολία στο να εξηγήσουμε γιατί αυτή η διάθεση του κ. Δήμου είναι εξόχως επιλεκτική.

Στο άρθρο του Μπορεί η Ευρώπη να γίνει πατρίδα;, ο κ. Δήμου γράφει: «Αυτό που σήμερα λείπει περισσότερο από την Ευρώπη είναι η αίσθηση του «ανήκειν». Μία ευρωπαϊκή ταυτότητα. Μία διαφορετική θεώρηση της γηραιάς ηπείρου, όχι μόνο σαν οικονομικής ή διακρατικής ένωσης - αλλά σαν γειτονιάς, σαν τόπου κοινού, σαν πατρίδας. Οι περισσότερες αντιδράσεις στην διακυβέρνηση των Βρυξελλών οφείλονται στην αίσθηση ότι μας κυβερνούν «κάποιοι ξένοι»». Συνεχίζει: «Πιστεύω ότι πρέπει να προωθηθεί άμεσα η Ευρωπαϊκή ιδέα. Πώς θα γίνει αυτό; Μα, όπως έγινε και η ομογενοποίηση των εθνικών κρατών: Μέσα από την παιδεία». Και «Γιʼ αυτό πρέπει να αλλάξουν τα βιβλία ιστορίας σε όλα τα σχολεία της Ευρώπης και να εμπλουτισθούν με άφθονη ευρωπαϊκή ύλη. Μέσα από την αίσθηση ενός κοινού γίγνεσθαι, μίας υπερεθνικής εξέλιξης, θα κερδηθεί η ταυτότητα του Ευρωπαίου. Μόνο έτσι θα καταπολεμηθεί η αδιαφορία, ο εθνικισμός και ο ευρωσκεπτικισμός».

Να σημειώσουμε εδώ ότι το βιβλίο της κας Ρεπούση ήταν μια τέτοιου είδους προσπάθεια όπου ο σκοπός ήταν συμφιλίωση των λαών και έτσι η ιστορική αλήθεια της σφαγής της Σμύρνης μετατράπηκε σε στριμωξίδι. Για Δήμου, Ρεπούση και λοιπούς συνοδοιπόρους, η ιστορική αλήθεια είναι μόνο χρήσιμη όταν νομίζουν ότι εξυπηρετεί τις πολιτικές τους επιδιώξεις. Σε διαφορετική περίπτωση, η δημιουργία μύθων και προπαγάνδας δεν είναι μόνο αποδεκτή, αλλά επιβεβλημένη. Τρικυμία εν κρανίω, αντιφάσεις, υποκρισία, όλα ισχύουν.

Φαντασθείτε αν κάποιος έλεγε ότι πρέπει να γραφτούν νέα βιβλία ιστορίας για να καταπολεμηθεί η ευρωλιγούρα. Τι θα άκουγε για το ότι η ιστορία είναι επιστήμη στην υπηρεσία της αλήθειας, όχι προπαγάνδα και όλα τα σχετικά. Ο κ. Δήμου μπορεί στις 11 Μαρτίου να υπερασπίζεται την δημιουργία ευρωπαϊκών μύθων, στις 25 Μαρτίου να καταγγέλλει τους εθνικούς «μύθους», και κανένας στα ΜΜΕ δεν μπορεί να δει κάποιο πρόβλημα στην συγκεκριμένη περίπτωση.

Ο κ. Δήμου και η κα Ρεπούση παρουσιάζονται ως ανατρεπτικές μορφές που ταράζουν τις φαντασιώσεις ενός έθνους, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι απόψεις τους μπορεί να είναι μειοψηφικές στους πολίτες, αλλά είναι πλειοψηφικές στα ΜΜΕ και στους ανώτερους θεσμούς του κράτους. Έτσι στην πρόσφατη συνέντευξη στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ ο κ. Δήμου θα επαναλάβει τα χιλιοειπωμένα ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα της Ευρώπης που δεν υπάρχει διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας, αλλά και πάλι δεν θα βρεθεί ένας δημοσιογράφος να του πει ότι π.χ. η βασίλισσα Ελισάβετ δεν είναι μόνο αρχηγός του κράτους αλλά και αρχηγός της εκεί εκκλησίας ή ότι το γερμανικό κράτος πληρώνει τους μισθούς των καθολικών και προτεσταντών κληρικών.

Ο κ. Δήμου που αυτοπαρουσιάζεται ως ο άνθρωπος που λέει αλήθειες που πονάνε έχει πάντοτε ένα δημόσιο βήμα γιατί οι απόψεις του συμβαδίζουν απολύτως με τα πιστεύω και τις αρχές του μεταπολιτευτικού κατεστημένου. Όταν στην ίδια τηλεοπτική συνέντευξη είχε την δυνατότητα να ταράξει τα νερά των κρατούντων, αλλά και των πολιτών στο θέμα του κρατισμού, απλά επέλεξε την πεπατημένη. Το κράτος είπε «δεν είναι όσο μεγάλο όσο μας έλεγαν». Δεν υπάρχουν υπεράριθμοι στο δημόσιο. Οι ρηξικέλευθες οικονομικές του προτάσεις περιελάμβαναν «ολική ψηφιοποίηση» και ένα ακόμη κρατικό σχέδιο για 100.000 θέσεις εργασίας (πενταετές μήπως;). Όλος αυτός ο ανατρεπτικός οίστρος, τελικά, ένα ακόμα βαριεστημένο μεταπολιτευτικό κλισέ.
https://www.e-grammes.gr/%CE%97-%CE%B4% ... E%BF%CF%85
περιττό να πούμε ότι ο μέσος οπαδός του έχει κάψει και το τελευταίο εγκεφαλικό του κύτταρο.

[Στρακαστρουκας]

Από τον Κασομούλη για το Μεσολόγγι.
Απόγευμα πριν την έξοδο.
Όλοι οι άμαχοι και μάχιμοι έχουν μαζευτεί στα προκαθορισμένα σημεία κοντά στο τείχος και κάνουν τις τελευταίες προετοιμασίες.
Στην πόλη έχουν μείνει μόνο λίγοι ανήμποροι γέροι και τραυματίες και άρρωστοι της φρουράς που ζήτησαν και έχουν μεταφερθεί στα πιο γερά σπίτια για να πεθάνουν πολεμώντας όταν μπουν οι Τούρκοι.

Ο Καψάλης γυρνάει αργά την έρημη πόλη, κάθε δρόμο και στενό, κάθε λίγο σταματάει μπροστά σε κάποια πόρτα, την κοπανάει με το χοντρό ραβδί του και φωνάζει :

"Όποιος γέρος ή λαβωμένος ή άρρωστος θέλει να έχει γρήγορο και τιμημένο θάνατο, να έρθει απόψε στον τζεμπιχανέ"

Τζεμπιχανές είναι η μπαρουταποθήκη στα Τούρκικα και ήταν στο σπίτι του.

Μετά όταν το σχέδιο δεν εξελίχθηκε όπως το περίμεναν στον τζεμπιχανέ πήγαν και πολλές γυναίκες που γύρισαν πίσω στην πόλη.
Όταν πλησίασαν οι Τούρκοι ο Καψάλης τους είπε να βγουν στα παράθυρα οι πιο όμορφες για να τις δουν και να μαζευτούν όσο γίνεται περισσότεροι.
Αφού είχαν μπει στην αυλή, είχαν ανέβει στην σκεπή, προσπαθουσαν να μπουν από πόρτες και παράθυρα έβαλε φτιά στο μπαρούτι.


Τι να πεθαίνεις έτσι στον πόλεμο τι να μπαίνεις στο άσχετο λεωφορείο στην άσχετη πόλη στην άσχετη χώρα ζωσμένος εκρηκτικά, ένα και το αυτό.

Ακριβως το ιδιο ειναι. Τιναχτηκε στον αερα μαζι με γυναικες και παιδια. Τα παιδια τα ρωτησε? Αυτος ειναι εθνικος ηρωας

[OrderAndChaos]

Bιβλιοπρόταση:

[koukouvagia]

Προσωπικά δεν με ενδιαφέρουν οι συναισθηματικά ή ιδεολογικά φορτισμένοι, με ενδιαφέρουν οι ψυχροί καταγραφείς των γεγονότων και ευτυχώς υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, ειδικά για την Ελληνική επανάσταση.

Θα έπρεπε να σε απασχολεί, πως παράγεται η επιστημονική γνώση, ποια τα φίλτρα και οι αντιστάσεις των ερευνητών.
Ακόμη και αυτούς που θεωρούμε αντικειμενικούς καταγραφείς των γεγονότων είναι φορτισμένοι. Είτε μας αρέσει είτε όχι αυτό συμβαίνει. Φυσικά, δεν είναι κατακριτέο, είναι απολύτως λογικό. Η ίδια η γλώσσα άλλωστε δημιουργεί ένα ιδεολογικό πλαίσιο, μη το ξεχνάμε και αυτό.


Θα συμφωνήσω μόνο στην σκόπιμη παραποίηση των γεγονότων, το οποίο είναι δύσκολο σε αρκετές περιπτώσεις να αποδείξεις πως υπάρχουν κακόβουλες σκοπιμότητες.

Καλά όλα αυτά. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μιλάμε για ιστορικό. Δεν είναι άνθρωπος με εκπαίδευση επαρκή να πει κάτι συγκροτημένο και καινούριο για το 21. (Και να ήταν, πώς να το πεί σε δυο σελίδες, εδώ που τα λέμε; )

Τζέρτζελο ήθελε να κάνει ο άνθρωπος, και γράφει με ένα ύφος που παλιά ίσως να είχε νόημα. Αλλά πλεόν αυτό είναι αναγνωρίσιμο μοτίβο Χ-φάιλς: υπάρχει εκεί έξω μια αλήθεια και μας την κρύβουν.

Δεκτό το επιχείρημα έτσι όπως το θέτεις. Όντως μίλησα για την επιστημονική παραγωγή και το πως επηρεάζεται από "εξωτερικούς" παράγοντες. Ο Δήμου, προφανώς και δεν είναι ιστορικός και δεν καινοτομεί. Λέει κάτι όμως που είναι γνωστό έστω και σε μειοψηφικούς ιστορικούς κύκλους. Δηλαδή δεν περίμενα το Δήμου για να μου πει ότι αυτό που μαθαίνουν τα πιτσιρίκια στο σχολείο είναι ένα καλοφτιαγμένο παραμύθι. Το ήξερα.
Στο συγκεκριμένο άρθρο τα έχει γράψει και μισά: πχ πολλοί πιστεύουν ότι 25η Μαρτίου ελευθερωθήκαμε από τους Τούρκους και γίναμε κράτος. Αν έγραφε, ότι οι Μ. Δυνάμεις μας έκαναν κράτος το 1830 με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, θα τον έκαιγαν ως Ιούδα.
Απ' ότι φαίνεται είναι προτιμότερο ένα ωραιοποιημένο παραμύθι που θα λέει πόσο αγαπημένοι ήταν όλοι και πόσο πολλοί ήθελαν την ελευθερία. Γεγονός που ούτε αυτό ισχύει στο σύνολο, υπήρχαν ελληνικά χωριά που δεν ήθελαν να διωχθούν οι Οθωμανοί, γιατί είχαν προνόμια από τους Τούρκους.


Θα συμφωνήσω και για το ύφος, αν και όπως ήδη έχω πει, το επικοινωνιακό μου τη δίνει, γιατί όντως δεν τον νοιάζει να παρακινήσει κάποιον για να διαβάσει παραπάνω, αλλά να γίνει προκλητικός. Να κάνει τζέρτζελο που λες. Εκεί το χάνει για εμένα.