Chronicle έγραψε: ↑27 Νοέμ 2021, 00:12
Pertinax έγραψε: ↑19 Νοέμ 2021, 04:27
«τῶν μετ’ ἐκείνους [='Έλληνες] γενομένων ἡμῖν προγόνων,
τῶν παλαιῶν Ῥωμαίων, ἀφ’ ὧν νῦν ὀνομαζόμεθα καὶ οἳ δήπου ἀξιοῦμεν εἶναι, ὥς τε καὶ τὴν ἀρχαίαν ὀνομασίαν σχεδὸν ἀποβαλεῖν»
Θα πρέπει να είναι η πιο κωμική ερμηνεία που έχω ακούσει!
Είναι δεδομένο ότι αναφέρεται σε πλήρως απολατινισμένους Ρωμαίους, αφού
οι Βυζαντινοί είχαν πρώτα γεννηθεί από τους "πρεσβυτάτους και παλαιούς Έλληνες" και είχαν ήδη ονομασία γένους αρχαία!
Διότι κανείς λόγιος δεν υπάρχει που να μην ξέρει πόσους αιώνες πριν τους Ρωμαίους ήταν σπουδαίοι οι Έλληνες που ήταν οι πρώτοι, και γι' αυτό "πρεσβύτατοι"!
Φυσικά, μόνο τρελός θα ισχυριζόταν ρεαλιστικά ότι γεννήθηκε από τους Έλληνες και πήρε το όνομα του ελληνικού γένους και... ξαναγεννήθηκε αργότερα από τους μεταγενέστερους Ρωμαίους. Αντιθέτως, με την προτεραιότητα των Ελλήνων έχουμε επακριβώς το σχήμα όπου οι βυζαντινοί είναι γένος Ελλήνων και οι αρχαίοι Ρωμαίοι αποτελούν γνήσια ταυτότητα για τους βυζαντινούς αλλά ως προς τη γενεαλογία του ΚΡΑΤΟΥΣ τους από το οποίο αντλούν το όνομα "Ρωμαίοι". Διότι η ρωμαϊκή αυτοκρατορία είναι πολύ νεώτερη από τους Έλληνες.
Πράγματι κωμική ερμηνεία. Ενώ οι δικές σου βρίθουν σοβαρότητας.
Όχι μόνο αρνείσαι αυτό που βλέπεις μπροστά σου (ότι ο Χρυσολωράς αποκαλεί πρόγονους τους αρχαίους Ρωμαίους και το εννοεί), όχι μόνο αγνοείς εντελώς την επιβεβαίωση από τον λατίνο Βεργκέριο (ότι ο Χρυσολωράς τοποθετούσε τον εαυτό του στους ευγενείς της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι κατάγονταν από τους Ρωμαίους Πατρίκιους που είχαν έρθει από τη Ρώμη μαζί με τον Κωνσταντίνο), αλλά οχυρώνεσαι πίσω από έναν εντελώς έωλο ισχυρισμό.
Αλήθεια, εσύ γεννήθηκες όταν γεννήθηκε ο πατέρας σου; Γιατί ο Χρυσολωράς αναφέρεται στους πατέρες που γέννησαν τους Βυζαντινούς. Και επαναλαμβάνει τη θεωρία των δύο πατρικών εθνών, Ελλήνων και Ρωμαίων, που έσμιξαν με την ίδρυση της Πόλης, σε επιστολή του προς τον Ιωάννη Ζ' Παλαιολόγο (PG, 156, 40)
Τα οποία πατρικά έθνη μπορούσαν να παρουσιαστούν και ως πατέρας/Ρωμαίος και μητέρα/Ελληνίδα (έτσι, για να μην λένε οι κακοήθεις ότι οι Βυζαντινοί ήταν παιδιά... ενός gay γάμου
):
Ψευδομεθόδιος: ο βασιλιάς της Ρώμης Ρωμύλος-Αρχέλαος παντρεύτηκε τη Βυζαντία, κόρη του βασιλέα Βύζαντα
Μετοχίτης: «η Ρωμαϊκή τύχη (...) λειτούργησε όπως ακριβώς λειτουργεί το σπέρμα του άρρενος σε όλα τα όντα. Η χώρα της Ελλάδας, πάλι, λειτούργησε ως χώρος υποδοχής».Ρωμανίδης: «Ο πατέρας μας είναι Ρωμαίος και η μητέρα μας Ελληνίδα. Από τον πατέρα μας έχομεν το εθνικόν μας όνομα, από την μητέρα μας τον πολιτισμόν μας. Είμεθα επομένως Ρωμαίοι με ελληνικόν πολιτισμόν»
Για τα πιο προχωρημένα γούστα (2 πατέρες), υπάρχει το ανάλογο διγεναρχικό σχήμα της αραβικής εθνογένεσης του al-Jahiz: οι Άραβες είχαν δύο προπάτορες, τον Adnan (γενάρχη των βόρειων φυλών) και τον Qahtan (γενάρχη των νότιων).
(Peter Webb, Imagining the Arabs. Arab identity and the rise of Islam, σ. 190-191)
Την ένωση αυτή ο al-Jahiz την χαρακτηρίζει ως
Δεύτερη Γέννηση, η οποία και επέτρεπε στην εθνότητα των Αράβων να επικαλείται καταγωγή και από τους δύο προπάτορες (όπως οι Βυζαντινοί από τους Έλληνες και τους αρχαίους Ρωμαίους)
Και δες πως ταιριάζει η φράση του Jahiz
«Then they were [as if] cast into one mould and poured out as one»
με αυτή του Μετοχίτη:
«την ευγενή ταύτην του παντός κράσιν και οία της πρώτης είναι των όντων συνθέσεως εύ δή μάλιστα πεφυκότα προς άλληλά»
Και πάμε στην ταμπακέρα: εφόσον οι Βυζαντινοί διέθεταν εθνοτικότητα/ethnicity (που εκφραζόταν με όρους όπως
γένος, ομόφυλοι κλπ - δες
εδώ πώς το παραδέχεται και ο Ταχόπουλος στην αρχή της εργασίας του) και εφόσον στους κόλπους τους επικρατούσαν τα εξής δύο ιστορικά αφηγήματα
(α) είμαστε απόγονοι Ελλήνων που έγιναν Ρωμαίοι λόγω της Νέας Ρώμης
(β) είμαστε απόγονοι Ελλήνων και αρχαίων Ρωμαίων που ενώθηκαν και ίδρυσαν τη Νέα Ρώμη
το πιο εύλογο συμπέρασμα είναι πως αυτή η εθνοτικότητα δεν μπορεί να ήταν η ελληνική, αλλά η ρωμαίικη (της Νέας Ρώμης)