Υπάρχουν 100ντάδες σύγχρονες αναφορές για τους κλέφτες και τους αρματολούς του 21 από Έλληνες και ξένους που τους γνώρισαν από κοντά αλλά ο βόθρος βρίσκει σαν έγκυρες και αξιόπιστες του ξεμωραμένου στα γηρατειά του Δεληγιάννη και του Βλαχογιάννη που μισούσε τους Πελοποννήσιους, για τον Παπατσώνη δεν ξέρω τι πετριά είχε φάει.
Όλα όσα λέει το δημιούργημα προκαλούν εκτός από την καλαισθησία μας και (κυρίως) την λογική.
Ο Ζαχαριάς όταν πολεμούσε μήνες με χιλιάδες Τούρκους να βγάλει από την Πελοπόννησο τον Ανδρίτσο πατέρα του Οδυσσέα) μετά την αποτυχία του Κατσώνη για το πλιάτσικο και τα λάφυρα το έκανε και κλέβοντας χριστιανούς.
Ο Νικηταράς μετά τα πλιάτσικα και τα πλούσια λάφυρα αποσύρθηκε και πέθανε πάμπλουτος.
Ο Τζαβέλας, ο Μακρής, ο Μπότσαρης και άλλοι ένα χρόνο κλεισμένοι στο Μεσολόγγι τα πλούσια λάφυρα ονειρεύονταν.
Κι ο Μάρκος για το πλιάτσικο σκοτώθηκε στο Καρπενήσι, είναι ιστορικά εξακριβωμένο.
Αμ ο Ηλίας Μαυρομιχάλης;
Ψωμοπείναγε στην Μάνη και μόνο το πλιάτσικο είχε στο μυαλό του όταν πήγε και σκοτώθηκε στην Εύβοια.
Άσε ο Καραϊσκάκης, το πάθος του για το πλιάτσικο του στοίχισε την ζωή, γιατί τι άλλο ήθελε στην Αττική το 1827 εκτός από πλιάτσικο.
Μην πούμε και για τον Διάκο.
Πως και ο φιλοχρήματος Κολοκοτρώνης κι όλοι οι άλλοι πλιατσικολόγοι της Πελοποννήσου δεν προσκύνησαν τον Ιμπραήμ που τους έταζε πλούτη για να το κάνουν.
Κάποια εξήγηση θα έχουν οι τρόφιμοι του φρενοκομείου και γι' αυτό.
Αναγούλα.
