παραδείγματα:
1α) 10 χρονο παιδί παίρνει από το φαρμακείο κάθε 3 μήνες αντιβίωση και κάθε μήνα εισπνοές. Έχει άσθμα; όχι. Τα δίνει η φαρμακοποιός και μετά κηνυγά να τα γράψει
1β) Δίνει imontium
1γ) κάνει κορτιζόνη ενέσεις σε κάθε τσίμπημα έχει ή δεν έχει πρηστεί και μετά λέει ΓΡΑΦΤΑ (γιατι δεν τους χρεώνει στο 100%- μην τους χάσει)
ενταξυ, η συγκεκριμένη το βγάζει τα μάτια, αλλά το ίδιο κάνουν όλοι από λίγο εώς πάρα πολύ
2. Δίνουν σχεδόν πάντα το ακριβότερο φάρμακο και δεν ενημερώνουν για το φθηνότερο, ειδικά σε περιπτώσεις μηδενικής συμμετοχής (σπάνιες εξαιρέσεις)
3. Στην εποχή των πρωτοκόλλων και του ηλεκτρονικού συστήματος, που απαιτείται ανανέωση γνωμάτευσης, τρέχουν οι ίδιοι στους γιατρούς με τα βιβλιάρια/ΑΜΚΑ για ανανέωση πρωτοκόλλου. Εκτός εάν το ανανεώσει ή το παρακάμψει ο Ιατρός (μπορεί ακόμα, απειλείται με πρόστιμο).
Παράδειγμα. Το ακριβο Eliquis ή το Pradaxa. Θέλει πλέον πρωτόκολλο κολπικής μαρμαρυγής I45 με τιμές κρεατινίνης και γνωματευση καρδιολόγου. Τυχαίνει να γράφονται ψεύτικες τιμές κρεατινίνης με τον φαρμακοποιό απέναντι σου. Ο ασθενής σπίτι του.
4. Σε πολλά φαρμακεία τυχαίνει να εργάζεται, να δίνει φάρμακα, να εκτελεί συνταγές ο σύζυγος, η μάνα (ναι η μάνα), ο γιός κλπ ενώ ο φαρμακοποιός απέχει. Είναι σπίτι του, διακοπές, δεν ασχολείται κλπ.
5. Ο ανταγωνισμός τούς έχει κάνει να πάνε πόρτα πόρτα, σπίτι σπίτι, να βρούν ασθενείς, να πάρουν τα ΑΜΚΑ, να γράψουν φάρμακα κλπ.
¨Ολα αυτά και πολλά άλλα, οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση: Δεν πάει ο ασθενής στον γιατρό, αλλά ο φαρμακοποιός.
Αυτά, από επαρχία, όπου πλέον η κατάσταση θα χειροτερεύει, γιατί πολλά φαρμακεία με ζόρι επιβιώνουν ή και μάθανε στις παλιές "χρυσές" εποχές, όπου γραφόντουσαν φάρμακα χωρίς να τα παίρνει καν ο ασθενής και όλοι κερδίζανε...
