Μικρό σπίτι στο λιβάδι

[ΜπλεΜπουμπυς]

Σε ένα επεισόδιο από το γνωστό "Μικρό σπίτι στο Λιβάδι"[/url], το οποίο διαδραματίζεται τα χρόνια 1870-1880 στην Άγρια Δύση (κρατήστε ημερομηνία), η Λόρα έχει γίνει δασκάλα, αλλά την αντικαθιστά η κυρία Χάριετ.
Η κυρία Χάριετ λοιπόν βάλθηκε αμετι μουχαμετι να μάθει στα παιδιά γαλλικά και τέχνη! Ιστορία της τέχνης. Επίκειται και μια επιχορήγηση του κράτους, η οποία θα εξαρτηθεί από το επίπεδο των μαθητών του σχολείου. Αν οι μαθητές είναι "στουρνάρια", στουρνάρια θα παραμείνουν γιατί λεφτά δεν έχει.
Η δασκάλα όπως είναι φυσικό έχει αγχωθεί με την αξιολόγηση του συμβούλου. Η αξιοπρεπής ύπαρξη του σχολείου εξαρτάται από την αξιολόγηση. Και το ξέρουν μικροί και μεγάλοι.
Έρχεται ο σύμβουλος, βάζουν όλοι τα δυνατά τους και τον εντυπωσιάζουν με τις γνώσεις τους στα γαλλικά!
Ξέχασα να σας πω, ότι στα χρόνια εκείνα ο κάθε δάσκαλος μπορούσε να διαφοροποιηθεί όσο αφορά την ύλη και τα μαθήματα διδασκαλίας. Δηλ. δε διδάσκονταν όλοι τα ίδια. Έτσι η κυρία Χάριετ πρωτοπορεί με τα γαλλικά και την τέχνη και μάλιστα πού; Σε μια αγροτική περιοχή με μαθητές χωριατόπαιδα.
Από την πλάνη της αυτήν την βγάζει ο σύμβουλος που της υπενθυμίζει ότι είναι άχρηστα τα γαλλικά και η τέχνη γιατί τα παιδιά αυτά θα γίνουν αγρότες. Οπότε ας καταργήσουμε τη γαλλική γλώσσα και την τέχνη, του απαντάει η δασκάλα. Όχι, λέει ο σοφός σύμβουλος, τα γαλλικά χρειάζονται στις βόρειες πολιτείες όπου συνορεύουν με τον γαλλόφωνο Καναδά. Τα παιδιά των αγροτικών περιοχών πρέπει να μάθουν για τις καλλιέργειες και μόνο.
Γιατί σας τα γράφω αυτά;
Βρίσκετε καμία ομοιότητα με το σήμερα; Μα φυσικά υπάρχει. Αυτό ακριβώς είναι το σχολείο που ονειρεύεται η ΕΕ. ΝΑΙ! Σχολείο βγαλμένο από το "Μικρό σπίτι στο λιβάδι"!
Η περιγραφή αυτή στην ουσία είναι η λεγόμενη "αξιολόγηση της σχολικής μονάδας", για όσους δεν το κατάλαβαν.
Παιδεία για λίγους και εκλεκτούς, αναλόγως του κοινωνικού στάτους κβο των γονιών.
Εκπαιδευση αναλόγως της περιοχής.
Αξιολόγηση των πάντων - πλην των κυβερνήσεων και της ΕΕ- και κυρίως των παιδιών μας.
Για να σας το φέρω πιο κοντά στα δικά μας δεδομένα, οι δυτικές συνοικίες της Aττικης ,της Θεσσαλονίκης δε χρειάζεται να ξέρουν γαλλικά και τέχνη γιατί θα γίνουν εργάτες.
Αυτό είναι το "νέο" σχολείο της «αυτονομίας», όπου αυτονομία σημαίνει κατηγοριοποίηση των σχολείων, αναζήτηση πόρων από το ίδιο το σχολείο, προσαρμογή του προγράμματος σπουδών ανάλογα με τις επιθυμίες των χορηγών ή και της «τοπικής κοινωνίας».
Μετρήστε τώρα πόσα χρόνια μας χωρίζουν από το μακρινό 1870 και θα δείτε ότι το "νέο" σχολείο της ΕΕ είναι τόσο παλιό και σάπιο που η μπόχα του δεν υποφέρεται.
Κανένας γονιός δεν πρέπει να μείνει με σταυρωμένα χέρια μπροστά σε αυτό που έρχεται.

[ΜπλεΜπουμπυς]

Ένα αποκαλυπτικό άρθρο που περιγράφει τα καταστροφικά αποτελέσματα από την εφαρμογή της αξιολόγησης εκπαιδευτικών και σχολείων .

Αξιολόγηση σε ΗΠΑ-Αυστραλία: Καταστροφικά αποτελέσματα στους μαθητές

[Λίνο Βεντούρα]

Οποίος βρει από πού ξεπατίκωσε αυτό κείμενο ατόφιας μαλακίας πρωινιάτικα, κερδίζει μια κονκάρδα του ΠΑΜΕ

[urbilum]

SpoilerShow

Σε ένα επεισόδιο από το γνωστό "Μικρό σπίτι στο Λιβάδι", το οποίο διαδραματίζεται τα χρόνια 1870-1880 στην Άγρια Δύση (κρατήστε ημερομηνία), η Λόρα έχει γίνει δασκάλα, αλλά την αντικαθιστά η κυρία Χάριετ.
Η κυρία Χάριετ λοιπόν βάλθηκε αμετι μουχαμετι να μάθει στα παιδιά γαλλικά και τέχνη! Ιστορία της τέχνης. Επίκειται και μια επιχορήγηση του κράτους, η οποία θα εξαρτηθεί από το επίπεδο των μαθητών του σχολείου. Αν οι μαθητές είναι "στουρνάρια", στουρνάρια θα παραμείνουν γιατί λεφτά δεν έχει.
Η δασκάλα όπως είναι φυσικό έχει αγχωθεί με την αξιολόγηση του συμβούλου. Η αξιοπρεπής ύπαρξη του σχολείου εξαρτάται από την αξιολόγηση. Και το ξέρουν μικροί και μεγάλοι.
Έρχεται ο σύμβουλος, βάζουν όλοι τα δυνατά τους και τον εντυπωσιάζουν με τις γνώσεις τους στα γαλλικά!
Ξέχασα να σας πω, ότι στα χρόνια εκείνα ο κάθε δάσκαλος μπορούσε να διαφοροποιηθεί όσο αφορά την ύλη και τα μαθήματα διδασκαλίας. Δηλ. δε διδάσκονταν όλοι τα ίδια. Έτσι η κυρία Χάριετ πρωτοπορεί με τα γαλλικά και την τέχνη και μάλιστα πού; Σε μια αγροτική περιοχή με μαθητές χωριατόπαιδα.
Από την πλάνη της αυτήν την βγάζει ο σύμβουλος που της υπενθυμίζει ότι είναι άχρηστα τα γαλλικά και η τέχνη γιατί τα παιδιά αυτά θα γίνουν αγρότες. Οπότε ας καταργήσουμε τη γαλλική γλώσσα και την τέχνη, του απαντάει η δασκάλα. Όχι, λέει ο σοφός σύμβουλος, τα γαλλικά χρειάζονται στις βόρειες πολιτείες όπου συνορεύουν με τον γαλλόφωνο Καναδά. Τα παιδιά των αγροτικών περιοχών πρέπει να μάθουν για τις καλλιέργειες και μόνο.
Γιατί σας τα γράφω αυτά;
Βρίσκετε καμία ομοιότητα με το σήμερα; Μα φυσικά υπάρχει. Αυτό ακριβώς είναι το σχολείο που ονειρεύεται η ΕΕ. ΝΑΙ! Σχολείο βγαλμένο από το "Μικρό σπίτι στο λιβάδι"!
Η περιγραφή αυτή στην ουσία είναι η λεγόμενη "αξιολόγηση της σχολικής μονάδας", για όσους δεν το κατάλαβαν.
Παιδεία για λίγους και εκλεκτούς, αναλόγως του κοινωνικού στάτους κβο των γονιών.
Εκπαιδευση αναλόγως της περιοχής.
Αξιολόγηση των πάντων - πλην των κυβερνήσεων και της ΕΕ- και κυρίως των παιδιών μας.
Για να σας το φέρω πιο κοντά στα δικά μας δεδομένα, οι δυτικές συνοικίες της Aττικης ,της Θεσσαλονίκης δε χρειάζεται να ξέρουν γαλλικά και τέχνη γιατί θα γίνουν εργάτες.
Αυτό είναι το "νέο" σχολείο της «αυτονομίας», όπου αυτονομία σημαίνει κατηγοριοποίηση των σχολείων, αναζήτηση πόρων από το ίδιο το σχολείο, προσαρμογή του προγράμματος σπουδών ανάλογα με τις επιθυμίες των χορηγών ή και της «τοπικής κοινωνίας».
Μετρήστε τώρα πόσα χρόνια μας χωρίζουν από το μακρινό 1870 και θα δείτε ότι το "νέο" σχολείο της ΕΕ είναι τόσο παλιό και σάπιο που η μπόχα του δεν υποφέρεται.
Κανένας γονιός δεν πρέπει να μείνει με σταυρωμένα χέρια μπροστά σε αυτό που έρχεται.

εσείς ποια μέθοδο έχετε; τη μέθοδο του Προκρούστη;

[Λίνο Βεντούρα]

Ένα αποκαλυπτικό άρθρο που περιγράφει τα καταστροφικά αποτελέσματα από την εφαρμογή της αξιολόγησης εκπαιδευτικών και σχολείων .

Αξιολόγηση σε ΗΠΑ-Αυστραλία: Καταστροφικά αποτελέσματα στους μαθητές

Βέβαια οι δάσκαλοι/καθηγητές αξιολογούνται (οπως και όλοι οι ΔΥ) σε όλη σχεδόν την υφήλιο και όχι μόνον στις ΗΠΑ/Αυστραλία, αλλά δε γαμεις;

[Αλιόσα]

Από την πλάνη της αυτήν την βγάζει ο σύμβουλος που της υπενθυμίζει ότι είναι άχρηστα τα γαλλικά και η τέχνη γιατί τα παιδιά αυτά θα γίνουν αγρότες. Οπότε ας καταργήσουμε τη γαλλική γλώσσα και την τέχνη, του απαντάει η δασκάλα.

Ωραία λογική, μπράβο στο Αμέρικα, γιατι και αγροτης να ειναι κάποιος απαγορεύεται να αποκτήσει ευρύτερη παιδεια εάν θέλει; διαβάζοντας λογοτεχνία, ιστορια, ιστορια της τέχνης, να ξέρει καμια ξένη γλώσσα ή όσοι έχουνε πάρει κάποιο πτυχιο ειναι κατ'ανάγκη μορφωμένοι/καλλιεργημένοι άνθρωποι. Η μεγάλη πλειοψηφεια ΔΕΝ ειναι, δεν διαβάζει τίποτα. Η παιδεια σε ανεβάζει σε ελευθερώνει και σου διευρύνει τον νου και σε κανει να μην επιλέγεις ή ν'ανέχεσαι τον κάθε μπαγλαμά.

Την σειρά την έβλεπα στο δημοτικο και μου άρεσε, αλλα εννοειται πως δεν θυμάμαι αυτο το επεισόδιο.

[Ασέβαστος]

Ένα αποκαλυπτικό άρθρο που περιγράφει τα καταστροφικά αποτελέσματα από την εφαρμογή της αξιολόγησης εκπαιδευτικών και σχολείων .

Αξιολόγηση σε ΗΠΑ-Αυστραλία: Καταστροφικά αποτελέσματα στους μαθητές

Βέβαια οι δάσκαλοι/καθηγητές αξιολογούνται (οπως και όλοι οι ΔΥ) σε όλη σχεδόν την υφήλιο και όχι μόνον στις ΗΠΑ/Αυστραλία, αλλά δε γαμεις;

νομιζω εχεις εστιασει ακριβως στο προβλημα.

[George_V]

Για καποιο λογο διάβασα στον τιτλο

"Μικρο σπιτι στο πηγάδι"

Και λεω "παλι για τον Μελιγαλα θα τσακωθουμε?"

[πατησιωτης]

πατησιωτης @ Την δευτερα, απεργουν οι δασκαλοι.

[Gherschaagk]

Οποίος βρει από πού ξεπατίκωσε αυτό κείμενο ατόφιας μαλακίας πρωινιάτικα, κερδίζει μια κονκάρδα του ΠΑΜΕ

Εγώ το διάβασα χθες στο φεης.

[George_V]

Οποίος βρει από πού ξεπατίκωσε αυτό κείμενο ατόφιας μαλακίας πρωινιάτικα, κερδίζει μια κονκάρδα του ΠΑΜΕ

Εγώ το διάβασα χθες στο φεης.

Α για αυτό μου φαινόταν γνωστό? Κυκλοφορεί στο φεης? Και έσπαγα το κεφάλι να θυμηθώ που το είχα ξαναδεί αυτό.

[Gherschaagk]

Οποίος βρει από πού ξεπατίκωσε αυτό κείμενο ατόφιας μαλακίας πρωινιάτικα, κερδίζει μια κονκάρδα του ΠΑΜΕ

Εγώ το διάβασα χθες στο φεης.

Α για αυτό μου φαινόταν γνωστό? Κυκλοφορεί στο φεης? Και έσπαγα το κεφάλι να θυμηθώ που το είχα ξαναδεί αυτό.

Φίλη το έκανε ριποστ.

[nowhere]

τι ξεφτίλας

[Otto Weininger]

Σε ένα επεισόδιο από το γνωστό "Μικρό σπίτι στο Λιβάδι", το οποίο διαδραματίζεται τα χρόνια 1870-1880 στην Άγρια Δύση (κρατήστε ημερομηνία), η Λόρα έχει γίνει δασκάλα, αλλά την αντικαθιστά η κυρία Χάριετ.
Η κυρία Χάριετ λοιπόν βάλθηκε αμετι μουχαμετι να μάθει στα παιδιά γαλλικά και τέχνη! Ιστορία της τέχνης. Επίκειται και μια επιχορήγηση του κράτους, η οποία θα εξαρτηθεί από το επίπεδο των μαθητών του σχολείου. Αν οι μαθητές είναι "στουρνάρια", στουρνάρια θα παραμείνουν γιατί λεφτά δεν έχει.
Η δασκάλα όπως είναι φυσικό έχει αγχωθεί με την αξιολόγηση του συμβούλου. Η αξιοπρεπής ύπαρξη του σχολείου εξαρτάται από την αξιολόγηση. Και το ξέρουν μικροί και μεγάλοι.
Έρχεται ο σύμβουλος, βάζουν όλοι τα δυνατά τους και τον εντυπωσιάζουν με τις γνώσεις τους στα γαλλικά!
Ξέχασα να σας πω, ότι στα χρόνια εκείνα ο κάθε δάσκαλος μπορούσε να διαφοροποιηθεί όσο αφορά την ύλη και τα μαθήματα διδασκαλίας. Δηλ. δε διδάσκονταν όλοι τα ίδια. Έτσι η κυρία Χάριετ πρωτοπορεί με τα γαλλικά και την τέχνη και μάλιστα πού; Σε μια αγροτική περιοχή με μαθητές χωριατόπαιδα.
Από την πλάνη της αυτήν την βγάζει ο σύμβουλος που της υπενθυμίζει ότι είναι άχρηστα τα γαλλικά και η τέχνη γιατί τα παιδιά αυτά θα γίνουν αγρότες. Οπότε ας καταργήσουμε τη γαλλική γλώσσα και την τέχνη, του απαντάει η δασκάλα. Όχι, λέει ο σοφός σύμβουλος, τα γαλλικά χρειάζονται στις βόρειες πολιτείες όπου συνορεύουν με τον γαλλόφωνο Καναδά. Τα παιδιά των αγροτικών περιοχών πρέπει να μάθουν για τις καλλιέργειες και μόνο.
Γιατί σας τα γράφω αυτά;
Βρίσκετε καμία ομοιότητα με το σήμερα; Μα φυσικά υπάρχει. Αυτό ακριβώς είναι το σχολείο που ονειρεύεται η ΕΕ. ΝΑΙ! Σχολείο βγαλμένο από το "Μικρό σπίτι στο λιβάδι"!
Η περιγραφή αυτή στην ουσία είναι η λεγόμενη "αξιολόγηση της σχολικής μονάδας", για όσους δεν το κατάλαβαν.
Παιδεία για λίγους και εκλεκτούς, αναλόγως του κοινωνικού στάτους κβο των γονιών.
Εκπαιδευση αναλόγως της περιοχής.
Αξιολόγηση των πάντων - πλην των κυβερνήσεων και της ΕΕ- και κυρίως των παιδιών μας.
Για να σας το φέρω πιο κοντά στα δικά μας δεδομένα, οι δυτικές συνοικίες της Aττικης ,της Θεσσαλονίκης δε χρειάζεται να ξέρουν γαλλικά και τέχνη γιατί θα γίνουν εργάτες.
Αυτό είναι το "νέο" σχολείο της «αυτονομίας», όπου αυτονομία σημαίνει κατηγοριοποίηση των σχολείων, αναζήτηση πόρων από το ίδιο το σχολείο, προσαρμογή του προγράμματος σπουδών ανάλογα με τις επιθυμίες των χορηγών ή και της «τοπικής κοινωνίας».
Μετρήστε τώρα πόσα χρόνια μας χωρίζουν από το μακρινό 1870 και θα δείτε ότι το "νέο" σχολείο της ΕΕ είναι τόσο παλιό και σάπιο που η μπόχα του δεν υποφέρεται.
Κανένας γονιός δεν πρέπει να μείνει με σταυρωμένα χέρια μπροστά σε αυτό που έρχεται.

Βάλε όλο
το λιβάδι στον κ.λο

[Gherschaagk]

Το νήμα είναι για διαγραφή.