του Μαρόκου ή του Μαρόκο;

[Beria]

να το κλίσεις

Ουπς!!!!!

Πώς θα γράφαμε την συνοπτική υποτακτική;

[sys3x]

Του Μαρόκου και του Μονακού.

Το Μονακό είναι άκλιτο.
Εάν θες να το κλίσεις γραψτο στην αρχαιοελληνική του ονομασία: Το Μόνοικον, του Μονοίκου

Έτσι κι αλλιώς όλα από εμάς τα πήραν οι πουστηδοι

Έτσι σε θέλω.

[Exodus]

Υπάρχουν και πιο εκκεντρικές λέξεις, π.χ. σε μια παλιότερη μετάφραση της Φιλουμένας λέει, στις Λόντρες* και στα Παρίσια. Υπάρχει δε και ο Σακαισπήρος, ο Σαίξπηρ. Ακόμα και Σαιξπήρο τον είπανε άλλοι. Κυριάρχησε όμως ο Σαίξπηρ. Αντίθετα κυριάρχησε ο Ρακίνας, ο Βολταίρος, ο Ροβεσπιέρος, ο Γιάννης Αγιάννης, ο Ταλεϋράνδος, και βέβαια ενδιαφέρον είναι και ο Μωάμεθ, αντί του Μοχάμεντ. Ο Βοναπάρτης, για να μην πω ότι και τον Άμλετ τον έλεγαν Αμλέτο κάποιοι.

* Mάλλον για να τονιστεί το ιταλιάνικο χρώμα στην ομιλία.

[Exodus]

Σε μετάφραση του Ruba Un ´po Meno ο Armando Nascimbene γίνεται στα ελληνικά Αρμάντο Καλογεννημένος.

[hellegennes]

να το κλίσεις

Ουπς!!!!!

Πώς θα γράφαμε την συνοπτική υποτακτική;

Μα το αοριστικό θέμα είναι κλιν-

[BigChiefWahoo]

Tης Αγγλία ή της Αγγλίας;

Της Γαλλία ή της Γαλλίας;

Της Γερμανία ή της Γερμανίας;

κλπ

Του Άινταχου ή του Άινταχο ;

Του Κιριμπατίου ή του Κιριμπάτι ;

[Exodus]

Tης Αγγλία ή της Αγγλίας;

Της Γαλλία ή της Γαλλίας;

Της Γερμανία ή της Γερμανίας;

κλπ

Του Άινταχου ή του Άινταχο ;

Του Κιριμπατίου ή του Κιριμπάτι ;

Του Άινταχο νομίζω, και του Κιριμπάτι.

[Σέλευκας]

Εντάξει όταν η ξένη κατάληξη μοιάζει με ελληνική υπάρχει θέμα. Θέμα έχουμε και όταν η ελληνική κατάληξη μοιάζει με ξένη λέξη π.χ κλίνουν το Ρίο του Ρίο γι'αυτό της Πελοποννήσου. Εγώ έχω ακούσει να λένε Φλοξ σκύλο αρσενικό.

[BigChiefWahoo]

Του Άινταχου ή του Άινταχο ;

Του Κιριμπατίου ή του Κιριμπάτι ;

Του Άινταχο νομίζω, και του Κιριμπάτι.

Αυτό εννοώ,ότι μερικά ονόματα δεν γίνεται,απλά,να τα κλίνεις.
Ακούγονται γελοία,π.χ. του Άινταχου.

Είμαι υπέρ του "του Μαρόκο" ή και Μορόκο.

[Beria]

Ουπς!!!!!

Πώς θα γράφαμε την συνοπτική υποτακτική;

Μα το αοριστικό θέμα είναι κλιν-

Ναι, μαϊ μπαντ

[Exodus]

Του Άινταχου ή του Άινταχο ;

Του Κιριμπατίου ή του Κιριμπάτι ;

Του Άινταχο νομίζω, και του Κιριμπάτι.

Αυτό εννοώ,ότι μερικά ονόματα δεν γίνεται,απλά,να τα κλίνεις.
Ακούγονται γελοία,π.χ. του Άινταχου.

Είμαι υπέρ του "του Μαρόκο" ή και Μορόκο.

Μπορεί να έχεις δίκιο. Στη δική μου γενιά λέγαμε του Μαρόκου. Αν αλλάξει, άλλαξε, θα το μάθουμε.

[BigChiefWahoo]

Υπάρχουν και πιο εκκεντρικές λέξεις, π.χ. σε μια παλιότερη μετάφραση της Φιλουμένας λέει, στις Λόντρες* και στα Παρίσια. Υπάρχει δε και ο Σακαισπήρος, ο Σαίξπηρ. Ακόμα και Σαιξπήρο τον είπανε άλλοι. Κυριάρχησε όμως ο Σαίξπηρ. Αντίθετα κυριάρχησε ο Ρακίνας, ο Βολταίρος, ο Ροβεσπιέρος, ο Γιάννης Αγιάννης, ο Ταλεϋράνδος, και βέβαια ενδιαφέρον είναι και ο Μωάμεθ, αντί του Μοχάμεντ. Ο Βοναπάρτης, για να μην πω ότι και τον Άμλετ τον έλεγαν Αμλέτο κάποιοι.

* Mάλλον για να τονιστεί το ιταλιάνικο χρώμα στην ομιλία.

Αυτό (ειδικά με τις Λόντρες) θυμίζει και κάτι ρεμπέτικα ή λαϊκά τραγούδια που χρησιμοποιούν τέτοιους ιδιωματισμούς.

[Κόκκορας]

άκου τα μπρόκολι!

[Exodus]

Υπάρχουν και πιο εκκεντρικές λέξεις, π.χ. σε μια παλιότερη μετάφραση της Φιλουμένας λέει, στις Λόντρες* και στα Παρίσια. Υπάρχει δε και ο Σακαισπήρος, ο Σαίξπηρ. Ακόμα και Σαιξπήρο τον είπανε άλλοι. Κυριάρχησε όμως ο Σαίξπηρ. Αντίθετα κυριάρχησε ο Ρακίνας, ο Βολταίρος, ο Ροβεσπιέρος, ο Γιάννης Αγιάννης, ο Ταλεϋράνδος, και βέβαια ενδιαφέρον είναι και ο Μωάμεθ, αντί του Μοχάμεντ. Ο Βοναπάρτης, για να μην πω ότι και τον Άμλετ τον έλεγαν Αμλέτο κάποιοι.

* Mάλλον για να τονιστεί το ιταλιάνικο χρώμα στην ομιλία.

Αυτό (ειδικά με τις Λόντρες) θυμίζει και κάτι ρεμπέτικα ή λαϊκά τραγούδια που χρησιμοποιούν τέτοιους ιδιωματισμούς.

Σε στιχουργικό ή λογοτεχνικό πλαίσιο προφανώς ήταν νόμιμο. Στη σημερινή προφορική ή γραπτή καθημερινότητα αποτελεί εκκεντρικότητα. Όπως οι Αθήνες, τις οποίες χρησιμοποιεί αρκετά ο Ξενόπουλος κι άλλοι.

[Κόκκορας]

τα πιάνι!

ρε αυτά θυμίζουν μανταμ σουσου