Ληστεία και ληστές στο ελληνικό κράτος

[Γαληνός]

Πανέμορφο το Μαυρελι. Αγαπημένο χωριό η Αχελιναδα.
Επισκεφθειτε και την λίμνη λογγα. Τα σπάει.
Αντιχασια η περιοχή.

Λίγο πιο πάνω στα Γρεβενά :

Ο ΛΗΣΤΑΡΧΟΣ ΒΕΡΒΕΡΑΣ



Χαρακτηριστικό είναι ένα απόσπασμα από άρθρο του Ηλιάκη στην εφημερίδα των Αθηνών «Ελεύθερον Βήμα» στις 16/03/1925, το οποίο αναφέρει:

« Όταν ήμουν Γενικός Διοικητής λυμαινόταν την περιφέρεια Γρεβενών η ληστοσυμμορία Βερβέρα. Ήταν αυτός ο βασιλιάς των Γρεβενών, όπως είναι σήμερα βασιλιάς των Σερβίων ο Γιαγκούλας, φοβερότερος τούτου και σεβαστός στους κατοίκους της περιφερείας του. Για την εξόντωση της ληστοσυμμορίας Βερβέρα χρησιμοποίησα όλα τα μέσα και σε προσωπικούς εκτέθηκα κινδύνους. Με συντριβή καρδιάς εφάρμοσα ακόμη και το νόμο κατά των περιθαλπόντων αυτόν μελών της οικογενείας του. Τέλος η ληστοσυμμορία αυτή διαλύθηκε, ο δε Βερβέρας φονεύτηκε».

https://greveniotis.gr/%CE%B9%CF%83%CF% ... E%B1%CF%83

[hellegennes]

μικρό είχα βρει χωμένο στο συρτάρι της γιαγιάς ένα μικρό βιβλιαράκι με ληστές των Χασιών και περιξ, που περιείχε και αρκετές φωτογραφίες post mortem, οι περισσότερες κεφάλια σε στύλους. Παραδόξως δεν τραυμάτισε όσο θα περίμενα την παιδική ψυχούλα μου

Και τότε τι κάνεις εδώ μέσα;

[blackpaint]

θες να λες ότι είσαι ψαγμένος αλλά τρως αμάσητη τη μυθολογία του κατατρεγμένου που αναγκάστηκε να γίνει ληστής, συνήθως μετά απο μια δακρύβρεχτη ιστορία η πραγματικότητα είναι ότι αυτά τα άτομα εναλλάσσονταν μεταξύ ληστή και κτηνοτρόφου για γενιές ολόκληρες. Κοινοί λωποδύτες ήταν που ζητούσαν πάνω απ'όλα αναγνώριση, κοινωνική ανέλιξη, και λόγω κοινωνικών συνθηκών, ο πιο εύκολος τρόπος ήταν να το καταφέρουν μέσω της βίας.

Ετσι το βλεπεις εσυ, απολιτικε χιπστερ. Αυτο που εσυ ονομαζεις ληστεια, λησταρχια, banditry, brigandage, εγω το θεωρω ευφημισμο για μια μορφη εμφυλιου πολεμου. Αυτοι οι λησταρχοι, οπως και οι αντιστοιχοι στην Ιταλια, βλεπαν τους εαυτους τους ως μια συνεχεια εκεινων των αγωνιστων του 21 που δεν αποζημιωθηκαν και ειτε πηραν τα βουνα για εκδικηση ειτε πηγαν με τους Τουρκους, ειτε την αραζανε στο συνταγμα και εξελιχθηκαν, κατα τον Πετροπουλο, στους μετεπειτα μαγκες και στα κουτσαβακια.

Η ληστεια στα βουνα ηταν ενα συμπτωμα μιας κοινωνιας σε βιαιη μεταβαση απο ενα παραδοσιακο σε ενα συγχρονο πολιτικο και θεσμικο πλαισιο. Η εφαρμογη αυτου του νεου νομικου πλαισιου και κυριως νεου πλαισιου επιβολης του νομου, παραξενο και εχθρικο για τις ορεινες κοινοτητες, το οποιο καταργησε τα τοπικα κεντρα εξουσιας και τους παραδοσιακους μηχανισμους που εξισορροπουσαν και ελυναν τις τοπικες διαφορες (πχ, βεντετες), ενωσαν τις ορεινες κοινοτητες με τους ληστες, οι οποιοι μοιραζονταν μαζι τους την ιδια απεχθεια προς τους θεσμους, τα οργανα και τους μηχανισμους του Ελληνικου κρατους.

Η ληστεια στα ελληνικα ορη ηταν ενα ενδημικο φαινομενο, σημειωνε ομως εξαρση σε περιοδους αναταραχης, οπου οι αριθμοι των ληστων αυξανονταν. Οι ταραχες του 1836-37 αυξησαν τις συμμοριες των ληστρων στα βουνα. Οι εξεγερσεις του 1847-1848, στις οποιες πηραν μερος αρκετοι γνωστοι οπλαρχηγοι και ληστες, εδωσαν μια νεα ωθηση στην ληστεια. Το ιδιο συνεβη και μετα τις αλυτρωτικες εξεγερσεις του 1854. Ο λησταρχος Νταβελης ας πουμε, ειχε παρει μερος στην εξεγερση της Θεσσαλιας και με την επιστροφη του, το ριξε παλι στο πλιατσικο.

Οι εξεγερσεις εναντιον του Οθωνα και η απελαση του το 1862, η πολιτικη ασταθεια μεχρι το 1864 και η Κρητικη εξεγερση (1866-1869) για μια ακομα φορα αναζωπυρωσαν τις ληστρικες συμμοριες, φτανοντας στο πηκ της ληστρικης δραστηριοτητας την δεκαετια του 1870.

Η κοινωνικη λοιπον κατα τον Hobsbawm ληστεια, ηταν παγκοσμιο κοινωνικο φαινομενο που παρατηρειται σε παραδοσιακες αγροτικες κοινωνιες, προκαπιταλιστικες ως προς τη δομη τους ή σε μεταβατικο σταδιο προς τη βιομηχανικη κοινωνια. Προκειται για μια προπολιτικη μορφη βιαιης κοινωνικης διαμαρτυριας: οι κοινωνικοι ληστες αντιμετωπιζονται σαν εγκληματιες απο την κυριαρχη εξουσια, οι χωρικοι ομως τους βλέπουν σαν ηρωες, εκδικητες, αγωνιστες της δικαιοσυνης, ισως και ηγετες της απελευθερωσης. Αυτο ισχυει ειδικα για την Ελλαδα και τα Βαλκανια, οπου εμφανιστηκε η ανωτατη μορφη της πρωτογονης ληστειας, εκεινη που μοιαζει περισσοτερο με μια μονιμη και συνειδητη εστια αγροτικης εξεγερσης.

[σαν αμαρτία]

θες να λες ότι είσαι ψαγμένος αλλά τρως αμάσητη τη μυθολογία του κατατρεγμένου που αναγκάστηκε να γίνει ληστής, συνήθως μετά απο μια δακρύβρεχτη ιστορία η πραγματικότητα είναι ότι αυτά τα άτομα εναλλάσσονταν μεταξύ ληστή και κτηνοτρόφου για γενιές ολόκληρες. Κοινοί λωποδύτες ήταν που ζητούσαν πάνω απ'όλα αναγνώριση, κοινωνική ανέλιξη, και λόγω κοινωνικών συνθηκών, ο πιο εύκολος τρόπος ήταν να το καταφέρουν μέσω της βίας.

Ετσι το βλεπεις εσυ, απολιτικε χιπστερ. Αυτο που εσυ ονομαζεις ληστεια, λησταρχια, banditry, brigandage, εγω το θεωρω ευφημισμο για μια μορφη εμφυλιου πολεμου. Αυτοι οι λησταρχοι, οπως και οι αντιστοιχοι στην Ιταλια, βλεπαν τους εαυτους τους ως μια συνεχεια εκεινων των αγωνιστων του 21 που δεν αποζημιωθηκαν και ειτε πηραν τα βουνα για εκδικηση ειτε πηγαν με τους Τουρκους, ειτε την αραζανε στο συνταγμα και εξελιχθηκαν, κατα τον Πετροπουλο, στους μετεπειτα μαγκες και στα κουτσαβακια.

Η ληστεια στα βουνα ηταν ενα συμπτωμα μιας κοινωνιας σε βιαιη μεταβαση απο ενα παραδοσιακο σε ενα συγχρονο πολιτικο και θεσμικο πλαισιο. Η εφαρμογη αυτου του νεου νομικου πλαισιου και κυριως νεου πλαισιου επιβολης του νομου, παραξενο και εχθρικο για τις ορεινες κοινοτητες, το οποιο καταργησε τα τοπικα κεντρα εξουσιας και τους παραδοσιακους μηχανισμους που εξισορροπουσαν και ελυναν τις τοπικες διαφορες (πχ, βεντετες), ενωσαν τις ορεινες κοινοτητες με τους ληστες, οι οποιοι μοιραζονταν μαζι τους την ιδια απεχθεια προς τους θεσμους, τα οργανα και τους μηχανισμους του Ελληνικου κρατους.

Η ληστεια στα ελληνικα ορη ηταν ενα ενδημικο φαινομενο, σημειωνε ομως εξαρση σε περιοδους αναταραχης, οπου οι αριθμοι των ληστων αυξανονταν. Οι ταραχες του 1836-37 αυξησαν τις συμμοριες των ληστρων στα βουνα. Οι εξεγερσεις του 1847-1848, στις οποιες πηραν μερος αρκετοι γνωστοι οπλαρχηγοι και ληστες, εδωσαν μια νεα ωθηση στην ληστεια. Το ιδιο συνεβη και μετα τις αλυτρωτικες εξεγερσεις του 1854. Ο λησταρχος Νταβελης ας πουμε, ειχε παρει μερος στην εξεγερση της Θεσσαλιας και με την επιστροφη του, το ριξε παλι στο πλιατσικο.

Οι εξεγερσεις εναντιον του Οθωνα και η απελαση του το 1862, η πολιτικη ασταθεια μεχρι το 1864 και η Κρητικη εξεγερση (1866-1869) για μια ακομα φορα αναζωπυρωσαν τις ληστρικες συμμοριες, φτανοντας στο πηκ της ληστρικης δραστηριοτητας την δεκαετια του 1870.

Η κοινωνικη λοιπον κατα τον Hobsbawm ληστεια, ηταν παγκοσμιο κοινωνικο φαινομενο που παρατηρειται σε παραδοσιακες αγροτικες κοινωνιες, προκαπιταλιστικες ως προς τη δομη τους ή σε μεταβατικο σταδιο προς τη βιομηχανικη κοινωνια. Προκειται για μια προπολιτικη μορφη βιαιης κοινωνικης διαμαρτυριας: οι κοινωνικοι ληστες αντιμετωπιζονται σαν εγκληματιες απο την κυριαρχη εξουσια, οι χωρικοι ομως τους βλέπουν σαν ηρωες, εκδικητες, αγωνιστες της δικαιοσυνης, ισως και ηγετες της απελευθερωσης. Αυτο ισχυει ειδικα για την Ελλαδα και τα Βαλκανια, οπου εμφανιστηκε η ανωτατη μορφη της πρωτογονης ληστειας, εκεινη που μοιαζει περισσοτερο με μια μονιμη και συνειδητη εστια αγροτικης εξεγερσης.

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

[nowhere]

στις αγροτικές κοινωνίες η ληστεία ήταν κοινωνική διαμαρτυρία,στις βιομηχανικές χάθηκε αυτή η συνειδητοποίηση και το κάνουν μόνο για το χρήμα

[Nero]

θες να λες ότι είσαι ψαγμένος αλλά τρως αμάσητη τη μυθολογία του κατατρεγμένου που αναγκάστηκε να γίνει ληστής, συνήθως μετά απο μια δακρύβρεχτη ιστορία η πραγματικότητα είναι ότι αυτά τα άτομα εναλλάσσονταν μεταξύ ληστή και κτηνοτρόφου για γενιές ολόκληρες. Κοινοί λωποδύτες ήταν που ζητούσαν πάνω απ'όλα αναγνώριση, κοινωνική ανέλιξη, και λόγω κοινωνικών συνθηκών, ο πιο εύκολος τρόπος ήταν να το καταφέρουν μέσω της βίας.

Ετσι το βλεπεις εσυ, απολιτικε χιπστερ. Αυτο που εσυ ονομαζεις ληστεια, λησταρχια, banditry, brigandage, εγω το θεωρω ευφημισμο για μια μορφη εμφυλιου πολεμου. Αυτοι οι λησταρχοι, οπως και οι αντιστοιχοι στην Ιταλια, βλεπαν τους εαυτους τους ως μια συνεχεια εκεινων των αγωνιστων του 21 που δεν αποζημιωθηκαν και ειτε πηραν τα βουνα για εκδικηση ειτε πηγαν με τους Τουρκους, ειτε την αραζανε στο συνταγμα και εξελιχθηκαν, κατα τον Πετροπουλο, στους μετεπειτα μαγκες και στα κουτσαβακια.

Η ληστεια στα βουνα ηταν ενα συμπτωμα μιας κοινωνιας σε βιαιη μεταβαση απο ενα παραδοσιακο σε ενα συγχρονο πολιτικο και θεσμικο πλαισιο. Η εφαρμογη αυτου του νεου νομικου πλαισιου και κυριως νεου πλαισιου επιβολης του νομου, παραξενο και εχθρικο για τις ορεινες κοινοτητες, το οποιο καταργησε τα τοπικα κεντρα εξουσιας και τους παραδοσιακους μηχανισμους που εξισορροπουσαν και ελυναν τις τοπικες διαφορες (πχ, βεντετες), ενωσαν τις ορεινες κοινοτητες με τους ληστες, οι οποιοι μοιραζονταν μαζι τους την ιδια απεχθεια προς τους θεσμους, τα οργανα και τους μηχανισμους του Ελληνικου κρατους.

Η ληστεια στα ελληνικα ορη ηταν ενα ενδημικο φαινομενο, σημειωνε ομως εξαρση σε περιοδους αναταραχης, οπου οι αριθμοι των ληστων αυξανονταν. Οι ταραχες του 1836-37 αυξησαν τις συμμοριες των ληστρων στα βουνα. Οι εξεγερσεις του 1847-1848, στις οποιες πηραν μερος αρκετοι γνωστοι οπλαρχηγοι και ληστες, εδωσαν μια νεα ωθηση στην ληστεια. Το ιδιο συνεβη και μετα τις αλυτρωτικες εξεγερσεις του 1854. Ο λησταρχος Νταβελης ας πουμε, ειχε παρει μερος στην εξεγερση της Θεσσαλιας και με την επιστροφη του, το ριξε παλι στο πλιατσικο.

Οι εξεγερσεις εναντιον του Οθωνα και η απελαση του το 1862, η πολιτικη ασταθεια μεχρι το 1864 και η Κρητικη εξεγερση (1866-1869) για μια ακομα φορα αναζωπυρωσαν τις ληστρικες συμμοριες, φτανοντας στο πηκ της ληστρικης δραστηριοτητας την δεκαετια του 1870.

Η κοινωνικη λοιπον κατα τον Hobsbawm ληστεια, ηταν παγκοσμιο κοινωνικο φαινομενο που παρατηρειται σε παραδοσιακες αγροτικες κοινωνιες, προκαπιταλιστικες ως προς τη δομη τους ή σε μεταβατικο σταδιο προς τη βιομηχανικη κοινωνια. Προκειται για μια προπολιτικη μορφη βιαιης κοινωνικης διαμαρτυριας: οι κοινωνικοι ληστες αντιμετωπιζονται σαν εγκληματιες απο την κυριαρχη εξουσια, οι χωρικοι ομως τους βλέπουν σαν ηρωες, εκδικητες, αγωνιστες της δικαιοσυνης, ισως και ηγετες της απελευθερωσης. Αυτο ισχυει ειδικα για την Ελλαδα και τα Βαλκανια, οπου εμφανιστηκε η ανωτατη μορφη της πρωτογονης ληστειας, εκεινη που μοιαζει περισσοτερο με μια μονιμη και συνειδητη εστια αγροτικης εξεγερσης.

οκ. Το εντελώς συμπτωματικό γεγονός ότι ήταν από τις λίγες ομάδες του πληθυσμού που ήταν τακτικά οπλισμένοι, και άρα ανα πάσα στιγμή έτοιμοι να χρησιμοποιούν σε πολεμικές συγκρούσεις, τις περισσότερες φορές με το αζημίωτο κιόλας, τους κάνει κατά κάποιο τρόπο ήρωες και ληστές απο άποψη Ο Νταβέλης ας πούμε συμμετείχε στην εξέγερση της Θεσσαλίας γιατί ήταν κοινωνικός αγωνιστής, όχι γιατί το ελληνικό κράτος τον έβγαλε απο τη φυλακή και του υποσχέθηκε αμνηστία αρκεί να περάσει τα ελληνο-οθωμανικά σύνορα και να υποκινήσει εξέγερση υπο την καθοδήγηση αποστράτων του ελληνικού στρατού, όπως έκανε με τόσους άλλους ληστές της εποχής.

Για πες, πως ακριβώς χωράει στο σχήμα σου ότι αυτοί οι κοινωνικοί αγωνιστές που αντιστέκονταν στο κράτος απο ιδεολογία και άποψη, ήταν έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους για την υπηρεσία του κράτους αρκεί το το 2ο να τους παραχωρούσε αμνηστία και ορισμένα προνόμια, είτε μιλάμε για την εποχή του Καραΐσκάκη που εναλλάσσονταν απο κλέφτες σε αρματολούς είτε για το 1925 που άρχισαν να σφάζουν ο ένας τον άλλον μόλις ο Πάγκαλος υποσχέθηκε αμνηστία και διορισμό στη χωροφυλακή σε όσους πρώην ληστές του έφερναν κεφάλια ληστών;

[Nero]

στις αγροτικές κοινωνίες η ληστεία ήταν κοινωνική διαμαρτυρία,στις βιομηχανικές χάθηκε αυτή η συνειδητοποίηση και το κάνουν μόνο για το χρήμα

μπερδεύει την αυτοεικόνα τους, και τον τρόπο που έβλεπαν και παρουσίαζαν τον εαυτό τους και δικαιολογούσαν τις πράξεις τους με την πραγματικότητα. Αυτό το κομμάτι με τους χωρικούς που τους έβλεπαν πάντα και αδιαμφισβήτητα ως ήρωες είναι το πιο φανταστικό

σ'αυτό το ντοκ εμφανίζονται κάτοικοι του χωριού που γεννήθηκε και των χωριών που έδρασε ο Γκαντάρας. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι είναι αυτό που τους ρωτάει αν τον θεωρούν ή όχι ήρωα. Οι περισσότεροι, ακόμα και οι άμεσοι συγγενείς του, τα εγγόνια του, λένε ότι δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες γιατί ήταν "πάνω απο 'όλα ληστής και δεν έκανε καμιά επανάσταση, απλά έκλεβε τον κόσμο". Όταν τους ρωτάνε για το δημοτικό του Γκαντάρα λένε απλά ότι "το χορεύουμε γιατί το παίζει η ορχήστρα, τι να κάνουμε;" και ότι στην πραγματικότητα δεν τον έκλαψαν ούτε τα δέντρα ούτε τα κλαδιά και μάλλον κανένας όταν πέθανε

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Ενδιαφέρουσα και επικαιροποιημένη περιεκτική ανασκόπηση του ζητήματος:
https://www.politeianet.gr/books/978960 ... tos-290555

[Nero]

Καραντώνης, Γκαραβέλης και Τζάτζας. Όλοι συγκάτοικοι του Φώτη στο μουσείο εγκληματολογίας. Υπάρχει μια φήμη ότι στο μουσείο έχουν το κεφάλι του Κλάρα και του Τζαβέλα αλλά το αρνούνται κατηγορηματικά απο το μουσείο

SpoilerShow

[stergiosbik]

Καμμια διαφορα με την Αγρια Δυση.
Λογικο για την εποχη.

[Cavaliere]

Εξαιρετικό θέμα, να διαβάσετε τους Βασιλείς Των Ορέων του Εντμόν Αμπού.

[Nero]

Εξαιρετικό θέμα, να διαβάσετε τους Βασιλείς Των Ορέων του Εντμόν Αμπού.

ακόμα καλύτερα, υπάρχει το προγενέστερο ελληνικό, ο Θάνος Βλέκας

https://el.wikisource.org/wiki/%CE%98%C ... E%B1%CF%82

ήτανε οι πρώτες απόπειρες να κλονιστεί η εξωραϊστική εικόνα του κλέφτη ως επαναστάτη/ήρωα που προέκυψε με την επανάσταση. Σε κάποιους φυσικά δεν άρεσε βέβαια, μέχρι που ήρθε μερικές δεκαετίες αργότερα η σφαγή στο Δήλεσι και μας πήρε χαμπάρι όλη η Ευρώπη

[Leporello]

θες να λες ότι είσαι ψαγμένος αλλά τρως αμάσητη τη μυθολογία του κατατρεγμένου που αναγκάστηκε να γίνει ληστής, συνήθως μετά απο μια δακρύβρεχτη ιστορία η πραγματικότητα είναι ότι αυτά τα άτομα εναλλάσσονταν μεταξύ ληστή και κτηνοτρόφου για γενιές ολόκληρες. Κοινοί λωποδύτες ήταν που ζητούσαν πάνω απ'όλα αναγνώριση, κοινωνική ανέλιξη, και λόγω κοινωνικών συνθηκών, ο πιο εύκολος τρόπος ήταν να το καταφέρουν μέσω της βίας.

Ετσι το βλεπεις εσυ, απολιτικε χιπστερ. Αυτο που εσυ ονομαζεις ληστεια, λησταρχια, banditry, brigandage, εγω το θεωρω ευφημισμο για μια μορφη εμφυλιου πολεμου. Αυτοι οι λησταρχοι, οπως και οι αντιστοιχοι στην Ιταλια, βλεπαν τους εαυτους τους ως μια συνεχεια εκεινων των αγωνιστων του 21 που δεν αποζημιωθηκαν και ειτε πηραν τα βουνα για εκδικηση ειτε πηγαν με τους Τουρκους, ειτε την αραζανε στο συνταγμα και εξελιχθηκαν, κατα τον Πετροπουλο, στους μετεπειτα μαγκες και στα κουτσαβακια.

Η ληστεια στα βουνα ηταν ενα συμπτωμα μιας κοινωνιας σε βιαιη μεταβαση απο ενα παραδοσιακο σε ενα συγχρονο πολιτικο και θεσμικο πλαισιο. Η εφαρμογη αυτου του νεου νομικου πλαισιου και κυριως νεου πλαισιου επιβολης του νομου, παραξενο και εχθρικο για τις ορεινες κοινοτητες, το οποιο καταργησε τα τοπικα κεντρα εξουσιας και τους παραδοσιακους μηχανισμους που εξισορροπουσαν και ελυναν τις τοπικες διαφορες (πχ, βεντετες), ενωσαν τις ορεινες κοινοτητες με τους ληστες, οι οποιοι μοιραζονταν μαζι τους την ιδια απεχθεια προς τους θεσμους, τα οργανα και τους μηχανισμους του Ελληνικου κρατους.

Η ληστεια στα ελληνικα ορη ηταν ενα ενδημικο φαινομενο, σημειωνε ομως εξαρση σε περιοδους αναταραχης, οπου οι αριθμοι των ληστων αυξανονταν. Οι ταραχες του 1836-37 αυξησαν τις συμμοριες των ληστρων στα βουνα. Οι εξεγερσεις του 1847-1848, στις οποιες πηραν μερος αρκετοι γνωστοι οπλαρχηγοι και ληστες, εδωσαν μια νεα ωθηση στην ληστεια. Το ιδιο συνεβη και μετα τις αλυτρωτικες εξεγερσεις του 1854. Ο λησταρχος Νταβελης ας πουμε, ειχε παρει μερος στην εξεγερση της Θεσσαλιας και με την επιστροφη του, το ριξε παλι στο πλιατσικο.

Οι εξεγερσεις εναντιον του Οθωνα και η απελαση του το 1862, η πολιτικη ασταθεια μεχρι το 1864 και η Κρητικη εξεγερση (1866-1869) για μια ακομα φορα αναζωπυρωσαν τις ληστρικες συμμοριες, φτανοντας στο πηκ της ληστρικης δραστηριοτητας την δεκαετια του 1870.

Η κοινωνικη λοιπον κατα τον Hobsbawm ληστεια, ηταν παγκοσμιο κοινωνικο φαινομενο που παρατηρειται σε παραδοσιακες αγροτικες κοινωνιες, προκαπιταλιστικες ως προς τη δομη τους ή σε μεταβατικο σταδιο προς τη βιομηχανικη κοινωνια. Προκειται για μια προπολιτικη μορφη βιαιης κοινωνικης διαμαρτυριας: οι κοινωνικοι ληστες αντιμετωπιζονται σαν εγκληματιες απο την κυριαρχη εξουσια, οι χωρικοι ομως τους βλέπουν σαν ηρωες, εκδικητες, αγωνιστες της δικαιοσυνης, ισως και ηγετες της απελευθερωσης. Αυτο ισχυει ειδικα για την Ελλαδα και τα Βαλκανια, οπου εμφανιστηκε η ανωτατη μορφη της πρωτογονης ληστειας, εκεινη που μοιαζει περισσοτερο με μια μονιμη και συνειδητη εστια αγροτικης εξεγερσης.

οκ. Το εντελώς συμπτωματικό γεγονός ότι ήταν από τις λίγες ομάδες του πληθυσμού που ήταν τακτικά οπλισμένοι, και άρα ανα πάσα στιγμή έτοιμοι να χρησιμοποιούν σε πολεμικές συγκρούσεις, τις περισσότερες φορές με το αζημίωτο κιόλας, τους κάνει κατά κάποιο τρόπο ήρωες και ληστές απο άποψη Ο Νταβέλης ας πούμε συμμετείχε στην εξέγερση της Θεσσαλίας γιατί ήταν κοινωνικός αγωνιστής, όχι γιατί το ελληνικό κράτος τον έβγαλε απο τη φυλακή και του υποσχέθηκε αμνηστία αρκεί να περάσει τα ελληνο-οθωμανικά σύνορα και να υποκινήσει εξέγερση υπο την καθοδήγηση αποστράτων του ελληνικού στρατού, όπως έκανε με τόσους άλλους ληστές της εποχής.

Για πες, πως ακριβώς χωράει στο σχήμα σου ότι αυτοί οι κοινωνικοί αγωνιστές που αντιστέκονταν στο κράτος απο ιδεολογία και άποψη, ήταν έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους για την υπηρεσία του κράτους αρκεί το το 2ο να τους παραχωρούσε αμνηστία και ορισμένα προνόμια, είτε μιλάμε για την εποχή του Καραΐσκάκη που εναλλάσσονταν απο κλέφτες σε αρματολούς είτε για το 1925 που άρχισαν να σφάζουν ο ένας τον άλλον μόλις ο Πάγκαλος υποσχέθηκε αμνηστία και διορισμό στη χωροφυλακή σε όσους πρώην ληστές του έφερναν κεφάλια ληστών;

Δεν συμφωνώ με την κριτική σου. Σωστά τα λέει ο blackpaint. Το τι έλεγαν οι ληστές ή πως τους εμφάνιζαν οι υποστηρικτές ή οι αντίπαλοί τους δεν αναιρεί τον αντικειμενικό ρόλο που έπαιζαν. Ναι, ο Νταβέλης συμμετείχε στην εξέγερση τής Θεσσαλίας με την παρακίνηση του Ελληνικού κράτους. Κάτι ανάλογο έκανε και ο Καπετάν Κόττας και υποπτεύομαι ότι το ίδιο και ο Καραϊσκάκης. Ο Βάσιλ Τσακαλάρωφ ο αρχικομιτατζής, ταλαντευόταν κι'αυτός μπας και τελικά ήταν Ελληνας. Σίγουρα επίσης βοήθησε στην απόβαση στην Σικελία ο Λάκυ Λουτσιάνο (αυτό είναι όμως ξεκούδουνο παράδειγμα, γιατί η κοινωνική θέση αυτουνού ήταν τελείως διαφορετική απ'ό,τι των άλλων).

Αντίστροφα, υπήρχαν άνθρωποι που εποφελούντο από την δράση τέτοιων ατόμων και όντως τους έβλεπαν σαν ήρωες. Αλλος παρόμοιος χαρακτήρας, ο Dick Turpin.

Βέβαια, το "Αυτο ισχυει ειδικα για την Ελλαδα και τα Βαλκανια, οπου εμφανιστηκε η ανωτατη μορφη της πρωτογονης ληστειας, εκεινη που μοιαζει περισσοτερο με μια μονιμη και συνειδητη εστια αγροτικης εξεγερσης" είναι τραβηγμένο.

[ΓΑΛΗ]

Ε, ακριβώς σ' αυτό έχουν στηθεί και τα νεοελληνικά έπη για τους ρομπέν των βουνών και των άστεων, γενικώς.

[ΓΑΛΗ]

Βέβαια, το "Αυτο ισχυει ειδικα για την Ελλαδα και τα Βαλκανια, οπου εμφανιστηκε η ανωτατη μορφη της πρωτογονης ληστειας, εκεινη που μοιαζει περισσοτερο με μια μονιμη και συνειδητη εστια αγροτικης εξεγερσης" είναι τραβηγμένο.

Οργανωμένες κοινωνίες περιθωριακών που ζούσαν στα δάση και επιβίωναν με ληστείες και λεηλασίες, υπήρχαν σε όλα τα κράτη της δύσης, δεν είναι βαλκανικό φαινόμενο.