Pertinax έγραψε: ↑20 Φεβ 2019, 23:09
Και αυτό το χωρίο σηκώνει πολλή συζήτηση.
Από το άλλο με τους Μανιάτες κρατάω:
1) Αν ισχύει η ερμηνεία που δίνεις (αρχίζει και μου αρέσει ολοένα και πιο πολύ) τότε έχουμε μια ακόμα έμμεση μαρτυρία για τη θεωρία της διπλής καταγωγής των Βυζαντινών Ρωμαίων από αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους. Αλλού ο Πόρφυ θεωρεί "πάτριο φωνή" τα λατινικά και γράφει ότι η πρόγιαγιά του (η μητέρα του Βασίλειου Α') καταγόταν από τον (Έλληνα) Αλέξανδρο και τον (Ρωμαίο) Κωνσταντίνο.
2) Ασχέτως του τι πίστευε ο Πόρφυ για την ταυτότητα αυτών των Μανιατών, από αυτά που γράφει φαίνεται ότι οι ντόπιοι ελληνόφωνοι ορθόδοξοι θεωρούσαν "στάμπα" τον χαρακτηρισμό "Έλληνες" και τους Μανιάτες-Έλληνες τους είχαν περιθωριοποιημένους.
Θυμάσαι αν το "πάτριος φωνή" το λέει για όλους τους υπηκόους ; Νομίζω πως το λέει για τους αυτοκράτορες.
Στην πραγματικότητα η αρχαιολογική σκαπάνη έχει δείξει πως ο Πορφυ έγραφε μπαρουφίτσες και οι Μανιάτες είχαν γίνει χριστιανοί τουλάχιστον απ' τον 6ο αι. Αλλά ήθελε να προσθέσει άλλο ένα θρησκευτικό επίτευγμα στον παππού του. Γενικά αυτή την τραχύτητα που είχαν οι Μανιάτες μέχρι τον 19ο αι. , την είχαν και οι πρόγονοί τους.
Λέει ο Ιωάννης Αργυρόπουλος για τους Μανιάτες ( ή μήπως όλους τους Πελ/σιους

) στην προσπάθειά του να δείξει πως ο Μανουήλ Β΄που επισκέφτηκε την Πελ/σο το 1415 – 1416 έκανε να παύσει η κακοδαιμονία της περιοχής. :
Εν ώ γένος ου μικρόν ουδ ‘ ολίγον Ελλήνων ουκ ασφαλεί γλώττη χρώμενον , λόγω μέν ευσεβείς , έργω δέ τό πάν άθεοι και θηρίων απάντων ωμότεροι , μήτε Θεώ , μήτε φύσεως όροις πειθόμενοι , αλλά πλεονεξία και αρπαγή και τοις των ομοφύλων αίμασι χαίροντες
, ανδραποδιστάς περί κακίας άθλων μιμούμενοι , στεφανηφορούσιν ασέβειαν
, αυτούς προς υπερβάλλοντες .http://olympias.lib.uoi.gr/jspui/bitstr ... /1/doc.pdf
σελ. 12 – 15 του pdf
Να επαναλάβω κάτι που είχα σκεφτεί και παλαιότερα. Ο αρχηγός των Βανδάλων Γιζέριχος, ο πορθητής της Ρώμης , είπε να επιδράμει κατά της Πελ/σου. Και πού σκέφτηκε να πάει με τον στόλο του ο δυστυχής ; Από όλη την Πελ/σο διάλεξε το Ταίναρο. Εκεί όμως υπήρχαν πιο βάρβαροι από αυτόν. Βαρβαρότεροι των βαρβαροτέρων. Τον κοίταζαν από μακρυά να έρχεται και να αράζει και σκέφτονταν ότι και οι ιθαγενείς του Αμαζονίου βλέποντας την σχεδία του
Αγκίρε:
Να, να, έρχεται το φαγητό.* Αντί να τους λεηλατήσει τον λεηλάτησαν. Έφαγε τέτοια καταπρακία που κοκκίνισε ο σβέρκος του

. Από το ξύλο που έφαγε έβαλε και στις τσέπες. Όπου φύγει – φύγει : ανεχώρησεν ουδενί κόσμω. Απ’ την φούρκα του ξέσπασε στους καημένους τους Ζακυνηθνούς.
* Θυμήσου και τους
Κουρσάρους του Αιγαίου του Ιουλίου Βέρν.
Λέει ο Προκόπιος :
Γιζέριχος γάρ, επισκήψας ποτέ τοις έν Πελοποννήσω χωρίοις, Ταινάρω προσβαλείν ενεχείρησεν. Ενθένδε τε κατά τάχος αποκρουσθείς καί πολλούς των οι επομένων αποβαλών ανεχώρησεν ουδενί κόσμω. Διό δή τω θυμώ έτι έχόμενος Ζακύνθω προσέσχε, και πολλούς μεν των εν ποσί κτείνας, των δε δοκίμων ές πεντακοσίους ανδραποδίσας δι’ ολίγου απέπλευσεν. Επειδή τε γέγονεν εν μέσω τω Αδριατικώ καλουμένω πελάγει, ένταύθα κρεουργήσας τών πεντακοσίων τα σώματα, πανταχή τής θαλάσσης ουδέν υπολογισάμενος έρριψεν .
Δηλαδή βλέπουμε πως η κοινωνία των Ταιναρίων ήταν μια πολεμική κοινωνία στην οποία δεν πρέπει να βασίλευε ο νόμος του βυζαντινού κράτους. Γι' αυτό και πλήρωναν φόρους όπως και οι αναφομοίωτοι γείτονές τους Σλάβοι , Μηλιγγοί και Εζερίτες, και όχι όπως οι υπόλοιποι Βυζαντινοί.
Όπως είχε γράψει ο φιλέλληνας και βυζαντινολόγος Φίνλεϋ ( 19ος αι. ) :
Έχει ειπωθεί ότι η Μάνη δεν υποτάχτηκε ποτέ σε ξένο κατακτητή. Αν και πολλοί συγγραφείς με κύρος επαναλαμβάνουν αυτό τον ισχυρισμό , ωστόσο κι αυτό είναι ένα χοντροκομμένο λάθος. Θα μπορούσε ίσως να ειπωθεί , και θα ήταν περισσότερο αληθινό, ότι ποτέ δεν εβασίλεψε στη Μάνη τάξη και δικαιοσύνη. Ξένοι στρατοί πολλές φορές επέβαλαν την κατοχή των ξένων μετά την εξάλειψη της ρωμαϊκής κυριαρχίας. Το γεγονός είναι πως η Μάνη υποτάχτηκε στην κυριαρχία των Ρωμαίων, των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, των Σλάβων, των Φράγκων , των Βενετών και των Οθωμανών σουλτάνων. Ποτέ όμως δεν ήταν δουλική, σπάνια δε μιά υπάκουη επαρχία. ( Φίνλεϋ, Ιστορία της τουρκοκρατίας και της ενετοκρατίας στην Ελλάδα ).
Και αυτό το χωρίο σηκώνει πολλή συζήτηση.
Καλά, τώρα που το σκέφτομαι , το πιθανότερο είναι πως ήθελε να διακρίνει τους ντόπιους από τους Σλάβους. Γιατί θυμήθηκα και τον πατέρα του, τον Λέοντα Στ΄, που χρησμοποιεί το γραικώσας ( για την γλώσσα βέβαια ) για την αφομοίωση των Σλάβων της Νοτίου Βαλκανικής.