
Η τελευταία επίσκεψη του βασιλιά, στον ετοιμοθάνατο Κωλέττη, στις 8 Σεπτεμβρίου 1847:
οι τελευταίες αναλαμπές και ο θάνατος:Το μόνο που μπόρεσε να του πει ήταν ότι ελπίζει πως θα είναι πάντα ευχαριστημένος με τις υπηρεσίες που του προσέφερε. Και του ζήτησε να πάρει την ανιψιά του υπό την προστασία του. Θα είναι τρομερή απώλεια για μας ο θάνατος αυτού του πιστού ανθρώπου, ενός άνδρα με μεγάλη πείρα, συνέπεια , δυνατο χαρακτήρα , φιλοπατρία και ο οποίος πίστευε με θρησκευτική προσήλωση ότι ο θρόνος του βασιλιά Όθωνα αποτελεί αναγκαιότητα . Δεν είχε γίνει Ευρωπαίος, αν και γνώριζε την Ευρώπη, ήταν μάλλον Ανατολίτης και γι' αυτό καταλάβαινε τον λαό, όπως και εκείνος τον καταλάβαινε . Έβλεπε πάρα πολύ καθαρά, είχε κάτι το μεγαλόπνοo, είχε γνωρίσει πολλούς μεγάλους άνδρες της εποχής μας και είχε μελετήσει τη συμπεριφορά τους. Είχε επίσης διδαχτεί πολλά στα νεανικά του χρόνια. Ο Θεός να μας φωτίσει και να μας βοηθήσει να τον αντικαταστήσουμε. Ήταν Έλληνας και όχι Γάλλος. Μπορεί μερικοί να υπηρετησαν τα σχέδιά του, αυτός δεν υπηρέτησε τα σχέδια κανενός. Το ότι δεν θέλησε να προσβάλει τη Γαλλία, τη μόνη Δύναμη η οποία μας συμπεριφέρθηκε καλοπροαίρετα , είναι αυτονόητο. Αλλά είχε εξίσου καλές σχέσεις με τις γερμανικές Δυνάμεις και προσπαθούσε πάντοτε να το δείχνει. Και φρόντιζε να του αφήνουν ( οι Δυνάμεις) αρκετή ισχύ, που είναι απαραίτητη για να κυβερνησει κανείς αυτήν τη χώρα και να την οδηγήσει στην ευημερία. Πάνω απ'όλα πρέπει να αποφεύγει κανείς την υποδούλωση στην Αγγλία και να αντιμετωπίζει αυτή τη δύναμη με αξιοπρέπεια
τα αποσπάσματα είναι απο τις προσωπικές της επιστολές στον πατέρας της, σε μετάφραση Βάνας και Μιχελ Μπουσεστις έξι παρά τέταρτο αποδήμησε εις Κύριον.
Ήταν ασφαλώς ο επιφανέστερος άνδρας της πατρίδας του, ένας από τους επιφανέστερους άνδρες της εποχής μας. Ο Θεός γνωρίζει καλύτερα από μας γιατί μας πήρε αυτήν τη στιγμή τον πιστό αυτόν υπηρέτη, τον στυλοβάτη αυτόν του θρόνου μας. Ήταν το θέλημά Του. Εγώ όμως, που δεν βλέπω τόσο μακριά, δεν μπορώ να φανταστώ ποια θα είναι η εξέλιξη . Τον έκλαψα τον Κωλέττη. Πόσο δύσκολο θα πρέπει να ήταν γι'αυτόν να αισθάνεται ότι πεθαίνει ενώ η πατρίδα του, που αγαπούσε αφάνταστα, βρίσκεται σε τόσο δύσκολη θέση. Μόλις πριν από τέσσερις εβδομάδες στο Ναύπλιο φρόντισε να γίνει εκταφή και να πλύνουν τα οστά της μητέρας του. Τον πήρε γρήγορα κοντά της. Από το παράθυρό μου βλέπω τον κόσμο να συρρέει στο σπίτι του, για να το δει μια τελευταία φορά, είναι άνθρωποι κάθε κοινωνικής τάξης, από υψηλά ιστάμενοι μέχρι τα ταπεινότερα μέλη της κοινωνίας, χωρικοί και στρατιώτες. Όλοι πάνε προς τα κεί.
Χτες υπήρξε για μια στιγμή μια ακτίνα ελπίδας. Καθώς επιστρέφαμε από τον έφιππο περίπατό μας, έτρεξαν δύο άνθρωποι και φώναξαν στον βασιλιά ότι η κρίση που περιμέναμε εδώ και δεκατέσσερις μέρες ήρθε. Αμέσως μετά ήρθε ένας άλλος, με την ίδια είδηση. Μετά ήρθε καλπάζοντας ένας αξιωματικός. Στο δρόμο ένας άνδρας φώναξε στον βασιλιά, καθώς περνούσε, « βασιλιά, ο υπηρέτης σου είναι καλά». Παρόλο που όλα αυτά ήταν συγκινητικά, είχαν και μια πολύ αστεία πλευρά, γιατί αυτή η κρίση την κανονική ζωή δεν λέγεται και ουτε βγαίνουν να τη φωνάξουν έτσι αλλά αυτήν τη φορά παραμερίστηκαν όλα. Δυστυχώς η κρίση ήρθε όταν ήταν πολύ αργά, ακολούθησαν λιποθυμίες και έτσι τελείωσε η ωραία, γεμάτη δραστηριότητα ζωή του. Η κυρία φον Πλύσκω τον είδε χτες το βράδυ στις έξι. Σαν λιοντάρι, μας είπε, ήταν ξαπλωμένος και τα μακριά του μαλλιά πλαισίωναν το ωραίο εκφραστικό του πρόσωπο! Την γνώρισε, της έδωσε πολλές φορές το χέρι και της μίλησε με θερμά λόγια. Σκέφτομαι και διερωτώμαι που θα βρούμε τώρα άλλον άνθρωπο που θα μπει ανάμεσα στον βασιλιά και τις επιθέσεις από το εξωτερικό.
Η "κρίση" που αναφέρει, αλλά ντρέπεται να πει με το όνομά της, είναι ότι ο πρωθυπουργός κατούρησε. Είχε αρρωστήσει απο τα νεφρά, οπότε είχε πρόβλημα στην ούρηση, και μόλις έγινε λίγο καλύτερα, ο λαός που έβρισκε τον βασιλιά στον δρόμο του φώναζε "κατούρησε βασιλιά μου, κατούρησε"
