Spiros252 έγραψε: ↑04 Φεβ 2020, 07:57
stavmanr έγραψε: ↑03 Φεβ 2020, 12:54
Εννοείς αυτό με τις πιθανότητες;
Οι πιθανότητες δεν παράγουν σχέσεις αιτίου-αιτιατού, αλλά περιγράφουν τις καταστάσεις του αιτιατού. Όπως έγραψα παραπάνω, είναι άλλο το "έχω ένα φαινόμενο που δεν μπορώ να βρω από τί παράγεται" κι άλλο "έχω ένα φαινόμενο που δεν παράγεται από πουθενά". Το πρώτο είναι η ουσία της Φυσικής ως επιστήμης (να εφευρίσκει θεωρίες παραγωγής των φαινομένων). Το δεύτερο είναι η κατάργησή της.
Οι πιθανότητες ναι μεν περιγράφουν τις καταστάσεις του αιτιατού, όπως γράφεις, αλλά μπορούν να περιγράψουν και τις καταστάσεις του μη αιτιατού. Αν έχεις κάποια αντίρρηση σε αυτό θα την διάβαζα με πολύ ενδιαφέρον.
Πάρε για παράδειγμα την στατιστική των εκλογών. Περιγράφει κατά τη γνώμη σου ένα αναίτιο φαινόμενο; Είναι το αποτέλεσμα των εκλογών "αναίτιο"; Ή μήπως υπάρχει μηχανισμός που απλά αδυνατούμε να περιγράψουμε για λόγους δυσκολίας κατανόησης της φύσης των ανθρώπινων επιλογών;
Εκείνο που περιγράφω είναι ότι η στατιστική δεν γίνεται επάνω σε αναίτια φαινόμενα, ακριβώς επειδή αυτό δεν έχει κανένα νόημα στη Φυσική μας. Και κατά βάση, η Φυσική δεν δέχεται αναίτια φαινόμενα, αφού τότε θα έπρεπε να σταματήσει τις έρευνες και να ασχοληθεί πχ. με κηπουρική.

Όταν διατυπώθηκε η κβαντομηχανική πολλοί επιστήμονες έψαχναν τις κρυφές εκείνες παραμέτρους που θα έδιναν αιτία στα φαινόμενα που πειραματικά εξηγούνταν μόνο με το μαθηματικό νόμο των πιθανοτήτων.
Ήρθε όμως ο Bell και απέδειξε μαθηματικά ότι είναι αδύνατο να υπάρχουν κρυφές παράμετροι (άγνωστα αίτια) επειδή, διαφορετικά, δεν θα έβγαιναν οι εξισώσεις. Αργότερα επαληθεύτηκε αυτό και πειραματικά από το Γάλλο Aspect.
Η μόνη περίπτωση να υπάρχουν είναι να παραβιάζεται η τοπικότητα. Δηλαδή να διαδίδεται πληροφορία ακαριαία (παραβίαση σχετικότητας, ταχύτητας του φωτός κ.λπ.) κάτι όμως που ανατρέπει πολλά άλλα δεδομένα της φυσικής.
Η φυσική οφείλει να περιγράφει την πραγματικότητα του φυσικού κόσμου. Αν η πραγματικότητα είναι: μη αιτιοκρατία στο μικρόκοσμο, η φυσική υποχρεούται να το δεχτεί. Και αυτό κάνει σημερα. Δεν οφείλει η φυσική να εφευρίσκει αίτια για καταστάσεις που αποδεικνύεται μαθηματικά ότι δεν υπάρχουν.
Δεν μπορεί να υφίσταται μη αιτιοκρατία στον μικρόκοσμο και αιτιοκρατία στον μεγάκοσμο. Ο μικρόκοσμος κι ο μεγάκοσμος είναι ο ίδιος κόσμος. Ο μεγάκοσμος αποτελείται από "κολλάζ" του μικρόκοσμου.
Αν οι ιδιότητες των στοιχειωδών σωματιδίων εμφανίζονταν κι εξαφανίζονταν όποτε ήθελαν (Στατιστικά), θα ήταν αδύνατο να διατηρηθεί η σταθερότητα του συστήματος.
Ας πούμε, αυτό που προτείνει η κβαντομηχανική είναι ότι το υπόλοιπο σύμπαν δεν υπάρχει όταν δεν το παρατηρούμε. Δηλαδή, "καταρρέει" το σύμπαν όταν δεν το βλέπουμε (τα υποατομικά σωματίδια δεν υπάρχουν αφού δεν τα παρατηρούμε). Κάτι που παράγει φυσικά τεράστια προβλήματα ως προς την τοπική μας σταθερότητα την οποία ζούμε χιλιάδες χρόνια τώρα.