Ηλικιωμένη έκλεψε κρέας και τυρί από σούπερ μάρκετ, αρνούνται να αποσύρουν τη μήνυση

[Scouser]

Το ίδιο λέμε. Στη μεταμοντέρνα ανάλυση δεν υπάρχει η έννοια της ισότητας απέναντι στο νόμο και γενικά η έννοια του νόμου. Υπάρχει μόνο η ιεραρχία ισχύος [*] και όταν φιλονικούν κάποιος πιο κάτω με κάποιον πιο πάνω, δίκιο έχει ΠΑΝΤΑ ο πιο κάτω. Για κάποιο λόγο αυτός ο τρόπος σκέψης έχει γινει κυρίαρχος σε ακαδημαϊκούς κύκλους και στο αριστερό κομμάτι των social media.

Εκτός αν ο πιο πάνω είναι η πάρτη μας.

Αυτό το τελευταίο δεν το λένε ευθέως αλλά προκύπτει από τις αντιδράσεις τους όταν είναι οι ίδιοι θύματα κάποιου ιεραρχικά κατώτερου. Ελάχιστοι σκληροπυρηνικοί και μάλλον αυτιστικοί στα όρια της μη λειτουργικότητας λένε "εντάξει είχε το κινητό μου περισσότερη ανάγκη από εμένα" ή "καταλαβαίνω ότι μεγάλωσε σε μια κουλτούρα σύμφωνα με την οποία η αυθάδης μου συμπεριφορά τον προκαλεί σαν άντρα, προσβάλλοντάς τον διπλά μαζί με τον ρατσισμό που ήδη υφισταται από εμένα ως γηγενή γυναίκα, άρα καλά έκανε και μου έσπασε την κάτω γνάθο με τη σιδερογροθιά". Η συντριπτική πλειοψηφία, αντίθετα με τη στάση της όταν το θύμα είναι κάποιος άλλος "ανώτερος", όταν είναι οι ίδιοι κατευθείαν κάνουν λες και υπέστησαν την πιο φρικτή αδικία στον κόσμο που θα κανουν αιώνες να ξεπεράσουν τα τρισέγγονά τους.


[*] στην οποία ανήκεις με βάση την κατηγοριοποίησή σου στο σύστημα και όχι με βάση τις πράξεις σου στο ΧΥ σκηνικό, για παράδειγμα αν μπεις οπλισμένος με άλλους τρεις γύφτους στο σπίτι των καλοστεκούμενων μικροαστών και τους ρίξεις από δυο σφαλιάρες για να τους αναγκάσεις να σου δώσουν τα κρυμμένα κοσμήματα δε χάνεις την ιδιότητα του ευπαθούς/μειονοτικού/φύσει αδύναμου μόνο και μόνο επειδή στο συγκεκριμένο σκηνικό είχες συντριπτικά ανώτερη ισχύ

Δεν ξερω τι ορισμό δινεις στον μεταμοντερνισμό, αλλά υποψιάζομαι οτι τον δαιμονοποιείς γιατι αδυνατεις να τον κταλάβεις, οτι ειναι η λογική συνέχεια του μοντερνισμού. Ωστόσο ειναι λιγο ασχετο, γιατι οι Άθλιοι του Ουγκώ, που τα επιχειρήματα εδώ αναπαράγονται σχεδόν αυτούσια

Το ότι αναπαράγονται τα επιχειρήματα δε σημαίνει ότι ταιριάζουν.

Να υπενθυμισουμε ότι ο Γιάννης Αγιάννης έκανε δύο ακριβώς εγκλήματα κατά περιουσίας:
1) Έκλεψε μία φρατζόλα ψωμί επειδή πέθαινε της πείνας. Για αυτόν τον λόγο πέρασε μια δεκαετία στο κάτεργο. Έχουμε συνδυασμό έσχατης ανάγκης λόγω ενός ακραία άδικου συστήματος (οι Άθλιοι ξεκινούν την εποχή που ο λαός πείναγε και η Αντουανέττα έλεγε "φάτε παντεσπάνι") και τρομαχτικά δυσανάλογης ποινής, από ένα νομικό σύστημα που με τίποτα δε θα θεωρούσαμε δίκαιο με κριτήρια ακόμα και Κίνας του σήμερα.
2) Ως δραπέτης, βρίσκει φιλοξενία σε έναν παπά και του κλέβει τα ασημικά. Τον πιάνουν οι μπάτσοι και τον φέρνουν πίσω στον παπά, ο οποίος προς τεράστια έκπληξη ολωνών τους πληροφορεί ότι άδικα πιάσατε τον άνθρωπο, τα ασημικά του τα έχω χαρίσει. Το γεγονός αυτό, η συγχώρεση ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΘΥΜΑ (όχι από κάποιο μαλάκα τρίτο που γράφει στο τουίτερ) συντρίβει τον Γιάννη Αγιάννη και κυριολεκτικά όλο το υπόλοιπο βιβλίο είναι το προσωπικό του μαρτύριο και ο προσωπικός του αγώνας να εξιλεωθεί για τον καλό άνθρωπο που έκλεψε (τον παπά) και αργότερα απέναντι την συνάθλιά του Φαντίνα στο δράμα της οποίας δεν έδωσε την δέουσα προσοχή (όχι ότι της το χρώσταγε, στον εαυτό του το χρώσταγε) με αποτέλεσμα αυτή να πεθάνει.

Όταν τον πιάνει ο Ιαβέρης (κατά τη γνώμη μου ο άλλος εξαιρετικά συγκλονιστικός χαρακτήρας του βιβλίου, που ο βοθροέλληνας τον βλέπει σαν τον κακό μπάτσο ενώ είναι ένα εξίσου ηθικά αγνό άτομο, θύμα κακοποίησης κλπ που στον θετικό νόμο βρήκε απάγγειο και νόημα και φως απέναντι στη σκοτεινή ζούγκλα των παιδικών του χρόνων γι' αυτό και τον υπηρετεί με απόλυτη αφοσίωση και ακεραιότητα), ο Γιάννης Αγιάννης παραδίδεται με ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ και ζητά μόνο να τον αφήσει ο Ιαβέρης να ολοκληρώσει τη σωτηρία του Μάριου (το οποίο όντως το κάνει ο Ιαβέρης και μετά αυτοκτονεί γιατί υποχωρώντας στο ανθρώπινο συναίσθημα ακύρωσε όλα του τα ιδανικά). Όταν Θερναδιέρος σπιουνεύει στον Μάριο ότι ο Γιάννης Αγιάννης είναι κατάδικος και ο Μάριος οργισμένος τον διαολοστέλνει, ο Γιάννης Αγιάννης συμφωνεί ότι έτσι του αξίζει γιατί ακόμα δεν έχει συγχωρέσει τον εαυτό του, ο ίδιος όντως νιώθει εγκληματίας, δεν αισθάνεται ότι ο Θερναρδιέρος τον συκοφάντησε αλλά ότι αποκάλυψε τη σκληρή αλήθεια. Όταν μαθαίνει αργότερα ο Μάριος γιατί ακριβώς έγινε όλη η φασαρία πενήντα χρόνια πριν που αν δεν ήσουν ευγενής το δικαστήριο σε έστελνε στο κάτεργο για ψύλλου πήδημα και τσακίζονται με την Τιτίκα να του απολογηθούν, αυτός έκπληκτος λέει "δηλαδή με συγχωρέσατε;" και τότε, όταν του κάνουν τη χάρη να συμφωνήσουν ότι τον συγχωρούν για να μην τον συγχύσουν, ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ο Γιάννης Αγιάννης βρίσκει επιτέλους λύτρωση και συγχωρεί ο ίδιος τον εαυτό του.

Επειδή είχε ΤΟΛΜΗΣΕΙ να σκεφτεί ότι το έγκλημα είναι δικαιολογημένο.

Χρειάζεται πραγματικά να απαριθμήσω τις διαφορές με μια κλεπτομανή που έχει χιλιαπλάσιο εισόδημα και περιουσία από τον Γιάννη Αγιάννη, έκλεψε αγαθά που δεν είχε άμεση ανάγκη, η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ποινή που θα αντιμετώπιζε σε ένα δικαστήριο όπου πάει ως κατά τεκμήριο αθώα να κριθεί από ίσους της είναι κάτι μέρες φυλάκισης με αναστολή και που υποψιάζομαι πως κάθε άλλο παρά θα περάσει την υπόλοιπη ζωή της ταγμένη στην υπηρεσία των πιο αδύναμων συντετριμμένη από τα κρίματά της;

Φτάνει πια. Κάθε καριόλης που κλέβει τον διπλανό του ένας μικρός Γιάννης Αγιάννης και κάθε παπάρας που γράφει στ' αρχίδια του τον ΚΟΚ μια σύγχρονη Αντιγόνη.
Όχι.
Άλλο.
Γλοιώδες.
Κλαψομούνι.

Masterpiece.

[πατησιωτης]

[ΓΑΛΗ]

Σωστός.

[μίστερ μαξ]

Το ότι αναπαράγονται τα επιχειρήματα δε σημαίνει ότι ταιριάζουν.
....
Φτάνει πια. Κάθε καριόλης που κλέβει τον διπλανό του ένας μικρός Γιάννης Αγιάννης και κάθε παπάρας που γράφει στ' αρχίδια του τον ΚΟΚ μια σύγχρονη Αντιγόνη.
Όχι.
Άλλο.
Γλοιώδες.
Κλαψομούνι.

Δεν ταιριαζουν αφου ειναι διαφορετικες περιπτώσεις αλλα η ουσια του επιχειρήνατος ειναι η ιδια. Το dura lex sed lex αμφισβητειται γιατι δεν παραγει τον ανθρωπισμο που θελουμε. Δικαιουμαστε να διαμαρτυρομαστε. Δικαιουσαι και συ να διαφωνεις. Παντως με την υποχωρηση σου, δινοντας δικαιο στον Αγιαννη να κλεψει, υποχωρεις απο την αρχη που μετα υποστηριζεις (κλοπη=κλοπη ανεξαρτητως συνθηκών) με μπερδεψες καπως απως αλλά δεν πειραζει. Νομιζω εξηγησα την θεση μου. Ανταλλασουμε ιδεες.

Προσπάθησε να διαβάσεις όλο το κείμενο.

Είναι εκπληκτικά δομημένο.

Γιατί ο ανθρωπισμός άνευ λογικής δόμησης είναι κενό γράμμα.

Ευχαριστω για την υπενθυμηση. Το ξαναδιαβασα λοιπον και εξακολουθω να το βρισκω ελαφρα εκτος θεματος (πχ για τον Ιαβερη και την δευτερη ληστεία). Εντος θεματος ηταν το σημειο 1. Ειναι αρκετο για να περιγραψει την ενταση μεταξυ νόμου και ηθικής. Φυσικα, ως αναμενεται, εχουμε διαφορετικες αναγωσεις διοτι ειμαστε διαφορετικοι ανθρώποι, διαφορετικες αξιες, εμεπιριες κτλ. Ο αγαπητος Φοσιλης δεν σχολιαζει το σημαντικο, αν επρεπε να τεθει ποινη στον Αγιαννη, μικρή ή καθόλου. Αυτο θα ηταν το ενδιαφερον. Ουτε καταλαβαονω την τελικη κραυγη αγανακτησης η οποια γινεται εικαζω για να προστεθει μελοδραματικος τονος. Τεσπα. Συμφωνω και υπερθεματιζω για την συνδεση λογικης και ανθρωπισμου, αλλα οταν αθτη οδηγει στην καταγγελια της αδικιας, βαφτιζεται μεταμοντερνισμος!

[Ασέβαστος]

(κλοπη=κλοπη ανεξαρτητως συνθηκών)

κατι που δεν ειπε κανενας, ποτε.

[georgebi]

Συγκλονίζει η ηλικιωμένη γυναίκα που μπήκε σε ένα σούπερ μάρκετ της Lidl και πήρε τρόφιμα που δεν είχε να πληρώσει.


https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/33 ... t-tis-lidl

Σήμερα, η γυναίκα με τα δυσβάσταχτα οικονομικά προβλήματα, μίλησε στο OPEN και συγκλόνισε με τα όσα είπε:

«Σκότωσα την αξιοπρέπειά μου, όλο αυτό είναι ανάξιο. Είχα πεθυμήσει να πάρω δύο – τρία κιλά κρέας, να φωνάξω τα παιδάκια μου να φάμε όλοι μαζί μια μέρα, όχι να με φωνάζουν μόνο αυτά. Ήθελα να φτιάξω κάτι με τα χεράκια μου όπως παλιά.

Πήγα μέχρι το ράφι, τα είδα και έφυγα και ο διάολος με γύρισε πίσω. “Άντε βρε”, λέω, “πάρε να κάνεις στα παιδάκια σου ένα φαΐ. Έχω πρόβλημα με ένα δάνειο. Το πήρα για να παντρέψω τα παιδάκια μου πριν από 15 χρόνια. Άμα μου φύγει αυτός ο βραχνάς θα ξαναγεννηθώ, θα προσφέρω στον κόσμο με αυτά τα λεφτά»



Η «εξομολόγησή» της «τσακίζει κόκαλα».

«Δεν ήθελα να μάθουν τίποτα. Είναι δύο επιστήμονες, αλλά άτυχα τα φουκαριάρικα από τις δουλειές τους. Πήραν και αυτά δάνεια γιατί εγώ μέχρι τα μπετά τους έφτασα με κάτι ψιλά που είχε αφήσει ο μπαμπάς τους και δούλεψα κι εγώ.

Είχα τρια παιδάκια. Έχασα σε τροχαίο τον σύζυγο και τον έναν γιο μου πριν από 10 χρόνια. Δεν πήγε η υγεία μου καλά. Είμαι χειρουργημένη, δεν το έχω πει σε κανέναν. Παίρνω 800 το μήνα. Τη βοήθειά μου την παίρνω από την Αμερική, με μια ένεση που με σώνει, που δεν υπάρχει εδώ. Μου τη στέλνει το ανιψάκι μου και του στέλνω 250 ευρώ το μήνα.

800 ευρώ το μήνα, αλλά θέλω 400 μόνο για την υγεία μου, ούτε 100 ευρώ για φαΐ δεν έχω αλλά δε με νοιάζει, το ορκίζομαι στα κόκκαλα του παιδιού μου. Μπροστά στον ψυχικό πόνο που έπαθα, σκέφτηκα να κάνω ζημιά, αλλά καλά μου είπε ένας ανθρωπάκος και μου είπε ότι αν φύγω θα είναι χειρότερα τα πράγματα, να κάτσω να το παλέψω».

«Μου τα προσέφερε όλα η ζωή για 15-20 χρόνια και μετά μου τα πήρε όλα απότομα».

[μίστερ μαξ]

Οντως δεν εχουμε αρκετα στοιχεια για να εξαγουμε ασφαλή συμπερασματα αλλα ο δημοσιος διαλογος ειναι και χρησιμος, φυσιολογικός και αναμενώμενος.

Ειναι χρησιμος γιατι συζητάμε και υποθετουμε διαφορες παραμετρους, οξυνοντας την κριτικη μας σκέψη. Ποιος ειπε οτι καθε σκεψη πρεπει να γινεται επι πραγματικων γεγονότων; Ειναι επισης φυσικο, ενα τετοιο σκηνικο που μοιαζει με γολιαθ εναντιον Δαβιδ να τραβα την προσοχη του κοινου. Για πολλους λογους.

Sorry but not sorry λοιπον.

[πετρος]

SpoilerShow

τα 2 πρώτα λινκ ήταν για το τι θα έπρεπε να είχε κάνει η κυρία αν όντως πεινούσε.

το 3ο ήταν bonus για το τι (πρέπει να) κάνουν οι αλυσίδες στον πραγματικό κόσμο και όχι στον φανταστικό που ζεις εσύ.

τελικά δεν πεινούσε καν, αλλά όπως φέρεται να είπε η ίδια στο δημοσίευμα 2-3 ποστ παραπάνω μπήκε ο διάολος μέσα της και τα έκλεψε για να κάνει τραπέζι στα παιδιά της.

προσωπικά δεν θα έκανα μήνυση αν ήμουν στην θέση τού υπεύθυνου, αλλά μπορεί να είχε λόγους ή απλά δικαίωμά του να είναι καθίκι. τα υπόλοιπα δακρύβρεχτα είναι σάλτσες.

Στον πραγματικο καθικοκοσμο που ζεις μη ξεχασεις οτι στο επομενο καθικι που θα στη φερει και θα καταστρεψει εσενα η ενα δικο σου ανθρωπο να του θυμησεις οτι ειναι δικαιωμα του για μη νοιωθει κι ασχημα...

αν κάποιος με την φέρει, υπεύθυνος θα είμαι εγώ και όχι η ποτάνα η κενωνία.

Παντα ειμαστε υπευθυνοι και για οτι παθαινουμε και γι οτι κανουμε στους αλλους. Η κοινωνια ειναι ενα συνολο ανθρωπων με πουτανες, καθικια αλλα και φιλοτιμους, καλους ανθρωπους... Υποψιαζομαι οτι παρα τα οσα λες προτιμας να εχεις κοντα σου τους δευτερους.... Αν παλι προτιμας τα καθικια δικαιωμα σου...

[Dwarven Blacksmith]

Δεν ξερω τι ορισμό δινεις στον μεταμοντερνισμό, αλλά υποψιάζομαι οτι τον δαιμονοποιείς γιατι αδυνατεις να τον κταλάβεις, οτι ειναι η λογική συνέχεια του μοντερνισμού. Ωστόσο ειναι λιγο ασχετο, γιατι οι Άθλιοι του Ουγκώ, που τα επιχειρήματα εδώ αναπαράγονται σχεδόν αυτούσια

Το ότι αναπαράγονται τα επιχειρήματα δε σημαίνει ότι ταιριάζουν.

Να υπενθυμισουμε ότι ο Γιάννης Αγιάννης έκανε δύο ακριβώς εγκλήματα κατά περιουσίας:
1) Έκλεψε μία φρατζόλα ψωμί επειδή πέθαινε της πείνας. Για αυτόν τον λόγο πέρασε μια δεκαετία στο κάτεργο. Έχουμε συνδυασμό έσχατης ανάγκης λόγω ενός ακραία άδικου συστήματος (οι Άθλιοι ξεκινούν την εποχή που ο λαός πείναγε και η Αντουανέττα έλεγε "φάτε παντεσπάνι") και τρομαχτικά δυσανάλογης ποινής, από ένα νομικό σύστημα που με τίποτα δε θα θεωρούσαμε δίκαιο με κριτήρια ακόμα και Κίνας του σήμερα.
2) Ως δραπέτης, βρίσκει φιλοξενία σε έναν παπά και του κλέβει τα ασημικά. Τον πιάνουν οι μπάτσοι και τον φέρνουν πίσω στον παπά, ο οποίος προς τεράστια έκπληξη ολωνών τους πληροφορεί ότι άδικα πιάσατε τον άνθρωπο, τα ασημικά του τα έχω χαρίσει. Το γεγονός αυτό, η συγχώρεση ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΘΥΜΑ (όχι από κάποιο μαλάκα τρίτο που γράφει στο τουίτερ) συντρίβει τον Γιάννη Αγιάννη και κυριολεκτικά όλο το υπόλοιπο βιβλίο είναι το προσωπικό του μαρτύριο και ο προσωπικός του αγώνας να εξιλεωθεί για τον καλό άνθρωπο που έκλεψε (τον παπά) και αργότερα απέναντι την συνάθλιά του Φαντίνα στο δράμα της οποίας δεν έδωσε την δέουσα προσοχή (όχι ότι της το χρώσταγε, στον εαυτό του το χρώσταγε) με αποτέλεσμα αυτή να πεθάνει.

Όταν τον πιάνει ο Ιαβέρης (κατά τη γνώμη μου ο άλλος εξαιρετικά συγκλονιστικός χαρακτήρας του βιβλίου, που ο βοθροέλληνας τον βλέπει σαν τον κακό μπάτσο ενώ είναι ένα εξίσου ηθικά αγνό άτομο, θύμα κακοποίησης κλπ που στον θετικό νόμο βρήκε απάγγειο και νόημα και φως απέναντι στη σκοτεινή ζούγκλα των παιδικών του χρόνων γι' αυτό και τον υπηρετεί με απόλυτη αφοσίωση και ακεραιότητα), ο Γιάννης Αγιάννης παραδίδεται με ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ και ζητά μόνο να τον αφήσει ο Ιαβέρης να ολοκληρώσει τη σωτηρία του Μάριου (το οποίο όντως το κάνει ο Ιαβέρης και μετά αυτοκτονεί γιατί υποχωρώντας στο ανθρώπινο συναίσθημα ακύρωσε όλα του τα ιδανικά). Όταν Θερναδιέρος σπιουνεύει στον Μάριο ότι ο Γιάννης Αγιάννης είναι κατάδικος και ο Μάριος οργισμένος τον διαολοστέλνει, ο Γιάννης Αγιάννης συμφωνεί ότι έτσι του αξίζει γιατί ακόμα δεν έχει συγχωρέσει τον εαυτό του, ο ίδιος όντως νιώθει εγκληματίας, δεν αισθάνεται ότι ο Θερναρδιέρος τον συκοφάντησε αλλά ότι αποκάλυψε τη σκληρή αλήθεια. Όταν μαθαίνει αργότερα ο Μάριος γιατί ακριβώς έγινε όλη η φασαρία πενήντα χρόνια πριν που αν δεν ήσουν ευγενής το δικαστήριο σε έστελνε στο κάτεργο για ψύλλου πήδημα και τσακίζονται με την Τιτίκα να του απολογηθούν, αυτός έκπληκτος λέει "δηλαδή με συγχωρέσατε;" και τότε, όταν του κάνουν τη χάρη να συμφωνήσουν ότι τον συγχωρούν για να μην τον συγχύσουν, ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ο Γιάννης Αγιάννης βρίσκει επιτέλους λύτρωση και συγχωρεί ο ίδιος τον εαυτό του.

Επειδή είχε ΤΟΛΜΗΣΕΙ να σκεφτεί ότι το έγκλημα είναι δικαιολογημένο.

Χρειάζεται πραγματικά να απαριθμήσω τις διαφορές με μια κλεπτομανή που έχει χιλιαπλάσιο εισόδημα και περιουσία από τον Γιάννη Αγιάννη, έκλεψε αγαθά που δεν είχε άμεση ανάγκη, η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ποινή που θα αντιμετώπιζε σε ένα δικαστήριο όπου πάει ως κατά τεκμήριο αθώα να κριθεί από ίσους της είναι κάτι μέρες φυλάκισης με αναστολή και που υποψιάζομαι πως κάθε άλλο παρά θα περάσει την υπόλοιπη ζωή της ταγμένη στην υπηρεσία των πιο αδύναμων συντετριμμένη από τα κρίματά της;

Φτάνει πια. Κάθε καριόλης που κλέβει τον διπλανό του ένας μικρός Γιάννης Αγιάννης και κάθε παπάρας που γράφει στ' αρχίδια του τον ΚΟΚ μια σύγχρονη Αντιγόνη.
Όχι.
Άλλο.
Γλοιώδες.
Κλαψομούνι.

Masterpiece.

Το καταρρίπτω απλά λέγοντας ότι ο Ιαβέρης είναι paladin, ένα από το πιο ενοχλητικά archetypes.

[vag_el]

Eυτυχώς στην Διεύθυνση των lidl δεν είναι τόσο μπαγλαμάδες

Έλα τώρα. Η διεύθυνση των λιντλ είναι αυτή που έχει δώσει την γραμμή - εντολή μηδενική ανοχή στους κλέφτες και μήνυση όσο μικρής αξίας και να είναι τα κλεμμένα προϊόντα, στους διευθυντές των καταστημάτων. Τώρα έγινε σούσουρο στα σοσιαλ μίντια και έκαναν πίσω.

To ίδιο λέμε ,συμφωνούμε

[nowhere]

έχω συγκλονιστεί.υπάρχει κάποιος λογαριασμός που μπορούμε να ενισχύσουμε?

[Αγις]

Eυτυχώς στην Διεύθυνση των lidl δεν είναι τόσο μπαγλαμάδες

Έλα τώρα. Η διεύθυνση των λιντλ είναι αυτή που έχει δώσει την γραμμή - εντολή μηδενική ανοχή στους κλέφτες και μήνυση όσο μικρής αξίας και να είναι τα κλεμμένα προϊόντα, στους διευθυντές των καταστημάτων. Τώρα έγινε σούσουρο στα σοσιαλ μίντια και έκαναν πίσω.

To ίδιο λέμε ,συμφωνούμε

Δεν γνωριζω για την γραμμη εντολη για μηδενικη ανοχη
σιγουρα ομως ενα καταστημα τους δεν την εφαρμοζει - αλλιως θα απσχολουνταν καθημερινα με μηνυσεις

[independent44]

Ο Σκλαβενίτης γέμισε το σπίτι της 70χρονης με τρόφιμα!

https://www.cna.gr/crete/sklavenitis-ge ... s-trofima/

[Cecily Anne]

Ο Σκλαβενίτης γέμισε το σπίτι της 70χρονης με τρόφιμα!

https://www.cna.gr/crete/sklavenitis-ge ... s-trofima/

ξέρασα λίγο μες στο στόμα μου.

[Σέρπικο]

Η πεθερα μου που παιρνει 420 ευρω συνταξη χηρείας,δεν σκεφτηκε ποτε να παει να κλεψει για να κανει το τραπεζι στα παιδια της.
Πολυ απλα ,αν δεν ειχε λεφτα δεν εκανε.
Τοσο απλα.