Nandros έγραψε: ↑12 Μάιος 2018, 21:19
name έγραψε: ↑12 Μάιος 2018, 15:07
Υπαρχει μια παρεξηγηση
Οι σχεσεις των Αρχαιων Ελληνων δεν ηταν ομοφυλοφιλικες αλλα
παιδεραστικες.
......
[ 1 – Αἰσχίνης, Κατά Τιμάρχου, παρ. 6 ]
«Οἱ δέ τῶν παίδων διδάσκαλοι ἀνοιγέτωσαν μέν τά διδασκαλεῖα μή πρότερον ἡλίου ἀνιόντος, κλειέτωσαν δέ πρό ἡλίου δύνοντος. Καί μή ἐξέστω τοῖς ὑπέρ τήν τῶν παίδων ἡλικίαν οὐσιν εἰσιέναι τῶν παίδων ἔνδον ὄντων, ἐάν μή υἱός διδασκάλου ἡ ἀδελφός ἡ θυγατρός ἀνήρ. Ἐάν δε τίς παρά ταυτ’ εἰσίη, θανάτω ζημιοῦσθω. Καί οἱ γυμνασιάρχαι τοῖς Ἐρμαῖοις μή ἐάτωσαν συγκαθιέναι μηδένα τῶν ἐν ἡλικίᾳ τρόπω μηδενί. Ἐάν δέ ἐπιτρέπη καί μή ἐξείργη τοῦ γυμνασίου, ἔνοχος ἔστω ὁ γυμνασιάρχης τῷ τῆς ἐλευθέρων φθορᾶς νόμω. Οἱ δέ χορηγοί οἱ καθιστάμενοι ὑπό τοῦ δήμου ἔστωσαν τήν ἡλικίαν ὑπέρ τετταράκοντα ἔτη. Μετά ταῦτα τοίνυν, ὤ Ἀθηναῖοι, νομοθέτει περί ἀδικημάτων μεγάλων μέν, γιγνομένων δ’ οἶμαι ἐν τῇ πόλει. Ἐκ γάρ τοῦ πράττεσθαι τιν’ ὧν οὐ προσῆκεν, ἐκ τούτου τούς νόμους ἐθενθ’ οἱ παλαιοί. Διαρρήδην γοῦν λέγει ὁ νόμος, ἐάν τίνα ἐκμίσθωση ἐταιρεῖν πατήρ ἡ ἀδελφός ἡ θεῖος ἡ ἐπίτροπος ἡ ὅλως τῶν κύριων τίς, κατ’ αὐτοῦ μέν τοῦ παιδός οὐκ ἐᾶ γραφήν εἶναι, κατά δέ τοῦ μισθώσαντος καί τοῦ μισθωσαμένου, τοῦ μέν ὅτι ἐξεμίσθωσε, τοῦ δε ὅτι, φησιν, ἐμισθώσατο. Καί ἴσα τά ἐπιτίμια ἐκατέρω πεποίηκε».
Δηλαδή :
«Οἱ διδάσκαλοι νά μήν ἀνοίγουν τά σχολεῖα πρίν ἀνατείλη ὁ ἥλιος καί νά τά κλείνουν πρίν δύση ὁ ἥλιος. Νά μήν ἐπιτρέπεται εἰς τούς ἔχοντας ἡλικίαν ἀνωτέραν τῆς παιδικῆς νά εἰσέρχωνται εἰς τά σχολεῖα, ὅταν ὑπάρχουν ἐντός αὐτῶν παιδιά, ἐκτός ἐάν πρόκειται περί υἱοῦ, ἀδελφοῦ ἡ γαμβροῦ τοῦ διδασκάλου.
Ἐάν δέ κάποιος παρά τήν ἀπαγόρευσιν ταύτην εἰσέρχεται εἰς τό σχολεῖον, νά τιμωρεῖται μέ τήν ποινήν τοῦ θανάτου. Ἐπίσης οἱ ἐπί κεφαλῆς τῆς παλαίστρας νά μήν ἐπιτρέπουν εἰς κανένα ἐνήλικον νά κάθηται μαζί μέ τά παιδιά κατά τάς ἐορτάς τοῦ Ἑρμοῦ, μέ καμμίαν δικαιολογίαν.
Ἐάν δέ ἐπιτρέπη τοῦτο εἰς αὐτούς καί δέν τούς ἐκδιώκη ἐκ τῆς παλαίστρας, ὁ ἐπί κεφαλῆς τῆς παλαίστρας θά εἶναι ἔνοχος παραβάσεως τοῦ νόμου περί διαφθορᾶς τῶν ἐλεύθερων παίδων. Οἱ δέ χορηγοί οἱ ὁριζόμενοι ὑπό τοῦ λαοῦ, πρέπει νά ἔχουν συμπληρώσει τό τεσσαρακοστόν ἔτος τῆς ἡλικίας των. Μετά ταῦτα δέ, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὁ νομοθέτης κάνει λόγον περί ἐγκληματῶν βαρυτάτων μέν, τά ὁποῖα ὅμως συμβαίνουν, νομίζω εἰς τήν πόλιν. Διότι ἕνεκα τοῦ ὅτι πράττονται μερικά, τά ὁποῖα δέν ἔπρεπε νά πράττωνται, οἱ παλαιοί ἔθηκαν τούς νόμους. Ρητῶς λοιπόν ὁ νόμος ὁρίζει ὅτι,
ἐάν ἕνας πατέρας ἡ ἀδελφός ἡ θεῖος ἡ ἐπίτροπος ἡ ἐν γένει κάποιος ἀπό ἐκείνους πού ἔχουν ἐξουσίαν ἐπί ἐλευθέρου παιδιοῦ, παραδώση αὐτό ἀντί χρημάτων εἰς κάποιον ἔκφυλον διά σεξουαλικήν ἀπόλαυσιν, δέν ἐπιτρέπεται νά καταδιωχθῆ τό παιδί, ἀλλά ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι συνῆψαν ἀντί χρημάτων τήν συμφωνίαν αὐτήν, ὁ εἰς διότι τό παρέδωσε καί ὁ ἄλλος διότι τό παρέλαβε πρός τόν ἀνωτέρω σκοπόν. Ὥρισε δέ καί διά τούς δυό τήν ἴδιαν ποινήν».
[ 2 – Αἰσχίνης, Κατά Τιμάρχου, παρ. 12, 13 ]
«Ἐάν τίς Ἀθηναίων ἐλεύθερον παίδα ὑβρίση, γραφέσθω ὁ κύριος τοῦ παιδός πρός τούς θεσμοθέτας, τίμημα ἐπιγραψάμενος. Οὐ ἄν τό δικαστήριον καταψηφίσηται, παραδοθείς τοῖς ἕνδεκα τεθνάτω αὐθημερόν. Ἐάν δέ εἰς ἀργύριον καταψηφισθῆ, ἀποτεισάτω ἐν ἕνδεκᾳ ἡμέραις μετά τήν δίκην, ἐάν μή παραχρῆμα δύνηται ἀποτίνειν. Ἕως δέ τοῦ ἀποτεῖσαι εἰρχθήτω. Ἔνοχοι δέ ἔστωσαν ταῖσδε ταῖς αἰτίαις καί οἱ εἰς τά οἰκετικά σώματα ἁμαρτάνοντες».
Δηλαδή :
«Ἄν κάποιος Ἀθηναῖος προσβάλη ἐλεύθερον παίδα, νά διώκεται ἐνώπιον τῶν θεσμοθετῶν ἀπό ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐξουσίαν ἐπί τοῦ παιδιοῦ, ἀφοῦ ἀναγράψη εἰς τήν μήνυσίν του τήν ποινήν, τῆς ὁποίας θεωρεῖ τοῦτον ἄξιον.
Ἄν δέ ὁ μηνυθείς καταδικασθῆ, νά παραδοθῆ εἰς τούς ἕνδεκα καί νά θανατωθῆ τήν ἴδιαν ἡμέραν. Ἐάν δέ τοῦ ἐπιβληθῆ χρηματική ποινή, νά τήν καταβάλη ἐντός ἕνδεκα ἡμερῶν μετά τήν δίκην, ἐάν δέν δύναται νά τήν καταβάλη ἀμέσως, μέχρις ὅτου δέν τήν καταβάλη, νά φυλακισθῆ.
Εἰς τήν ἴδιαν ποινήν νά ὑπόκεινται καί ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ὑποπίπτουν εἰς τάς ἴδιας παραβάσεις καί ὅσον ἀφορᾶ τούς δούλους».
Σήμερα του
μερακλήδες τους χώνουμε μέσα και κάποιοι αναλαμβάνουν να
διευρύνουν τους ορίζοντες τους εσ αεί!
Τότε τους καθάριζαν στο πιτς φιτίλι! πιο συμπονετικοί οι αρχαίοι!
.
Aυτή η νομοθεσία εμένα μου φαίνεται να στοχεύει στην προστασία των αγοριών σχολικής ηλικίας και να μην αφορά τη σχέση εραστή-ερωμένου, όπου ο δεύτερος ήταν πάντα στην εφηβική ηλικία και μόλις ενηλικιωνόταν η σχέση σταματούσε. Η ομοφυλοφιλία στην αρχαιοελληνική κοινωνία ήταν αποδεκτή μόνο σε αυτά τα αυστηρά προκαθορισμένα πλαίσια. Δες πάλι αυτό που έγραψα για τον έφηβο "Δημοκλή τον ωραίο". Το ότι τον πολιορκούσαν πολλοί εραστές κι αυτός τους απέφευγε και στο τέλος αναγκάστηκε να κόψει το γυμνάσιο και την παλαίστρα και να πηγαίνει σε ιδιωτικό λουτρό δείχνει ότι η παραπάνω νομοθεσία δεν αφορούσε τους 15-16χρονους έφηβους που σύχναζαν σε γυμνάσια και παλαίστρες αλλά μικρότερα αγόρια σχολικής ηλικίας.
Νταρνάκας @ Ομοφυλοφιλία από την αρχαιότητα έως σήμερα
Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής που κυνηγούσε τον Δημοκλή ήταν διαβόητος παιδεραστής. Π.χ. ο Πλούταρχος αναφέρει το εξής περιστατικό:
πυθόμενος δὲ αὖθις ἀσθενῶς ἔχειν αὐτὸν ἐβάδιζεν ὀψόμενος, καὶ τῶν καλῶν τινι περὶ θύρας ἀπήντησεν: εἰσελθὼν δὲ καὶ καθίσας παρ᾽ αὐτὸν ἥψατο τῆς χειρός: ἐκείνου δὲ εἰπόντος ὅτι νῦν ὁ πυρετὸς ἀποκεχώρηκεν, ‘ἀμέλει, παιδίον,’ ἔφη, ‘καὶ ἐμοὶ νῦν περὶ θύρας ἀπιὼν ἀπήντηκε.
μαθαίνοντας (ο πατέρας του Δημήτριου Αντίγονος) ότι ήταν άρρωστος πήγε να τον δει και συνάντησε έξω από την πόρτα κάποιο από τους ωραία αγόρια. Αφού μπήκε μέσα και κάθισε δίπλα του του έπιασε το χέρι, κι εκείνος του είπε ότι τώρα του είχε φύγει ο πυρετός, "φυσικά, παιδί μου", απάντησε, "μόλις τον συνάντησα κι εγώ έξω από την πόρτα".
Πλούταρχος, Δημήτριος 19.5
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... ection%3D5
Και για να μην υπάρχει καμιά παρανόηση για το τι έκανε στο δωμάτιό του ο Δημήτριος με τους "καλούς" και τι είδους σχέση είχε μαζί τους, το παρακάτω απόσπασμα επίσης του Πλούταρχου δεν αφήνει καμιά αμφιβολία:
Δημήτριος δέ, τὴν Ἀθηνᾶν αὐτῷ προσῆκον, εἰ δἰ ἄλλο μηδέν, ὥς γε πρεσβυτέραν ἀδελφὴν αἰσχύνεσθαι ῾τοῦτο γὰρ ἐβούλετο λέγεσθαἰ, τοσαύτην ὕβριν εἰς παῖδας ἐλευθέρους καὶ γυναῖκας ἀστὰς κατεσκέδασε τῆς ἀκροπόλεως ὥστε δοκεῖν τότε μάλιστα καθαρεύειν τὸν τόπον, ὅτε Χρυσίδι καὶ Λαμίᾳ καὶ Δημοῖ καὶ Ἀντικύρᾳ, ταῖς πόρναις ἐκείναις, συνακολασταίνοι.
Ο Δημήτριος όμως, ο οποίος όφειλε να σέβεται την Αθηνά, αν όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά σαν να ήταν η μεγαλύτερή του αδελφή, διότι αυτό ήθελε να λέγεται, διέπραξε τόσες πολλές αισχρότητες και με ελεύθερα αγόρια και με γυναίκες Αθηναίες στην ακρόπολη ώστε αποφασίστηκε να γίνει τελετή εξαγνισμού του τόπου, όταν αυτός επιδιδόταν σε ακολασίες μαζί με τις πόρνες εκείνες, τη Χρυσίδα, τη Λαμία, τη Δημώ και την Αντίκυρα.
Πλούταρχος, Δημήτριος 24.1
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... ection%3D1
Οι παιδεραστικοί έρωτες καμιά φορά προκαλούσαν μέχρι και αντιζηλίες και έχθρες ανάμεσα σε πολιτικούς, όπως αυτή ανάμεσα στον Θεμιστοκλή και τον Αριστείδη:
καίτοι δοκεῖ παντάπασιν ἡ πρὸς τοῦτον ἔχθρα μειρακιώδη λαβεῖν ἀρχήν: ἠράσθησαν γὰρ ἀμφότεροι τοῦ καλοῦ Στησίλεω, Κείου τὸ γένος ὄντος, ὡς Ἀρίστων ὁ φιλόσοφος ἱστόρηκεν.
Αν και όλοι νομίζουν ότι η έχθρα του προς αυτόν (του Θεμιστοκλή προς τον Αριστείδη) είχε ως αφορμή κάποιον νεαρό: διότι και οι δύο αγάπησαν τον όμορφο Στησίλεω ο οποίος ήταν από την Κέα, όπως έγραψε ο Αρίστων ο φιλόσοφος.
Πλούταρχος, Θεμιστοκλής 3.1
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... ection%3D1
Άλλοι πάλι ερωτεύονταν τόσο παράφορα ένα "μειράκιο" ώστε έφταναν μέχρι και στην αυτοκτονία αν τους απέρριπτε:
πρὸ δὲ τῆς ἐσόδου τῆς ἐς Ἀκαδημίαν ἐστὶ βωμὸς Ἔρωτος ἔχων ἐπίγραμμα ὡς Χάρμος Ἀθηναίων πρῶτος Ἔρωτι ἀναθείη. τὸν δὲ ἐν πόλει βωμὸν καλούμενον Ἀντέρωτος ἀνάθημα εἶναι λέγουσι μετοίκων, ὅτι Μέλης Ἀθηναῖος μέτοικον ἄνδρα Τιμαγόραν ἐρασθέντα ἀτιμάζων ἀφεῖναι κατὰ τῆς πέτρας αὑτὸν ἐκέλευσεν ἐς τὸ ὑψηλότατον αὐτῆς ἀνελθόντα: Τιμαγόρας δὲ ἄρα καὶ ψυχῆς εἶχεν ἀφειδῶς καὶ πάντα ὁμοίως κελεύοντι ἤθελε χαρίζεσθαι τῷ μειρακίῳ καὶ δὴ καὶ φέρων ἑαυτὸν ἀφῆκε: Μέλητα δέ, ὡς ἀποθανόντα εἶδε Τιμαγόραν, ἐς τοσοῦτο μετανοίας ἐλθεῖν ὡς πεσεῖν τε ἀπὸ τῆς πέτρας τῆς αὐτῆς καὶ οὕτως ἀφεὶς αὑτὸν ἐτελεύτησε. καὶ τὸ ἐντεῦθεν δαίμονα Ἀντέρωτα τὸν ἀλάστορα τὸν Τιμαγόρου κατέστη τοῖς μετοίκοις νομίζειν.
Πριν από την είσοδο της Ακαδημίας υπάρχει βωμός του Έρωτα με την επιγραφή ότι ο Χάρμος ήταν ο πρώτος Αθηναίος που αφιέρωσε μνημείο στον Έρωτα. Ενώ για τον βωμό στην πόλη που ονομάζεται του Αντέρωτα, λέγεται ότι είναι αφιέρωμα των μετοίκων, διότι ο Μέλης ο Αθηναίος απέρριψε τον έρωτα του Τιμαγόρα του μετοίκου λέγοντάς του να ανεβεί στο ψηλότερο σημείο του βράχου και να πέσει από κει. Κι ο Τιμαγόρας που δε νοιαζόταν για τη ζωή του και ήθελε να ικανοποιήσει κάθε χατίρι του νεαρού, ανέβηκε και έπεσε. Όταν όμως τον είδε νεκρό ο Μέλης, τόσο πολύ μετάνιωσε ώστε έπεσε κι αυτός από τον ίδιο βράχο και πέθανε έτσι. Κι από τότε οι μέτοικοι καθιέρωσαν τη λατρεία του θεού Αντέρωτα, του εκδικητή του Τιμαγόρα.
Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις, 1.30.1
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... ection%3D1
Μην προσπαθείτε λοιπόν να εξηγήσετε τα ήθη και τη νοοτροπία της κοινωνίας εκείνης μέσω των αντίστοιχων σημερινών.
Μοιρίδιοι κλωστῆρες, πανάφυκτον ἀνάγκῃ ζεῦγμ’ ἐπὶ δυστήνοις παισὶ βροτῶν θέμενοι, ἠγάγετο με ποτέ ἱμερτοῦ πρὸς φάος ἠελίου.
ποια μετάφραση;
