Northern Spirit έγραψε: ↑09 Οκτ 2018, 11:34
ναι αλλα εδω δεν μιλαμε για μικρες ομαδες..Αυτες εχουνε την μορφη τοπικων κοινοτητων..Αυτες μπορουνε να υπαρξουνε αναμεσα σε ομοιδεατες οπως πχ υπαρχουνε εληνικες κοινοτητες στο εξωτερικο...
Δεν ειναι αυτο το προβλημα..Το προβλημα ειναι τα κρατικα μορφωματα, μεγαλυτεροι οργανισμοι πολυφυλετικοι που επιχειρουνε να επιβαλλουνε πολιτικη και πολιτιστικη ομοιομορφια κατι που καταργει την διαφορετικοτητα.
Όχι ομοιομορφία, αν και υπάρχουν σίγουρα κοινά στοιχεία σε ομάδες που αλληλεπιδρούν. Τα κράτη είναι μια εξελιγμένη μορφή της κοινότητας, όπως η κοινότητα (αντίστοιχα, η πόλη-κράτος, το βασίλειο κλπ) κάποτε διεκδικούσε και ανταγωνιζόταν για τα δικά του συμφέροντα έτσι τώρα που η κοινωνία έχει γίνει πιο πολύπλοκη έχουμε περάσει στον ανταγωνισμό μεταξύ κρατών. Κάποια στιγμή θα περάσουμε στον ανταγωνισμό μεταξύ ενώσεων κρατών και σταδιακά σε πολύ μεγάλο βάθος χρόνου θα μπορούμε να κάνουμε συζήτηση για πραγματική παγκοσμιοποίηση.
Κάθε ομάδα όμως χρειάζεται ένα συνδετικό στοιχείο που να την ενώνει και να την διαφοροποιεί από τις άλλες ομάδες και νομοτελειακά επιδιώκει την μεγιστοποίηση της εσωτερικής συνοχής. Κάποιες φορές αυτά τα στοιχεία μπορούν να είναι εύκολα διακριτά και κάποιες φορές πιο δύσκολα.
Όλοι οι οργανισμοί τέτοιου τύπου ανέχονται την διαφορετικότητα μέχρι το σημείο που δεν απειλεί την εσωτερική τους συνοχή. Αν αυτό το σημείο ξεπεραστεί ενεργοποιούνται κοινωνικά αντανακλαστικά τα οποία επιδιώκουν να ασκήσουν πίεση προς την αντίθετη κατεύθυνση. Όσο μεγαλύτερη είναι η πίεση από τη μια κατεύθυνση τόσο πιο έντονη γίνεται η αντίδραση από την άλλη.
Υπό αυτό το πρίσμα η άνοδος της ακροδεξιάς είναι κάτι αναμενόμενο, είναι η αντίδραση στην ακραία πίεση που ασκήθηκε κοινωνικά από τα αριστερά το τελευταίο μισο του 20ου αιώνα. Με βάση τη λογική της αναζήτησης σημείου κοινωνικής ισορροπίας τα πράγματα θα συνεχίσουν να κινούνται δεξιά για αρκετό καιρό ακόμα, το ποσό γρήγορα και πόσο έντονα θα εξαρτηθεί από την πίεση που ασκήθηκε προς την άλλη κατεύθυνση.
Αν κάποιος κάνει ένα βήμα πίσω και το δει με ψυχρή λογική χωρίς να εμπλέκονται μέσα προσωπικά αισθήματα και πολιτικές απόψεις, θα διαπιστώσει ότι ζούμε σε μια φυσιολογική ταλάντωση της ιστορίας προς την άλλη κατεύθυνση και πως δεν είναι η πρώτη ούτε θα είναι η τελευταία.