Μα εδώ ακριβώς είναι το θέμα, βάτραχε. Οι προφητερολιστές, στους οποίους έχω αναφερθεί θεωρούν και την εξέλιξη ενός κοινωνικοοικονομικού συστήματος, ως κάτι που οδηγεί στην αλλοτρίωση γιατί ο οποιοσδήποτε προγραμματισμός, κοινή συναίνεση σε επίπεδο πλειοψηφίας κλπ έρχονται σε αντίθεση με το ζητούμενο της "αισθητικότητας" γιατί υπάγονται σε έναν Λόγο που θυσιάζει το "μερικό" για το "καθολικό". Αυτό σημαίνει ότι η οποιαδήποτε στοιχειωδώς σταθερή συλλογικότητα που αποδέχεται ως σημείο αναφοράς τις αρχές ενός Λόγου (ακόμη και αν δεν είναι δογματικός αλλά προϊόν συνεννόησης) έχει υποστεί αλλοτρίωση.vatraxos έγραψε: ↑09 Νοέμ 2018, 16:13Αμέ. Όχι όμως κάτι που δεν έχω ξαναγράψει.Otto Weininger έγραψε: ↑09 Νοέμ 2018, 16:09Τώρα που ηρέμησες ότι δεν κατηγορούμε τον Μαρξ σε αυτό το νημα, παίζει να γράψεις και τίποτα άλλο ή μπα;
Εν ολίγοις, πρέπει να ξεχωρίσετε την μορφή που λαμβάνει η φυσιολογική εξέλιξη ενός κοινωνικοοικονομικού συστήματος από το περιεχόμενό του.
Έχετε δίκιο σε επι μέρους ζητήματα ως προς την εφαρμογή της παγκοσμιοποίησης αλλά στο βαθμό που αρνείστε την παγκοσμιοποίηση, αρνείστε την ίδια την εξέλιξη της Ιστορίας, καταλήγοντας σε βολονταριστικά οράματα περί επιστροφής σε προηγούμενο στάδιο του καπιταλισμού.
Οι δυνάμεις που απαιτούνται για την ανατροπή της σύγχρονης κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας δεν πρέπει να αναζητηθούν πλέον στην εργατική τάξη, αλλά μέσα από την «Μεγάλη Άρνηση», στις περιθωριακές ομάδες όπως οι hippys, οι άστεγοι, τα γκέτο, οι έγχρωμες κοινότητες και γενικά όσων ζουν έξω από την λογική του κυρίαρχου συστήματος αξιών.
Διακρίνεις το οτιδήποτε μαρξιστικό στο παραπάνω;
